- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στο δικηγορικό κόσμο και ποια προβλήματα αντιμετωπίζουν οι δικηγόροι της Θεσσαλονίκης;
- Η σημερινή κατάσταση του δικηγορικού κλάδου είναι κρίσιμη, αλλά και οι προοπτικές του Σώματος για το μέλλον μέσα στα πλαίσια των γενικότερων συντηρητικών κυβερνητικών επιλογών, με κατεύθυνση την κοινωνία των 2/3, διαγράφονται δυσοίωνες. Το δικηγορικό Σώμα εντάσσεται στα μεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και υφίσταται και το ίδιο τις οδυνηρές συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, που πηγάζει από τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, η πτώση του βιοτικού τους επιπέδου και η υπέρογκη αύξηση των δικαστικών δαπανών καθιστούν όλο και πιο δύσκολη την πρόσβαση των λαϊκών στρωμάτων στη Δικαιοσύνη και στις δικηγορικές υπηρεσίες. Αυτό έχει ως συνέπεια τη μείωση της δικηγορικής ύλης για την πλειονότητα των δικηγόρων, που απευθύνονται στα λαϊκά στρώματα, την ανεργία και την υποαπασχόληση. Την κατάσταση αυτή επιδεινώνει η ταυτόχρονη αύξηση των δαπανών λειτουργίας των δικηγορικών γραφείων (υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές, αντικειμενικά κριτήρια, ενοίκια κλπ.). Με τον τρόπο αυτό συρρικνώνεται το επάγγελμα, οδηγούνται βίαια στην αποβολή από αυτό οι δικηγόροι των μικρών και μεσαίων στρωμάτων, με κατεύθυνση μια δικηγορία ελιτίστικη, με ανάλογες αμοιβές, προνόμιο των οικονομικά ισχυρών, έτσι ώστε η δικαστική προστασία για τα λαϊκά στρώματα να αποβαίνει είδος πολυτελείας.
- Η σημερινή ηγεσία ανταποκρίθηκε στις ανάγκες και τις απαιτήσεις του δικηγορικού κόσμου;
- Η ηγεσία του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης με εξαίρεση τη Νέα Αγωνιστική Κίνηση Δικηγόρων (ΝΑΚΔ) αποδείχτηκε κατώτερη των περιστάσεων, αρκέστηκε σε μια πολιτική διαχείρισης - διεκπεραίωσης, εκφράζοντας ανεξάρτητα από τις προσωπικές προθέσεις, τη χρεοκοπημένη συνδικαλιστική αντίληψη που είναι ανίκανη να αντιδράσει σε οποιοδήποτε μέτρο ή να διεκδικήσει αγωνιστικά, γιατί είναι εγκλωβισμένη στη λογική της υποταγής και στις επιλογές του συστήματος. Η τριετία που πέρασε χαρακτηρίζεται από μια πολύ μεγάλη κινητικότητα στο ΔΣΘ, όχι όμως προς την κατεύθυνση αγωνιστικής διεκδίκησης λύσεων για τα οξύτατα προβλήματα του κλάδου και την απονομή Δικαιοσύνης, αλλά σεκατεύθυνση εδραίωσης δημοσίων σχέσεων, από τις οποίες τίποτε απολύτως δεν ωφελήθηκε ο μαχόμενος δικηγόρος που βασανίζεται στα ακροατήρια, στις γραμματείες και τις υπηρεσίες ούτε και ο πολίτης που προσφεύγει στα δικαστήρια και αντιμετωπίζει κακής ποιότητας απονομή Δικαιοσύνης και υπέρογκες δικαστικές δαπάνες.
- Μέσα στα σημερινά πλαίσια μπορεί να ανατραπεί η κατάσταση στον ΔΣΘ και τι μπορεί να κάνει η ΝΑΚΔ;
- Είναι διάχυτη στο χώρο η αίσθηση της ανάγκης για αλλαγή της πορείας και των επιλογών της ηγεσίας του ΔΣΘ. Οι εκλογές του '93 διεξήχθησαν κάτω από τη φόρτιση της μεγάλης πανελλαδικής κινητοποίησης των δικηγόρων και ενίσχυσαν και τόνωσαν τις ελπίδες για την επίλυση των καυτών προβλημάτων του κλάδου. Το 1996 οι δικηγόροι έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία, αλλά και πάλι τίποτε δεν προχώρησε με ευθύνη και των τριών μεγάλων παρατάξεων που διοίκησαν συναινετικά το σύλλογο. Αντίθετα, η δική μας παράταξη έχει καταξιωθεί στη συνείδηση των μαχόμενων δικηγόρων για την αγωνιστικότητά της, τη συνέπεια και το ήθος της και πιστεύουμε ότι οι δικηγόροι της Θεσσαλονίκης θα συμπαραταχτούν και με την ψήφο τους μαζί μας στο δρόμο της διεκδίκησης για την επίλυση των χρόνιων προβλημάτων του κλάδου χωρίς συντεχνιακές αντιλήψεις, αλλά σαν ένα τμήμα των Ελλήνων εργαζομένων στον ευαίσθητο χώρο της απονομής Δικαιοσύνης και ταγμένων στην υπηρεσία του ελληνικού λαού.
Γ. Γ.
Ενώ, λοιπόν, οι αγρότες ξαναβγήκαν με τα τρακτέρ στους δρόμους, διεκδικώντας την επίλυση μιας σειράς δίκαιων αιτημάτων, που θα τους επιτρέψουν να ζήσουν από την καλλιέργεια της αγροτικής γης σαν άνθρωποι, η κυβέρνηση επιχείρησε προχτές να "σπάσει" τον αγώνα τους εξαγγέλλοντας τη μερική ρύθμιση (με αρκετές ασάφειες), των αγροτικών χρεών στην ΑΤΕ, γράφοντας στα παλιά της παπούτσια τα άλλα αιτήματα των αγροτών.
Με τις κινητοποιήσεις αυτές, που είναι κινητοποιήσεις επιβίωσης των μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών, οι αγρότες διεκδικούσαν δέσμη μέτρων στήριξης της εγχώριας αγροτικής παραγωγής (φτηνό πετρέλαιο, λιπάσματα και άλλες και πρώτες ύλες, να τερματιστούν οι περιορισμοί για το ύψος της παραγωγής και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας που βάζουν οι Βρυξέλλες κλπ), η κυβέρνηση ανακοίνωσε μόνο τη μεσοβέζική ρύθμιση, "κόλπο", για τα αγροτικά δάνεια στην ΑΤΕ. Μια ρύθμιση που σε καμιά περίπτωση δε λύνει το πρόβλημα επιβίωσης, αλλά αντίθετα παρατείνει και διαιωνίζει το καθεστώς ομηρίας των αγροτών στην Αγροτική Τράπεζα.
* * *
Ιδού και τα τεκμήρια:
Πρώτον, στη δεκαετία του 1980, με την "κοινωνικοποίηση" των προβληματικών και υπερχρεωμένων επιχειρήσεων οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ "κοινωνικοποίησαν" και τα "θαλασσοδάνεια" (στην ΕΘνική, την ΕΤΒΑ και άλλες κρατικές τράπεζες) και άλλα χρέη - ύψους εκατοντάδων δισ. δραχμών - που είχαν οι εμποροβιομήχανοι από τα παλιά "τζάκια", φροντίζοντας να αυξήσουν τις καταθέσεις τους στις τράπεζες του εξωτερικού ή την ακίνητη περιουσία των οικογενειών τους στην Ελλάδα.
Δεύτερον, η ίδια πολιτική, συνεχίστηκε στη δεκαετία του 1990 και εφαρμόζεται και σήμερα. Στα πλαίσια αυτά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διέγραψε πριν 2 ή 3 χρόνια πάνω από 200 δισ. δραχμές χρέη (δάνεια στην Εθνική Τράπεζα, απλήρωτες εισφορές στο ΙΚΑ, απλήρωτοι λογαριασμοί στη ΔΕΗ), που είχαν βάλει τα "Τσιμέντα Χαλκίδας", οι βιομήχανοι Κιοσέογλου και Τακόπουλος, ώστε να διευκολυνθεί η ιδιωτικοποίηση της τσιμεντοβιομηχανίας και η προσφορά της στους Ιταλούς. Επίσης, στη διετία 1996 - 1997 η Εθνική Τράπεζα χάρισε πάνω από 200 δισ. δραχμές. Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση, το 1996 "διαγράφτηκαν μη εξυπηρετούμενα δάνεια, ύψους 55 δισεκατομμυρίων δραχμών και συμμετοχές σε ανενεργές επιχειρήσεις ύψους 63,6 δισ. δραχμών" και προαναγγέλθηκε η διαγραφή άλλων 61 δισ. δραχμών από "μη εξυπηρετούμενα δάνεια". Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, υλοποιούνταν επιλογές της κυβέρνησης Σημίτη. Τα 180 δισ. δάνεια που διαγράφτηκαν, ήταν "θαλασσοδάνεια" που πήραν, αλλά ποτέ δεν πλήρωσαν οι διάφοροι "αετονύχηδες", είτε από τα παλιά είτε από τα νέα "τζάκια".
* * *
Αν, όμως, η κυβέρνηση Σημίτη, έδειξε ιδιαίτερη "ευαισθησία" στα διάφορα "αιτήματα" των εμποροβιομηχάνων, ικανοποιώντας στο "άψε - σβήσε" τις αξιώσεις της ολιγαρχίας του τόπου, για διαγραφές οφειλών και άλλων υποχρεώσεων, στην περίπτωση των αγροτών έδειξε την κοινωνική της αναλγησία και το αποκρουστικό "κοινωνικό" πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. Ενώ, λοιπόν, οι αγρότες διεκδικούν - χρόνια τώρα - δέσμη ουσιαστικών μέτρων, που θα τους επιτρέπουν να ζουν με αξιοπρέπεια από την καλλιέργεια της αγροτικής γης, η κυβέρνηση, πονηρά σκεπτόμενη, περιορίστηκε μόνο στη μερική ικανοποίηση του αιτήματος για τα αγροτικά χρέη στην ΑΤΕ, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων όλα τα υπόλοιπα αιτήματα.
Και, εύλογα, τίθεται το ερώτημα:
Γιατί η κυβέρνηση, ενώ μπορεί και διαγράφει το 100% των χρεών (τόκοι ποινής, συμβατικοί και απλήρωτο δάνειο) για τους εμποροβιομηχάνους, για τους αγρότες διαγράφει μόνο ένα μέρος των τόκων; Γιατί άραγε στην περίπτωση ενός εμποροβιομήχανου που χρωστά στην Εθνική Τράπεζα 200.000.000 δραχμές (100.000.000 δραχμές ληξιπρόθεσμο δάνειο, 80.000.000 δραχμές συμβατικοί τόκοι και 20.000.000 τόκοι ποινής) διαγράφονται και τα 200.000.000 δρχ, ενώ στην περίπτωση ενός αγρότη που χρωστά στην ΑΤΕ 20.000.000 δραχμές (10.000.000 ληξιπρόθεσμο δάνειο, 8.000.000 συμβατικοί τόκοι και 2.000.000 τόκοι ποινής), διαγράφει μόνο τα 6 εκατ. δραχμές και τον καλεί να πληρώσει τα υπόλοιπα 14 εκατ. δραχμές με νέο δάνειο, στα επόμενα 10 χρόνια;
* * *
Απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη, που από τη μια εμφανίζεται απλόχερη απέναντι στους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου (με αλλεπάλληλες χαριστικές ρυθμίσεις τραπεζικών δανείων και άλλων οφειλών τους στο Δημόσιο) και ιδιαίτερα "σφιχτή" απέναντι στα μικρομεσαία νοικοκυριά των αγροτών και γενικότερα των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, εύλογα τίθεται το ερώτημα: Μήπως, εκτός από τη θεία υπομονή των ανθρώπων (και στη συγκριμένη περίπτωση των αγροτών) είναι καιρός να δούμε και τη θεία οργή τους;
Λάμπρος ΤΟΚΑΣ
Γιατί η κυβέρνηση ενώ μπορεί και διαγράφει το 100% των χρεών (τόκοι ποινής, συμβατικοί και απλήρωτο δάνειο) για τους εμποροβιομηχάνους,για τους αγρότες πολίτες διαγράφει μόνο μέρος των τόκων;
