Στα τέλη του 1995, τη θεώρησαν "τελειωμένη" λόγω των ισορροπιών στο κόμμα της και το ευρύτερο πολιτικό σκηνικό. Στα τέλη του 1996, είπαν ότι οι μέρες της στην εξουσία ήταν μετρημένες, λόγω της ανάμειξης του ονόματός της σε πολυάριθμα σκάνδαλα.

Σήμερα, η Τανσού Τσιλέρ όχι απλώς θεωρείται αδιαμφισβήτητη ηγέτιδα στο Κόμμα Ορθού Δρόμου, παραμένοντας στην κορυφή του υπουργείου Εξωτερικών και στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης, όχι απλώς έχει "γλιτώσει" το μέλλον της, μετά από απανωτές απαλλαγές της την περασμένη βδομάδα από τη Βουλή (κατά σειρά, για τις ιδιωτικοποιήσεις της κρατικής αυτοκινητοβιομηχανίας, της κρατικής εταιρίας ηλεκτρισμού και του "πόθεν έσχες" της), αλλά παράλληλα αποτελεί πρωθυπουργό εν αναμονή.

Η Τσιλέρ ποτέ της δεν υπήρξε καταρτισμένη υπουργός Εξωτερικών, λένε οι διπλωμάτες υφιστάμενοί της. Και ποτέ της δεν υπήρξε ικανή πρωθυπουργός, συμπληρώνουν αναλυτές. Τότε τι την διατηρεί στην εξουσία, ενώ ουκ ολίγοι παράγοντες την απειλούν; Ισως η απάντηση να βρίσκεται σε μία και μόνη λέξη: Ευελιξία.

Οταν η Τσιλέρ συμμαχούσε πέρσι με τον "ισλαμιστή" Νετσμετίν Ερμπακάν και το Κόμμα Ευημερίας του, οι περισσότεροι έμειναν άναυδοι - η κίνηση ήταν πιο σατανική κι από εκείνες που περιέγραφε στον "Ηγεμόνα" ο Νικολό Μακιαβέλι (ως φαίνεται, ο Ιταλός έφυγε νωρίς...). Σήμερα, εν μέσω απειλών του στρατού για δυναμική αντιμετώπιση των κινήσεων "εξισλαμισμού" της Τουρκίας από το Ρεφάχ, η Τσιλέρ εμφανίζεται ως η "αντίρροπη τάση" και η "ήρεμη δύναμη" του κοσμικού κράτους. Κι ό,τι άλλο χρειαστεί...

Μπ. Γ.