Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η στάση των πολιτικών κομμάτων απέναντι στις εξελίξεις στο ασφαλιστικό της ΔΕΗ. Είναι γνωστό πως οι ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΑΔ (ΣΥΝ) στη ΓΕΝΟΠ συμφώνησαν με την "οριστική (διά)λύση" του ασφαλιστικού που πρότεινε ο ΥΒΕΤ για ν' ανοίξει ο δρόμος για την απελευθέρωση της αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας και τη μετοχοποίηση - ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.

Τόσο όμως η ΝΔ όσο και ο ΣΥΝ αξιοποιούν την προεκλογική περίοδο δημαγωγικά, επενδύοντας στην αγανάκτηση των εργαζομένων απ' την προδοσία των συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Στην περίπτωση της ΝΔ είναι καθαρό πως η πολιτική αφετηρία αυτής της διαφωνίας βρίσκεται στο ότι το κόστος του νέου ασφαλιστικού φορέα των εργαζομένων στη ΔΕΗ επωμίζεται ο κρατικός προϋπολογισμός.

Η αρμόδια τομεάρχης για θέματα Ενέργειας κ. Ντ. Μπακογιάννη, αλλά και ο πρόεδρος του κόμματος κ. Κ. Καραμανλής διαφωνούν με τη μεταφορά "υποχρεώσεων" της ΔΕΗ στον κρατικό προϋπολογισμό, καταγγέλλουν πως φτιάχνεται ταμείο με μηδενικό αποθεματικό και ελλειμματική βάση. Δημαγωγούν πάνω στο ότι ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει τα σπασμένα μέσα απ' τη φορολογία και τα τιμολόγια της ΔΕΗ.

Αποφεύγουν βέβαια ν' αναφέρουν πως το ασφαλιστικό της ΔΕΗ δε θα είχε κανένα πρόβλημα αν το μονοπωλιακό κεφάλαιο και η ΕΕ δεν επέβαλαν την απελευθέρωση των αγορών και την ιδιωτικοποίηση. Αντίθετα σε κάθε ευκαιρία τονίζουν ότι η ελληνική κυβέρνηση καθυστερεί.

Στην ίδια γραμμή κινείται και ο κομματικός Τύπος: Αντί ν' αναγνωρίσει το γεγονός της ύπαρξης περιουσίας του ασφαλιστικού της ΔΕΗ, ενσωματωμένη στην Επιχείρηση, προτιμάει να κάνει λόγο για "χρέη" και "υποχρεώσεις" της ΔΕΗ, για χρήματα που φαγώθηκαν από το κομματικό κράτος του ΠΑΣΟΚ (σαν να μην είχαμε άλλη κυβέρνηση τα 33 χρόνια που υπάρχει το ασφαλιστικό της ΔΕΗ).

Στο ίδιο μήκος κύματος ο οικονομικός Τύπος συμπληρώνει τα παραπάνω, ισχυριζόμενος, όχι αβάσιμα, ότι η όλη ρύθμιση θα βρει εμπόδια στην ΕΕ, διότι "επιδοτείται η ΔΕΗ" και "δημιουργούνται όροι αθέμιτου ανταγωνισμού" σε βάρος του ανταγωνιστών της!

Αποφεύγει βέβαια να γράψει πως με το ξεκαθάρισμα της περιουσίας της ΔΕΗ από τις δίκαιες απαιτήσεις των εργαζομένων σ' αυτή δίνεται γαμήλιο δώρο η περιουσία τους στους μετόχους τζογαδόρους σήμερα και στον στρατηγικό επενδυτή - μάνατζερ αύριο!

Κοντολογίς η ΝΔ κρίνει την κατάπτυστη συμφωνία ΓΕΝΟΠ - ΥΒΕΤ απ' τη σκοπιά των ανταγωνιστών της ΔΕΗ, απ' τη σκοπιά του περιορισμού των δραστηριοτήτων της.

Γι' αυτό άλλωστε κι αδυνατεί να δει πως στο όνομα του ανταγωνισμού η ΔΕΗ παραχωρεί τα πάντα στους ανταγωνιστές της (δίκτυα, μεταφορά, συμμετοχή στην κατασκευή δικτύων φυσικού αερίου, ειδικά τιμολόγια, εξασφάλιση αγοράς με τη μέθοδο ΒΟΟ για την ΑΠΕ κλπ).

Η ΝΔ θεωρεί πως τα χρήματα των εργαζομένων έχουν ήδη χαθεί, πως η ασφάλιση των εργαζομένων είναι ελλειμματική! Δεν εγκατέλειψε την άποψη που είχε από το 1992 όταν ψήφιζε τους γνωστούς αντιασφαλιστικούς νόμους που άρχιζαν την κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης και υπονόμευαν την Ασφάλιση της ΔΕΗ. Είναι παιδιά της και δεν τα αποποιείται.

Αλλωστε την ίδια πολιτική ακολουθεί και η κυβέρνηση. Μια πολιτική που χαράζεται κατ' εντολή των Βρυξελλών σύμφωνα με τα συμφέροντα των πολυεθνικών και του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Κάτω απ' τις συνθήκες αυτές η θέση της μειοψηφίας της ΔΑΚΕ που διαφώνησε με τη στάση της ηγεσίας της παράταξης της ΓΕΝΟΠ είναι υποχρεωμένη να πατάει σε δυο βάρκες, να συσκοτίζει την επιχειρηματολογία της, να προτείνει "βελτιώσεις" στη συμφωνία, στη λογική της ταμειοποίησης. Ν' αρνείται στο όνομα του ανταγωνισμού την ασφάλιση στον εργοδότη και ταυτόχρονα να επικαλείται τις αποφάσεις των Συνεδρίων της Ομοσπονδίας που προσπαθούν να παντρέψουν την "ασφάλιση στον εργοδότη" με την "ανταγωνιστική ΔΕΗ".

Σύντομα θα βρεθούν μπροστά στην ανάγκη να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους! Με ποιον θα πάνε και ποιον θ' αφήσουν!

Ο Συνασπισμός είναι άλλη περίπτωση. Μόνο τις τελευταίες τρεις βδομάδες στην "Αυγή" δημοσιεύτηκαν τρία μεγάλα άρθρα (Ν. Καϊμάκη, Π. Λαφαζάνη, Ν. Παναγιωτάκη). Στη ΔΕΗ κυκλοφόρησαν ανακοινώσεις - δελτία Τύπου της ΣΑΔ και της ΣΑΔ - ΕΤΕ, του τμήματος Οικονομικής Πολιτικής, του Π. Λαφαζάνη κ. ά. Στη Βουλή κατατέθηκε Ερώτηση από την βουλευτή του ΣΥΝ κ. Αλιφέρη. Μεγάλη κινητικότητα! Δεν είναι υπερβολή όμως να σημειώσουμε πως όσες τοποθετήσεις έγιναν τόσες ήταν και οι γνώμες!

Κατ' αρχάς η στάση της ΣΑΔ στη ΓΕΝΟΠ: Η υπογραφή της συμφωνίας από τον κ. Ρίζο (οργανωτικό γραμματέα στη ΓΕΝΟΠ) ήταν σε ευθεία αντίθεση με την επιστολή που έστειλε σε όλα τα μέλη του το ΔΣ της ΓΕΝΟΠ τρεις μέρες πριν! Από τότε και μετά αυτό που χαρακτηρίζει τη στάση της ΣΑΔ είναι η μαχητική στήριξη της πολιτικής της κυβέρνησης στη ΔΕΗ και όχι μόνο στο ΔΣ της ΓΕΝΟΠ. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην ΕΤΕ όπου εκφράστηκαν σοβαρές διαφοροποιήσεις, ικανές ν' αμφισβητήσουν την κατάπτυστη συμφωνία με τον ΥΒΕΤ, οι τρεις εκλεγμένοι της ΣΑΔ "σκοτώθηκαν" να βγάλουν ανακοίνωση υπεράσπισής της, πιέζοντας στο να γείρουν τους συσχετισμούς στο ΔΣ υπέρ της διάλυσης του ασφαλιστικού και της ιδιωτικοποίησης. Στους άλλους συλλόγους σιωπηρή είναι τόσο η αποδοχή όσο και η αμφισβήτηση από τα στελέχη της παράταξης αυτής.

Η Ερώτηση του ΣΥΝ στη Βουλή (12.8) προσπερνάει την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, δε ζητάει τη διατήρηση της ασφάλισης στον εργοδότη, αλλά αναφέρεται σε ταμείο του οποίου πρέπει "να εξασφαλιστεί η περιουσία" και "η βιωσιμότητα σε μακροπρόθεσμη βάση"!

Αλλωστε τα πολιτικά και συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΝ, χρόνια τώρα, δεν έβαλαν ποτέ ζήτημα ενάντια στην απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτή τη θεωρούσαν δεδομένη, αναπόφευκτη. Γι' αυτό έμειναν πάντα στους τρόπους προσαρμογής. Στη βάση αυτή διαμορφώθηκε και η συμπόρευση με τις παρατάξεις του δικομματισμού στη ΓΕΝΟΠ.

Φορές μάλιστα γίνονται περισσότερο ακραιφνείς "ευρωπαϊστές" απ' τους συνεταίρους τους. Το αριστερό αγωνιστικό παρελθόν τους τους έκανε καλύτερους κήρυκες της παθητικότητας, της υποταγής και ορισμένες φορές του κυνισμού!

Το άρθρο του Μ. Παναγιωτάκη ("Αυγή" 22.8) έρχεται να επιβεβαιώσει τα παραπάνω, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα το παιγνίδι που παίζεται σε βάρος των ψηφοφόρων του ΣΥΝ από τη διγλωσσία του κόμματος αυτού.

Η πληρέστερη τοποθέτηση από πλευράς ΣΥΝ έγινε από το μέλος της ΠΓ του κόμματος κ. Λαφαζάνη, γνωστό ηγετικό στέλεχος του Αριστερού Ρεύματος. Παρά τις σωστές κριτικές επισημάνσεις του, που εμμέσως αλλά σαφώς αφορούν και την παράταξη του κόμματός του μαζί με όλη την ηγετική ομάδα της ΓΕΝΟΠ, δεν μπόρεσε ν' αποφύγει την ωραιοποίηση της ΕΕ στην ηλεκτρική ενέργεια, αλλά και στην Κοινωνική Ασφάλιση και στα ζητήματα ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων.

Για τον κ. Λαφαζάνη λοιπόν ("Αυγή" 14.8) με την οδηγία της ΕΕ η ΔΕΗ καθόλου δεν υποχρεώνεται να "μετοχοποιηθεί", αντίθετα "μπορεί να παραμείνει και με το νέο καθεστώς ως ενιαία δημόσια επιχείρηση που θα κατοχυρώνει τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα του προσωπικού της και το κοινωνικό όφελος". Επιμένει μάλιστα πως "χωρίς τα προβλήματα που της δημιουργούν οι κυβερνητικές και πελατειακές παρεμβάσεις καθώς και οι ληστρικές συμβάσεις (τύπου Φλωρίνης)", όχι μόνο "δεν κινδυνεύει", αλλά μπορεί να σταθεί επάξια και νικηφόρα στον "ελεύθερο ανταγωνισμό".

Επισημαίνει πως η ΔΕΗ "προσφέρει στον οικιακό καταναλωτή το φθηνότερο ρεύμα στην Ευρώπη" και πως κατέχει "περίοπτη διεθνή πιστοληπτική αξιοπιστία".

Φαίνεται λοιπόν πως για το Αριστερό Ρεύμα το πρόβλημα είναι η πολιτική των κυβερνήσεων, τα διαπλεκόμενα, οι ιδιωτικοποιήσεις κλπ. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Ας καταγράψουμε την άλλη μισή:

Είναι αλήθεια πως η οδηγία της ΕΕ δεν επιβάλλει την ιδιωτικοποίηση, δημιουργεί όμως ένα ασφυκτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο η τελευταία καθίσταται αναπόφευκτη. Αλλωστε και ο ίδιος τη χαρακτηρίζει "κακή και άκρως επικίνδυνη", αρνείται όμως να την αντιπαλέψει! Πόσο απέχει από την ανοχή και την αποδοχή;

Παραγνωρίζει πως η ΔΕΗ δεν μπαίνει στον ανταγωνισμό σαν ενιαία επιχείρηση, αλλά κάθε μονάδα της χωριστά. Δηλαδή οι λιγότερο ανταγωνιστικές μονάδες της πιθανότατα θα οδηγηθούν σε κλείσιμο. Απ' την άλλη το χαμηλό τιμολόγιο στην οικιακή κατανάλωση είναι εκτός ανταγωνισμού. Η ανταγωνιστικότητα της ΔΕΗ μετράει στα τιμολόγια των επιχειρήσεων και των βιομηχανιών. Δηλαδή αν η ΔΕΗ θέλει να παραμείνει ανταγωνιστική, θα πρέπει ν' αυξήσει τα τιμολόγια στους οικιακούς καταναλωτές.

Η μεγάλη πιστοληπτική ικανότητα της ΔΕΗ δεν την εξασφαλίζει έναντι των ανταγωνιστών της. Αλλωστε η όλο και με δυσμενέστερους όρους άντληση δανείων απ' τις διεθνείς χρηματαγορές οδηγεί στη μετοχοποίηση σαν "μοιραία" λύση.

Τι είδους κατοχύρωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων του προσωπικού της ΔΕΗ μπορούμε να έχουμε σε μια ανταγωνιστική αγορά, όταν με τον τρόπο αυτό το εργατικό κόστος της ΔΕΗ θα είναι υψηλότερο από εκείνο των ανταγωνιστών της!

Δεν είναι του παρόντος ν' αναφερθούμε στις συνέπειες του ηλεκτροενεργειακού ανταγωνισμού στον μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό, την προστασία του περιβάλλοντος, την εθνική άμυνα και ανεξαρτησία.

Τελικά η πολιτική της ΕΕ δε χωράει τόσα "τσαλίμια" όσα φαντάζονται ορισμένοι. Αν συμφωνούν πως οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ και γενικότερα οφείλουν ν' αντιπαλέψουν τις αυτοασφαλιστικές κατευθύνσεις της ΕΕ, την "ελαστικοποίηση" της ζωής τους που χαράζουν τα διάφορα λευκά ή πράσινα βιβλία, στο όνομα της μείωσης του εργατικού κόστους και της αύξησης της ανταγωνιστικότητας, τότε να συμφωνήσουν πως θα πρέπει ν' αντιπαλέψουν και την οδηγία για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Θα πρέπει να παλέψουν και για ΔΕΗ κρατικό μονοπώλιο στην ηλεκτρική ενέργεια. Αυτός είναι ο πρώτος - ελάχιστος όρος για να διασφαλιστεί η ασφάλιση στον εργοδότη, αλλά και για ν' ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη ΔΕΗ μοχλό για την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας, για ΡΕΥΜΑ ΦΘΗΝΟ - ΔΕΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ.

Οποιος δε θέλει, διστάζει ή αδυνατεί ν' ανοίξει μέτωπο ενάντια στην πολιτική των μονοπωλίων και της ΕΕ δεν μπορεί ν' ανοίξει με συνέπεια και προοπτική μέτωπο ενάντια στην αντεργατική κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ.

Αντί να παλεύει ενάντια στην ελευθερία του κεφαλαίου να εκμεταλλεύεται την εργασία που βαφτίζεται ανταγωνισμός, θα παλεύει για υγιή ανταγωνισμό ή αλλιώς για "υγιή" εκμετάλλευση!!!

Γιώργος ΓΙΩΡΓΗΣ

Μέλος της Γραμματείας ΕΣΚ και του ΔΣ ΕΔΟΠ - ΔΕΗ

Η τυφλή και με οποιοδήποτε κόστος προσήλωση στη διαδικασία επίτευξης των κριτηρίων σύγκλισης για την ένταξη της χώρας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ), αποτελεί το βασικό άξονα στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής του 2000 για το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Η δογματική - πλέον - παραδοχή αυτή, σε συνδυασμό με την αναγωγή της διαδικασίας ένταξης σε "εθνικό στόχο" αναμένεται να διαχέει ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη στα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) στις 4 Σεπτέμβρη. Φέτος, ωστόσο, ο πρωθυπουργός καλείται κατά την ομιλία του να ισορροπήσει στο "τεντωμένο σχοινί" που δημιουργεί από τη μία η, σύμφωνα με την κυβερνητική λογική, ανάγκη συνέχισης της πολιτικής λιτότητας προς την ΟΝΕ και από την άλλη η ανάγκη διαμόρφωσης του απαραίτητου κλίματος για την εξυπηρέτηση των προεκλογικών σκοπιμοτήτων του κυβερνώντος κόμματος ενόψει των επερχόμενων εθνικών εκλογών. Και δεδομένου ότι η λήψη μέτρων που πραγματικά θα αντιμετώπιζαν τα λαϊκά προβλήματα, αφ' ενός δεν ανήκει στη λογική της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής, αφ' ετέρου δεν "επιτρέπεται" λόγω της προτεραιότητας επίτευξης των κριτηρίων σύγκλισης (ιδιαίτερα του πληθωρισμού), ο πρωθυπουργός αναμένεται να αναζητήσει διέξοδο στη δημαγωγία, στον αποπροσανατολισμό και τη διαστρέβλωση. Κύρια, μέσα από την ανακοίνωση επιμέρους ρυθμίσεων επενδεδυμένων με το μανδύα του κοινωνικού χαρακτήρα, ρυθμίσεων που σε κάθε περίπτωση όμως θα συνιστούν "πυροτεχνήματα" για τη δημιουργία εντυπώσεων. Μια τέτοια... "μετρημένη" και "αυστηρή" στάση έναντι των αιτημάτων, που προβάλλουν οι διάφορες κοινωνικές ομάδες οι οποίες πλήττονται από την ασκούμενη πολιτική, αποτελεί, κατά τους κυβερνώντες, τον καλύτερο τρόπο για να αποφευχθεί η προβολή γενικότερων διεκδικήσεων και αιτημάτων από τους εργαζόμενους, οι οποίοι καλούνται να κινηθούν στη λογική του "μονόδρομου", που την επόμενη χρονιά θα μας οδηγήσει στην ΟΝΕ.

Στα παραπάνω πλαίσια και κάτω από τον "απαραβίαστο" όρο της διαδικασίας ένταξης, ο Κ. Σημίτης, πέρα από τις άνευ περιεχομένου θριαμβολογίες του στη ΔΕΘ, για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, αναμένεται να... αποκαλύψει και το "κοινωνικό" πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. Ενα πρόσωπο καθαρά προεκλογικό, το οποίο ωστόσο θα αποδειχθεί ακόμα φτηνότερο και από τα μικροκομματικά παιχνίδια εντυπωσιασμού, και το οποίο, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα περιορίζεται στην ανακοίνωση ρυθμίσεων φορολογικού κυρίως χαρακτήρα ενόψει της δημοσιοποίησης του υπό κατάρτιση φορολογικού νομοσχεδίου. Παράλληλα, μέσα στους σχεδιασμούς είναι ν' ανακοινωθούν και μέτρα που υποτίθεται πως ενισχύουν τις οικονομικά αδύνατες ομάδες του πληθυσμού. Τέτοιου είδους ρυθμίσεις - που στην ουσία τους συνιστούν κατάφωρο εμπαιγμό σε βάρος των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων - αναμένεται να είναι:

• Η αύξηση του αφορολόγητου ορίου για το 2000 στα 2 εκατ. δρχ. για μισθωτούς και συνταξιούχους (από 1,355 εκατ. δρχ. που είναι σήμερα) και στο 1,7 εκατ. δρχ. για τους υπόλοιπους φορολογούμενους (από 1,055 εκατ. δρχ. σήμερα). Δεν αποκλείεται δε να ανακοινώσει αύξηση του αφορολόγητου σε δύο δόσεις, η δεύτερη εκ των οποίων θα αφορά μία επιπλέον αύξηση του αφορολόγητου στα 2,3 εκατ. δρχ. και 2 εκατ. δρχ. αντίστοιχα, για το 2001.
• Η αύξηση της έκπτωσης φόρου για όσους έχουν παιδιά κατά 10.000 - 12.000 δρχ.
• Η κατάργηση των "αντικειμενικών" κριτηρίων φορολόγησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών.
• Προσλήψεις προσωπικού στο χώρο της υγείας, της εκπαίδευσης και της αστυνομίας.
• Αυξήσεις στις αγροτικές συντάξεις και στο Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΚΑΣ), το οποίο χορηγείται στους συνταξιούχους που παίρνουν την κατώτερη σύνταξη. Σημειωτέον, βέβαια, ότι σε κάθε χρόνο που περνάει ο αριθμός των συνταξιούχων που δικαιούνται το ΕΚΑΣ μειώνεται καθώς ένας αριθμός συνταξιούχων κάθε φορά ξεπερνά τα όρια πάνω από τα οποία δε χορηγείται το επίδομα.

Σενάρια που τις τελευταίες μέρες έκαναν λόγο για εισοδηματική πολιτική της τάξης του 2,5% και για αυξήσεις στις συντάξεις κατά 4%, δε φαίνεται να προκρίνονται από το κυβερνητικό επιτελείο, λόγω της προτεραιότητας της αποκλιμάκωσης του πληθωρισμού που έχει θέσει η κυβέρνηση μπροστά και στις δυσκολίες που εμφανίστηκαν μετά τις συνεχείς αυξήσεις των τιμών των καυσίμων. Πάντως, επειδή λόγω προεκλογικής περιόδου τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται αδύνατον, μέσα στα μελετώμενα σενάρια είναι και το ενδεχόμενο να ακουστούν τέτοια ποσοστά, τα οποία όμως: Πρώτον, το πιθανότερο είναι να αποτελούν προϊόν στατιστικής αλχημείας. Δεύτερον, και κυριότερο, σε κάθε περίπτωση τα όποια ποσοστά εισοδηματικής πολιτικής κι αν ανακοινωθούν θα τα χωρίζει άβυσσος από τις συγκεκριμένες εισοδηματικές και μόνο απώλειες που υπέστησαν οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια.

Πάντως, ο πρωθυπουργός δεν αποκλείεται κατά την ομιλία του να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί και τα εξεταζόμενα μέτρα για τη μείωση του πληθωρισμού μέσα από τη μείωση της έμμεσης φορολογίας (Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης σε καύσιμα, ποτά, τσιγάρα, αυτοκίνητα και ΦΠΑ στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ), ως κινήσεις φιλολαϊκού χαρακτήρα, όπως είχε πράξει άλλωστε η κυβέρνηση και πέρσι σε ανάλογα μέτρα. Βεβαίως, η ενδεχόμενη λήψη οποιωνδήποτε μέτρων μείωσης της έμμεσης φορολογίας θα γίνει με μοναδικό γνώμονα την υποβοήθηση της διαδικασίας αποκλιμάκωσης του πληθωρισμού λόγω ΟΝΕ, δε θα έχουν καμιά σχέση με προθέσεις για μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης των εργαζομένων και, εν πάση περιπτώσει, θα έχουν προσωρινό χαρακτήρα.

Ολα τα παραπάνω σενάρια, όσο και αν υλοποιηθούν, παρά το μη αντιλαϊκό "προφίλ" που θα επιχειρήσει να τους δώσει ο πρωθυπουργός - με τη στήριξη βεβαίως όλων των γνωστών εκπροσώπων του αστικού Τύπου, όπως είδαμε και τις προηγούμενες μέρες - αποτελούν στην πραγματικότητα "ψιχία" μπροστά στις τεράστιες απώλειες που υπέστησαν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα όλα τα προηγούμενα χρόνια με τη συγκεκριμένη πολιτική λιτότητας που ασκήθηκε. Συνιστούν επίσης "κοροϊδία ολκής" σε σχέση με τις προσδοκίες για "φοροελαφρύνσεις" και για "ριζική φορολογική μεταρρύθμιση", που είχε καλλιεργήσει η κυβέρνηση με την έναρξη του διαβόητου "κοινωνικού διαλόγου". Συνιστούν, τέλος, εξαπάτηση, μπροστά στον εργασιακό μεσαίωνα που ήδη άρχισαν να βιώνουν οι εργαζόμενοι, αλλά και στις τερατώδεις αλλαγές που σχεδιάζει η κυβέρνηση για τα επόμενα χρόνια στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.

Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ