"Ανομβρία" ειδήσεων και δη πολιτικών και η φαντασία των καναλιών ακολουθεί την ανηφόρα του θερμομέτρου του Αυγούστου. Ετσι με αφορμή την προ πολλού ανακοινωμένη επίσκεψη του "πλανητάρχη" Αδόλφου Κλίντον στη χώρα μας το Νοέμβρη και την άφιξη κλιμακίου της CIA - FBI και άλλων τινών, και τι δεν είδαμε και ακούσαμε: "Πράκτορες - τοπ μόντελ" (επειδή συμμετέχουν και γυναίκες), "σκηνικά Χόλιγουντ", ρεπορτάζ με τον Κλιντ Ισγουντ να τρέχει πανικόβλητος...

Είπαμε φαντασία στην "τέταρτη εξουσία", αλλά όχι και φαντασιοπληξία. Τουλάχιστον στις στοιχειώδεις πληροφορίες, κάντε και μια αναφορά για τους σκοπούς της πολύκροτης επίσκεψης. Γιατί ο τόπος ακόμα βοά από τις κλαγγές των όπλων των "Ράμπο" που ματοκυλάνε τα Βαλκάνια και οι διευθετήσεις σε Αιγαίο και Κύπρο είναι προ των πυλών.

Και επιτέλους, κύριοι των καναλιών, μην προσπαθείτε άλλο να μας ενημερώσετε, μας είναι υπεραρκετή και... χρήσιμη η "κοινωνική" ενημέρωση περί των δραστηριοτήτων του Κάρολου και της Καμίλας του, που περιδιαβαίνουν το Αιγαίο, με την αρωγή του Λάτση.

Προβλήματα στους παραθεριστές στη θάλασσα της Τοσκάνης στην Ιταλία, προκαλεί η απόφαση του Βρετανού πρωθυπουργού, Τόνι Μπλερ, να περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές του εκεί. Κι αυτό, γιατί μια έκταση μήκους πέντε χιλιομέτρων στην παραλία, κοντά στη βίλα που θα φιλοξενηθεί η οικογένεια Μπλερ, θα παραμείνει κλειστή για τους άλλους, "θνητούς", παραθεριστές, για λόγους ασφαλείας του Τόνι. Δεν καταλαβαίνουμε, γιατί χρειάζονται πέντε χιλιόμετρα παραλίας αδειανά, για να κολυμπήσει ο Τόνι. Η ύπαρξη προβλήματος ασφαλείας δε μας πείθει, δεδομένου ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός, ως αριστερός πολιτικός, είναι πολύ δημοφιλής και επομένως δε χρειάζονται τέτοια μέτρα για την προστασία του. Ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία - στον οποίο ο Τόνι φανέρωσε το κατ' εξοχήν ανθρωπιστικό πρόσωπό του, ξεπερνώντας σε ευαισθησία ακόμα και την Ολμπράιτ - το φιλολαϊκό "προφίλ" του δεν αμφισβητείται πλέον από κανένα. Αδίκως, λοιπόν, λαμβάνονται αυτά τα δρακόντεια μέτρα για την προφύλαξή του στις διακοπές. Εκτός κι αν αποσκοπούν σε κάτι άλλο που αφορά στην προσωπική ζωή του Τόνι - Βρετανός γαρ - και το οποίο θα ήθελε να μη γίνει γνωστό, φοβούμενος τα κουτσομπολιά και τις κακεντρέχειες...

Δύο έφηβοι, ο Γιακίν Κιτά και ο Φοντέ Τουρκανά, 14 και 15 χρονών, αντίστοιχα, από τη Γουινέα, ένα πάμπτωχο και παντελώς υποανάπτυκτο κράτος της Αφρικής, προσπάθησαν να διαφύγουν από τον εφιάλτη της εξαθλίωσης της χώρας τους, καβαλώντας το "άτι", που πίστευαν ότι θα τους οδηγούσε στη γη "επαγγελίας". Την Ευρώπη, όπως χρόνια γαλουχήθηκαν να πιστεύουν ότι είναι η γηραιά Ηπειρος. Ομως, το "άτι" ήταν φιλόξενο και δύστροπο και τους έστειλε κατευθείαν στις σπηλιές του Αχέροντα. Κανείς δε γνωρίζει πόσες μέρες τα αθώα αυτά πλάσματα κείτονταν νεκρά στο σύστημα τροχοπέδησης του αεροπλάνου των βελγικών αερογραμμών. Βρέθηκαν τη Δευτέρα και, πιθανά, η οσμή της σήψης και της αποσύνθεσης οδήγησε τους τεχνικούς εκεί. Τα μικρά οστεωμένα τους κορμιά δεν άντεξαν τις πολικές συνθήκες και την έλλειψη οξυγόνου, αποφάνθηκαν οι ιατροδικαστές...

Δύο τραγικοί και εντελώς αναίτιοι θάνατοι για μία ψευδαίσθηση: "Εμείς είμαστε τα παιδιά της Αφρικής. Βοηθήστε μας, υποφέρουμε πάρα πολύ. Βοηθήστε μας, έχουμε πόλεμο, ασθένειες, δεν έχουμε τροφή... Απευθυνόμαστε στην καλοσύνη σας και την αλληλεγγύη σας, για να έρθετε να σώσετε την Αφρική". Αυτά τα γραμμένα λόγια, με τα στρογγυλά παιδικά τους γράμματα, βρέθηκαν σε ένα σημείωμα καρφιτσωμένο στα ρούχα τους. Αλήθεια, τι πρόσμεναν από μια ήπειρο και τους "άρχοντές της", που αιώνες τώρα της τρώνε τα σωθικά της Αφρικής; Κανείς δεν ξέρει... μπορεί η εφηβεία που θολώνει να λειτούργησε ως παραμορφωτικός καθρέφτης. Μπορεί, μπορεί, πολλά μπορεί. Η, μήπως, γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα ότι βαδίζουν στο θάνατο, τη μόνη λύτρωση και διέξοδο που έχουν και προσπάθησαν, έστω, να σπάσουν τη σιωπή;

Ας υποθέσουμε ότι το ξεπούλημα των δύο μεγάλων λιμανιών της χώρας δε θα έχει καμία επίπτωση στα κυριαρχικά μας δικαιώματα (φαντάζεστε τα λιμάνια, οι πύλες της χώρας, να ανήκουν σε πολυεθνικές, όπως άλλωστε σχεδιάζεται;).Επίσης, ας υποθέσουμε ότι αυτό δε θα έχει καμία επίπτωση στα εργασιακά δικαιώματα και ότι οι εργαζόμενοι θα εργάζονται σε ένα ιδανικό εργασιακό καθεστώς.

Ας υποθέσουμε ακόμα, ότι διασφαλίζεται η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, μέχρι και ότι ο ιδιώτης την εκσυγχρονίζει.

Ομως, το γεγονός ότι μόνο ο ένας από τους δύο Οργανισμούς, και συγκεκριμένα ο ΟΛΠ, για το 1998 - πριν δηλαδή ακόμα μετατραπεί σε Ανώνυμη Εταιρία - είχε αύξηση κερδών κατά 24,73% και τα έσοδά του ήταν 41.804.321.000 δραχμές, αρκεί για να χαρακτηριστεί η παράδοσή του στους "αετονύχηδες" ιδιώτες, μέγα σκάνδαλο!