Τελικά η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν μπορούν να μιλήσουν με τους εργαζόμενους, παρά τη γλώσσα του φραγγέλιου, του αυταρχισμού, των εκβιαστικών διλημμάτων, της ιδεολογικής τρομοκρατίας.

Η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώθηκε και με την προχτεσινή ομιλία του Κ. Σημίτη στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, όπου βέβαια τα περί "κοινωνικού διαλόγου" είχαν εξαφανιστεί. Αντίθετα περίσσεψαν οι προειδοποιήσεις και απειλές προς τους εργαζόμενους που αγωνίζονται και αντιστέκονται, οι οποίοι συκοφαντικά βαφτίστηκαν "συντεχνίες" και "κοινωνικά μορφώματα", ότι "θα υπάρξουν και άλλες συγκρούσεις" και "θα ανοίξει σκληρό μέτωπο εναντίον τους".

Ο αυταρχικός κατήφορος της κυβέρνησης δεν εκπλήσσει πλέον κανένα. Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, τα λαϊκά στρώματα, διαρκώς και περισσότεροι, αντιλαμβάνονται ότι έχουν να κάνουν με μια κυβέρνηση που βρίσκεται όχι απλά απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα, αλλά αγωνίζεται με κάθε μέσο, στην κυριολεξία, για να μετατρέψει τη χώρα σε "κρανίου τόπο", σε μια μεγάλη ζώνη φτώχειας και ανεργίας.

Αν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός πιστεύουν ότι με αυτή την επίδειξη αδιαλλαξίας και πυγμής θα τρομάξουν τους εργαζόμενους και θα τους "αποθαρρύνουν" από το να διεκδικήσουν με αγώνες αυτά που τους ανήκουν, πέφτουν έξω. Ηδη, τους έχουν διαψεύσει με τους σκληρούς και μαζικούς αγώνες τους οι αγρότες, οι καθηγητές, οι ναυτεργάτες κ. ά.

Ας είναι σίγουροι ότι καθημερινά θα ορθώνονται στον αντιλαϊκό δρόμο της όλο και περισσότερα "μπλόκα" οργής.