«Ενα συμπέρασμα που εμείς συστήνουμε στους εργαζόμενους να βγάλουν είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι να διαλέξουν ποιο από τα δύο κόμματα είναι φερέγγυο σε αυτή την πολιτική. Και τα δύο, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, είναι πολύ φερέγγυα για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Το θέμα είναι ποια πολιτική είναι φερέγγυα για τα συμφέροντα των εργαζομένων». Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην ομιλία της στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την οικονομία, που, όπως ήταν φυσικό, επικεντρώθηκε στο Ασφαλιστικό. Παραθέτουμε στη συνέχεια την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Από το βήμα της Βουλής φαίνεται για άλλη μία φορά ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι σε θέση, δεν μπορεί να ασκήσει ουσιαστική κριτική στην πολιτική της ΝΔ. Δεν μπορεί να το κάνει, δεν είναι ότι δε θέλει. Δεν μπορεί να το κάνει γιατί αν πραγματικά ασκηθεί ουσιαστική κριτική, καθαρή κριτική πάνω σε καίρια ζητήματα, είτε επί της οικονομίας, είτε σε κοινωνικά προβλήματα, τότε θα φανεί αυτό που τουλάχιστον πιστεύουμε - και δεν το καταλαβαίνουμε μόνο εμείς, αλλά και ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνικού λαού, ανεξαρτήτως πώς ψηφίζει - ότι ανάμεσα στα δύο κόμματα δεν υπάρχει καμία διαφορά όσον αφορά τη στρατηγική, τις επιλογές και τη γενική κατεύθυνση της πολιτικής.

Και καταλαβαίνω, αν και είναι πραγματικά πολύ λυπηρό, ότι πρέπει να χρησιμοποιούνται από το βήμα της Βουλής επιχειρήματα του παρελθόντος, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η σημερινή ΝΔ. Και είναι λυπηρό, γιατί, τουλάχιστον, αν γλιστρήσουμε προς τα εκεί, δε θα προσφέρουμε καμία θετική υπηρεσία στο λαό, έστω λέγοντας ο καθένας αυτά που πιστεύει και αυτά που κάνει.

Και στο κάτω κάτω θα μπορούσε και το ΚΚΕ να πει πολλά για το παρελθόν, όπως και εσείς βεβαίως μπορείτε να πείτε για το ΚΚΕ. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πάρα πολλά στον τομέα της κατάθεσης αγώνων και θυσιών. Τι θα προσφέραμε στη σημερινή συζήτηση;

Από την άλλη μεριά η ομιλία του προέδρου της ΝΔ, η οποία μπορεί να ήταν πιο κομψή και προσεκτική, απέδειξε και το εξής ζήτημα: Οτι δεν ασκείτε ουσιαστική κριτική στο ΠΑΣΟΚ, δεν μπορείτε να ασκήσετε. Για παράδειγμα στέκεστε στο ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ψευδή και απατηλά στοιχεία στη σύνθεση του προϋπολογισμού. Μπορεί να έχετε και δίκαιο σε ορισμένα ζητήματα και ίσως έχετε και τις εμπειρίες από αυτά που έκανε η ΝΔ στο παρελθόν. Πιθανόν, λοιπόν, να έχετε δίκαιο, αλλά μπορεί να έχετε και άδικο. Αυτό όμως είναι δευτερότερο ζήτημα. Υπάρχουν ορισμένα στοιχεία αδιάψευστα, τα οποία είναι κατατεθειμένα στο σώμα της οικονομίας και απεικονίζονται ακόμα και με αποκλίσεις σε στατιστικές και τα οποία είναι πάρα πολύ καθαρά, όλο αυτό το διάστημα που εσείς είστε αντιπολίτευση. Δε θα μιλήσω για το διάστημα που ήταν κυβέρνηση η ΝΔ γιατί τα ανάλογα στοιχεία υπήρχαν.

Ποιος λοιπόν κέρδισε από τη λεγόμενη νέα εποχή της ΟΝΕ, του "εθνικού στόχου", της λεγόμενης σύγκλισης πραγματικής, τυπικής κλπ. στα πλαίσια της ΕΕ; Ποιος κέρδισε π.χ. από την όποια ανάπτυξη συντελέστηκε;

Είναι η πορεία των κερδών σε κάποια αναλογία με την πορεία των μισθών, των εισοδημάτων, τις κοινωνικές ανισότητες που υπάρχουν; Να διαφωνήσουμε στα μεγέθη; Να διαφωνήσουμε. Πάντως, αυτά είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες για το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει. Το ποιος πληρώνει και ποιος κερδίζει είναι για εμάς το βασικό κριτήριο.

Βεβαίως, η ΝΔ δεν μπορεί να κάνει αυτές τις αποκαλύψεις. Η "εναλλακτική" πρόταση που κατέθεσε ο πρόεδρος της ΝΔ ήταν μία πρόταση που λέει το εξής: Εμείς μπορούμε να επιταχύνουμε τις αναδιαρθρώσεις - να το σημείο επαφής ανάμεσα στα δύο κόμματα -με λιγότερο κρατικό παρεμβατισμό.

Αλλά και αυτά που πρότεινε η ΝΔ είναι μορφή κρατικού παρεμβατισμού. Ολοι ξέρουμε ότι τα κέρδη δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς όχι απλώς τον κρατικό παρεμβατισμό, αλλά τη χρησιμοποίηση όλου του μηχανισμού του κράτους. Ο "τρομονόμος", το σχέδιο νόμου που θα έρθει για τις διαδηλώσεις είναι και αυτά κρατικός παρεμβατισμός στον τομέα της οικονομίας. Είναι το λίπασμα για να διατηρηθούν, να αναπαραχθούν και να αυξηθούν τα κέρδη.

Επομένως ένα συμπέρασμα που εμείς συστήνουμε στους εργαζόμενους να βγάλουν είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι να διαλέξουν ποιο από τα δύο κόμματα είναι φερέγγυο σε αυτή την πολιτική. Και τα δύο, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, είναι πολύ φερέγγυα για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Το θέμα είναι ποια πολιτική είναι φερέγγυα για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Δε θα παρασυρθώ σε εκλογολογία αυτή τη στιγμή».

«Για εμάς η ΟΝΕ, τόνισε στη συνέχεια η ομιλήτρια, δεν αποτελεί εθνικό στόχο. Αλλά δεν έχει σημασία τι λέει το ΚΚΕ. Σημασία έχει αν μπορεί η ΟΝΕ να είναι εθνικός στόχος για το λαό, με την έννοια του ότι όλοι πρέπει να τον κυνηγούμε διότι συμφέρει όλους.

Το ερώτημα είναι απλό. Γιατί αυτός ο εθνικός στόχος να συνδέεται με διεύρυνση και εμβάθυνση των κοινωνικών ανισοτήτων; Πολλές φορές ακούμε ότι ζούμε σε μια νέα εποχή που τρέχει. Γιατί σε αυτήν τη νέα εποχή μονίμως οι ίδιοι κερδίζουν και οι ίδιοι χάνουν; Γιατί δηλαδή σε αυτή τη νέα εποχή, να την πούμε νέα, δε γίνεται η αντιστροφή; Αυτοί που κερδίζουν, να χάνουν; Γιατί δεν υπάρχει το αντίστροφο; Επομένως, δεν έχουμε καμία καινούρια εποχή με αυτήν την έννοια. Εχουμε συνέχιση της ίδιας πολιτικής, βεβαίως με καινούρια στοιχεία, αλλά καμία καινούρια εποχή.

Λέτε π.χ. ότι μπορεί να γίνει διάλογος και να μιλήσουν τα κόμματα. Θα ήθελα να πω καθαρά ότι αυτόν το διάλογο εμείς δεν τον αναγνωρίζουμε ως μέσο επίλυσης των προβλημάτων. Και μάλιστα όταν είναι ένας διάλογος ο οποίος συνδυάζεται με μία μεθοδευμένη, ανοιχτή και συγκαλυμμένη προσπάθεια οι αγώνες να σταματήσουν - και όταν λέμε αγώνες εμείς δεν εννοούμε μόνο τη μορφή της απεργιακής κινητοποίησης - να καθίσουν οι εργαζόμενοι στον πάγκο τους και να περιμένουν τον κοινωνικό διάλογο, να περιμένουν τα κόμματα να καταθέσουν προτάσεις.

Εμείς αυτόν το διάλογο δεν τον αναγνωρίζουμε. Είναι θέμα συσχετισμού δύναμης, ποιος, ποιον. Είναι διάλογος - να το πω καθαρά - ανάμεσα σε θανάσιμους κοινωνικά αντιπάλους. Και όταν λέω θανάσιμους εννοώ με εντελώς αντιδιαμετρικά συμφέροντα, ποιος θα πάρει από ποιον. Θέλετε να τον πείτε διάλογο αυτόν; Πείτε τον. Είναι, όμως, ζήτημα συσχετισμού δύναμης, καθαρά, είναι ζήτημα το ποιος έχει το πάνω χέρι. Και αυτό στο τραπέζι δεν υπάρχει.

Διότι - το κυριότερο - εδώ δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα διαχείρισης. Ας πάρω το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης που είναι επίκαιρο και που για μας - επιμένουμε - είναι συνταξιοδότηση, υγεία, πρόνοια. Δεν είναι ένα ζήτημα που προέκυψε λόγω ελλειμμάτων και κακής διαχείρισης. Μία κακή διαχείριση μπορεί να υπάρχει και σε μία σωστή πολιτική με πάρα πολύ καλές προθέσεις, να υπάρχει ανικανότητα στη διαχείριση. Δε συζητάμε όμως για αυτό. Μακάρι να ήταν έτσι το πρόβλημα. Τότε θα χρειαζόταν πραγματικά κοινωνικός διάλογος, να καθίσουμε όλοι και να βρούμε την καλύτερη διαχείριση και πού έγιναν τα λάθη. Εδώ πρόκειται για μία συγκεκριμένη επιλογή και όχι συγκυριακή. Με αυτήν την έννοια η όλη συζήτηση γίνεται για το αν θα συνεχιστεί και πώς θα αναπαραχθεί η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.

Εμείς δεν μπορούμε να δεχτούμε καμία πρόταση, ακόμα και αν φαινομενικά και διαχειριστικά είναι έξυπνη και καλοδουλεμένη. Δε θα δεχτούμε εμείς - ως κόμμα μιλάμε, δεν ξέρουμε τι θα κάνουν οι εργαζόμενοι, εμείς τους λέμε ότι και αυτοί δεν πρέπει να τη δεχτούν - καμία πρόταση που δε θα απειλεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, δε θα το στριμώχνει, δε θα το διαβρώνει να το πω έτσι. Αυτό θα είναι το κριτήριό μας, τι θα χάσει το μεγάλο κεφάλαιο».

«Εμείς», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «έχουμε καταθέσει προτάσεις επανειλημμένα για το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Γιατί αναμφισβήτητα καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί κανείς να απευθύνεται στο λαό μόνο με γενικούς πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους. Δε θα τους επαναλάβω, γιατί θέλουμε να σταθούμε και στα ζητήματα της οικονομίας, γιατί δεν μπορούμε να απομονώσουμε το Ασφαλιστικό από την οικονομία και να το βάλουμε σε έναν αποστειρωμένο θάλαμο κοινωνικού διαλόγου λες και είναι μόνο θέμα προτάσεων.

Εμείς θεωρούμε ότι υπάρχουν πόροι. Δεν το συζητάμε. Μέσα εκεί είναι και οι πόροι.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Σε σύγκριση με το 1994 οι εργαζόμενοι μέσα σε έξι χρόνια υπέστησαν αύξηση των εισφορών κατά 100,33%. Η εργοδοσία αύξησε τις εισφορές επίσημα - άλλο τι καταβάλλει - κατά 78 με 81%. Δεν υπάρχουν στοιχεία τι κατέβαλε το κράτος. Δεν κατέβαλε το ποσοστό. Οπωσδήποτε πάμε σε μειούμενη κρατική συμμετοχή - αυτός είναι ο στόχος σας - και σε μειούμενη συμμετοχή των εργοδοτών. Διότι όταν οι ρυθμοί αύξησης των εργατικών εισφορών είναι 100% και της εργοδοσίας είναι 78%, αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι μειώνονται οι εργοδοτικές εισφορές και αυξάνονται αυτές των εργαζομένων.

Αυτός είναι ο στόχος του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Κάτω από τη λαϊκή πίεση μπορεί να κάνετε ορισμένους ελιγμούς, μεταθέτοντας χρονικά το θέμα. Αλλωστε αυτή είναι και η πρόταση της ΝΔ, παίζοντας με τα όρια, ένα, δύο χρόνια κλπ. Αλλά δε θα κάνετε πίσω - και αυτό πρέπει να το ξέρουν οι εργαζόμενοι - στο ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο.

Δε μας καλύπτει το θέμα "τριμερής χρηματοδότηση". Δε λέει τίποτα. Στην τριμερή χρηματοδότηση θα αυξηθούν οι δαπάνες του κράτους και της εργοδοσίας; Οι εισφορές των εργαζομένων δεν πρέπει να αυξηθούν ούτε μία δραχμή. Αυτό είναι μαξιμαλισμός; Μάλιστα, δεξιά και αριστερά μας λένε ότι είμαστε μαξιμαλιστές. Είναι μαξιμαλισμός το να διεκδικείς να μη χάνουν οι εργαζόμενοι δικαιώματα; Είναι μαξιμαλισμός να διεκδικείς νέα δικαιώματα των εργαζομένων;

Εμείς λέμε ότι πόροι υπάρχουν:

- Από την άμεση καταβολή των οφειλομένων στους ασφαλιστικούς οργανισμούς από το κράτος και την εργοδοσία, όχι με ορίζοντα 20 ετών. Τότε "φέξε μου και γλίστρησα".

- Από την κατάργηση των εισφοροαπαλλαγών, από τη φορολόγηση των κερδών του κεφαλαίου με αυξημένο συντελεστή. Εδώ μπορεί να γίνει μεγάλη συζήτηση. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Από 68% που ήταν ο συντελεστής φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου έπεσε στο 45% και από τις δύο κυβερνήσεις και εμείς λέμε ότι τώρα είναι 40%, κάποιοι μας λένε ότι έχει πέσει και κάτω από το 40%. Είναι μαξιμαλισμός λοιπόν αυτό που λέει το ΚΚΕ, δηλαδή να αυξηθούν οι φορολογικοί συντελεστές των επιχειρήσεων; Οχι μόνο των φυσικών προσώπων. Γιατί τα φυσικά πρόσωπα σκόπιμα τα μπερδεύουμε με τις επιχειρήσεις. Και τα μεν φυσικά πρόσωπα έχουν εισόδημα 100, οι δε επιχειρήσεις έχουν 1.000. Εκεί είναι μπερδεμένα τα πράγματα.

- Να επιστραφούν τα χρήματα που χάθηκαν στο Χρηματιστήριο, να επιστραφούν τα κλεμμένα. Να αυξηθούν οι μισθοί και τα ημερομίσθια. Να παρθούν μέτρα για την ασφάλιση των δύο εκατομμυρίων ανασφάλιστων.

- Δραστική μείωση των πολεμικών ΝΑΤΟικών δαπανών όχι έτσι όπως το βάζετε εσείς "κανόνια ή βούτυρο". Υπάρχει τμήμα των δαπανών που είναι καθαρά για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Δεν έχουν σχέση με την πραγματική άμυνα της χώρας.

Πόροι υπάρχουν αλλά αυτοί οι πόροι, έτσι όπως τους προσδιορίζουμε εμείς, βεβαίως έρχονται - και δεν το κρύβουμε αυτό - σε ριζική αντίθεση με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, με την ταξική πολιτική που κυριαρχεί σήμερα στον τόπο, με την πολιτική της ΕΕ.

Πρώτα είχαμε ως εθνικό στόχο την ΟΝΕ. Σήμερα εθνικός στόχος είναι να μειωθεί το δημόσιο χρέος. Πώς δημιουργήθηκε το δημόσιο χρέος; Ολοι το δημιουργήσαμε; Από το στόχο της ΟΝΕ κερδίζουν λίγοι, το δημόσιο χρέος μεγαλώνει. Δηλαδή θα πληρώσουμε όλοι;

Λέει ο πρωθυπουργός ότι όλα τα κόμματα έχουν ευθύνη να καταθέσουν θέσεις. Ευθύνη μπορεί να έχουμε να καταθέσουμε θέσεις και να εκφράσουμε τις απόψεις μας, αλλά εμείς δεν αισθανόμαστε συνευθύνη σε αυτό το ζήτημα και γι' αυτό απορρίπτουμε και αυτό που λένε εθνική συνεννόηση και εθνική συναίνεση.

Απορρίπτουμε και τον κοινωνικό εταιρισμό. Από πού και ως πού δηλαδή οι εργαζόμενοι θα νιώσουν συνευθύνη με την εργοδοσία! Ο ένας είναι θύτης και ο άλλος θύμα».

«Με ποια μέσα», αναρωτήθηκε η ομιλήτρια, «θα μειωθεί το δημόσιο χρέος και γενικά τα δημοσιονομικά ελλείμματα; Η κυβέρνηση έχει πει την επιλογή της, αυτά φαίνονται και στην έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Δε λέω ότι εκφράζεται η κυβέρνηση σ' αυτή, αλλά εκφράζει οπωσδήποτε τη γενικότερη αντίληψη.

Θα μειωθούν, λέει, πρώτον με την άνοδο της παραγωγικότητας της εργασίας. Τι σημαίνει άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας συγκεκριμένα μέσα στην κοινωνία μας; Υπερεντατικοποίηση και εκμετάλλευση.

Θα μειωθούν, δεύτερον, με τη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, δηλαδή με τη μείωση των κοινωνικών δαπανών. Χαίρω πολύ! Δηλαδή όταν πάτε στον πάτο τους εργαζόμενους, εκεί θα ανακαλύψετε ότι υπάρχει και ένα ποσό, θα τους αφαιρέσετε χίλια και θα δώσετε μία δραχμή σαν παροχή και σαν κριτήριο ότι πετύχαμε να μειωθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος. Με αυτή τη λογική δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε.

Η κυβέρνηση λέει ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να σκεφθούν το εξής: Οτι θα γίνει αυτή η περίφημη σύγκλιση με τις χώρες της ΕΕ, οπότε θα υπάρχει ένα κέρδος. Δε θα ξαναπώ αυτό που είπα προηγούμενα, ότι για να γίνει η σύγκλιση - η οποία δεν πρόκειται να γίνει βεβαίως, γιατί δε θέλει σύγκλιση η ΕΕ και εξίσωση επιπέδων, αλλά εν πάση περιπτώσει - θα είναι τέτοια όπου οι εργαζόμενοι θα πηγαίνουν όλο και πιο πίσω στα δικαιώματα και το βιοτικό επίπεδο. Αλλά, λογικά, τόσα χρόνια είμαστε σε αυτήν την ΕΕ - ΕΟΚ πρώτα - γιατί μεγαλώνει το χάσμα και η απόκλιση και γιατί η Ελλάδα αποκλίνει; Και άλλες χώρες αποκλίνουν επίσης ή μειώνεται το χάσμα προσωρινά. Γιατί έχουμε αυτό το φαινόμενο;

Εμείς κατ' αρχήν θεωρούμε ότι η Ελλάδα αποκλίνει και μάλιστα σήμερα είναι η πιο απομονωμένη χώρα εντός της ΕΕ. Αυτή η απόκλιση που υπάρχει - και το ξαναλέμε χώρες που ανεβαίνουν τη βαθμίδα ξαναγυρνούν πίσω - δείχνει ακριβώς ότι στα πλαίσια της ΕΕ δεν υπάρχει ισότητα ανάμεσα στα κράτη - μέλη. Και δεν πρόκειται να υπάρχει, διότι δεν την έκαναν την ΕΕ για να εξισώσουν όλα τα κράτη, αλλά ακριβώς για να δημιουργήσουν ένα οικοδόμημα ανισότητας.

Δεύτερο, ακριβώς επειδή υπάρχει ένταση της ταξικής ανισότητας και της περιφερειακής σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αναπαράγεται αυτή η απόκλιση. Από αυτή την άποψη ας πάρουμε ένα συγκεκριμένο στοιχείο. Η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος λέει πολύ χαρακτηριστικά ότι η Ελλάδα θα φθάσει στη σύγκλιση σε 20 χρόνια εάν έχει ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ 5% και διατηρηθεί το 3% ως μέσος όρος στο επίπεδο της ΕΕ.

Την ίδια ώρα όμως κατακλυζόμαστε από επίσημες εκτιμήσεις ή προβλέψεις οι οποίες εκφράζουν ένα "SΟS", το οποίο δεν αφορά τους λαούς. Δεν τους ενδιαφέρουν οι λαοί, τους ενδιαφέρει η πορεία και η δυνατότητα επιβίωσης, αναπαραγωγής του ίδιου του συστήματος, η πορεία της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας. Εδώ λέγεται ότι λίγο στις ΗΠΑ να υπάρξει μία κρίση θα έχει σαν συνέπειες αλυσιδωτές επιδράσεις και μετακύληση της κρίσης παγκόσμια. Πού θα μετακυληθούν οι συνέπειες της κρίσης; Στις λεγόμενες μικρές χώρες που βρίσκονται σε ενδιάμεση θέση στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, που βρίσκονται σε σχέσεις εξάρτησης, καθυστέρησης. Πού στηρίζεται λοιπόν αυτό το ότι "σε 19 χρόνια συγκλίνουμε και ο λαός θα φάει με χρυσά κουτάλια";».

«Πράγματι», συνέχισε η ομιλήτρια, «δε θέλω να επαναλάβω, γιατί αυτά που είπε ο Κ. Καραμανλής και αυτά που θα πω εγώ τα διαβάζουμε και δε διαψεύδονται από την κυβέρνηση. Δεν μπορούν να διαψευστούν. Σύμφωνα με τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ κλπ. και το ΑΕΠ δε θα φθάσει στο 5% και ο πληθωρισμός θα αυξηθεί και προέρχεται και από εσωτερικούς σε συνδυασμό με τους διεθνείς παράγοντες. Από αυτήν την άποψη η Ελλάδα αποκλίνει. Και αν συγκλίνει, πάλι θα είναι με κόστος των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού. Οταν θα αποκλίνει, πάλι θα την πληρώνει ο λαός. Αρα το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αυτό. Το πραγματικό ερώτημα είναι τι είδους ανάπτυξη χρειάζεται σήμερα ο τόπος και ποιος είναι ο πολιτικός, ο κοινωνικός ρόλος του ίδιου του λαού από ποιον και για ποιον γίνεται αυτή η ανάπτυξη.

Επόμενα το θέμα είναι βαθύτατα πολιτικό και δεν αντιμετωπίζεται με μία συζήτηση, αν φέρουμε την α ή β διαχείριση στα πλαίσια αυτής της πολιτικής.

Ο πρωθυπουργός είπε ότι το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού ανέβηκε. Εδώ έχει κατέβει σε όλη την Ευρώπη και αυτό λένε τα στοιχεία. Οχι, βέβαια, όλων. Μπορεί να υπάρχει και ένα τμήμα της εργατικής τάξης και ένα τμήμα της μεσαίας τάξης που ζουν καλύτερα. Αυτό το καθεστώς σε τέτοιες βάρβαρες εκμεταλλεύσεις δεν μπορεί να έχει ωφελημένους μόνο τον σκληρό πυρήνα του μεγάλου κεφαλαίου. Θα έχει και έναν περίγυρο. Πρέπει να φάνε και άλλοι. Πρέπει να γίνει μία ορισμένη αναδιανομή όχι καθολική, αλλά σε ορισμένα τμήματα. Για μας όμως δεν είναι αυτό το κριτήριο.

Το 1999 σε δείγμα 4.561 βιομηχανιών τα καθαρά προ φόρων κέρδη αυξήθηκαν κατά 48,73%. Στην Ελλάδα έχουμε το μεγαλύτερο δείκτη κερδοφορίας. Ομως το εμπορικό έλλειμμα το 2000 αυξήθηκε κατά 30%, ενώ το 1999 κατά 14% και το 1998 κατά 15%.

Θα σας φέρω και εγώ ένα στοιχείο που δεν είναι πρωτότυπο: Οι περιοχές εκείνες οι οποίες αποκλίνουν και εντός Ελλάδας, η Πελοπόννησος, η Στερεά Ελλάδα, το Βόρειο Αιγαίο, η Ηπειρος κλπ. Ιδιαίτερα οι τρεις πρώτες που είπα και όπου το εισόδημα έχει μειωθεί κατά 8% είναι περιοχές που έχουν πάρει ποσά από τα κοινοτικά προγράμματα.

Επομένως όλο αυτό το σύστημα επιχειρημάτων που έχετε δεν επιβεβαιώνεται στη ζωή. Και δε λέμε ότι δεν επιβεβαιώνεται με ακρίβεια σε ποσοστά, αλλά δεν επιβεβαιώνεται καθόλου ως στάση».

«Είναι σοβαρό πρόβλημα», τόνισε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «το ζήτημα της διάρθρωσης των ελληνικών εξαγωγών. Το θέτει και η ΝΔ, μόνο που δεν απαντά στο γιατί. Στο απυρόβλητο για τη ΝΔ αυτός ο καπιταλιστικός ισότιμος καταμερισμός εργασίας στα πλαίσια της ΕΕ. Αλλωστε, στην Ελλάδα ο στόχος των επενδύσεων είναι το κέρδος, δεν είναι το συμφέρον της ανάπτυξης της κοινωνίας.

Η διάρθρωση των εξαγωγών, για παράδειγμα, χειροτερεύει. Είναι γεγονός ότι οι εισαγωγές αυξάνουν, έχουμε εισαγωγική διείσδυση προϊόντων που παράγουμε και έχουμε σοβαρό πρόβλημα εξαγωγών. Είναι γεγονός - και αυτό δε θα το κρύψουμε - ότι έχουν αυξηθεί οι ελληνικές εξαγωγές στα Βαλκάνια και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Γιατί αυξήθηκαν; Θα λέγαμε ότι είναι και προσωρινό αυτό το κέρδος, το οποίο δεν κέρδισαν οι αγρότες κλπ. Πάλι ήταν κέρδος των ισχυρών εξαγωγικών επιχειρήσεων και ορισμένων μικρομεσαίων ή μάλλον μεσαίων. Προσωρινό βέβαια είναι, με τη διεύρυνση τα πράγματα θα αλλάξουν. Διότι οι συμφωνίες που κλείνει η ΕΕ και εντός και με τις τρίτες χώρες είναι συμφωνίες οι οποίες εξυπηρετούν το σκληρό πυρήνα του βιομηχανικού κεφαλαίου, της Γερμανίας, της Μ. Βρετανίας, της Γαλλίας κλπ. Τέτοιες συμφωνίες κλείνονται και με τις τρίτες χώρες.

Με τη διεύρυνση λοιπόν οι ελληνικές εξαγωγές θα μειωθούν. Η Ελλάδα θα χάσει και κάποιες αγορές τις οποίες είχε και οι οποίες ήταν και είναι ενδεχομένως ωφέλιμες όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά και για άλλους λόγους πολιτικούς, λαμβάνοντας υπόψη όλη την κατάσταση που υπάρχει στα Βαλκάνια και στην περιοχή.

Την ίδια δε ώρα που μία σειρά δείκτες χειροτερεύουν, έχουμε μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις. Για τα κρατικά μονοπώλια κάνει λόγο ο Κ. Καραμανλής, αλλά για άλλα μεγάλα ιδιωτικά μονοπώλια δε λέει τίποτα, γιατί η πολιτική της ΝΔ είναι τέτοια. Τα όποια μονοπώλια πραγματικά ανεβαίνουν τη σκάλα στο διεθνή ανταγωνισμό. Και έχουμε τους ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους που είναι στην πρώτη γραμμή όχι μόνο σε ευρωπαϊκό, αλλά και σε διεθνικό επίπεδο. Το 2000 σημειώθηκε εκροή 1.116,2 εκατομμυρίων ευρώ. Και θα ήταν καλό αν γίνονταν επενδύσεις στο εξωτερικό που στηρίζονταν στο αμοιβαίο συμφέρον των λαών και των χωρών. Εδώ καθαρά είναι επενδύσεις ιδιωτών καπιταλιστών, τους οποίους δεν ενδιαφέρει καθόλου ούτε η επικοινωνία των λαών ούτε η ανάπτυξη και το αμοιβαίο συμφέρον των λαών. Αυτοί οι άνθρωποι ενδιαφέρονται καθαρά για τη δική τους θέση στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε πως «για το ζήτημα το οποίο σήμερα συζητάμε εμείς εκτιμούμε τα εξής:

Η συνέχιση αυτής της πολιτικής όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ αλλά και από τη ΝΔ και από όποιας σύνθεσης κυβέρνηση έχουμε, η οποία υιοθετεί τη στρατηγική των αναδιαρθρώσεων, σημαίνει μεγάλη βαρβαρότητα για το λαό, επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου και άλλα πράγματα, αντιδημοκρατικό κατήφορο, κρατική καταστολή πρωτοφανέρωτη και πάρα πολλά άλλα συν η διεθνής κατάσταση η οποία θα υπεισέλθει και αυτή και θα έχει πολύ σοβαρές συνέπειες.

Το ένα ζήτημα για μας είναι - θα το πω καθαρά - αν έχεις να κάνεις με μία οικονομία λαϊκή ή με μία οικονομία καπιταλιστική. Αν έχεις να κάνεις με έναν λαό που αγωνίζεται να αλλάξει αυτή την κατάσταση και με αυτήν την έννοια πιέζει, αποσπά κατακτήσεις, έχει νίκες, αλλά και ήττες στην πορεία, αλλά εν πάση περιπτώσει κινείται σε αυτήν την κατεύθυνση ή με ένα λαό ο οποίος λέει ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα και κάθομαι και μετράω συμφορές.

Υπάρχει όμως και μία άλλη πλευρά. Η εκτίμησή μας είναι ότι στην Ελλάδα υπήρξε μία ορισμένη καπιταλιστική ανάπτυξη, από την οποία βεβαίως επωφελήθηκαν λίγοι. Ούτε αυτό είναι κατακτημένο σήμερα στην Ελλάδα. Η ελληνική οικονομία σύντομα θα βρεθεί στη δίνη ενός νέου κύκλου κρίσης. Πόσο βαθιά θα είναι, δεν μπορούμε εμείς να το εκτιμήσουμε. Ούτε παντογνώστες είμαστε, ούτε θα ήταν σωστό να κάνει κάποιος προβλέψεις, όμως είναι καθαρό ότι αυτοί οι δείκτες δε θα επιτευχθούν. Και τότε θα φανούν τα πραγματικά προβλήματα και οι πραγματικοί κίνδυνοι, αλλά ενδεχομένως, ελπίζω, να φανούν και οι πραγματικές δυνατότητες. Και τότε θα φανεί όλο αυτό το ευρωπαϊκό όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης - της συγκεκριμένης, όχι γενικά της Ενωμένης Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης - πόση τραγωδία αντιπροσωπεύει για τον ελληνικό λαό.

Εμείς λοιπόν θεωρούμε ότι θα μπορούσε καμιά φορά μέσα στη ζημιά να υπάρχει και ένα κέρδος της πολιτικής και κοινωνικής συνειδητοποίησης. Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που όλα αυτά τα οποία καταθέτει η κυβέρνηση και η ΝΔ - εγώ δε στέκομαι τι βάζετε στα site, ξέρουμε αυτά που λέτε επίσημα - δίνουν την εντύπωση στον ελληνικό λαό ότι η κυβέρνηση σήμερα είναι στριμωγμένη και θα κάνει πίσω στο ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Είναι στριμωγμένη η κυβέρνηση, αλλά έχει ως ατού στα χέρια της τις θέσεις της ΝΔ, την κατάσταση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος ιδιαίτερα στις κορυφές του, την κατάσταση των άλλων τμημάτων του λαϊκού κινήματος ιδιαίτερα στις κορυφές, έχει λοιπόν κάποια ατού στα χέρια της να ελιχθεί, να κερδίσει χρόνο για να αντεπιτεθεί.

Εμείς καλούμε τον ελληνικό λαό να μη δώσει ούτε ένα λεπτό τη δυνατότητα όχι μόνο στην κυβέρνηση, αλλά και στην εργοδοσία να κερδίσουν χρόνο, να αντεπιτεθούν».