Παίρνοντας το λόγο η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, και αναφερόμενη, μεταξύ άλλων, στη συζήτηση που συνεχίζει να ξετυλίγεται και μετά τις εκλογές αναφορικά με τις συμμαχίες, τόνισε τα παρακάτω;

"Μετεκλογικά φούντωσε ξανά η συζήτηση γύρω από το θέμα των πολιτικών συμμαχιών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που το θέμα περνάει στην επικαιρότητα πριν αλλά κυρίως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, με στόχευση πάντα τι θα γίνει στις εθνικές εκλογές, και κυρίως τι θα γίνει μετά τις εθνικές εκλογές, αν δεν υπάρχει δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης. Φαίνεται, πάντως, ότι ορισμένοι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι, εγχώριοι και ξένοι, σκέπτονται το ζήτημα αυτό άσχετα από τη δυνατότητα της εναλλαγής αυτοδύναμων κυβερνήσεων στην Ελλάδα ελέω βεβαίως και εκλογικού συστήματος. Στο υπόβαθρο των σκέψεων για κυβερνήσεις συνεργασίας βρίσκεται ένας προβληματισμός για το πώς θα διασφαλιστεί η πολιτική συναίνεση ανάμεσα σε συγγενείς δυνάμεις, στο επίπεδο της διακυβέρνησης, ώστε να μειωθεί η αντιπολιτευτική λαϊκή δράση χάριν του στόχου να προχωρήσει η ΟΝΕ, η πλήρης ενσωμάτωση της χώρας στο σύστημα του ιμπεριαλισμού.

Παράλληλα, πράγμα πολύ φυσικό, μέσα στο λαό αναπτύσσονται τέτοιοι προβληματισμοί, κάτω από τον επηρεασμό των συζητήσεων σε επίπεδο κορυφών, και όχι μόνο. Είναι θετικό και φυσικό, λαϊκά στρώματα με μια ορισμένη κοινωνική και πολιτική πείρα να καταλαβαίνουν ή να διαισθάνονται ότι η συγκέντρωση ευρύτερων δυνάμεων μπορεί να αποτελέσει το αντίβαρο στην επίθεση που δέχονται από κυβέρνηση και εργοδοσία, από τις επιλογές των διεθνών οργανισμών.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι κάθε προβληματισμός για θέματα πολιτικής συνεργασίας δεν εκφράζει τις ίδιες ανάγκες και τους ίδιους σκοπούς, ή, να το πούμε καλύτερα, εκφράζει διαφορετικά και αντιπαρατιθέμενα συμφέροντα".

"Το ΚΚΕ όχι μόνο δεν παίρνει αποστάσεις από το θέμα αυτό, αλλά αντίθετα θεωρεί ότι σήμερα στο επίκεντρο της συζήτησης, πριν απ' όλα μέσα στο λαό, πρέπει να τεθεί το ζήτημα συμμαχία ή συνεργασία σε ποια βάση - για ποιο σκοπό.

Για το ΚΚΕ η πολιτική των συμμαχιών δεν είναι ένα προεκλογικό η μετεκλογικό χαρτί. Είναι πολιτική στρατηγικής σημασίας, δεν είναι ένα χαρτί, για να φέρει κάποιο ή κάποια κόμματα σε δύσκολη θέση. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να μπει σήμερα, στο στενό κορσέ της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης, λες και αποτελεί αυτή την τελευταία ευκαιρία.

Εχουμε τη γνώμη ότι το τελευταίο διάστημα τα καλέσματα για συνεργασία, π. χ. σε αντινεοφιλελεύθερη βάση, ή στη βάση της δοκιμασμένης και αποτυχημένης στις πλάτες των λαών κεντροαριστεράς, έχουν ανάμεσα στα άλλα και ένα χαρακτήρα εντυπωσιασμού. Ας μου επιτραπεί να πω, με την πείρα πια που διαθέτουμε, πως μας δημιουργείται η εντύπωση ότι σε αρκετές περιπτώσεις αυτό που ενδιαφέρει είναι να καταγραφεί μια πολιτική ηγεσία ότι προτείνει, με κύριο στόχο να αποδειχτεί ότι η άλλη πλευρά δε θέλει! Ωστε να υπάρχουν τεχνητά και κατασκευασμένα επιχειρήματα στα τηλεοπτικά τραπέζια της επόμενης εκλογικής μάχης, όποτε και αν γίνει.

Υπάρχουν πολλά, άφθονα για την ακρίβεια, παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν. Αφορά στις προτάσεις συνεργασίες, που εμμέσως κάνει το ΠΑΣΟΚ προς τα "αριστερά του", όπως λέει, αλλά και στις προτάσεις διαλόγου και κοινής δράσης, που απευθύνονται από τις ηγεσίες του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ".

"Εμείς έχουμε κάνει καθαρό, ιδιαίτερα μετά το 15ο Συνέδριό μας, τι εννοούμε πολιτική συμμαχία. Εχουμε δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις. Εχουμε εξηγήσει γιατί π. χ. σήμερα δεν υπάρχει αντικειμενική βάση για μια προγραμματική συμφωνία με άλλα κόμματα. Είμαστε καθαροί στο ζήτημα αυτό, δεν επιρρίπτουμε ευθύνες σε άλλους. Δεν προσπαθούμε να πούμε ότι εμείς θέλουμε και κάποιοι δε θέλουν. Αυτό που εμείς υπογραμμίζουμε είναι:

α) Οτι η βάση της συμμαχίας ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις καθορίζεται όχι με αυθαίρετα υποκειμενικά κριτήρια, αλλά με βάση την αντικειμενική πραγματικότητα που υπάρχει, τις ορατές τάσεις σε εθνικό και διεθνές επίπεδο σήμερα, το χαρακτήρα και τη φύση των προβλημάτων που ζει ο λαός μας. Για μας η βάση συσπείρωσης από τα ίδια τα πράγματα πρέπει να διαμορφώνεται στην αντίθεση λαός - μονοπώλια, λαός - ιμπεριαλισμός. Δεν υπάρχει όχι λύση, αλλά ούτε ελπίδα άμβλυνσης κάποιων οξυμένων προβλημάτων στη λογική της ταξικής συναίνεσης. Η στάση απέναντι στο μονοπωλιακό κεφάλαιο δεν μπορεί να είναι δευτερεύον κριτήριο, ούτε η στάση απέναντι στις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Οι αναδιαρθρώσεις που προωθούνται σήμερα στην ελληνική κοινωνία από τα ίδια τα πράγματα, και όχι γιατί εμείς το θέτουμε από τα πάνω, είναι κεντρικό ζήτημα γιατί αυτές καθορίζουν την καθημερινή ζωή του εργαζόμενου, όλη την πορεία της χώρας. Σαφώς δε θέτουμε ζήτημα συμφωνίας άλλων στο πρόγραμμά μας, όπως και δεν απαιτούμε άλλα κόμματα να αλλάξουν το πρόγραμμά τους, μόνο και μόνο για να μας κάνουν τη χάρη να συμφωνήσουν μαζί μας. Δεν περιμένουμε να συμφωνήσουν άλλα κόμματα με το πρόγραμμα ενός ΚΚ. Το ζήτημα όμως είναι αν υπάρχει αντικειμενική βάση για κοινή δράση στα μεγάλα ζητήματα, που σχετίζονται με την κατεύθυνση της κυρίαρχης πολιτικής που τη ζούμε καθημερινά.

Ποιος δεν καταλαβαίνει σήμερα ότι δεν αρκεί η διαμαρτυρία για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, ότι χρειάζεται και δράση γύρω από στόχους που δεν περιορίζονται στις συνέπειες, αλλά και θίγουν τους κύριους παράγοντες που δημιουργούν τις τραγικές συνέπειες π. χ. στο θέμα της ανεργίας, ή στη συμμετοχή της Ελλάδας στην πολιτική με το πιστόλι στο κρόταφο ή στον κανονικό πόλεμο όταν μας ζητηθεί. Η διαμαρτυρία και καταγγελία δεν είναι σήμερα η πιο πρωτοπόρα πολιτική στάση, είναι μάλλον αρκετά ευάλωτη στις πιέσεις.

Επομένως, το θέμα δεν είναι ποιος προτείνει τη συνεργασία και ποιος την αρνείται, αλλά γιατί ο ένας προτείνει και ο άλλος αρνείται σήμερα".