Και ξαφνικά, η τοποθέτηση ενός "διπλωμάτη καριέρας", αντί ενός απόστρατου αξιωματικού, όπως γινόταν συνήθως, στη θέση του διοικητή της ΕΥΠ (πρώην ΚΥΠ), θεωρήθηκε ως επαρκής λόγος για διθυράμβους περί "ΕΥΠ νέου τύπου", "για ριζικές αλλαγές και αλλαγή προσανατολισμού" κλπ.

Μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να συμμεριστούμε αυτές τις θριαμβολογίες και τα "λόγια του αέρα". Η μέχρι σήμερα σκοτεινή και αρνητική ιστορία της αμαρτωλής αυτής υπηρεσίας δεν επιτρέπει καμία αισιοδοξία για το μέλλον, πολύ περισσότερο στις σημερινές συνθήκες, με αυτή την κυβερνητική πολιτική και αυτή την καθοδήγηση από τη CIA. Ούτε η αρμόδια υπουργός με τις δηλώσεις της άφησε περιθώρια αισιοδοξίας. Καθόλου δεν άγγιξε το θέμα του προσανατολισμού της ΕΥΠ, που μέχρι τώρα ασχολείται κυρίως με τον "εσωτερικό εχθρό", κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο των ξένων μυστικών υπηρεσιών. Για το πώς θα αλλάξει αυτός ο προσανατολισμός η υπουργός δεν είπε τίποτα. Οσο για το διακομματικό έλεγχο στην ΕΥΠ, αυτός είναι ήδη θεσμοθετημένος από τη Βουλή, αλλά, φυσικά, δεν επέτρεψαν να γίνει. Πέρα από τα παχιά λόγια για εσωτερική κατανάλωση, δεν υπάρχει τίποτα που να μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε για τη "νέα" ΕΥΠ.