«Κύριε πρωθυπουργέ», παρατήρησε, απευθυνόμενος προς τον Κ. Σημίτη η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της ομιλίας της, «στην προσπάθειά σας να ασκήσετε κριτική στη ΝΔ είπατε ότι η ΝΔ αφαιρούσε, στερούσε από τον ελληνικό λαό και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χάριζε.

Τίποτα δε χαρίστηκε σε αυτόν τον τόπο χωρίς σκληρούς αγώνες. Αν θέλετε δείχνετε και τη νοοτροπία σας, η οποία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη στρατηγική σας ο λαός να είναι στο περιθώριο. Ο ένας αφαιρεί, ο άλλος χαρίζει. Ο ένας υπόσχεται, ο άλλος πραγματοποιεί. Καλά αυτός ο λαός δεν έχει καμία παρουσία όλα αυτά τα χρόνια; Τίποτε δεν έκανε; Δεν άσκησε καμία πίεση; Δε διεκδίκησε; Δεν απέσπασε;

Τίποτα δε χαρίστηκε και όμως καμία μνεία δε γίνεται για τους αγώνες του λαού. Οταν γίνεται λόγος και από τα δύο κόμματα - κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση - για το λαό, γίνεται λόγος μόνο για ένα λαό που υποφέρει.

Για ένα λαό που οργανώνει και κάνει αγώνες δε γίνεται καμία συζήτηση. Για ένα λαό που έχει δικαίωμα να υποφέρει ή να μην υποφέρει μπορεί να γίνεται πάρα πολλή συζήτηση. Για ένα λαό όμως που έχει δικαίωμα να κάνει απεργίες, να διαδηλώνει στους δρόμους, για ένα λαό που έχει δικαίωμα όχι να συζητάει τι θα χάσει, αλλά τι θα κρατήσει και κυρίως τι θα κατακτήσει, πώς θα βελτιώσει τη ζωή του, αυτό το δικαίωμα δεν αναγνωρίζεται από κανένα από τα δύο κόμματα, ακόμη και στα λόγια.

Κλαίμε για τους εργαζόμενους, χύνουμε δάκρυα. Το να διεκδικούν τα δικαιώματά τους θα αναγνωριστεί; Οχι με λόγια μόνο βέβαια, αλλά τουλάχιστον έστω και έτσι, για να μπορεί να διεκδικεί κανείς να γίνει και με έργα».