Οι μαθητές γνωρίζουν. Ισως είναι καιρός να μάθουν και οι ίδιοι οι καθηγητές, ένας προς έναν, ότι η απεργία τους δεν αφορά μόνο τους ίδιους, αφορά κατ' ελάχιστο την κοινωνία ως προς τις επιμέρους μισθολογικές διεκδικήσεις τους και την αφορά στο μέγιστο ως προς την προοπτική που ανοίγει αυτός ο αγώνας σε σχέση με τα πραγματικά τεράστια προβλήματα της παιδείας. Το δεύτερο μέρος της συζήτησης είναι σχετικό:

- Η στάση των μαθητών ποια είναι μέχρι τώρα;

Α. Εφετζής: Οι μαθητές από την πρώτη στιγμή, μέσα από τα μαζικά τους όργανα, αντιμετώπισαν την απεργία αυτή πολύ θετικά, εκδηλώνοντας από την έναρξή της την έμπρακτη αλληλεγγύη μας. Και εμείς, όπως και οι γονείς μας, με την παρουσία μας σε κάθε συλλαλητήριο των καθηγητών αποδείξαμε ότι τα σχέδια της κυβέρνησης για διάσπαση μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα δεν περνάνε.

- Εδώ υπάρχει και ο αντίλογος όπως και για τους γονείς. Είδαμε δηλαδή κάποιους μαθητές να κάνουν κατάληψη στο σχολείο τους, ζητώντας να επιστρέψουν οι καθηγητές πίσω. Πώς το σχολιάζετε αυτό;

Α. Εφετζής: Αυτό αφορούσε μόνο ένα σχολείο και παρ' όλα αυτά του δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα από τα ΜΜΕ. Τα οποία φροντίζουν την ίδια στιγμή να κρύβουν σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα, που είναι ότι εμείς οι μαθητές στεκόμαστε στο πλάι των καθηγητών μας, γιατί ξέρουμε πως έχουμε κοινά αιτήματα, κάτι που το αποδεικνύει - όπως είπα και πριν - η μαζική μας συμμετοχή στα συλλαλητήρια. Είναι σίγουρο ότι αυτή η ενέργεια όχι μόνο δεν εκφράζει τους μαθητές στο σύνολό τους, αλλά αμφιβάλλω κατά πόσο εκφράζει και τους μαθητές του συγκεκριμένου σχολείου. Εξάλλου τέτοιου είδους υποκινούμενα κρούσματα ήταν λίγο - πολύ αναμενόμενα, αφού ξέρουμε πλέον με ποιους τρόπους αντιμετωπίζει η κυβέρνηση κάθε λαϊκή κινητοποίηση.

- Παρ' όλα αυτά, οι μαθητές δεν έχουν αγωνία για το τι θα γίνει με τις χαμένες ώρες, και εσύ ο ίδιος ακόμα;

Α. Εφετζής: Αγωνία φυσικά και υπάρχει, αλλά είναι μεγαλύτερη η αγωνία για το ποιο θα είναι το "αύριο" του σχολείου μας, συνολικά το αύριο του εκπαιδευτικού συστήματος. Γι' αυτό πιστεύω ότι αξίζει σήμερα αυτή η μικρή θυσία από το να θυσιαστεί αύριο ολόκληρο το δημόσιο και δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα στο βωμό των ιδιωτικών συμφερόντων και της αντιμεταρρύθμισης που επιχειρεί σήμερα να επιβάλει η κυβέρνηση.

- Πού πιστεύετε ότι αποσκοπεί αυτή η αντιμεταρρύθμιση και πόσο θεωρείτε ότι έχει αναδειχτεί μέσα από την απεργία των καθηγητών;

Δ. Σταματελάτος: Αυτό το πακέτο των μέτρων, που πρόσφατα εξήγγειλε η κβέρνηση, διευρύνει τις ανισότητες στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, μέσω της ακόμα μεγαλύτερης αύξησης της παραπαιδείας. Πρόκειται για μέτρα που αποσκοπούν στην καταστροφή του δημόσιου δωρεάν συστήματος, χωρίς να είναι καθόλου δημαγωγικό αυτό που λέω. Σκοπός είναι να δημιουργήσουν μια "αριστοκρατική Παιδεία", δηλαδή μια Παιδεία των λίγων που κατέχουν το χρήμα, οι οποίοι θα μπορούν να μορφώνονται στο Λύκειο και θα μπορούν να συνεχίζουν τις σπουδές τους στο Πανεπιστήμιο. Για τα παιδιά των εργαζομένων προβλέπονται τα διάφορα ΙΕΚ και ΚΕΚ, καθώς και κάποιο "Ανοιχτό Πανεπιστήμιο", οι Ελεύθεροι Κύκλοι Σπουδών, που θα βγάζουν μισομορφωμένους - μισοειδικευμένους εργάτες. Είναι το μοντέλο της Παιδείας και κατά συνέπεια της παραγωγικής διάρθρωσης που προβλέπεται για τη χώρα μας από το μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.

Τώρα για το κατά πόσο έχουν αναδειχτεί όλα αυτά μέσα από την απεργία μας πιστεύω ότι δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον όχι όσο επιβάλλουν οι ανάγκες. Στο βαθμό που έχουν αναδειχτεί αυτά τα ζητήματα, οφείλεται στην παρέμβαση της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας Εκπαιδευτικών", που με σκληρή προσπάθεια προσπαθούμε να αναδεικνύουμε αυτά τα ζητήματα.Βεβαίως υπάρχει και η ευθύνη της ηγεσίας, η οποία όπως έχει δείξει μέχρι τώρα δεν αναδεικνύει αυτά τα ζητήματα. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι κάποια στελέχη του ΔΣ της ΟΛΜΕ δε στέκονται γενικά στο ύψος των περιστάσεων, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν ανταποκρίνονται και στην εκπροσώπηση σε σχέση με τα αιτήματα του κλάδου, επιτρέποντας στην κυβέρνηση να συκοφαντεί και να διαστρεβλώνει αυτόν τον αγώνα, ακόμα και σε τηλεοπτικές παρουσιάσεις.

- Αυτό δε δίνει άλλο ένα επιχείρημα σε όσους υποστηρίζουν την ανάγκη αλλαγής συσχετισμών στο ΔΣ της ΟΛΜΕ;

Δ. Σταματελάτος: Είναι προφανές. Η αλλαγή των συσχετισμών υπέρ της ΔΕΕ πρέπει να γίνει, για να υπάρξει μια ηγεσία που να μπορεί να σταθεί στο ύψος του αγώνα για μια καλύτερη Παιδεία, με ένα αναβαθμισμένο εκπαιδευτικό, αναδεικνύοντας συνολικά τα προβλήματα της εκπαίδευσης και την ουσία της πολιτικής που τα προκαλεί.

- Πώς πιστεύετε ότι πρέπει στη συνέχεια να δράσουν οι φορείς της Παιδείας;

Δ. Σταματελάτος: Κανείς δεν πιστεύει ότι το πρόβλημα της Παιδείας θα το λύσουν οι εκπαιδευτικοί από μόνοι τους. Εχουμε πλήρη συνείδηση ότι αν δε συμβάλλουν αποφασιστικά όλοι οι φορείς της Παιδείας και το λαϊκό κίνημα, δε θα μπορέσουν να αλλάξουν τα προβλήματα. Αν δε σχηματιστεί ένα ευρύτατο Μέτωπο, όπου θα μπουν οι γονείς, οι μαθητές, οι εργαζόμενοι, η ουσιαστική λύση του προβλήματος της Παιδείας δε θα έρθει. Λέμε οι καθηγητές ότι αν δε θέλει ο λαός να μας δει να γονατίζουμε, πρέπει να μπούνε όλοι στον αγώνα.

- Να παλέψουν όμως για ποια Παιδεία;

Δ. Σταματελάτος: Για μια Παιδεία που θα είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις πραγματικές ανάγκες του λαού και του τόπου μας. Για μια Παιδεία δημόσια και δωρεάν, που θα προσφέρει στο λαό μας πολύμορφη και ολοκληρωμένη μόρφωση. Για μια Παιδεία που θα διαμορφώνει σωστούς πολίτες από τη νηπιακή τους κιόλας ηλικία, μέσα από μια υποχρεωτική δίχρονη προσχολική αγωγή, ένα υποχρεωτικό για όλους ενιαίο εννιάχρονο σχολείο και ένα επίσης υποχρεωτικό πολυτεχνικό Λύκειο, που εκτός από τη γενική μόρφωση θα πρέπει να δίνει και τα απαραίτητα επαγγελματικά εφόδια, ώστε να μπορεί όποιος θέλει να μπει στην παραγωγική διαδικασία. Και φυσικά να αποκτήσει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται πανεπιστημιακή μόρφωση υψηλού επιπέδου.