Το θέμα που προκύπτει από την ανάγνωση των στοιχείων της Eurostat, είναι το αν η σύγκρουση που διαφαίνεται αναπόφευκτη θα εκτονωθεί στα πλαίσια ενός μεταρρυθμιστικού σχεδίου όπως επιθυμούν οι δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου και μεθοδεύουν οι κεντροαριστερές και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, ή θα μπολιάζεται με τα χαρακτηριστικά της ρήξης με τις κυρίαρχες επιλογές και της ανατροπής. Ετσι κι αλλιώς, το χτένι πλησιάζει στον κόμπο.

Αύξηση της ανεργίας, διεύρυνση της φτώχειας, επέκταση της εξαθλίωσης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, ένταση της εκμετάλλευσης, προκλητική κατανομή του πλούτου, επίθεση κατά των θεμελιακών κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων αποτυπώνονται στα στοιχεία αυτά δίνοντας το περίγραμμα του προσώπου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενός προσώπου που χρωματίζεται και ολοκληρώνεται με τα αποτρόπαια χαρακτηριστικά της επιδρομής κατά της Γιουγκοσλαβίας.

* * *

Η φτώχεια στην Ευρωπαϊκή Ενωση αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς και ήδη το 18% του συνόλου των εργαζομένων στα κράτη - μέλη έχουν εισόδημα μικρότερο από το 60% του μέσου εθνικού όρου, που θεωρείται από την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή "όριο της φτώχειας". Βέβαια ο όρος "φτώχεια" χρησιμοποιείται επίτηδες και παραπλανητικά για να συγκαλύψει την πραγματική ουσία της εκμετάλλευσης, αποτέλεσμα της οποίας είναι αυτή η κατανομή του πλούτου. Ομως και η "φτώχεια" έχει τις δικές της "προνομιακές" περιοχές, εκεί όπου η εκμετάλλευση των εργαζομένων από το ντόπιο κεφάλαιο συμπληρώνεται από την εκμετάλλευση των χωρών που είναι σε υποδεέστερη θέση από τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες. Ετσι στην Πορτογαλία το ποσοστό είναι 24%, στην Ελλάδα και την Ιρλανδία 21%, στην Ισπανία 19%. Ομως αυτό που εμφανίζεται τώρα είναι η επέκταση του φαινομένου και στα μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα της ΕΕ, αφού στη Βρετανία φθάνει το 20%, στην Ιταλία 19%, ακόμη και στη Γερμανία 18%.

Πιο καθαρά παρουσιάζεται η κοινωνική ανισότητα στο ότι το 10% των πλουσιότερων στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης κατέχει το 24% του συνολικού πλούτου, ενώ το 10% των φτωχότερων κατέχει μόλις το 2,6%.

* * *

Οπως γίνεται φανερό, σ' ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση διαμορφώνεται ένα μεγάλο ρεύμα αμφισβήτησης, αντίστασης, ως και άρνησης των βασικών επιλογών της, που συνεχώς αυξάνεται και μπορεί να γίνει πλειοψηφικό. Αυτό το ρεύμα διαμορφώθηκε μέσα από τις ίδιες τις εμπειρίες των εργαζομένων, των πλατύτερων λαϊκών στρωμάτων αλλά και μέσα από το κίνημα αντίστασης που αναπτύσσεται αλλού με ταχύτερους, αλλού με πιο αργούς ρυθμούς.

* * *

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Το θέμα είναι αν η σύγκρουση που διαφαίνεται αναπόφευκτηθα εκτονωθεί, στα πλαίσια ενός μεταρρυθμιστικού σχεδίου όπως επιθυμούν οι δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου και μεθοδεύουν οι κεντροαριστερές και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, ή θα μπολιάζεται με τα χαρακτηριστικά της ρήξης με τις κυρίαρχες επιλογές και της ανατροπής. Ετσι κι αλλιώς, το χτένι πλησιάζει στον κόμπο