ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 8 Ιούλη 1999
Σελ. /28
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Η ταξική πάλη και οι λαϊκοί αγώνες είναι το καύσιμο για το Μέτωπο
  • Το θέμα δεν είναι ποιος προτείνει τη συνεργασία και ποιος την αρνείται, αλλά γιατί ο ένας προτείνει και ο άλλος αρνείται σήμερα
  • Οταν μιλάμε για αντίπαλο δεν περιοριζόμαστε στα κόμματα, που έχουν αντιλαϊκή πολιτική, στα κόμματα εξουσίας, αλλά μιλάμε και για τα ταξικά συμφέροντα που κυριαρχούν

Παίρνοντας το λόγο η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, και αναφερόμενη, μεταξύ άλλων, στη συζήτηση που συνεχίζει να ξετυλίγεται και μετά τις εκλογές αναφορικά με τις συμμαχίες, τόνισε τα παρακάτω;

"Μετεκλογικά φούντωσε ξανά η συζήτηση γύρω από το θέμα των πολιτικών συμμαχιών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που το θέμα περνάει στην επικαιρότητα πριν αλλά κυρίως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, με στόχευση πάντα τι θα γίνει στις εθνικές εκλογές, και κυρίως τι θα γίνει μετά τις εθνικές εκλογές, αν δεν υπάρχει δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης. Φαίνεται, πάντως, ότι ορισμένοι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι, εγχώριοι και ξένοι, σκέπτονται το ζήτημα αυτό άσχετα από τη δυνατότητα της εναλλαγής αυτοδύναμων κυβερνήσεων στην Ελλάδα ελέω βεβαίως και εκλογικού συστήματος. Στο υπόβαθρο των σκέψεων για κυβερνήσεις συνεργασίας βρίσκεται ένας προβληματισμός για το πώς θα διασφαλιστεί η πολιτική συναίνεση ανάμεσα σε συγγενείς δυνάμεις, στο επίπεδο της διακυβέρνησης, ώστε να μειωθεί η αντιπολιτευτική λαϊκή δράση χάριν του στόχου να προχωρήσει η ΟΝΕ, η πλήρης ενσωμάτωση της χώρας στο σύστημα του ιμπεριαλισμού.

Παράλληλα, πράγμα πολύ φυσικό, μέσα στο λαό αναπτύσσονται τέτοιοι προβληματισμοί, κάτω από τον επηρεασμό των συζητήσεων σε επίπεδο κορυφών, και όχι μόνο. Είναι θετικό και φυσικό, λαϊκά στρώματα με μια ορισμένη κοινωνική και πολιτική πείρα να καταλαβαίνουν ή να διαισθάνονται ότι η συγκέντρωση ευρύτερων δυνάμεων μπορεί να αποτελέσει το αντίβαρο στην επίθεση που δέχονται από κυβέρνηση και εργοδοσία, από τις επιλογές των διεθνών οργανισμών.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι κάθε προβληματισμός για θέματα πολιτικής συνεργασίας δεν εκφράζει τις ίδιες ανάγκες και τους ίδιους σκοπούς, ή, να το πούμε καλύτερα, εκφράζει διαφορετικά και αντιπαρατιθέμενα συμφέροντα".

Σε ποια βάση - για ποιο σκοπό

"Το ΚΚΕ όχι μόνο δεν παίρνει αποστάσεις από το θέμα αυτό, αλλά αντίθετα θεωρεί ότι σήμερα στο επίκεντρο της συζήτησης, πριν απ' όλα μέσα στο λαό, πρέπει να τεθεί το ζήτημα συμμαχία ή συνεργασία σε ποια βάση - για ποιο σκοπό.

Για το ΚΚΕ η πολιτική των συμμαχιών δεν είναι ένα προεκλογικό η μετεκλογικό χαρτί. Είναι πολιτική στρατηγικής σημασίας, δεν είναι ένα χαρτί, για να φέρει κάποιο ή κάποια κόμματα σε δύσκολη θέση. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να μπει σήμερα, στο στενό κορσέ της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης, λες και αποτελεί αυτή την τελευταία ευκαιρία.

Εχουμε τη γνώμη ότι το τελευταίο διάστημα τα καλέσματα για συνεργασία, π. χ. σε αντινεοφιλελεύθερη βάση, ή στη βάση της δοκιμασμένης και αποτυχημένης στις πλάτες των λαών κεντροαριστεράς, έχουν ανάμεσα στα άλλα και ένα χαρακτήρα εντυπωσιασμού. Ας μου επιτραπεί να πω, με την πείρα πια που διαθέτουμε, πως μας δημιουργείται η εντύπωση ότι σε αρκετές περιπτώσεις αυτό που ενδιαφέρει είναι να καταγραφεί μια πολιτική ηγεσία ότι προτείνει, με κύριο στόχο να αποδειχτεί ότι η άλλη πλευρά δε θέλει! Ωστε να υπάρχουν τεχνητά και κατασκευασμένα επιχειρήματα στα τηλεοπτικά τραπέζια της επόμενης εκλογικής μάχης, όποτε και αν γίνει.

Υπάρχουν πολλά, άφθονα για την ακρίβεια, παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν. Αφορά στις προτάσεις συνεργασίες, που εμμέσως κάνει το ΠΑΣΟΚ προς τα "αριστερά του", όπως λέει, αλλά και στις προτάσεις διαλόγου και κοινής δράσης, που απευθύνονται από τις ηγεσίες του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ".

Τι εννοούμε εμείς πολιτική συμμαχία

"Εμείς έχουμε κάνει καθαρό, ιδιαίτερα μετά το 15ο Συνέδριό μας, τι εννοούμε πολιτική συμμαχία. Εχουμε δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις. Εχουμε εξηγήσει γιατί π. χ. σήμερα δεν υπάρχει αντικειμενική βάση για μια προγραμματική συμφωνία με άλλα κόμματα. Είμαστε καθαροί στο ζήτημα αυτό, δεν επιρρίπτουμε ευθύνες σε άλλους. Δεν προσπαθούμε να πούμε ότι εμείς θέλουμε και κάποιοι δε θέλουν. Αυτό που εμείς υπογραμμίζουμε είναι:

α) Οτι η βάση της συμμαχίας ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις καθορίζεται όχι με αυθαίρετα υποκειμενικά κριτήρια, αλλά με βάση την αντικειμενική πραγματικότητα που υπάρχει, τις ορατές τάσεις σε εθνικό και διεθνές επίπεδο σήμερα, το χαρακτήρα και τη φύση των προβλημάτων που ζει ο λαός μας. Για μας η βάση συσπείρωσης από τα ίδια τα πράγματα πρέπει να διαμορφώνεται στην αντίθεση λαός - μονοπώλια, λαός - ιμπεριαλισμός. Δεν υπάρχει όχι λύση, αλλά ούτε ελπίδα άμβλυνσης κάποιων οξυμένων προβλημάτων στη λογική της ταξικής συναίνεσης. Η στάση απέναντι στο μονοπωλιακό κεφάλαιο δεν μπορεί να είναι δευτερεύον κριτήριο, ούτε η στάση απέναντι στις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Οι αναδιαρθρώσεις που προωθούνται σήμερα στην ελληνική κοινωνία από τα ίδια τα πράγματα, και όχι γιατί εμείς το θέτουμε από τα πάνω, είναι κεντρικό ζήτημα γιατί αυτές καθορίζουν την καθημερινή ζωή του εργαζόμενου, όλη την πορεία της χώρας. Σαφώς δε θέτουμε ζήτημα συμφωνίας άλλων στο πρόγραμμά μας, όπως και δεν απαιτούμε άλλα κόμματα να αλλάξουν το πρόγραμμά τους, μόνο και μόνο για να μας κάνουν τη χάρη να συμφωνήσουν μαζί μας. Δεν περιμένουμε να συμφωνήσουν άλλα κόμματα με το πρόγραμμα ενός ΚΚ. Το ζήτημα όμως είναι αν υπάρχει αντικειμενική βάση για κοινή δράση στα μεγάλα ζητήματα, που σχετίζονται με την κατεύθυνση της κυρίαρχης πολιτικής που τη ζούμε καθημερινά.

Ποιος δεν καταλαβαίνει σήμερα ότι δεν αρκεί η διαμαρτυρία για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, ότι χρειάζεται και δράση γύρω από στόχους που δεν περιορίζονται στις συνέπειες, αλλά και θίγουν τους κύριους παράγοντες που δημιουργούν τις τραγικές συνέπειες π. χ. στο θέμα της ανεργίας, ή στη συμμετοχή της Ελλάδας στην πολιτική με το πιστόλι στο κρόταφο ή στον κανονικό πόλεμο όταν μας ζητηθεί. Η διαμαρτυρία και καταγγελία δεν είναι σήμερα η πιο πρωτοπόρα πολιτική στάση, είναι μάλλον αρκετά ευάλωτη στις πιέσεις.

Επομένως, το θέμα δεν είναι ποιος προτείνει τη συνεργασία και ποιος την αρνείται, αλλά γιατί ο ένας προτείνει και ο άλλος αρνείται σήμερα".

Ο ρόλος του λαϊκού κινήματος

"β) Σημειώνουμε όμως και μια άλλη σοβαρή πλευρά στο ζήτημα αυτό, την οποία νομίζουμε ότι πρέπει να την προσέξει περισσότερο ο λαός. Ολες οι συζητήσεις, καλοπροαίρετες ή μη, αρχίζουν και τελειώνουν με τις συμφωνίες κορυφών, ανάμεσα στις ηγεσίες των κομμάτων, ή το πολύ στην κοινή δράση των κομμάτων μεταξύ τους. Συζητήσεις ακόμα, για τη διανομή της εκλογικής πίτας του δικομματισμού που θα μειωθεί ή μάλλον πρέπει να μειωθεί και με την ευκαιρία της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης. Ψάχνουμε και δυσκολευόμαστε να δούμε ουσιαστικούς προβληματισμούς για το κύριο, το ρόλο του λαού και του λαϊκού κινήματος στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου. Λες και μια πολιτική συμμαχία κορυφών - αν υποθέτουμε ότι μπορούσε να γίνει σήμερα - μπορεί να τα βγάλει πέρα με τους κοινωνικοοικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες που ορκίζονται στην ΟΝΕ και στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ. Δεν μπορεί, αν δεν είναι στο πόδι ένα οργανωμένο πολιτικοποιημένο λαϊκό κίνημα με σχέδιο δράσης και μάλιστα σχετικά μακράς πνοής. Αν δεν υπάρχει διάθεση να κρατηθεί μια σταθερότητα μπροστά στις δυσκολίες, γιατί ένα τέτοιο κίνημα, μια τέτοια συμφωνία δεν εμποδίσει τον αντίπαλο να αντεπιτεθεί, ίσα ίσα θα του ανοίξει ακόμα περισσότερο η όρεξη. Το να καθησυχάζεται ο λαός ότι μια πολιτική συνεργασία κορυφών, και μάλιστα με θολούς σκοπούς, είναι βολική λύση, αποτελεί στην καλύτερη περίπτωση προσπάθεια καλλιέργειας επικίνδυνων αυταπατών.

Το ΚΚΕ δεν παύει να υπογραμμίζει τη σημασία να κτιστεί στη χώρα μας ένα σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό λαϊκό μέτωπο, που θα ξεπηδά μέσα από τους ταξικούς αγώνες και την κοινωνική πάλη, που θα στηρίζεται και θα έχει πόδια στην οργανωμένη λαϊκή δράση, στους τόπους δουλιάς πριν απ' όλα, αλλά και στους τόπους κατοικίας, μόρφωσης κλπ. ένα μέτωπο συμμαχίας και στο κοινωνικό επίπεδο και στο πολιτικό, εφ' όσον υπάρξουν στην πορεία προϋποθέσεις.

Οταν μιλάμε για κοινή δράση στο κοινωνικό πεδίο δεν την εννοούμε μόνο ως ενότητα δράσης των εργαζομένων, με βάση τα κοινά τους προβλήματα, που και αυτή σήμερα, για πολιτικούς λόγους κυρίως, δεν υπάρχει αναπτυγμένη. Εννοούμε και αυτό, αλλά και κάτι άλλο: ότι η κοινή δράση θα διευρύνεται και θα βαθαίνει, στο βαθμό που και οι πολιτικές δυνάμεις ειλικρινώς τη στηρίζουν, παίρνοντας υπόψη βεβαίως την αυτοτέλεια του μαζικού κινήματος.

Στο ζήτημα αυτό εμείς όχι μόνο έχουμε κάνει προσπάθειες να εκφράζεται η κοινή δράση, αλλά έχουμε προχωρήσει και σε πρωτοβουλίες".

Η δυναμική των αγώνων

"Αποτελέσματα θετικά υπάρχουν που εκφράζονται ήδη στους αγώνες. Μόνο που στις περισσότερες περιπτώσεις αυτή η πλατιά συσπείρωση δεν προήλθε από τη συνειδητή προσπάθεια των πολιτικών δυνάμεων που θέλουν τις συμμαχίες, αλλά από τη δυναμική των ίδιων των αγώνων και τους σπινθήρες που άναψε η όξυνση των προβλημάτων. Είναι δε προς τιμήν στελεχών που ανήκουν σε όλα τα κόμματα που σε αρκετές περιπτώσεις στάθηκαν σωστά στους αγώνες, δεν παρασύρθηκαν από τις άνωθεν εντολές να γίνουν πυροσβέστες τους.

Η κοινή δράση των λαϊκών δυνάμεων στα διάφορα μέτωπα πάλης, αποτελεί το στέρεο έδαφος σήμερα που θα παίξει ρόλο στην πορεία και στις όποιες δυνατότητες υπάρχουν, μέσα από ανακατατάξεις, να γίνουν συσπειρωτικές προσπάθειες και στο πολιτικό επίπεδο.

Διατυπώνουμε το απλό ερώτημα: αν στο έδαφος της κοινωνικής πάλης δεν είναι δυνατό οργανωμένες δυνάμεις που ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα, που ζουν από πρώτο χέρι τα προβλήματα, αν δεν μπορούν να βρουν δρόμους κοινής δράσης, τότε πώς είναι δυνατό να υπάρξει συμφωνία στο πολιτικό επίπεδο; Και αν υπάρξει, τότε, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η μόνη συνεισφορά της θα είναι να βάζει φρένο στη λαϊκή κινητοποίηση και στη ριζοσπαστικοποίηση.

Το ΚΚΕ είναι καθαρό και δεν παίζει με τα λόγια. Σήμερα αυτό που είναι ρεαλιστικό (αλλά δεν είναι και δεδομένο, καθώς εξαρτάται από τη στάση των πολιτικών κομμάτων σε κατευθυντήριες γραμμές της πολιτικής) είναι να αναπτυχθεί η προσπάθεια για την οργάνωση και ανάπτυξη των αγώνων, την αναγέννηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Τη διεύρυνση των γραμμών και των στόχων του πολύμορφου κινήματος κατά του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ και του Πολέμου. Είναι απόλυτα αναγκαία η κοινή δράση κατά των αναδιαρθρώσεων, που προωθούνται κάτω από τις εντολές της ΟΝΕ και των άλλων διεθνών οργανισμών και οι οποίες αφορούν την ίδια την καθημερινή ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας.

Τα ζητήματα αυτά δε λύνονται με διαλόγους και συνεντεύξεις στον Τύπο, με εκκλήσεις και κριτική. Λύνονται σε κάθε χώρο, εκεί που συναντώνται οι άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα, μαζί με το λαό, μαζί με αυτούς που δεν ανήκουν ή δεν εκφράζονται από συγκεκριμένα κόμματα. Μπροστά στους εργαζόμενους, γιατί η κοινή δράση, η κατεύθυνση της δράσης τούς αφορά άμεσα.

Η πολιτική συμμαχιών στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο δεν αποτελεί για μας θέμα ή ευκαιρία διαφήμισης της πολιτικής μας. Είναι η μόνιμη και θεμελιακή πολιτική μας, καθορίζει την καθημερινή μας δράση".

Ούτε μόνο από τα κάτω, ούτε μόνο από τα πάνω

"γ) Μια άλλη πλευρά που θέλω να θίξω είναι η έννοια "λαός". Κλίνεται σε όλες τις πτώσεις, από όλους σχεδόν. Εμείς προσπαθούμε να δείξουμε τη βαθύτερη ουσία του προβλήματος, προβάλλοντας τη συμμαχία της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων της πόλης και της υπαίθρου, δηλαδή των κοινωνικών δυνάμεων που δέχονται τα πλήγματα της ταξικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης από το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Η κοινή δράση και συμμαχία μεταξύ τους δεν είναι μια απλή και εύκολη υπόθεση. Ενας από τους παράγοντες που τη δυσκολεύει είναι το γεγονός ότι πολιτικές δυνάμεις που κατατάσσουν τον εαυτό στους στην Αριστερά δε δείχνουν να ενδιαφέρονται για την κοινωνική αυτή συμμαχία, που είναι όχι μόνο το λίπασμα, αλλά η κινητήρια δύναμη μιας γενικότερης συμμαχίας που θα έρθει τελικά σε ρήξη με τη σημερινή τάξη πραγμάτων. Οταν, επίσης, μιλάμε για αντίπαλο, εμείς δεν περιοριζόμαστε στα κόμματα που έχουν αντιλαϊκή πολιτική, στα κόμματα εξουσίας, αλλά μιλάμε και για τα ταξικά συμφέροντα που κυριαρχούν. Τα κόμματα έρχονται και παρέρχονται, τα ταξικά όμως συμφέροντα δεν αντιμετωπίζονται απλά με μια πολιτική συμμαχία που ενδιαφέρεται για την ανακατανομή των εδρών στο κοινοβούλιο και την ανακατάληψη κυβερνητικών εδράνων.

Πολλά λόγια ακούμε για πολιτική συνεργασία, αλλά καμία νύξη για την κοινωνική συμμαχία. Λες και η πολιτική συμμαχία μπορεί να στεγανοποιηθεί από τις κοινωνικές δυνάμεις και τα ταξικά συμφέροντα. Θέτουμε το ερώτημα: μήπως η απουσία μιας τέτοιας θέσης υποδηλώνει για το τι είδους συνεργασίες επιδιώκονται σήμερα;

Το ΚΚΕ φιλοδοξεί να κατακτήσει - μέσα στη δράση αλλά και με τις πρωτοβουλίες συσπείρωσης - την απαιτούμενη δύναμη και ικανότητα, ώστε να συμβάλει στην οικοδόμηση του Μετώπου. Το Μέτωπο δε θα προκύψει σε ένα βράδυ, ούτε μόνο από τα κάτω, ούτε μόνο από τα πάνω. Θα προκύψει μέσα από μια σύνθετη διαδικασία αγώνα και ενσυνείδητων συσπειρωτικών προσπαθειών και από τα πάνω και από τα κάτω, με καύσιμο όμως την ταξική πάλη και τους λαϊκούς αγώνες. Πρόκειται για Μέτωπο, που θα φιλοδοξεί να κινητοποιήσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που πρέπει να είναι πρωταγωνιστής και όχι θεατής ή μόνο ψηφοφόρος.

Εχουν αλλάξει αρκετοί όροι σε σχέση με το παρελθόν. Αρα το Μέτωπο πρέπει να έχει περισσότερο τα χαρακτηριστικά ενός μεγάλου κινήματος με πολιτικούς στόχους και όχι μιας τυπικής πολιτικής συμφωνίας που θα φιλοδοξεί να κυβερνήσει λίγο καλύτερα από τις κυβερνήσεις που γνωρίσαμε. Στην προκειμένη περίπτωση δε θα είναι ίσως ούτε λίγο καλύτερα, θα είναι ολοταχώς στην πορεία χειρότερα. Γιατί θα έχει προστεθεί ένα ακόμα γεγονός στην αλυσίδα των γεγονότων που προκάλεσαν απογοήτευση και μοιρολατρία σε πλατιά λαϊκά στρώματα".

σποτ 1

Για μας η βάση συσπείρωσης από τα ίδια τα πράγματα πρέπει να διαμορφώνεται στην αντίθεση λαός - μονοπώλια, λαός - ιμπεριαλισμός. Δεν υπάρχει όχι λύση, αλλά ούτε ελπίδα άμβλυνσης κάποιων οξυμένων προβλημάτων στη λογική της ταξικής συναίνεσης. Η στάση απέναντι στο μονοπωλιακό κεφάλαιο δεν μπορεί να είναι δευτερεύον κριτήριο, ούτε η στάση απέναντι στις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

σποτ 2

Η κοινή δράση των λαϊκών δυνάμεων στα διάφορα μέτωπα πάλης, αποτελεί το στέρεο έδαφος σήμερα, που θα παίξει ρόλο στην πορεία και στις όποιες δυνατότητες υπάρχουν, μέσα από ανακατατάξεις, να γίνουν συσπειρωτικές προσπάθειες και στο πολιτικό επίπεδο

Ο καπιταλισμός δημιουργεί την ανεργία

Στο τέλος του 1998 και τις αρχές του 1999 έγινε στη Βουλή (επιτροπή αποτίμησης της τεχνολογίας) πλούσια συζήτηση που επιτρέπει να βγουν ορισμένα συμπεράσματα για τις επιπτώσεις των νέων τεχνολογιών στην κατάσταση και τη διάρθρωση της εργατικής τάξης.

Κατ' αρχήν η ραγδαία εφαρμογή της πληροφορικής και γενικότερα των νέων τεχνολογιών περιορίζει την πρωτοβουλία και τη δημιουργικότητα του εργαζόμενου. Ταυτόχρονα οι νέες τεχνολογίες αποτελούν ισχυρή παράμετρο για την επικράτηση συστημάτων εντατικοποίησης της εργασίας.

Δεύτερον: Η χρησιμοποίηση των κομπιούτερς αποτελεί την τρίτη βιομηχανική επανάσταση (μετά την επανάσταση του ατμού και την επανάσταση του ηλεκτρισμού) που μειώνει δραστικά τις απαιτήσεις για εργατικά χέρια. Η εφαρμογή για παράδειγμα των κομπιούτερς π.χ. στη σχεδίαση και τον υπολογισμό των κατασκευών μείωσε δραστικά το χρόνο εργασίας και ουσιαστικά εξαφάνισε τον κλάδο των σχεδιαστών. Επίσης η χρησιμοποίηση των κομπιούτερς στα λογιστήρια περιόρισε το χρόνο εργασίας περίπου στο 1/5. Παράλληλα με την εφαρμογή των τηλεαγορών (επιλογή του εμπορεύματος με το ταχυδρομείο ή κούριερ) μειώνεται ο απαιτούμενος αριθμός των απασχολούμενων στις πωλήσεις.

***

Είναι έτσι φανερό ότι αυξάνεται σημαντικά η παραγωγικότητα της εργασίας, μειώνεται ο αναγκαίος χρόνος εργασίας και αυξάνεται ο πρόσθετος χρόνος, δηλαδή αυξάνεται η σχετική υπεραξία, δυναμώνει η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Αυτό στον καπιταλισμό οδηγεί στα εκατομμύρια των ανέργων που υπάρχουν στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Μόνο ο σοσιαλισμός και η σχεδιασμένη ανάπτυξη της οικονομίας μπορεί να εξασφαλίσει πλήρη απασχόληση, μιας και οι ανάγκες της κοινωνίας όλο και αυξάνονται. Κατά συνέπεια ο καπιταλισμός οδηγεί στην ανεργία και όχι οι νέες τεχνολογίες.

Τρίτον. Η εφαρμογή της πληροφορικής επιτρέπει την τηλεργασία, δηλαδή το προσωπικό να εργάζεται χωρίς τη φυσική παρουσία του στον ίδιο χώρο. Ετσι η πληροφορική δίνει τη δυνατότητα στο κεφάλαιο να "κομματιάζει" την εργατική τάξη, να αποκόπτει τους εργαζόμενους από τη συναναστροφή τους με τους άλλους.

***

Τέλος, η εφαρμογή της κινητής τηλεφωνίας, των συστημάτων τηλεματικής κλπ. επιτρέπει το δικαίωμα του ελέγχου από την εργοδοσία των εργατών που προσφέρουν εξωτερική εργασία. Είναι σε θέση ανά πάσα στιγμή να τους αναζητεί, να τους ελέγχει και να τους δίνει νέες εντολές.

Είναι φανερό ότι εδώ γίνεται μια πρώτη προσέγγιση στο ζήτημα. Χρειάζεται οπωσδήποτε παραπέρα επεξεργασία.

Κ. ΚΑΠΠΟΣ

Ανάχωμα στη βία του ΝΑΤΟ οι δυνάμεις της ειρήνης

Του Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ

Η μεγάλη αίθουσα του Παντείου Πανεπιστημίου γέμισε από ένα κόσμο που εδώ και τρεις περίπου μήνες βρίσκεται στις επάλξεις, για να υπερασπιστεί την ειρήνη από τη νέα βαρβαρότητα. Στην κορύφωση, ακριβώς, των δυναμικών αυτών κινητοποιήσεων κατά της ευρωΝΑΤΟικής πολεμικής πειρατείας και των ΑμερικανοΝΑΤΟικών επικυρίαρχων, πραγματοποιήθηκε το 13ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ).

Οι εκατοντάδες αντιπολεμικές δραστηριότητες, που κλιμακώθηκαν σ' όλη τη χώρα, αποτύπωσαν την αντίσταση των κοινωνικών εκείνων δυνάμεων, που έχοντας και την πείρα του παρελθόντος, αντιμάχονται τη νέα παγκόσμια τάξη - αταξία του αδηφάγου ιμπεριαλισμού.

Η ΕΕΔΥΕ απέδειξε ότι κατά τη διαδρομή του χρόνου και των μεταβαλλόμενων συνθηκών, κατέχει και ανανεώνει ένα ιστορικό ηρωικό απόθεμα αγώνων, που ενισχύει τη δραστική αγωνιστική παρουσία της στο σήμερα και το μέλλον, που διαγράφεται σκοτεινό, αν οι δυνάμεις του κακού δε βρουν αποφασιστικό φραγμό στα σχέδιά τους.

Το ΚΚΕ ως πολιτική δύναμη και η ΕΕΔΥΕ ως κοινωνικός χώρος αγώνων, ανέδειξαν μια ισχυρή δυναμική που δεν εξαντλείται σε "πασιφιστικές" κινήσεις καταλλαγής, αλλά χτίζει το ισχυρό ανάχωμα κατά της πυραυλικής καταστροφικής δύναμης, που δοκίμασε το ισχυρότερο οπλοστάσιό της, σκοτώνοντας αθώους ανθρώπους και αφανίζοντας την παραγωγική και λειτουργική δομή της Γιουγκοσλαβίας.

Οι κινητοποιήσεις αυτές στην Ελλάδα, με κορμό την ΕΕΔΥΕ και τα στελέχη του ΚΚΕ, που προσφέρουν την πολιτική και την αγωνιστική τους πείρα, αποτελούν και την απάντηση απέναντι στις μόλις αποκρυπτόμενες απειλές για το Αιγαίο, τα Ελληνοτουρκικά και την Κύπρο.

Η νέα κοσμοκρατορική επιθετική δομή του ΝΑΤΟ, που δοκιμάστηκε με τόσο μακάβριο τρόπο στη γειτονική χώρα, που αντιστάθηκε γενναία, δεν αφήνει αμφιβολία ότι αποτελεί προοίμιο δεινών για τον κόσμο, αν δεν αναχαιτιστεί από ένα τείχος δυναμικής αντίστασης. Η ΕΕΔΥΕ και οι φιλειρηνικές προοδευτικές δυνάμεις της χώρας μας, έδειξαν το δρόμο της τιμής και της προστασίας των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

ΛΑΡΙΣΑ
Μια σελίδα έκλεισε, ο αγώνας συνεχίζεται

Μπορεί η σελίδα των ευρωεκλογών να γύρισε με επιτυχία για το ΚΚΕ στη Λάρισα - όπως άλλωστε και σε ολόκληρη τη Θεσσαλία - αλλά για τους κομμουνιστές της περιοχής ο αγώνας συνεχίζεται. Σε μια ζεστή και ουσιαστική συνάντηση, που διοργάνωσε, χτες βράδυ, η ΝΕ Λάρισας στο αίθριο του "Φρουρίου" της πόλης, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα,αλλά και τα στελέχη του Κόμματος στην περιοχή είχαν την ευκαιρία να συναντηθούν με τους φίλους του ΚΚΕ.

"Θεωρήσαμε σκόπιμο και αναγκαίο να γίνει αυτή η συνάντηση", είπε καλωσορίζοντας τους προσκεκλημένους ο γραμματέας της ΝΕ Λάρισας Γιώργος Νταφούλης και εξήγησε: "Ως Κόμμα συζητήσαμε και κάναμε τις εκτιμήσεις μας για τις ευρωεκλογές και τα αποτελέσματά τους, αλλά και για την κατάσταση της χώρας μας, έτσι όπως εξελίσσεται. Θεωρήσαμε όμως σκόπιμο να ακούσουμε και να συζητήσουμε μαζί σας τη δική σας άποψη, τους δικούς σας προβληματισμούς και τις θέσεις σας ενόψει και των μεγάλων αγώνων που έρχονται".

Ηταν πάρα πολλοί αυτοί που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση. Προσωπικότητες, συνδικαλιστές, άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των μαζικών φορέων, αλλά και απλοί άνθρωποι με ενεργό παρουσία στους καθημερινούς αγώνες του λαού μας. Μεταξύ αυτών διακρίναμε τους: Αριστείδη Λαμπρούλη πρώην δήμαρχο Λάρισας, Σκυλλάκο Τάσο υποψήφιο δήμαρχο Λάρισας, Γιαννούλη Τάσο πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου Λάρισας, Μπαλασούλη Γιάννη πρόεδρο Επιτροπής Ειρήνης Λάρισας - υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο, Λιότα Γιάννη αντιδήμαρχο Κάτω Ολύμπου, Κατσίγρα Ειρήνη δημοτική σύμβουλο Λάρισας, Αλέξη Κώστα υποψήφιο δήμαρχο Ελασσόνας, Ψωμιάδου Μαρία υποψήφια δημοτική σύμβουλο Λάρισας, Παπαστεργίου Δήμητρα πρόεδρο του τοπικού παραρτήματος της ΟΓΕ, Γερογιάννη Νίκο υποψήφιο δήμαρχο Νέσσωνα, Δαούλα Γιάννη αντιπρόεδρο του Συνδικάτου Οικοδόμων, Δημερά Τάκη υποψήφιο δήμαρχο Γόννων, Αραπκουλέ Δέσποινα υποψήφια νομαρχιακό σύμβουλο, μέλος της Γραμματείας Επιτροπής Ειρήνης, Σαράτση Ευανθία αντιπρόεδρο τοπικού παραρτήματος της ΟΓΕ, Γκούνη Δημήτριο υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο Λάρισας, Παπαδοπούλου Ευαγγελία μέλος ΔΣ της ΟΓΕ και υποψήφια δημοτικό σύμβουλο Λάρισας, Μπατζαναύλη Αλέκο υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο Λάρισας, Λάνταβο Κώστα γιατρό - πρώην δημοτικό σύμβουλο, Μανδραβέλη Νικολέτα υποψήφια δήμαρχο Γιάννουλης, Κατσούπα Αχιλλέα οδοντίατρο, Κριτσιμάλη Βασίλη πολιτικό μηχανικό - υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο Λάρισας, Τσιάνα Ευαγγελία μαθηματικό, Δημερά Τάκη δημοτικό σύμβουλο Γόννων.

Συζήτηση για την εγκληματικότητα

Παρακολουθείστε σήμερα από την τηλεόραση του "902", στην εκπομπή "Με άποψη" στις 10.00 μμ,τη συζήτηση με θέμα την εγκληματικότητα.Ο δημοσιογράφος Α. Θερμός συζητάει με τους καλεσμένους του:

Ανδρέα Ζαζόπουλο,πρόεδρο της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, Θωμά Πατρίκιο,μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και μέλος της Επιτροπής Ενημέρωσης Αλλοδαπών που έχει συστήσει το ΕΚΑ, ενώ στη συζήτηση θα συμμετάσχει και εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Αστυνομικών.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ