Το ίδιο ακριβώς επαναλαμβάνεται, από σύσσωμη την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, εδώ κι ένα μεγάλο διάστημα. Αυτή τη φορά ο εκβιασμός ασκείται με την απειλή (!!) των πρόωρων εκλογών, που αναπόφευκτα θα προκύψουν, αν η παρούσα Βουλή δεν εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας... Γεγονός που, κατά την κυβέρνηση, θα διαταράξει την υπάρχουσα σταθερότητα, αφού πρωταρχικά θα βάλει σε κίνδυνο την πορεία της χώρας προς την ΟΝΕ!...

Απ' την κυβέρνηση της πλουτοκρατίας δεν μπορούσε να περιμένει κανείς παρά μόνο συνεχείς προκλήσεις, ακόμη και προκλήσεις όπως αυτή, που θίγει και την πιο στοιχειώδη ικανότητα του μέσου νου ν' αντιλαμβάνεται και να κρίνει την πραγματικότητα.

Από μια κυβέρνηση, όπως του ΠΑΣΟΚ, που συμμετείχε μέχρι τα μπούνια στην επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας και συνεχίζει να συμμετέχει στις μεταπολεμικές στοχεύσεις κατά της γειτονικής χώρας, που "παίζει" μέσα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς διχοτόμησης του Αιγαίου και της Κύπρου, που παρέδωσε τον Οτσαλάν στους γύπες της τουρκικής ολιγαρχίας, από μια κυβέρνηση που έχει ξεζουμίσει την εργατική τάξη, που έχει κάνει ακόμη πιο ταξικό το εκπαιδευτικό σύστημα, που έστειλε χιλιάδες αγωνιζόμενους αγρότες στα δικαστήρια, και "περιποιείται" ανάλογα τους διαδηλωτές κατά των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων, θα μπορούσε, άραγε, να περιμένει κανείς τίποτε το διαφορετικό; Ασφαλώς όχι!

Το "χαρτί", λοιπόν, έχει βγει και παίζεται θρασύτατα σε βάρος του θηράματος, του λαού: "Αν οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές (πράγμα... φρικτό), την ευθύνη θα την έχουν οι άλλοι, άρα τιμωρήστε τους ψηφοφόροι, αφού διαταράσσουν την πορεία προς την ΟΝΕ! Αν δεν οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές, που σημαίνει ότι θα βγει ο Πρόεδρος απ' την παρούσα Βουλή, τότε, ψηφοφόροι, δε σας μένει τίποτε άλλο απ' το να ψηφίσετε και πάλι ΠΑΣΟΚ, στο τέλος της τετραετίας, αφού κι άλλα κόμματα επιδοκιμάζουν την πολιτική του, απόδειξη ότι υπερψηφίζουν τον Πρόεδρο που προτείνει το ΠΑΣΟΚ"!!

Και ποιος εργαζόμενος, που η αγανάκτησή του απ' τον καθημερινό βούρδουλα κυβέρνησης κι εργοδοσίας ξεχειλίζει, μπορεί να μη διακρίνει ότι εκτός απ' τον εκβιασμό ασκείται κι ένας πελώριος αποπροσανατολισμός, που σκοπό έχει να κρύψει το γεγονός, ότι το πρόβλημα για τον λαό βρίσκεται στο αν ο ίδιος θ' ανοίξει με τον αγώνα και με την ψήφο του το δρόμο για μια λαϊκή διακυβέρνηση της χώρας κι όχι στο αν θα παίζεται στην πλάτη του το ίδιο παιχνίδι που ωφελεί αποκλειστικά και μόνο την πλουτοκρατία;

1. Το παραμύθι δεν είναι καινούριο. Στην τακτική των αστικών κομμάτων η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, ή η κανονική διεξαγωγή των εκλογών, καθορίζεται ανάλογα με τις κομματικές ή και πολιτικές σκοπιμότητές τους. Αλλοτε, με επίκληση εθνικών (!!) λόγων, πραγματοποιούν τις εκλογές πριν τη λήξη της τετραετίας κι άλλοτε, πάλι για τους ίδιους λόγους, εξαντλούν ολόκληρη την τετραετία...

Ετσι, ο Κ. Καραμανλής, αν και είχε το 54% των ψήφων, επέσπευσε το 1977 τις βουλευτικές εκλογές κατά ένα χρόνο, απλώς και μόνο γιατί είχε μυριστεί ότι το 54% είχε πλέον εξανεμιστεί και το κόμμα του κινδύνευε να μη συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό βουλευτών που θα του επέτρεπε να μεταπηδήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας, καθώς και να διασφαλίσει μέσω του καλπονοθευτικού εκλογικού συστήματος τη μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία βουλευτών ενόψει της ένταξης στην ΕΟΚ!

Ο Α. Παπανδρέου προχώρησε στη διεξαγωγή εκλογών το 1985, τέσσερις μήνες πριν τη λήξη της τετραετίας, επικαλούμενος κι αυτός εθνικούς λόγους. Ποιοι ήταν αυτοί οι εθνικοί λόγοι που απαγόρευαν να γίνουν οι εκλογές λίγο αργότερα, δηλαδή κανονικά; Ηταν η άγρια οικονομική πολιτική σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, που έπρεπε ν' ανακοινωθεί το φθινόπωρο. Εκανε, λοιπόν, τις εκλογές το καλοκαίρι, υποσχόμενος ακόμη καλύτερες μέρες, και το φθινόπωρο ανακοίνωσε τα νέα μέτρα λιτότητας...

Αλλά κι ο Κ. Σημίτης πρόωρα διεξήγαγε τις εκλογές το 1996. Επικαλέστηκε κι αυτός εθνικούς λόγους για να στηρίξει την επίσπευσή τους και για να δικαιολογήσει τον αιφνιδιασμό. Δεν έπαιρνε το ρίσκο να πάει κανονικά σε εκλογές, επειδή σκόπευε να εφαρμόσει ακόμη πιο άγρια αντιλαϊκή πολιτική... Τώρα ο ίδιος θεωρεί επικίνδυνο να γίνουν οι εκλογές πρόωρα! Τότε το πρόωρο ήταν εθνικώς ωφέλιμο! Τώρα το πρόωρο είναι εθνικώς επιζήμιο!!...

Το δούλεμα δεν έχει όρια. Πάντως ας μην προσδοκούν ότι θα εκβιάσουν το ΚΚΕ...

2. Η λεγόμενη σταθερότητα της χώρας προβάλλεται απ' την κυβέρνηση σα μεγάλη εθνική κατάκτηση που πρέπει να διαφυλαχτεί ως κόρη οφθαλμού! Τίποτε πιο αληθινό και τίποτε πιο ψεύτικο ταυτόχρονα απ' τον παραπάνω ισχυρισμό, που είναι αληθινός πέρα για πέρα όσον αφορά στη σταθερότητα των κερδών της πλουτοκρατίας και της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής, αλλά που είναι ψεύτικος πέρα για πέρα όσον αφορά στην κατάσταση της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς και των πολλών χιλιάδων ανθρώπων των λαϊκών στρωμάτων της πόλης. Συμπέρασμα: Ο λαός, όταν ακούει για την επικρατούσα σταθερότητα, πρέπει να κουμπώνεται. Κι όχι μόνο να κουμπώνεται, αλλά και να πασκίζει ν' απαλλαγεί απ' αυτή τη σταθερότητα. Εχει όφελος, μόνο αν την υπονομεύει διαρκώς, μέχρι να μπορέσει να την ανατρέψει.

Ο στόχος της ανατροπής περνάει με τη σειρά του μέσα απ' την ενίσχυση του ΚΚΕ και την αποφασιστική καταδίκη της πολιτικής της ΟΝΕ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ. Με τη λαϊκή ψήφο, αλλά, πρώτα και κύρια, με την καθημερινή πάλη σε όλα τα μέτωπα.

3. Το ΚΚΕ απέχει συνειδητά απ' το κλίμα της προεδρολογίας, όχι γιατί ανήκει σ' εκείνους που κόπτονται μήπως... κακοπάθουν οι θεσμοί. Αλλωστε υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα που δείχνουν ότι οι "θεσμοί" δεν είναι κάτι το ουδέτερο, αλλά χρησιμοποιούνται κατά τα καλά και συμφέροντα. Απλώς το ΚΚΕ αποκρούει κάθε προσπάθεια εκβιασμού του λαού και αποπροσανατολισμού του μέσω της προεδρολογίας. Αυτό δεν αποτελεί υπεκφυγή από ένα υπαρκτό θέμα, που έτσι κι αλλιώς θα προκύψει τον Μάρτη του 2000.

Αλλο, όμως, αυτό κι άλλο θέμα η προσπάθεια της κυβέρνησης να κάνει την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας κύριο ζήτημα της πολιτικής ζωής και μέσο περισπασμού απ' τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική της. Κι εξάλλου, το ΚΚΕ, πριν πέντε περίπου χρόνια, είχε σαφέστατα εξηγήσει τα πολιτικά κριτήρια της τότε επιλογής του. Το ίδιο θα κάνει κι όταν θα έρθει πάλι εκείνη η ώρα.

Ποιος μπορεί ν' αμφιβάλλει στο ελάχιστο, ότι τ' αστικά κόμματα είναι μανούλες στα πολιτικά τερτίπια, στις κομπίνες και στη χειραγώγηση όσων δεν τα 'χουν πάρει χαμπάρι;

ΤΟΥΤΕΣ τις μέρες συμπληρώνονται 50 χρόνια από τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου. Μισός αιώνας πέρασε από τη στρατιωτική ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, τη νίκη του μοναρχοφασισμού, της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας και την εδραίωση του καθεστώτος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Εκ των πραγμάτων η επέτειος αυτή είναι μια καλή ευκαιρία, για να αναλογιστούμε πάνω στα προβλήματα της Ελλάδας και του λαού της μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πάνω στις πολιτικές που αντιπαρατάχθηκαν τότε, πάνω στις αιτίες που οδήγησαν στην εμφύλια σύγκρουση, αλλά και πάνω στο καθεστώς που οικοδόμησαν στη χώρα μας οι νικητές - ντόπιοι και ξένοι - μετά τον Αύγουστο του 1949. Ο "Ρ", με τούτο το μικρό αφιέρωμα απλώς φιλοδοξεί να δώσει κίνητρα για συζήτηση και προβληματισμό. Στην εποχή της "νέας τάξης πραγμάτων" που ζούμε, στην εποχή του νέου ΝΑΤΟικού δόγματος που βιώνουμε, σε μια εποχή που τα Βαλκάνια, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος, σιγοβράζουν πάνω στη φωτιά που άναψε ο αμερικανοΝΑΤΟικός ιμπεριαλισμός, ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος είναι ανεξάντλητη πηγή ιστορικής και πολιτικής γνώσης, διδαγμάτων και φρονηματισμού (σελίδες 14 - 27)

"ΣΥΝΤΡΟΦΕ Μάνο, Κρητικόπουλο, Ερωτόκριτέ μας, άξιε γιε της Ρωμιοσύνης/ Ερωτας είσαι και ομορφιά και λεβεντιά και αγάπη/ στο μπόι σου παίρνει μέτρο η ανθρωπιά και η τέχνη/ μες τη φωνή σου ακέριος ο λαός βρίσκει την πιο σωστή φωνή του/ μες τη φωνή σου πέντε αηδόνια, τρεις αητοί κι ένα λιοντάρι δένουν τη φιλία του κόσμου..." (Γιάννης Ρίτσος 14 IV 81). Δεκαπέντε χρόνια πέρασαν από το θάνατο του αξέχαστου συντρόφου (2 Σεπτέμβρη 1984) και ένας μήνας από το θάνατο της ακριβής του συντρόφου και λαμπρής χορεύτριας Λίντας Αλμα (2 Αυγούστου 1999). Το μνημόσυνο για τα 15 χρόνια από το θάνατο του Μ. Κατράκη και το 40ήμερο μνημόσυνο της Λ. Αλμα θα γίνουν μαζί στο Α Νεκροταφείο στις 5 Σεπτέμβρη (σελίδα 15)

ΕΙΝΑΙ σίγουρο πως πολλά έχουν αλλάξει στην Ινδονησία μετά την αποχώρηση του δικτάτορα Σουχάρτο από την ενεργό πολιτική σκηνή και την οικονομική κρίση των τελευταίων δύο χρόνων. Ωστόσο, σχεδόν καμία από τις αλλαγές δεν έχει γίνει προς το καλύτερο, παρά τις γενικές εκλογές του περασμένου Ιούνη για την ανάδειξη ενός μεγάλου αριθμού των μελών της Εθνοσυνέλευσης και παρά το προγραμματισμένο γι' αυτή τη βδομάδα δημοψήφισμα στο Ανατολικό Τιμόρ που, εάν όντως διεξαχθεί δίχως εκτεταμένες ταραχές ή προβλήματα, θα απαντήσει στο ερώτημα εάν το μελλοντικό καθεστώς του νησιού θα είναι η αυτονομία (εντός του πλαισίου της εδαφικής κυριαρχίας της Ινδονησίας) ή η ανεξαρτησία... (σελίδες 38 - 39)

ΚΑΘΕ κοινωνικό, προοδευτικό κίνημα στον κόσμο πρέπει να καταστέλλεται, γιατί μπορεί να εμπεριέχει τον κίνδυνο πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών. Και αυτές οι αλλαγές βλάπτουν τα οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και των άλλων συνεταίρων του ΝΑΤΟ, γι' αυτό και οι κίνδυνοι νέων επεμβάσεων στην Ευρώπη και αλλού είναι μέσα στη στρατηγική του ΝΑΤΟ. Αυτά είναι σε συντομία τα αναλυτικά συμπεράσματα δύο πρώην αντιστρατήγων της ΓΛΔ, του Χάιντς Κέσλερ - ταυτόχρονα υπουργού Αμυνας της ΓΛΔ - και Φριτς Στρέλετς, αναπληρωτή του Κέσλερ, αρχηγού του Επιτελείου του Εθνικού Λαϊκού Στρατού και για ένα διάστημα αναπληρωτή του ανώτατου διοικητή του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Τις απόψεις τους τις εξέθεσαν πριν λίγο καιρό σε δημόσια συγκέντρωση του Γερμανικού ΚΚ του Βερολίνου. Οι δύο στρατηγοί είχαν δικαστεί, μετά την ανατροπή της ΓΛΔ, και καταδικαστεί σε πολύχρονες φυλακίσεις, που εξέτισαν κατά μεγάλο μέρος. Δημοσιεύουμε περίληψη των απόψεών τους (σελίδες 38 - 39)