****

Τα στελέχη του ΣΥΝ φυσικά, ακόμα και σήμερα, μετά τα ολοφάνερα γεγονότα, συνεχίζουν να ψελλίζουν, για το ότι έπρεπε τάχα η ελληνική κυβέρνηση να απευθυνθεί στις χώρες της ΕΕ, παριστάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν τα συμφέροντα και τους ρόλους. Η αντιεπιστημονική υπόστασή τους είναι τέτοια, που όχι μόνο, αν δε βολεύει η πραγματικότητα τόσο χειρότερα γι' αυτήν, αλλά αν δε βολεύει και η θεωρία, φτιάχνουνε άλλη... Ας αφεθούν στην τραγωδία τους...

****

Υπάρχουν και άλλες απορίες - συμπεράσματα, που προκύπτουν μόνο από τα γεγονότα που συνέβησαν κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια μας. Υπήρξε ένας παράξενος συντονισμός της ελληνικής διοίκησης, στο να οξύνει ξαφνικά σε κάθε τομέα τις σχέσεις με τους Κούρδους. Ακόμα και ο πιο άσχετος, για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να μην υποψιαστεί δόλο, στον τρόπο που σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε η "επιχείρηση Κουμουνδούρου", ταυτόχρονα σχεδόν, μάλλον μια μέρα πριν την "επιχείρηση Ναϊρόμπι". Τέτοιες συμπτώσεις, δεν είναι πιθανές για κανένα λογικό νου και επίσης μόνο ο παράλογος δε θα διέκρινε στην όλη "επιχείρηση Κουμουνδούρου" τους σκόπιμους κυβερνητικούς χειρισμούς, ώστε να επέλθει όξυνση και δυσαρέσκεια στην ελληνική κοινωνία. Με τάχα αδέξιες κινήσεις, που αποδείχτηκαν πρώτης τάξεως δεξιοσύνες, ενεργοποιούσαν με κάθε τρόπο, στοιχεία μη ανεκτικότητας σε κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας.

"Ξεφώνιζε" η όλη επιχείρηση από την αρχή, πως άλλος ήταν ο σκοπός και όχι η απλή μετεγκατάσταση των ταλαιπωρημένων Κούρδων. Δεν επρόκειτο για ένα βιαστικό νοικοκύρεμα και σάρωμα "κάτω από το χαλί", για να μη φαίνονται τα "σκουπίδια", σε μια "καθώς πρέπει" πολιτεία. Επίσης διακρινόταν πως δε νοιάζονταν αν αποδείχνονταν φαινομενικά αδέξιοι ή άπονοι ή ό,τι άλλο, αρκεί να κατόρθωναν, με κάθε ακραίο τρόπο, ακόμα και από το τίποτα, να βάλουν σε λειτουργία αμυντικούς μηχανισμούς στην ελληνική κοινωνία.

Για όσο τα κατάφεραν και για τις μεθόδους που επέλεξαν τους αξίζει τόσο "το μπράβο" για την εκτέλεση, όσο και "το ντροπή τους". Εψαξαν να κατασκευάσουν συνενόχους και διάλεξαν ανυποψίαστους αθώους πολίτες από τις φτωχότερες γειτονιές της χώρας και θύματα - βουκέντρες "τσιμπήματος", τους ταλαιπωρημένους αγωνιστές με τις οικογένειές τους. Ας έχουν πάντως υπόψη τους, ότι μπορεί, σε αυτόν που συνειδητοποιεί την εκτέλεση του σχεδίου τους, να προκαλούν τρόμο, για το τι είναι ικανοί να σκεφτούν και να καταφέρουν με κύριο όπλο το γεγονός πως, όπως αποδείχνεται, δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό, αλλά ταυτόχρονα τον πεισμώνουν.

Αλλο γεγονός επίσης ήταν ο υποδειγματικός συντονισμός, του ίδιου του ΡΚΚ, που "σαν έτοιμο από παλιά" και σαν "να γνώριζε κάτι" προχώρησε σε όποιες δραστηριότητες την ίδια σχεδόν ώρα που ο Οτσαλάν βρισκόταν στα τουρκικά χέρια. Αυτές οι κινήσεις δεν προγραμματίζονται μέσα σε μία ώρα, από μια οργάνωση που λειτουργεί σε συνθήκες παρανομίας ή ημιπαρανομίας. Με δεδομένο και το τεράστιο πρόβλημα των επικοινωνιών, είναι τουλάχιστον αδύνατο να πιστέψει κανείς πως τελευταία στιγμή πληροφορήθηκαν και έδρασαν. Αν ακόμα και τα μισά απ' όσα καταγγέλλουν οι δικηγόροι του Οτσαλάν είναι σωστά, τότε γίνεται ολοφάνερο το γιατί το ΡΚΚ εμφανίστηκε να έχει τέτοια ετοιμότητα δράσης. Μέρες τώρα ήταν ειδοποιημένοι και περίμεναν...

*****

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Σε ένα κλίμα, όπου όλοι ένιωθαν, πως οι Αμερικανοί "κάτι ετοιμάζουν", το σίγουρο είναι πως ο Οτσαλάν βρέθηκε ξαφνικά από ελληνικά χέρια σε τουρκικά. Ολα όσα ακούγονται, είναι εξίσου πιθανά ή απίθανα, αλλά το γεγονός παραμένει: είτε από ανικανότητα, είτε από σκοπιμότητα, είτε από... σκόπιμη ανικανότητα, ο Οτσαλάν βρέθηκε τελικά στα τουρκικά χέρια από τα ελληνικά

- Την περασμένη βδομάδα, το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε την ίδρυση νέων τμημάτων στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, στο πλαίσιο της "διεύρυνσης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης". Γιατί αντιδρούν οι φοιτητές στην ίδρυση τέτοιων τμημάτων;

- Η αντίθεση των φοιτητών, αλλά και άλλων φορέων την εκπαιδευτικής κοινότητας, στα νέα τμήματα έχει ξεκινήσει πολλούς μήνες πριν την ανακοίνωσή τους. Τα νέα αυτά τμήματα πιστοποιούν την κυβερνητική προσπάθεια για αλλαγή του χαρακτήρα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με στροφή στην κατάρτιση. Αυτός είναι ο πρώτος άξονας της αντίθεσής μας.

Ο δεύτερος είναι η περίφημη χρηματοδότηση από το ΕΠΕΑΕΚ, το οποίο αποτελεί τον "Δούρειο Ιππο" για αλλαγή του σκηνικού σε όλη την Παιδεία και περισσότερο στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Σε δύο χρόνια, η χρηματοδότηση από το πρόγραμμα αυτό θα λήξει και, όπως προβλέπουν νομοσχέδια και ΠΔ του υπουργείου Παιδείας, η χρηματοδότηση των νέων τμημάτων και των ΠΣΕ θα προέρχεται από ένα μικρό κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού και από δίδακτρα και χρηματοδότηση από τις επιχειρήσεις. Προωθούνται, δηλαδή, τα δίδακτρα ως πόρος και θεσμοθετείται η στενότερη σύνδεση των επιχειρήσεων με το αντικείμενο των σπουδών, υπαγορεύοντας τι, για ποιον και με ποιον τρόπο θα μαθαίνουμε στα Πανεπιστήμια.

Η "διεύρυνση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης" μπορεί να ακούγεται καλά στο αυτί του καθενός, γιατί όλοι θέλουν να μορφώνονται περισσότεροι νέοι, χωρίς ταξικούς φραγμούς. Πρόκειται όμως, στην προκειμένη περίπτωση, για άστοχη προσπάθεια καλλωπισμού της "μεταρρύθμισης" που επιχειρείται, μιας μεταρρύθμισης αντιδραστικής από την αρχή μέχρι το τέλος της, που θεσμοθετεί "φίλτρα" στις διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης και καθιερώνει την Παιδεία των λίγων κι εκλεκτών.

- Οι ΠΚΣ υποστηρίζουν ότι τα νέα τμήματα αποκτούν χαρακτήρα "πιλοτικό" για τον αναπροσανατολισμό του περιεχομένου των σπουδών και για τη γενικότερη υποταγή των ιδρυμάτων στο μεγάλο κεφάλαιο. Από πού προκύπτει αυτό το συμπέρασμα;

- Μιλάμε για ένα μεγάλο αριθμό τμημάτων, που δεν έχουν μορφή "Προγραμμάτων Σπουδών Επιλογής" ή "Ανοιχτού Πανεπιστημίου", αλλά είναι οργανικά ενταγμένα στα Συμβατικά Προγράμματα Σπουδών των ΑΕΙ. Οταν λοιπόν ολόκληροι επιστημονικοί τομείς "αποστειρώνονται", όταν παίρνουν ένα επιστημονικό αντικείμενο, το κουτσουρεύουν και σου "οριοθετούν" τη γνώση, όταν τελικά αυτό που απομένει είναι η φτηνή κατάρτιση, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται πια για επιτελικό σχέδιο για να "πιεστεί" όλη η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση προς τα κάτω, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τη στροφή από τη μόρφωση στην κατάρτιση, αλλά και τη στροφή από τη δημόσια δωρεάν Παιδεία στην ιδιωτικοποίηση.

- Ποια είναι η πρόταση των Πανσπουδαστικών Κινήσεων Συνεργασίας για ουσιαστική αναβάθμιση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης;

- Είμαστε κατ' αρχήν αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια που γίνεται στα πλαίσια της "μεταρρύθμισης" για δήθεν "διεύρυνση" και διεκδικούμε αναβάθμιση του περιεχομένου και των προγραμμάτων σπουδών στα υπάρχοντα πανεπιστημιακά τμήματα. Ζητάμε πτυχία με αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, θεωρούμε αναπόσπαστο το δικαίωμα στη δουλιά και ζητάμε να μην αποσυνδεθεί το πτυχίο από τα επαγγελματικά δικαιώματα, όπως μεθοδεύεται. Θέλουμε ειδίκευση στο προπτυχιακό επίπεδο και όχι στα μεταπτυχιακά και όλα αυτά μέσα σε μία ενιαία ανώτατη εκπαίδευση και όχι σε ένα πολυδιασπασμένο σύστημα εκπαίδευσης πολλών ταχυτήτων, που θα καθορίζονται με ταξικά φίλτρα.Μ. Κ.