Απαντώντας η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε: «Αυτά θα τα συζητήσουμε και με τη δημοσίευση των Θέσεων. Αλλά εγώ θα σας παραπέμψω στο πρόσφατο παρελθόν. Η απάντηση είναι απλή. Δεν υπεκφεύγω. Εμείς έχουμε τοποθετηθεί σ' αυτό το ζήτημα. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι ότι όταν μιλάμε για τη συγκρότηση ενός κοινωνικο-πολιτικού μετώπου, ας αφήσουμε την ορολογία ή τον τίτλο που μπορεί να πάρει, μιλάμε για ένα Μέτωπο πανελλαδικό, με προγραμματικούς στόχους, με στόχο προοπτικής. Ενα Μέτωπο εφ' όλης της ύλης.

Διότι πραγματικά στην ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, η πλουτοκρατία του τόπου κλπ., πρέπει να προβληθεί ένας άλλος δρόμος. Εμείς θα παλέψουμε για να γίνει αυτό το Μέτωπο και θα έχει και κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Ποιες; Ανάλογα με το βαθμό συμφωνίας που θα υπάρχει».

«Εμείς προτάσσουμε - συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ - τη συζήτηση σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί αυτό το Μέτωπο. Δεν πάμε ανάποδα το κάρο. Βεβαίως έχουμε τοποθετηθεί. Οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις με τις θέσεις τους και απέναντι στο Μέτωπο, όχι μόνο απέναντι σε επιμέρους ζητήματα, έχουν τοποθετηθεί.

Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή έδαφος συνεργασίας. Δεν άλλαξε τίποτα από χτες και προχτές. Ομως, πάμε στο πρόσφατο παρελθόν. Εμείς δε θα περιμένουμε πότε θα γίνει αυτό το Μέτωπο. Δε θα γίνει από μόνο του ούτε θα έρθει σε ένα βράδυ. Μπορεί, δεν ξέρω, αν προκύψουν και κάποια μεγάλα γεγονότα να επιταχύνουν.

Εμείς και στο πρόσφατο παρελθόν, στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, σε ζητήματα ιδιωτικοποιήσεων, σε εργασιακά ζητήματα λέμε να διαμορφωθούν συσπειρώσεις με βάση, αν θέλετε, όργανα του μαζικού κινήματος. Αλλά, ξέρετε, πολλά όργανα του μαζικού κινήματος είναι με το μέρος της εργοδοσίας και των μηχανισμών της ΕΕ. Και είναι αγωγοί και αρωγοί της κυβερνητικής πολιτικής.

Εν πάση περιπτώσει, να διαμορφωθούν διάφορες μορφές συσπειρώσεων και συμμαχιών σε επιμέρους ζητήματα. Σε επιμέρους μεγάλα ζητήματα. Παραδείγματος χάριν, το ΠΑΜΕ δεν είναι μια μορφή συσπείρωσης κοινωνικών δυνάμεων, που, αν θέλετε, στηρίζεται και από πολιτικές δυνάμεις; Εδώ λοιπόν το πεδίο είναι ανοιχτό».

Συνεχίζοντας τόνισε: «Και καλούμε τους πάντες, και μ' αυτή την έννοια, και ανθρώπους οι οποίοι προβληματίζονται, δε συμφωνούν με την πολιτική της ηγεσίας τους στο συγκεκριμένο ζήτημα, να έρθουν και να δράσουμε από κοινού όλοι μαζί γύρω από τέτοια ζητήματα. Παραδείγματος χάριν, στον τομέα της υγείας, στα θέματα των Βαλκανίων.

Αυτό το κάναμε και στο παρελθόν. Μπορεί κανείς να αξιολογήσει. Μεγάλη, μικρή επιτυχία, θα τα αξιολογήσουμε. Τα αξιολογούμε αυτά τώρα και μπροστά στο Συνέδριο.

Δηλαδή, αν αυτή τη στιγμή έρθουν κόμματα της αντιπολίτευσης και βάλουν ζήτημα όχι να υποκαταστήσουμε το λαό, αλλά να στηρίξουμε δραστηριότητες για να φύγουν τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα από τα Βαλκάνια, θα πει το ΚΚΕ ότι εμένα ο τάδε αρχηγός δε μου αρέσει, που δεν είναι εκεί πέρα το θέμα, ή ο άλλος θα πει ότι δε μου αρέσει η Παπαρήγα;

Αμα τα πει αυτά και δε γίνονται γι' αυτό το λόγο, δεν κάνουμε τίποτα. Μπορούν να 'ρθουν και μαζικοί φορείς, δήμαρχοι, άλλοι παράγοντες, νομάρχες και να πουν να φύγουν τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια. Τα οποία, είδατε, είναι επιθετικά στρατεύματα. Δεν είναι οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ, που ήταν παλιά. Θα πούμε εμείς όχι; Μπορεί σε άλλα ζητήματα να διαφωνούμε.

Και για να ολοκληρώσω, επειδή έχουμε ακούσει διάφορα σχόλια, δεν προβάλλουμε τις επιμέρους συσπειρώσεις για να μην κάνουμε το Μέτωπο. Αλλά ακριβώς για να βοηθήσουμε και να αναπτύσσεται ο αγώνας και οι συσπειρώσεις και να ωριμάζει και αυτή η ιδέα του Μετώπου. Δεν είναι θέμα μόνο του ΚΚΕ πότε θα γίνει».

Απαντώντας στην ερώτηση για το αν το ΚΚΕ εκτιμά ότι η συγκρότηση του Μετώπου βρίσκεται σήμερα πιο κοντά από ό,τι πριν λίγους μήνες, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε: «Η υπόθεση της συσπείρωσης όλων των ριζοσπαστικών δυνάμεων του λαού σε κοινωνικό πολιτικό επίπεδο, σε κάθε φάση δηλαδή, συγκεκριμένα στην ποσότητα και στην ποιότητα αυτών που υπάρχουν, είναι ανάγκη αντικειμενική.

Δεν είμαστε εμείς οι έξυπνοι που το βρήκαμε. Είναι ανάγκη αντικειμενική. Αν θα δείτε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, οι μεγάλες κατακτήσεις είναι συνδεδεμένες με αγώνες, αλλά αυτοί οι αγώνες για να γίνουν χρειάζονται και συμμαχίες, χρειάζονται και συμφωνίες. Οι λαοί καθορίζουν τις εξελίξεις για μας. Πρέπει να συγκροτηθεί μια λαϊκή πλειοψηφία. Αυτή είναι μια αντικειμενική ανάγκη.

Εμείς πιστεύουμε ότι αυτή δεν είναι απλώς αντικειμενική ανάγκη, αργά ή γρήγορα θα συνειδητοποιηθεί. Υπάρχουν αλλαγές και διεργασίες - θα το ξαναπούμε - και στο χώρο των ανθρώπων που ψήφιζαν ή νομίζουν ότι ακόμη μπορούν να ψηφίσουν κάποια άλλα κόμματα. Είναι η δύναμη των προβλημάτων.

Εμείς ακριβώς θέλουμε να βοηθήσουμε να επιταχυνθούν αυτές οι διεργασίες. Είναι και μια ευκαιρία για τον ελληνικό λαό να μετρήσει την ψήφο του. Η δύναμη της ψήφου είναι όπως την πάρει κανείς. Με τη δύναμη της ψήφου μπορεί να νομιμοποιήσεις μια αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και με τη δύναμη της ψήφου μπορεί να της επιφέρεις ρήγματα. Αυτό είναι θέμα επιλογής του ελληνικού λαού.

Και εμείς σε αυτό τον τομέα θα δουλέψουμε και εκεί κρινόμαστε. Δεν κρινόμαστε αν θα βγάλουμε ωραίους λόγους στο Κοινοβούλιο, αν θα έχουμε ύφος πολύ άγριο, αν θα χρησιμοποιήσουμε κάποιες εκφράσεις οι οποίες αποτυπώνονται πιο εύκολα και είναι πιο ωραίες. Εκεί που θα κριθεί η ικανότητα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας είναι στην καθημερινή του προσπάθεια να συνενωθούν όλες αυτές οι δυνάμεις σε ένα ενιαίο μέτωπο πάλης. Εκεί θα κριθούμε. Κι άλλοι θα κριθούν, όχι μόνο εμείς. Αλλά εκεί».