ΔΙΕΘΝΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΔΙΕΘΝΗ

ΒΙΒΛΙΟ

Αυτοβιογραφία - κοινωνικό "κατηγορώ"

Σχετικά πρόσφατα έφτασε στα χέρια μας, παρ' ό,τι δηλώνεται το 1995 ως χρόνος έκδοσής της, στα πλαίσια της εξαίρετης σειράς "Σύγχρονη Κλασική Βιβλιοθήκη" του "Εξάντα",η "Αυτοβιογραφία" του Τόμας Μπέρνχαρντ (1931 - 1989). Του σπουδαιότερου, ίσως, Αυστριακού ποιητή, πεζογράφου, δραματουργού, μουσικού και ζωγράφου. Του πολυγραφότατου, ρηξικέλευθου, ασυμβίβαστου με τα αποδεκτά από την αστική τάξη ιδεολογικοπνευματικά ειωθότα των γερμανόφωνων γραμμάτων, διανοητή - με την πλήρη σημασία της λέξης - που στην Ελλάδα καθυστερημένα άρχισε να γίνεται γνωστός με το, εν πολλοίς αυτοβιογραφικό, θεατρικό του έργο "Ρίτερ, Ντένε, Φος" ("Νέα Σκηνή" του Λ. Βογιατζή). Εκτοτε έχουν μεταφραστεί αρκετά από τα φιλοσοφικά, στην ουσία τους, μυθιστορήματά του, ώστε να γνωρίσει το ελληνικό αναγνωστικό κοινό τη δημιουργία αυτού του μισονόθου τέκνου της αστικής τάξης, του βαθύτατα πληγωμένου από τα τερατογεννήματά της και αιχμηρού σαρκαστή της."Φως" για την εμβάθυνση στο μελαγχολικό (κάποιοι το είπαν "ζοφερό") έργο του Μπέρνχαρντ, για την κατανόηση των "γιατί" και "διότι" του, αποτελεί η"Αυτοβιογραφία" του, εξαιρετικά μεταφρασμένη από τον Βασίλη Τομανά,αλλά και πιστά, καθώς σέβεται την παρορμητική, αυτόματη γραφή του συγγραφέα. Γραφή καταιγιστική, συχνά με ολοσέλιδες φράσεις, με επαναλήψεις που αντανακλούν τα μεγάλα, συχνά αγωνιώδη, ψυχολογικά "φορτία" του. "Φορτία" από τα ήρεμα παιδικά του χρόνια, τα "εκπαιδευτικά" και άλλα εγκλήματα του ναζιστικού εθνικοσοσιαλισμού, του καθολικισμού, της αστικής τάξης και της δουλικής της μικροαστικής τάξης, όπως τα βίωσε στη γενέτειρά του, το "αυτοκτονικό" Ζάλτσμπουργκ, τη "γερμανική Ρώμη". Αλλά και "φορτία" από τα συγγενικά του πρόσωπα, μεταξύ των οποίων κριτικάρει οξύτατα και με πίκρα τους γονείς του, μνημονεύει με αγάπη τον παππού του και με μεγάλη εκτίμηση το "μεγαλοφυή κομμουνιστή και εφευρέτη" θείο του. Η "Αυτοβιογραφία" αποτελείται από πέντε αυτοβιογραφικά έργα του: "Η αιτία" - κείμενο - καταπέλτης κατά του ναζισμού και του καθολικισμού. "Το υπόγειο" - για τα πρώτα του βιοποριστικά βιώματα στα δεκαοχτώ του χρόνια, το "Συρφετό των εγκληματιών" και τη ζωή της φτωχολογιάς στο αμερικανοκρατούμενο μετά τον πόλεμο Ζάλτσμπουργκ. "Μια απόφαση" και "Το κρύο" - η απόφαση του 19χρονου, (εγκαταλειμμένου από τους πλούσιους συγγενείς του, Μπέρνχαρντ που κινδύνευσε να πεθάνει από φυματίωση), να ζήσει και να γράψει κόντρα στο ρεύμα. "Ενα παιδί" - οι αναμνήσεις του από τα ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια και τον παππού του.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Κομπλέ!

Ολα τα είχ'

η Κώσταινα,

ήταν ψωριάρα,

δούλα

κι ένα μόνο

της έλειπε,

η ...μαύρη

η κουκούλα!

Ολα τα είχ'

η Κώσταινα

σαν τη γνωστή

Μαρίτσα

ο "φερετζές"

της έλειπε

και φρόντισε

η ...γλίτσα!

Και, νάτην, τώρα,

μ' όλα της,

"εν εξαρτήσει

πλήρει",

ενώ ο κόσμος

στους ταγούς

φωνάζει

"άι σιχτίρι"!

Ο οίστρος

ΠΡΟΣΩΠΟ

Αντέμ Ντεμάτσι

Ηταν από τα ιδρυτικά στελέχη του λεγόμενου κινήματος "ανεξαρτητοποίησης του Κοσσυφοπεδίου". Μέχρι την περασμένη Τρίτη κατείχε τη θέση του πολιτικού εκπροσώπου του "KLA" και σήμερα παραμένει ένα έμπειρο αντιδραστικό, πλην απενεργοποιημένο, στέλεχος των ανταρτών. Ο 63χρονος Αντέμ Ντεμάτσι αναγκάστηκε ουσιαστικά σε αποχώρηση από τη νεότερη γενιά των πιο φιλο-αμερικανών ανταρτών, ιδίως μετά το ρόλο που έπαιξε στις συνομιλίες του περασμένου μήνα, στο Ραμπουγέ της Γαλλίας. Γιατί, παρά το γεγονός ότι ήταν "περιορισμένος" στην Πρίστινα, κατάφερε να ανατρέψει τις προσδοκίες των ξένων μεσολαβητών και να επηρεάσει την αντιπροσωπεία των Κοσσοβάρων Αλβανών σε τέτοιο σημείο, ώστε να μην μπει η "πολυπόθητη" υπογραφή στο "ειρηνευτικό" σχέδιο των ΗΠΑ.

Αυτό το αποτέλεσμα οδήγησε τελικώς στην απομάκρυνσή του, μιας που καμία ξένη δύναμη δεν κατάφερε να άρει τις επιφυλάξεις του για τον αφοπλισμό των ανταρτών και την απουσία δημοψηφίσματος, με στόχο την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου. Ετσι, ο Αντέμ Ντεμάτσι είναι για την ώρα στο περιθώριο, με την κρυφή ελπίδα πως κάποτε οι εξελίξεις θα "δικαιώσουν" τους φόβους του και θα τον αναδείξουν και πάλι ηγετικό στέλεχος των Κοσσοβάρων Αλβανών. Ιδιαίτερα στην περίπτωση που πληθύνουν οι δυσαρεστημένοι ή απογοητευμένοι στους κόλπους του "Απελευθερωτικού Στρατού Κοσσυφοπεδίου" ή αλλάξουν οι αμερικανικές σκοπιμότητες στην περιοχή.

Δ. ΟΡΦ.

Περί προδοσίας...

Η ελληνική ιστορία - όπως και οι ιστορίες όλων των λαών - έχει τα δικά της παραδείγματα πράξεων προδοσίας και προδοτών. Παραδείγματα προς αποφυγή, βέβαια, αλλά υπάρχουν και είναι πλήρως επιβεβαιωμένα. Πώς αλλιώς, δηλαδή, μπορούν και πρέπει να ονομαστούν όσοι συνεργάστηκαν με τους Γερμανοφασίστες κατακτητές, την περίοδο 1941-44; Οσοι, για παράδειγμα, κάθισαν τότε σε υπουργικές καρέκλες ή φόρεσαν κουκούλες και κατέδιδαν πατριώτες; Πώς αλλιώς μπορούν να ονομαστούν οι πραξικοπηματίες της Απριλιανής δικτατορίας; Η, μήπως, δεν ήταν προδοσία και το πραξικόπημα στην Κύπρο, που έστρωσε το έδαφος για την τουρκική εισβολή και όλων όσα επακολούθησαν, των οποίων οι πληγές παραμένουν ακόμη ανοιχτές;

Τα σημειώνουμε όλ' αυτά, γιατί πολλή κουβέντα γίνεται τις τελευταίες μέρες περί προδοτών και μερικοί μερικοί ισχυρίζονται ότι οι προδότες είναι ένα άγνωστο φρούτο στη χώρα μας. Για να μην πάμε και παλιότερα, με τη Μικρασιατική καταστροφή κλπ...

Απαισιοδοξία για το ΕΥΡΩ

Πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό οι απαισιόδοξες αναλύσεις διαφόρων εραστών και οπαδών της ΟΝΕ, για την πορεία του ΕΥΡΩ και της νομισματικής ενοποίησης. Χαρακτηριστικός ο προχτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της "Καθημερινής": "Το ΕΥΡΩ χάνει τη λάμψη του, οι Ευρωπαίοι διχάζονται... - Αιτία η διαφορά ανάπτυξης ΗΠΑ 6% - ΕΕ 2%".

Σημειώνουμε το γεγονός για δυο λόγους κυρίως. Πρώτον, για τα πλαστά όνειρα και τα καινούρια "χρυσά κουτάλια", που απλόχερα σκορπίζουν οι εγχώριοι πολιτικοί εντεταλμένοι των Βρυξελλών. Και δεύτερον, γιατί τα δημοσιεύματα αποκαλύπτουν - έστω και άθελά τους - έναν βασικό και κύριο στόχο της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ. Και αυτός είναι η εξασφάλιση των καλύτερων - για το δυτικοευρωπαϊκό κεφάλαιο - όρων ανταγωνισμού του με το αμερικανικό. Οροι, που εξασφαλίζονται, βέβαια, σε βάρος των εργαζομένων και των λαών της Ευρώπης.

Στεκόμαστε, βέβαια, στην τρέχουσα έννοια της λέξης προδοσία. Γιατί, υπάρχει και αυτή των λεξικών, όπου η λέξη αναφέρεται ακόμη και ως αθέτηση ηθικών αρχών, ως κατάδοση, ως εγκατάλειψη φίλων ή οικείων σε ώρα ανάγκης κλπ.

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε τους αρκετούς και διάφορους, που θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν, στην έννοια που δίνουν τα λεξικά; Η 25χρονη, για παράδειγμα, πορεία του ΠΑΣΟΚ και, ιδιαίτερα των εκάστοτε ηγεσιών του, προσφέρει μπόλικα παραδείγματα...

"Νέα" ΕΥΠ η παλιά ΚΥΠ

Και ξαφνικά, η τοποθέτηση ενός "διπλωμάτη καριέρας", αντί ενός απόστρατου αξιωματικού, όπως γινόταν συνήθως, στη θέση του διοικητή της ΕΥΠ (πρώην ΚΥΠ), θεωρήθηκε ως επαρκής λόγος για διθυράμβους περί "ΕΥΠ νέου τύπου", "για ριζικές αλλαγές και αλλαγή προσανατολισμού" κλπ.

Μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να συμμεριστούμε αυτές τις θριαμβολογίες και τα "λόγια του αέρα". Η μέχρι σήμερα σκοτεινή και αρνητική ιστορία της αμαρτωλής αυτής υπηρεσίας δεν επιτρέπει καμία αισιοδοξία για το μέλλον, πολύ περισσότερο στις σημερινές συνθήκες, με αυτή την κυβερνητική πολιτική και αυτή την καθοδήγηση από τη CIA. Ούτε η αρμόδια υπουργός με τις δηλώσεις της άφησε περιθώρια αισιοδοξίας. Καθόλου δεν άγγιξε το θέμα του προσανατολισμού της ΕΥΠ, που μέχρι τώρα ασχολείται κυρίως με τον "εσωτερικό εχθρό", κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο των ξένων μυστικών υπηρεσιών. Για το πώς θα αλλάξει αυτός ο προσανατολισμός η υπουργός δεν είπε τίποτα. Οσο για το διακομματικό έλεγχο στην ΕΥΠ, αυτός είναι ήδη θεσμοθετημένος από τη Βουλή, αλλά, φυσικά, δεν επέτρεψαν να γίνει. Πέρα από τα παχιά λόγια για εσωτερική κατανάλωση, δεν υπάρχει τίποτα που να μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε για τη "νέα" ΕΥΠ.

Επιχείρηση φίμωσης

Την περασμένη Πέμπτη στα κεντρικά γραφεία του ΙΚΑ (οδό Πειραιώς) τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ συνάντησαν την αντίδραση κάποιων προϊσταμένων, επειδή ανάρτησαν αφίσες με την πρόσκληση για τη σημερινή εκδήλωση στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου θα μιλήσει η Αλ. Παπαρήγα. Το αιτιολογικό των ισχυρισμών τους ήταν ότι επρόκειτο να επισκεφτεί τα γραφεία ο νέος διοικητής του Ιδρύματος Μ. Νεκτάριος. Τελικά, οι αφίσες αναρτήθηκαν, αλλά την Παρασκευή δεν υπήρχε καμία. Φαίνεται λοιπόν ότι το ανώτερο στάδιο του εκσυγχρονισμού είναι η φίμωση της ενημέρωσης των εργαζομένων από τα πολιτικά κόμματα.

Πέρα από την αντιδημοκρατική αυτή συμπεριφορά, θυμίζουμε ότι στα ίδια γραφεία του ΙΚΑ αυτοί που τώρα έπαθαν αλλεργία με τις αφίσες του ΚΚΕ ήταν οι ίδιοι που το Σεπτέμβρη του 1998 έκαναν συγκεντρώσεις των υπαλλήλων για να τους ενημερώσουν, δήθεν, για τα προβλήματα του Ιδρύματος, αλλά στην ουσία για να τους εξαναγκάσουν σε διατεταγμένη παρουσία στη συγκέντρωση της Καλλιθέας (22.9.1998), όπου ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης θα τους έδινε το λόγο...

Ετσι αντιλαμβάνονται κάποιοι την ισότιμη μεταχείριση των κομμάτων και την πολιτική ενημέρωση των εργαζομένων. Δυστυχώς όμως, το μόνο που καταφέρνουν είναι να αποκαλύψουν την αβάσταχτη αντιδημοκρατική ελαφρότητα των κάθε είδους εκσυγχρονιστών.

Μόνον υποκρισία είναι;

Υπάρχει, όμως, και μια άλλη κατηγορία πράξεων, που θα μπορούσε ίσως και αυτή να συμπεριληφθεί στην έννοια της λέξης προδοσία. Μιλάμε, για τις κυβερνήσεις, τα κόμματα και τις αντίστοιχες πολιτικές, που εγκαταλείπουν διακηρυγμένες ηθικές αρχές και θέσεις, χτυπούν κατάφωρα τα λαϊκά συμφέροντα κλπ., για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των "εχόντων και κατεχόντων". Προδίδουν τα συμφέροντα του λαού - παρά τα όσα εξαγγέλλουν και υπόσχονται στις προεκλογικές συγκεντρώσεις - για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της τάξης που πραγματικά εκπροσωπούν πολιτικά.

Συνηθίζουμε, βέβαια, να χαρακτηρίζουμε την πρακτική αυτή με τις λέξεις υποκρισία ή διγλωσσία ή κάτι συνώνυμο. Μήπως, όμως, η σύγχρονη πολιτική πρακτική των κομμάτων του δικομματισμού ξεφεύγει, πλέον, από την έννοια των λέξεων αυτών; Μόνον υποκρισία είναι, για παράδειγμα, να διακηρύσσεις την υπεράσπιση της ειρήνης και της σταθερότητας στα Βαλκάνια και την ίδια στιγμή να στηρίζεις πολύμορφα και να συμμετέχεις στις τυχοδιωκτικές και διχαστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, εκθέτοντας, ταυτόχρονα, τη χώρα σε σοβαρότατους κινδύνους και περιπέτειες;