Σε ελληνικούς, ακόμα και ξένους "οίκους", θα αναθέσει η κυβέρνηση τις... μελέτες για την "αναμόρφωση", δηλαδή τη διάλυση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος της χώρας, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, Μ. Παπαϊωάννου,μετά την πολύωρη συνάντηση που είχε χτες γι' αυτό το θέμα, με τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη,στο μέγαρο Μαξίμου.

Στη συνάντηση συμμετείχαν επίσης ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου,ο υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων Φ. Ιωαννίδης,αλλά και ο γνωστός σύμβουλος του πρωθυπουργού για τα ασφαλιστικά και μέλος της επιτροπής Σπράου, Π. Τήνιος,δίνοντας το στίγμα των επιχειρούμενων ανατροπών.

Μετά τη συνάντηση ο υπουργός, δήλωσε πως η συζήτηση αφορούσε όλες τις πλευρές του ασφαλιστικού. "Καταλήξαμε, σημείωσε, πως το υπουργείο πρέπει να αναθέσει σε αξιόλογους οίκους είτε του εξωτερικού, είτε του εσωτερικού την εκπόνηση αξιόλογων και αξιόπιστων μελετών"! Αφησε ανοιχτό ακόμα και το αν θα υπάρξει και αυτός ο σικέ "κοινωνικός διάλογος", λέγοντας πως "Θα συμπληρωθούν όλα τα στοιχεία και η δουλιά που έχει γίνει μέχρι σήμερα και θα τεθούν υπόψη επιτροπής που θα καταλήξει στα πορίσματα, σε σχέση με την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος"...

Φανερά εκνευρισμένος σημείωσε πως "πριν την ολοκλήρωση της διαδικασίας δεν μπορούμε να καταλήξουμε στο σχήμα του κοινωνικού διαλόγου". Να σημειώσουμε ότι όπως ο ίδιος είχε πει σε προχτεσινή του συνέντευξη Τύπου, είχε προτείνει στον πρωθυπουργό, η διαδικασία του διαλόγου να γίνει κατά το πορτογαλικό πρότυπο - δηλαδή με τη συμμετοχή ευρύτατου φάσματος κοινωνικών φορέων, αλλά και επιστημόνων - κάτι που θα έδινε ίσως την απατηλή εντύπωση της "κοινωνικής συναίνεσης" στην αντιασφαλιστική καταιγίδα. Η πρόταση αυτή απορρίφθηκε απ' τον πρωθυπουργό.

Τα σχέδια της κυβέρνησης, όπως προκύπτει και από τη διαβόητη έκθεση Σπράου, αλλά και τις συγκεκριμένες κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ, που αποτελούν κάθε φορά το "μπούσουλα", συνιστούν βόμβα στα θεμέλια της κοινωνικής ασφάλισης. Ειδικότερα αφορούν: Αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση, τουλάχιστον στα 65 χρόνια. Διεύρυνση του χρόνου εργασίας με βάση τον οποίο υπολογίζονται οι συντάξεις. Χτύπημα των κατώτερων ορίων συντάξεων και μετατροπή τους σε προνοιακά βοηθήματα. Μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών. Παραπέρα μείωση των αναπηρικών συντάξεων και χτύπημα του θεσμού των βαρέων και ανθυγιεινών.

• Την οργή τους για την παρελκυστική τακτική της κυβέρνησης, που παρά τη δέσμευση να υπάρξει συνάντηση με τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Συνταξιούχων, δεν έχει γίνει ακόμη, εκφράζει με ανακοίνωσή του, το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Ν. Καβάλας.Χαρακτηρίζει πρόκληση τις εξαγγελλόμενες αυξήσεις του 2,5% και ζητά ο πρωθυπουργός να συναντηθεί άμεσα με τη Συντονιστική και να αποδεχτεί τα αιτήματα των συνταξιούχων.

"Με τη συνάντηση Σημίτη - Παπαϊωάννου η κυβέρνηση, πιστή στην κατεύθυνση για ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και της δημιουργίας όρων και προϋποθέσεων για τη μακροπρόθεσμη υποταγή των εργαζομένων, ετοιμάζει νέα επέλαση στην κοινωνική ασφάλιση", τονίζει σε ανακοίνωσή της η ΕΕ της ΕΣΑΚ και επισημαίνει τα παρακάτω:

"Η κυβέρνηση, όπως μέχρι σήμερα έχει ανακοινώσει και σε ένα βαθμό έχει προχωρήσει με την ψήφιση του αντιασφαλιστικού νόμου 2776/99, ετοιμάζει νέες σαρωτικές αλλαγές στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων. Τα μέτρα αυτά υπαγορεύονται από την ΕΕ, τους βιομηχάνους και τον ΟΟΣΑ, προβλέπουν την κατεδάφιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και την παράδοσή του στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Την απαλλαγή των εργοδοτών από τα βάρη των εισφορών. Την αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, σε άνδρες και γυναίκες. Τη μείωση των συντάξιμων αποδοχών και τη μετατροπή των συντάξεων σε προνομιακά βοηθήματα. Το παραπέρα κόψιμο των αναπηρικών συντάξεων και ανατροπή του θεσμού των βαριών και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.

Ταυτόχρονα, μαζί με αυτές τις καταστρεπτικές αλλαγές, η κυβέρνηση με Προεδρικό Διάταγμα που προωθεί το υπουργείο Εργασίας, ετοιμάζει την επέκταση του ημερήσιου χρόνου απασχόλησης σε 12 ώρες χωρίς καμιά προϋπόθεση, καταργώντας ακόμα και αυτές τις προσχηματικές διατάξεις του αντεργατικού τερατουργήματος 2639/98.

Η κυβέρνηση, όπως στην ψήφιση του νόμου 2639 το καλοκαίρι του 1998, έχει εξασφαλίσει εκ των προτέρων και πάλι τη στήριξη των συμβιβασμένων πλειοψηφιών στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να επιτρέψουν στην κυβέρνηση και στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες να λειτουργήσουν σε βάρος των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους.

Σήμερα είναι αναγκαίο περισσότερο από κάθε άλλη φορά η εργατική τάξη στην πατρίδα μας να αντιδράσει ενωτικά, αγωνιστικά για να αποκρούσει τα νέα αντεργατικά, αντιασφαλιστικά μέτρα.

Τα συνδικάτα, οι επιτροπές αγώνα, τα συντονιστικά, οι εργαζόμενοι να πάρουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες και να δυναμώσουν το μέτωπο του αγώνα για να μην περάσουν τα καταστρεπτικά μέτρα.

Από τα παραπάνω επιβεβαιώνεται ότι η ανασυγκρότηση - αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, όχι μόνο είναι επιβεβλημένη και αναγκαία, αλλά είχε και αποκτά επείγοντα χαρακτήρα, αφού από μέρα σε μέρα κρίνονται κατακτήσεις 10ετιών και καθοριστικής σημασίας ζητήματα για την εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους".

Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος σχετικά με τις "Ελάχιστες προδιαγραφές για την οργάνωση του χρόνου εργασίας σε συμμόρφωση με την Οδηγία 93/104/ΕΚ",το οποίο συνυπογράφεται από τους επικεφαλής 6 υπουργείων, επιβεβαιώνει τις καταγγελίες για την επιδίωξη της κυβέρνησης να επιβάλει το 12ωρο (!) με πλάγιους τρόπους και πέρα από οποιαδήποτε, έστω και προσχηματική, προϋπόθεση και όρο.

Το ΠΔ ορίζει σαφώς ότι το εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας δεν μπορεί να υπερβαίνει "τις 48 ώρες κατά μέσο όρο", για "μια περίοδο το πολύ τεσσάρων μηνών", συμπεριλαμβανομένων και των υπερωριών, καθώς και ότι "για κάθε περίοδο 24 ωρών, η ελάχιστη ανάπαυση δεν μπορεί να είναι κατώτερη από 12 συνεχείς ώρες".

Αυτό δηλαδή που δεν απαγορεύεται με τις παραπάνω διατάξεις είναι η απασχόληση των εργαζομένων για τέσσερις μήνες με 12 ώρες τη μέρα και για 48 ώρες τη βδομάδα, για τέσσερις δηλαδή μέρες το μήνα! Η δυνατότητα αυτή ορίζεται χωρίς να χρειαστεί κανενός είδους "σύμφωνη γνώμη" και είναι μια "προσφορά" στους εργοδότες, οι οποίοι επιδιώκουν την όσο γίνεται μεγαλύτερη ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας. Η δημιουργία νομοθετικής βάσης σε αυτή την κατεύθυνση επιτρέπει, οποιαδήποτε στιγμή, με μια μικρή νομοθετική παρέμβαση, να ολοκληρωθεί η παραπέρα ανατροπή του υφιστάμενου ωραρίου εργασίας.

Αξιοπρόσεκτο είναι ότι στην παράγραφο 2 του άρθρου 14 προβλέπονται παρεκκλίσεις από τα παραπάνω, "με την επιφύλαξη της ισχύουσας νομοθεσίας", και στην παράγραφο 3 σημειώνεται ότι επιτρέπονται παρεκκλίσεις, ιδίως για το 12ωρο: "Με συλλογικές συμβάσεις μεταξύ των πλέον αντιπροσωπευτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων εργοδοτών και εργαζομένων, σε εθνικό, κλαδικό ή περιφερειακό επίπεδο, σύμφωνα με τους κανόνες που θέτουν αυτοί"! Μόνη προϋπόθεση, σύμφωνα με αυτή τη διατύπωση, είναι η παροχή ισοδύναμης περιόδου αντισταθμιστικής ανάπαυσης, αλλά και όπου αυτό δεν είναι δυνατό, αρκεί να "παρέχεται στους εν λόγω εργαζόμενους κατάλληλη προστασία, σύμφωνα με την εκτίμηση του επαγγελματικού κινδύνου"!

Κατά τα άλλα, είναι υποχρεωτική η 24ωρη ανάπαυση, κατ' αρχήν την Κυριακή, ως ελάχιστη περίοδος ανά βδομάδα. Για 12μηνη συνεχή απασχόληση, δίνεται τουλάχιστον άδεια τεσσάρων βδομάδων μετ' αποδοχών. Η αποχή από την εργασία λόγω ασθένειας, στράτευσης, απεργίας ή ανωτέρας βίας,όπως καθορίζονται από την εργατική νομοθεσία, θεωρείται χρόνος απασχόλησης και δε συμψηφίζεται με τις μέρες της άδειας.

Επίσης: "Ο κανονικός χρόνος εργασίας των εργαζομένων τη νύχτα δεν πρέπει να υπερβαίνει τις οκτώ ώρες ανά 24ωρο σε περίοδο μιας βδομάδας", ωστόσο αυτό μπορεί να ανατραπεί με συλλογικές συμβάσεις.

Τις θέσεις της για το 35ωρο παρουσίασε χτες η "Αυτόνομη Παρέμβαση" (ΑΠ), κινούμενη βασικά στο γαλλικό "πρότυπο" και με έναν τρόπο που παρά τις διαφορετικές γενικόλογες διακηρύξεις, ακυρώνει εν πολλοίς το αίτημα και αφήνει ανοιχτά παράθυρα στην "ελαστικοποίηση" της εργασίας.

Αρχικά η ΑΠ τάσσεται μεν υπέρ της άμεσης νομοθετικής ρύθμισης του μέτρου, αλλά υιοθετεί και τη σταδιακή εφαρμογή του, τόσο σε ό,τι αφορά το χρόνο, όσο και σε ό,τι αφορά το εύρος των επιχειρήσεων. Ειδικότερα προτείνει την εφαρμογή του από 1/1/2000 σε τράπεζες, ΔΕΚΟ, κερδοφόρες επιχειρήσεις σε τομείς έντασης του κεφαλαίου και τεχνολογίας, καθώς και στο Δημόσιο. Από 1/1/2001 σε όλες τις επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 10 εργαζόμενους και από 1/1/2002 και σε όσες επιχειρήσεις απασχολούν κάτω από 10 εργαζόμενους. Στη συνέχεια θεωρεί ότι θα πρέπει "η μείωση του χρόνου εργασίας να εφαρμοστεί με μείωση του ημερήσιου χρόνου, ώστε να ισχύσει η 5νθήμερη εργασία", αποφεύγοντας ωστόσο να κάνει λόγο στο γραπτό της κείμενο για 35ωρο - 7ωρο - πενθήμερο, παρότι στελέχη της, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ισχυρίστηκαν ότι "αυτό εννοούν".

Σε ό,τι αφορά την ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, ζητά μεν την κατάργηση των άρθρων του αντεργατικού νόμου 2639/98 για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τη μερική απασχόληση, αλλά κάνει και λόγο για "πιθανές διαφοροποιήσεις που έχουν αντικειμενική βάση και πραγματοποιούνται σε εβδομαδιαία ή μηνιαία βάση και πάντα με τη σύμφωνη γνώμη των συνδικάτων".., ενώ δέχεται ποσοστό μερικής απασχόλησης μέχρι 10%.

Τέλος, προτείνει και οικονομικά "κίνητρα" προς τις επιχειρήσεις που θα εφαρμόσουν το μειωμένο ωράριο πριν την ημερομηνία της γενικής εφαρμογής του, αλλά και σε μικρές επιχειρήσεις, άμεση μείωση του νόμιμου ωραρίου σε 40 ώρες τη βδομάδα (όσο είναι τώρα το συμβατικό) από 48, κατάργηση της υπερεργασίας και μείωση της υπερωριακής απασχόλησης.