Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρωτόγνωρη έξαρση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, η οποία κατευθύνεται και υποδαυλίζεται απροκάλυπτα από την κυβέρνηση, από την ηγεσία της ΝΔ, αλλά και μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ. Στην πραγματικότητα γίνεται μια συστηματική προσπάθεια, να φορτωθούν όλα τα δεινά του τόπου στις πλάτες των αλλοδαπών εργατών. Η κυρίαρχη ιδεολογία και προπαγάνδα έχει ανακαλύψει στους εξαθλιωμένους και καταδιωκόμενους οικονομικούς μετανάστες το "μεγάλο εχθρό", εναντίον του οποίου επιχειρεί να κατευθύνει την οργή και αγανάκτηση της κοινωνίας και των εργαζομένων, ώστε να μείνει στο απυρόβλητο ο πραγματικός ένοχος, η απάνθρωπη, βάρβαρη και ταξική πολιτική που εφαρμόζεται. Ελάχιστα ενδιαφέρονται για το ότι διαποτίζουν ολοένα και περισσότερο στις λαϊκές μάζες με το δηλητήριο του ρατσισμού. Αλλωστε, ο ρατσισμός ποτέ δεν ήταν έξω από την κυρίαρχη ιδεολογία και πάντα χρησιμοποιούνταν, για να δίνει τις λύσεις που η άρχουσα τάξη επιδίωκε.

Μετά τα παραπάνω, εύκολα μπορεί κανείς να ερμηνεύσει την ξεδιάντροπη εκμετάλλευση του τελευταίου περιστατικού, με την απαγωγή των 8 ομήρων στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ και τη σκόπιμη γενίκευση που γίνεται.

Οι κομμουνιστές, όλοι οι προοδευτικοί και αριστεροί αγωνιστές, δεν κάνουν κανένα συμβιβασμό και καμία έκπτωση σε αυτά τα ζητήματα. Δίνουν σκληρές μάχες, "κόντρα στο ρεύμα", που επιχειρούν άλλοι να διαμορφώσουν. Εχουν το δίκιο και την αλήθεια με το μέρος τους.

Ακροβάτες

σε σκοινί

που κρατάνε

οι "τρανοί"

κι από κάτω

ΝΑΤΟ, ΗΠΑ

δίχτυ έχουνε

με... τρύπα!

Ακροβάτες

στα ψηλά,

δε στεκόμαστε

καλά,

λίγο αν "παίξουν"

οι "πασσάλοι"

πάει, το τρώμε

το κεφάλι!

Ακροβάτες,

που φιρί,

πάν' κακό

για να τους βρει,

που πατάνε

στον αέρα,

στηριζόμενοι

στη... "λέρα"!

Ο οίστρος

Αναρωτιέστε, ίσως, τι προτείνει ο ΟΗΕ, μετά την παράθεση των δραματικών αυτών στοιχείων. Ανάμεσα σε άλλα, λοιπόν, σημειώνει τα κενά και τις αδυναμίες του παρόντος μοντέλου ανάπτυξης, που χαρακτηρίζει την εποχή της παγκοσμιοποίησης και προτείνει μια σειρά μέτρων για την ανατροπή της εικόνας και τη δρομολόγηση μιας ανάπτυξης πιο ισορροπημένης μεταξύ του Πρώτου και του Τρίτου Κόσμου. Σημειώνει δε χαρακτηριστικά: "Στόχος είναι να έρθει το ενδιαφέρον για τον άνθρωπο στο επίκεντρο του προβληματισμού για την παγκοσμιοποίηση και να εστιαστεί η παγκόσμια αυτή αλληλοεξάρτηση στην αλληλεξάρτηση των ανθρώπων και όχι των χρηματοοικονομικών ροών".

Και ναι μεν, τα λόγια αυτά ακούγονται παρήγορα, αλλά στην πράξη ούτε καν μπαλώματα δεν μπορούν να γίνουν στο απάνθρωπο μοντέλο, που χτίζουν καθημερινά οι πολυεθνικές σε όλο τον κόσμο. Οσο περισσότερο πλούτο, δύναμη και εξουσία συγκεντρώνουν, τόσο πιο γρήγοροι θα γίνονται οι ρυθμοί αύξησης και πολλαπλασιασμού των ανισοτήτων, τόσο περισσότερο θα μεγαλώνει η πολύμορφη εκμετάλλευση χωρών και λαών, τόσο περισσότερο θα εξαπλώνεται η φτώχεια και η εξαθλίωση σε δισεκατομμύρια ανθρώπους. Αυτή είναι η αλήθεια και μοναδικός δρόμος διεξόδου η ανατροπή της εξουσίας των πολυεθνικών. Η ανάδειξη των λαών σε πραγματικούς αφέντες των πλουτοπαραγωγικών πηγών και του ιδρώτα τους. Μόνο τότε, θα γίνει δυνατή και η θεσμοθέτηση μιας αλληλεξάρτησης - όπως λέει και ο ΟΗΕ - θεμελιωμένης στην ισότιμη και αμοιβαία επωφελή συνεργασία μεταξύ των λαών.

Η έκθεση του ΟΗΕ, όμως, περιέχει κι ένα άλλο στοιχείο, που έχει - ίσως - ακόμη μεγαλύτερη σημασία και από τα προηγούμενα, τραγικά στοιχεία. Διαπιστώνεται μια γοργά αυξανόμενη διεύρυνση των ανισοτήτων και του χάσματος, μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών. Από 30 προς 1, που ήταν η αναλογία εισοδήματος, κατά μέσο όρο, μεταξύ του πλουσιότερου και του φτωχότερου πέμπτου του παγκόσμιου πληθυσμού το 1960, έφθασε ήδη σε 74 προς 1 το 1997. Εχουμε, δηλαδή, έναν υπερδιπλασιασμό της ανισότητας και του χάσματος, μέσα στα τελευταία 37 χρόνια. Κι όπως σημειώνει η έκθεση του ΟΗΕ, οι διαδικασίες της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης και η κυριαρχία των αγορών, οδήγησαν, τα τελευταία χρόνια και οδηγούν και σήμερα, σε όλο και πιο γρήγορους ρυθμούς αύξησης των ανισοτήτων.

Περισσότερο και από αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία, που περιέχονται στην ετήσια έκθεση του ΟΗΕ, για την "Ανθρώπινη Ανάπτυξη", που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα. Στοιχεία, που προκαλούν σοκ, καθώς περιγράφουν ανάγλυφα τις τεράστιες, εκρηκτικές, απάνθρωπες και διευρυνόμενες συνεχώς ανισότητες, που σφραγίζουν το σύγχρονο κόσμο.

Στις χώρες, που ζει το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού κι έχουν το υψηλότερο εισόδημα, υπάρχει το 86% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ στις φτωχότερες χώρες, που ζει και πάλι το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού (περισσότερο από 1 δισεκ. άνθρωποι, δηλαδή) υπάρχει μόνο το 1% περίπου του παγκόσμιου ΑΕΠ. Οι 200 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου, σημειώνει η έκθεση, έχουν υψηλότερο εισόδημα, απ' αυτό που συγκεντρώνει το 40% του φτωχού πληθυσμού της γης. Κι ενώ, οι πρώτοι έχουν υπερδιπλασιάσει τα χρήματά τους - το συνολικό ποσό των εισοδημάτων τους ξεπερνά, σήμερα, αθροιστικά το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια,στο χρονικό διάστημα 1994-98, η παγκόσμια φτώχεια εξαπλώθηκε ακόμη περισσότερο, αγκαλιάζοντας και νέα, μεγάλα πληθυσμιακά στρώματα. Είναι χαρακτηριστικό, πως οι τρεις πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου έχουν περιουσιακά στοιχεία, που υπερβαίνουν το σύνολο του ΑΕΠ των 35 φτωχότερων χωρών, οι οποίες έχουν πληθυσμό 600 εκατομμύρια άτομα.