ΤΟ ΣΚΙΑΧΤΡΟ ΤΗΣ "ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ" | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΤΟ ΣΚΙΑΧΤΡΟ ΤΗΣ "ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ"

Οι εγχώριοι θιασώτες και απολογητές της Συνθήκης του Μάαστριχτ - ανεξάρτητα σε ποιον κομματικό φορέα ανήκουν - προκειμένου να πείσουν για την ανάγκη υποταγής σε αυτήν και να καλλιεργήσουν τη μοιρολατρία στις λαϊκές μάζες, αναμασούν μονότονα το "επιχείρημα" περί της "παγκοσμιοποίησης" της οικονομίας. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, στα πλαίσια μιας ιδεολογικοπολιτικής τρομοκρατίας που ασκεί, συνηθίζει να επισείει εκβιαστικά διλήμματα του τύπου: "Ενταξη στο Μάαστριχτ και την ΟΝΕ ή απομόνωση", "Συμμετοχή στην παγκοσμιοποίηση μέσω του Μάαστριχτ ή αλβανοποίηση". Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι τοποθετήσεις των ηγετικών στελεχών της ΝΔ, με πρώτους τους φανατικούς νεοφιλελεύθερους, αλλά και κάποιους άλλους "αριστερούς" που τους τυφλώνει η "ευρωπαϊκή ιδέα" και η ιδεολογική προπαγάνδα των μηχανισμών της "διεθνοποίησης".

* * *

Η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, όπως αρέσκονται να την αποκαλούν, εμφανίζεται από τους υπέρμαχους του Μάαστριχτ, ως μια "ουδέτερη" και "αντικειμενική" εξέλιξη, η οποία επιβάλλεται σε όλα τα κράτη - μέλη του πλανήτη από κάποιες "υπερφυσικές" και "ανώτερες" δυνάμεις. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, δίνουν μια μεταφυσική ερμηνεία των εξελίξεων, επιχειρώντας να εξασφαλίσουν μια καθολική πίστη στη νέα θρησκεία: της παγκόσμιας κυριαρχίας της αγοράς, μέσω των πολυεθνικών.

Από την άλλη, αποκρύπτουν με επιμέλεια ότι η παγκοσμιοποίηση, όπως αυτή επιβάλλεται σήμερα, είναι μια διαδικασία στην οποία κινητήριες δυνάμεις και πρωταγωνιστές είναι οι πολυεθνικές εταιρίες, το χρηματιστηριακό κεφάλαιο και οι "παραφυάδες" τους, στις οποίες, βέβαια, περιλαμβάνονται και οι "πολυεθνικές" των ναρκωτικών, των όπλων, κ.ο.κ. Παρόλο που γνωρίζουν πολύ καλά ότι στην πραγματικότητα, σ' αυτή την παγκοσμιοποίηση, ο "έλεγχος" της οικονομίας έχει "ξεφύγει" - σε παγκόσμιο επίπεδο - από κάθε "πολιτικό έλεγχο" και οι πολυεθνικές επιβάλλουν τις επιλογές τους παντού, το μόνο που κάνουν είναι να αναγορεύουν τη θέληση των πολυεθνικών μεγαθηρίων, ως τη μόνη ρεαλιστική και συμφέρουσα λύση για την πορεία ένταξης της χώρας στον "διεθνή καταμερισμό".

Προσποιούνται ότι δε βλέπουν τα συντριπτικά στοιχεία, τα οποία επιβεβαιώνουν πανηγυρικά ότι μόνη χειροπιαστή συνέπεια της διεθνοποίησής τους, είναι η πρωτοφανής μεγιστοποίηση των υπερκερδών των πολυεθνικών και η απότομη επιδείνωση της κατάστασης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Σπεύδουν, όμως, ταυτόχρονα με μεγάλη προθυμία να ανταποκριθούν στις ιερές εντολές τους, οι οποίες στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας" και της "παραγωγικότητας", απαιτούν κατάργηση κάθε φραγμού στη στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων, όπως κατάργηση του βασικού μισθού, των Συλλογικών Συμβάσεων, "ελαστικοποίηση" της απασχόλησης, γενικότερα την κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων και του λεγόμενου κράτους πρόνοιας.

Υποκρίνονται ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτού του τύπου η παγκοσμιοποίηση έρχεται σε σύγκρουση και ακυρώνει στην πράξη κάθε προσπάθεια σε επίπεδο κάθε ξεχωριστής χώρας για ανάπτυξη, σύμφωνα με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού, αλλά και με βάση τις δυνατότητές της. Ο Κ. Σημίτης, στην ομιλία του στην τελευταία ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, αναγνώρισε ότι "οι ανεξέλεγκτες κινήσεις του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου καθορίζουν το περιβάλλον μας", αλλά η διαπίστωση αυτή χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να υποτάξει πιο βαθιά τη χώρα στην ανεξέλεγκτη δράση της διεθνούς χρηματιστηριακής ολιγαρχίας.

* * *

Από την άλλη, η κυβέρνηση και οι νεοφιλελεύθεροι ομοϊδεάτες της, αρπάζουν την ευκαιρία για να ισχυριστούν ότι αυτή η παγκοσμιοποίηση επιβάλλει την ευρωπαϊκή ενοποίηση, όπως αυτή πολύ συγκεκριμένα δρομολογείται μέσα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την επικείμενη αναθεώρησή της. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, καυχώνται και θριαμβολογούν συχνά, στην προσπάθειά τους να πείσουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό που σαπίζει.

Η εντεινόμενη αυτή προπαγάνδα έχει προφανείς στόχους. Να στείλει το μήνυμα στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα που δοκιμάζονται καθημερινά από την παγκοσμιοποίηση, ότι δεν υπάρχει τρόπος αντίδρασης και αντίστασης σε αυτή την εξέλιξη. Δεν μπορούν να επηρεάσουν με τους αγώνες τους - και μάλιστα σε ένα μόνο κράτος - τη φορά που έχουν πάρει τα πράγματα. Το μόνο, δηλαδή, που έχουν να κάνουν είναι να αποδεχτούν, ως μοιραία τη νέα παγκόσμια τάξη που επιβάλλουν οι πολυεθνικές και ο ιμπεριαλισμός και να προσπαθήσουν επιβιώσουν όπως μπορούν.

* * *

Ασφαλώς και υπάρχει και άλλος δρόμος διεθνοποίησης και παγκοσμιοποίησης. Το ΚΚΕ, το οποίο ο Κ. Σημίτης και οι "συν αυτώ" επιχειρούν να εμφανίσουν ως κάποιο λίγο ως πολύ "εθνικιστικό κόμμα" (!), το οποίο παραμένει στην "εκδοχή του έθνους - κράτους", είναι το πρώτο κόμμα που έχει ταχθεί υπέρ της διεθνοποίησης και έχει διακρίνει το νομοτελειακό χαρακτήρα της. Η θέση του ΚΚΕ, όμως, βρίσκεται στον αντίποδα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, όπου οι πολυεθνικές αλωνίζουν ελεύθερα και σπρώχνουν την κοινωνία στο Μεσαίωνα. Το ΚΚΕ είναι το πρώτο κόμμα που ζήτησε την "κατάργηση των συνόρων", αλλά αυτό μπορεί να γίνει στο πλαίσιο μιας ισότιμης συνεργασίας μεταξύ των κρατών - μελών, η οποία αποβαίνει προς όφελος της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων του πλανήτη και οι οποίοι βέβαια θα έχουν το πάνω χέρι σε αυτή τη διαδικασία και θα επιβάλουν τη θέλησή τους.

Το γεγονός, ότι αυτή η εναλλακτική πρόταση δεν εμφανίζεται σήμερα ως ρεαλιστική, εξαιτίας του προσωρινά αρνητικού συσχετισμού δύναμης που υπάρχει ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργατική τάξη, δε σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχει. Ακόμα περισσότερο. Η πρόταση αυτή θα κατακτά διαρκώς έδαφος στις λαϊκές μάζες, οι οποίες διαπιστώνουν με επώδυνο τρόπο ότι η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση τους συνθλίβει.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

ΣΠΟΤ

Η θέση του ΚΚΕ όμως βρίσκεται στον αντίποδα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, όπου οι πολυεθνικές αλωνίζουν ελεύθερα και σπρώχνουν την κοινωνία στο μεσαίωνα