* * *

Από την άλλη, αποκρύπτουν με επιμέλεια ότι η παγκοσμιοποίηση, όπως αυτή επιβάλλεται σήμερα, είναι μια διαδικασία στην οποία κινητήριες δυνάμεις και πρωταγωνιστές είναι οι πολυεθνικές εταιρίες, το χρηματιστηριακό κεφάλαιο και οι "παραφυάδες" τους, στις οποίες, βέβαια, περιλαμβάνονται και οι "πολυεθνικές" των ναρκωτικών, των όπλων, κ.ο.κ. Παρόλο που γνωρίζουν πολύ καλά ότι στην πραγματικότητα, σ' αυτή την παγκοσμιοποίηση, ο "έλεγχος" της οικονομίας έχει "ξεφύγει" - σε παγκόσμιο επίπεδο - από κάθε "πολιτικό έλεγχο" και οι πολυεθνικές επιβάλλουν τις επιλογές τους παντού, το μόνο που κάνουν είναι να αναγορεύουν τη θέληση των πολυεθνικών μεγαθηρίων, ως τη μόνη ρεαλιστική και συμφέρουσα λύση για την πορεία ένταξης της χώρας στον "διεθνή καταμερισμό".

Προσποιούνται ότι δε βλέπουν τα συντριπτικά στοιχεία, τα οποία επιβεβαιώνουν πανηγυρικά ότι μόνη χειροπιαστή συνέπεια της διεθνοποίησής τους, είναι η πρωτοφανής μεγιστοποίηση των υπερκερδών των πολυεθνικών και η απότομη επιδείνωση της κατάστασης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Σπεύδουν, όμως, ταυτόχρονα με μεγάλη προθυμία να ανταποκριθούν στις ιερές εντολές τους, οι οποίες στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας" και της "παραγωγικότητας", απαιτούν κατάργηση κάθε φραγμού στη στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων, όπως κατάργηση του βασικού μισθού, των Συλλογικών Συμβάσεων, "ελαστικοποίηση" της απασχόλησης, γενικότερα την κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων και του λεγόμενου κράτους πρόνοιας.

Υποκρίνονται ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτού του τύπου η παγκοσμιοποίηση έρχεται σε σύγκρουση και ακυρώνει στην πράξη κάθε προσπάθεια σε επίπεδο κάθε ξεχωριστής χώρας για ανάπτυξη, σύμφωνα με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού, αλλά και με βάση τις δυνατότητές της. Ο Κ. Σημίτης, στην ομιλία του στην τελευταία ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, αναγνώρισε ότι "οι ανεξέλεγκτες κινήσεις του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου καθορίζουν το περιβάλλον μας", αλλά η διαπίστωση αυτή χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να υποτάξει πιο βαθιά τη χώρα στην ανεξέλεγκτη δράση της διεθνούς χρηματιστηριακής ολιγαρχίας.

* * *

Η εντεινόμενη αυτή προπαγάνδα έχει προφανείς στόχους. Να στείλει το μήνυμα στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα που δοκιμάζονται καθημερινά από την παγκοσμιοποίηση, ότι δεν υπάρχει τρόπος αντίδρασης και αντίστασης σε αυτή την εξέλιξη. Δεν μπορούν να επηρεάσουν με τους αγώνες τους - και μάλιστα σε ένα μόνο κράτος - τη φορά που έχουν πάρει τα πράγματα. Το μόνο, δηλαδή, που έχουν να κάνουν είναι να αποδεχτούν, ως μοιραία τη νέα παγκόσμια τάξη που επιβάλλουν οι πολυεθνικές και ο ιμπεριαλισμός και να προσπαθήσουν επιβιώσουν όπως μπορούν.

* * *

Το γεγονός, ότι αυτή η εναλλακτική πρόταση δεν εμφανίζεται σήμερα ως ρεαλιστική, εξαιτίας του προσωρινά αρνητικού συσχετισμού δύναμης που υπάρχει ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργατική τάξη, δε σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχει. Ακόμα περισσότερο. Η πρόταση αυτή θα κατακτά διαρκώς έδαφος στις λαϊκές μάζες, οι οποίες διαπιστώνουν με επώδυνο τρόπο ότι η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση τους συνθλίβει.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

ΣΠΟΤ

Η θέση του ΚΚΕ όμως βρίσκεται στον αντίποδα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, όπου οι πολυεθνικές αλωνίζουν ελεύθερα και σπρώχνουν την κοινωνία στο μεσαίωνα

- Συμπληρώθηκαν τρεις εβδομάδες από το Δίμηνο Πολιτιστικών Εκδηλώσεων, που διοργανώνει το Πολιτιστικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ και η Οργάνωση Αθήνας της ΚΝΕ. Ποια είναι τα πρώτα συμπεράσματα;

- Οι εκδηλώσεις που έγιναν μέχρι τώρα κινήθηκαν σε καλό επίπεδο και όσον αφορά στον προσανατολισμό τους και ως προς την καλλιτεχνική τους φόρμα. Ανταποκρίθηκαν σε αυτό που επιδιώκαμε. Μέσα από αυτές τις εκδηλώσεις θέλαμε να καταδειχτεί η αγωνία και η ανησυχία των σημερινών δημιουργών - καλλιτεχνών και μέσα από το έργο τους. Η ανταπόκριση του κόσμου και κυρίως των νέων, θα μπορούσε και έπρεπε να είναι καλύτερη. Πιστεύουμε όμως ότι θα υπάρξει αυτή η καλύτερη ανταπόκριση όσο προχωρούν οι εκδηλώσεις.

- Τέτοιες πρωτοβουλίες μπορούν να αποτελέσουν τη "μαγιά" για μια άλλη σχέση των κομμουνιστών και των νέων με την καλλιτεχνική δημιουργία;

- Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι αν ο καλλιτέχνης και η καλλιτεχνική δημιουργία είναι ξεκομμένοι από τις κοινωνικές διεργασίες, τότε δεν μπορεί να παίξει τον "άλλο" ρόλο, που έχει ανάγκη ο τόπος, ο αποδέκτης της τέχνης, αλλά και ο ίδιος ο καλλιτέχνης, έστω κι αν δεν το συνειδητοποιεί ή το ξέρει αλλά δεν το ομολογεί, για διάφορους λόγους. Και βέβαια, είναι αυταπάτη να νομίζει κανείς ότι το καλό καλλιτεχνικό έργο μπορεί να δημιουργηθεί σε συνθήκες εργαστηρίου, μέσα σε γυάλα. Τα ερεθίσματα πάντα υπάρχουν και βρίσκονται μέσα στην κοινωνία, στη ζωή και στις καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά, στους αγώνες του λαού μας. Το θέμα είναι τι θέση παίρνει ο κάθε καλλιτέχνης σ' αυτές τις εξελίξεις και με το έργο του. Ποιος χρησιμοποιεί το έργο του και για ποιο σκοπό. Αυτό το συζητήσαμε με τους ανθρώπους που συμμετέχουν στο Δίμηνο. Γιατί πιστεύουμε ότι η πολιτιστική δραστηριότητα είναι πολιτική πράξη. Με αυτές τις σκέψεις θα σταθμίσουμε στο τέλος αν το Δίμηνο μπορεί να συμβάλει στην "άλλη" σχέση που αναφέρατε.

- Τι νέο λοιπόν φέρνουν αυτές οι εκδηλώσεις;

- Μην ψάχνετε να βρείτε το νέο γενικά και αφηρημένα. Το "νέο" με την πρόοδο δεν πάνε χέρι χέρι. Υπάρχουν για παράδειγμα πολλά παλιά καλλιτεχνικά έργα, που και σήμερα έχουν και αύριο θα έχουν σημαντική αξία "χρήσης" για την κοινωνική πρόοδο. Δείτε για παράδειγμα τα έργα του Μπρεχτ. Η τα τραγούδια που ακούγονται σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις εργαζόμενων, μαθητών και φοιτητών. Αυτό δε σημαίνει κάθε παλιό καλό, κάθε νέο άχρηστο. ΟΧΙ στις απλουστεύσεις, επομένως. Ταυτόχρονα δείτε τι πλασάρουν για "νέο" οι "ψυχαγωγικές" εκπομπές της τηλεόρασης, τα life style περιοδικά και θα καταλάβετε τι εννοούμε. Οι εκδηλώσεις, λοιπόν, του Πολιτιστικού Διμήνου έχουν τη φρεσκάδα του νέου δημιουργού που σέβεται αξίες και ιδανικά. Εχουν σχέσεις υγείας μεταξύ κοινού και δημιουργού, έξω από τα γνωστά εμπορευματικά κυκλώματα καλλιτεχνικών προϊόντων. Αυτές οι εκδηλώσεις ούτε μανατζάρονται από τα γνωστά κυκλώματα, ούτε εξαρτώνται από σπόνσορες. Γι' αυτό και πρέπει να στηριχτούν. Να γίνει χορηγός τους το κοινό.

Α. Δ.