Σημείωνε χαρακτηριστικά ο Γ. Μαυρίκος, στη δήλωσή του, που δημοσιεύτηκε την ίδια μέρα (Πέμπτη) στο «Ρ»: «Αξία για το συνδικαλιστικό κίνημα έχει, οι δημόσιες διαμαρτυρίες αυτών των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, να μην περιοριστούν σε φραστικό επίπεδο, αλλά με σωστό προσανατολισμό να συμπορευτούν σε παράλληλη τροχιά για κλιμάκωση του αγώνα, με τις ζωντανές δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, με στόχο να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα».

Πέρα, όμως, από την αποκατάσταση της αλήθειας, η ουσία του ζητήματος βρίσκεται, βέβαια, στο πώς μπορεί «να υπάρξει ουσιαστική αντίσταση στις επιλογές της κυβέρνησης», όπως γράφει και η «Αυγή». Προφανώς, η ηγεσία του ΣΥΝ πιστεύει ότι ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται με τα όσα έχει αποφασίσει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, τόσο σχετικά με τον προσανατολισμό της και την εμμονή στο διάλογο της απάτης και της κοροϊδίας, όσο και με τις μορφές του... αγώνα, την κήρυξη, δηλαδή, μιας 24ωρης «ντουφεκιάς στον αέρα», στις 10 του Οκτώβρη και τη μετάδοση μερικών σποτ από τα ραδιόφωνα. Δικαίωμά της, αλλά ακόμη και οι ελάχιστα πληροφορημένοι καταλαβαίνουν, ότι οι τακτικές αυτές θυμίζουν τη λαϊκή παροιμία «και η πίτα στο ταψί και ο σκύλος χορτάτος». 'Η, με άλλα λόγια, και η κυβέρνηση να περάσει τα αντεργατικά μέτρα, χωρίς ουσιαστική αντίσταση και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να λέει «εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε».

Αν την αδικούμε την ηγεσία του ΣΥΝ, μπορεί να μας διαψεύσει. Στην πράξη, όμως...