Ιδιαίτερα αποκαλυπτική για το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την εφαρμοζόμενη πολιτική και το "μονόδρομο" της ΟΝΕ, είναι η εξέλιξη που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στον τομέα των εισοδημάτων. Εδώ τα στοιχεία βοούν από μόνα τους. Με αφετηρία το 1991, χρονιά της υπογραφής της Συνθήκης του Μάαστριχτ και όλα τα επόμενα χρόνια, με τα διάφορα προγράμματα "σύγκλισης", έχει πραγματοποιηθεί μια πρωτοφανής αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων, που καμιά απολύτως πρωθυπουργική εξαγγελία και προεκλογικό πυροτέχνημα των κομμάτων του δικομματισμού, δεν είναι δυνατόν να διορθώσει τα δεδομένα που έχουν προκληθεί. Η άλλη όψη αυτής της πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας, είναι τα αστρονομικά υπερκέρδη που έχουν εξασφαλιστεί για την πλουτοκρατία.

Οχι πως τα προηγούμενα χρόνια η κατάσταση ήταν για τους εργαζόμενους καλύτερη. Αλλά οι ρυθμοί και η ένταση αναδιανομής των εισοδημάτων που καταγράφηκε τα τελευταία χρόνια, δε φαίνεται να έχει προηγούμενο. Η πολιτική που επέβαλαν από τις αρχές της δεκαετίας οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ήταν τόσο αντιλαϊκή, που τα αποτελέσματά της αποτυπώνονται με κραυγαλέο τρόπο ακόμα και από τα επίσημα στοιχεία. Από αυτά τα στοιχεία δηλαδή, που οι λογής λογής αρμόδιοι, τα μαγειρεύουν έτσι, ώστε να υπηρετούν τις προπαγανδιστικές ανάγκες της άρχουσας τάξης και της, κατά το δυνατόν, απόκρυψης των επιπτώσεων που υπάρχουν για τις πλατιές λαϊκές μάζες.

Ιδού λοιπόν τι καταγράφεται στα επίσημα στοιχεία: Από τις αρχές της δεκαετίας, όταν κυβέρνηση ήταν η ΝΔ, μέχρι και το ΠΑΣΟΚικό 1997, για το οποίο υπάρχουν τα πλέον πρόσφατα στοιχεία για τα βιομηχανικά κέρδη:

• Ο επίσημος Δείκτης Τιμών Καταναλωτή, με βάση τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, αυξήθηκε κατά 118,4.
• Οι μισθοί των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, που δέχτηκαν μια πρωτοφανή επίθεση, αυξήθηκαν, όπως προκύπτει από την εξέλιξη των Εθνικών Συλλογικών Συμβάσεων της ΓΣΕΕ, κατά 75%.
• Τα επίσημα καθαρά υπερκέρδη των μεγαλοβιομηχάνων σημείωσαν αύξηση της τάξης του 2.556%!

Οι αντίστοιχες απώλειες από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, εκτιμάται ότι είναι ακόμα μεγαλύτερες. Ομως εκεί, οι αλχημείες που επιστρατεύτηκαν με το νέο μισθολόγιο και ορισμένα ποσά που δίνονται κατά καιρούς - με τη μορφή της εφ' άπαξ καταβολής τις πιο πολλές φορές - σε κάποιες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων, παραμορφώνουν την πραγματική εικόνα που διαμορφώνεται με τη μισθοδοσία. Ετσι, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στο δημόσιο, έχει σημαντικές απώλειες στους μισθούς, τα συνολικά εισοδήματα δείχνουν μικρότερα ποσοστά μείωσης. Βέβαια πρόκειται για μη κατοχυρωμένα εισοδήματα που έχουν σαφή φθίνουσα τάση και τα οποία κάποια στιγμή - όταν οι κυβερνώντες κρίνουν πως έχουν ολοκληρώσει την υπόθεση της χειραγώγησης των δημοσίων υπαλλήλων - θα πάψουν να χορηγούνται.

Τα στοιχεία και μόνο για την εξέλιξη των εισοδημάτων των εργαζομένων, αποτελούν την καλύτερη και πλέον αποστομωτική απάντηση στην κυβέρνηση και στους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της που επιχειρούν να πείσουν τους εργαζόμενους πως ακολουθείται πολιτική στήριξης των λαϊκών εισοδημάτων. Αποτελεί πρόκληση και εμπαιγμό η διατύπωση παρόμοιων επιχειρημάτων, αφού για να διατηρηθεί και μόνο η αγοραστική δύναμη που είχαν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι το 1991, θα έπρεπε το 1997 να έχουν αυξημένες αποδοχές τουλάχιστον στα επίπεδα ανόδου του επίσημου τιμάριθμου. Η πρόκληση όμως για τους εργαζόμενους δε σταματάει βέβαια στις εισοδηματικές απώλειες.

Το μέγεθος της επίθεσης που υπέστησαν όλα αυτά τα χρόνια οι εργαζόμενοι της χώρας, αποτυπώνεται και σε μια σειρά άλλους τομείς και οι σχετικές επιπτώσεις αφορούν συνολικά το βιοτικό επίπεδο και τις συνθήκες ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Ετσι, από χειρότερες θέσεις σήμερα, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως ο εφιάλτης της ανεργίας και η γενικότερη ανασφάλεια στο θέμα της απασχόλησης. Η άγρια επιδείνωση της κατάστασης σε καίριους τομείς, όπως η Κοινωνική Ασφάλιση, η Υγεία και η Παιδεία. Οι κάκιστες - για τους γνωστούς λόγους σκοπιμότητας - υπηρεσίες της δημόσιας διοίκησης. Το ξεχαρβάλωμα των μέσων μαζικής μεταφοράς. Η ανυπαρξία δημιουργικής αξιοποίησης του όποιου ελεύθερου χρόνου. Ο συστηματικός αποκλεισμός από πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι σαν αποτέλεσμα των πολιτικών... "σύγκλισης", η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση της ΕΕ από άποψη κοινωνικών δαπανών, ενώ τουλάχιστον το 25% του πληθυσμού, ζει κάτω από το επίσημο όριο φτώχειας.

Στη δίνη της διαχρονικής σκληρής μονόπλευρης λιτότητας έχει βρεθεί για άλλη μια φορά το εισόδημα και των δημοσίων υπαλλήλων, που τα τελευταία χρόνια μετρούν σημαντικές απώλειες. Ωστόσο, αυτό αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, καθώς η κυβερνητική επίθεση ξεδιπλώνεται σε βάρος και του συνόλου των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στο Δημόσιο, με την αιχμή του δόρατος να σημαδεύει πλέον την ίδια τη μονιμότητα.

Από το '90 μέχρι και το '99 οι... αυξήσεις της εισοδηματικής πολιτικής υπολείπονταν σταθερά ακόμα και του επίσημου πληθωρισμού, με αποτέλεσμα οι απώλειες να έχουν ξεπεράσει το 40%.Τα παραπάνω συνοδεύτηκαν από την κατάτμηση των μισθών σε διάφορα "κουτάκια", ώστε να μπορούν κάθε φορά να εφαρμόζονται όλων των ειδών οι αλχημείες. Ετσι, οι... αυξήσεις πότε υπολογίζονταν στο ένα "κουτάκι" πότε στο άλλο, με τρόπο που στην πράξη να είναι ακόμα μικρότερες. Ταυτόχρονα, με αυτό το αλαλούμ, η κυβέρνηση προωθεί και το στόχο του κατακερματισμού των εργαζόμενων, με επιδόματα που σε άλλες κατηγορίες δίνονται, με ανοιχτό το δρόμο της κατάργησής τους, όποτε αυτό κριθεί... σκόπιμο. Η διαιώνιση αυτού του καθεστώτος εξασφαλίστηκε και με το πρόσφατο νόμο περί συλλογικών διαπραγματεύσεων, που θεσμοθετεί συλλογικές συμβάσεις - "μαϊμού", αναιρώντας στην πράξη και τις δυο Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας (151, 154) για την εφαρμογή συλλογικών διαπραγματεύσεων και στη δημόσια διοίκηση.

Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο δεν ξεφεύγουν της γενικότερης επίθεσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση στα εργασιακά δικαιώματα και της επιδίωξης για επιβολή "ευέλικτων" μορφών απασχόλησης. Ο στόχος αυτός στο Δημόσιο, περνά μέσα από τη "ναρκοθέτηση" του θεμελιώδους δικαιώματος της μονιμότητας.

Την κατεύθυνση αυτή υπηρετούν μια σειρά νομοθετήματα πουέχει περάσει η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια, με σημαντικότερο το νόμο2414/'96.Ο νόμος αυτός προβλέπει τη μετατροπή σε ανώνυμες εταιρίες 36 ΔΕΚΟ και δημοσίων Οργανισμών,αλλά και τη δυνατότητα με προεδρικά διατάγματα (άρθρο 1 παρ. 2) να εντάσσονται στην ίδια κατηγορία και άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Με τον τρόπο αυτό οι εργαζόμενοι στους Οργανισμούς που γίνονται ΑΕ χάνουν αυτόματα τη δημοσιοϋπαλληλική μονιμότητα.Με βάση αυτό το νόμο ήδη οι Οργανισμοί Σχολικών Κτιρίων, Διαχείρισης Δημόσιου Υλικού, Λαχαναγοράς Αθηνών έχουν γίνει ΑΕ. Την ίδια τύχη είχαν και οι Οργανισμοί Λιμένος Πειραιώς και Θεσσαλονίκης και έπεται συνέχεια.

Το σκηνικό συμπληρώθηκε με το νόμο 2469/'97 που έθεσε το πλαίσιο για τη συγχώνευση ή κατάργηση 1750 δημοσίων υπηρεσιών και ο οποίος επίσης προβλέπει (άρθρο 2 παρ. 6) τη δυνατότητα μετατροπής τους σε ΑΕ.

Μόνο από την υλοποίηση των δυο παραπάνω νόμων, εκτιμάται ότι θα αρθεί το δικαίωμα της μονιμότητας από το 1/3 των δημοσίων υπαλλήλων, περίπου 100.000 εργαζόμενοι!

Την ίδια κατεύθυνση υπηρετούν και οι νόμοι 2218/'94 περί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, 2240/'94 περί Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, 2503/'97 περί Περιφερειακής Διοίκησης, που προβλέπουν ότι στις νέες προσλήψεις μπορούν να εφαρμοστούν όλες οι μορφές μερικής απασχόλησης.

Το τελευταίο χτύπημα δόθηκε με το "νέο" δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα,όπου εκτός της μονιμότητας, στήνονται στον τοίχο και οι συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες στο Δημόσιο.

Μπορεί η προεκλογική περίοδος που διανύουμε, να λειτουργεί ανασχετικά, ωστόσο αυτό έχει προσωρινό χαρακτήρα, καθώς βασικός στόχος της κυβέρνησης είναι η δημιουργία μιας δημόσιας διοίκησης αποτελεσματικής για τις ανάγκες του πολυεθνικού κεφαλαίου, κάτι που προϋποθέτει δημόσιο υπάλληλο χωρίς "ενοχλητικά" δικαιώματα.

Ο Δ. Αγκαβανάκης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, θα επισημάνει: "Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση συνεχίζουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, που και στον τομέα των εισοδημάτων εκφράζεται με... αυξήσεις που δεν καλύπτουν στο ελάχιστο τις σοβαρές απώλειες που είχαμε τα τελευταία χρόνια. Η πτώση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων είναι ακόμα μεγαλύτερη, εξαιτίας των περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες και της υπέρογκης αύξησης της φορολογίας τα τελευταία χρόνια. Οι κορόνες περί προστασίας του εισοδήματος δεν μπορούν να παραπλανήσουν. Οι εργαζόμενοι έχουν πάθει και έχουν μάθει και η απάντησή τους θα είναι δυναμική και εμφανής το επόμενο διάστημα".

Με ηχηρές, αλλά άνευ ουσιαστικού περιεχομένου εξαγγελίες περί "προστασίας των συντάξεων, με αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό", αλλά και με μια αναπροσαρμογή του διαβόητου ΕΚΑΣ που παίρνει ένα μικρό μέρος των συνταξιούχων στις 21.000, επιχειρεί ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση να παραπλανήσουν και να συγκαλύψουν τη σκληρή αντισυνταξιουχική πολιτική που εφαρμόζουν χρόνια τώρα και που έχει οδηγήσει σε απόγνωση τη μεγάλη πλειοψηφία των συνταξιούχων. Η επίθεση... αγάπης - που αναμένεται να ενταθεί όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές - συνοδεύεται από μια πολιτική που έχει οδηγήσει την αγοραστική δύναμη των συντάξεων πίσω και από τα επίπεδα του 1980!

Τα στοιχεία είναι αδυσώπητα: Στα 1,714 εκατ. δρχ. θα ανέλθουν μέχρι τέλος του χρόνου οι απώλειες εισοδήματος που είχε ο κάθε συνταξιούχος του ΙΚΑ με τα κατώτερα όρια,μετρώντας από το 1991, οπότε άρχισε να εφαρμόζεται ο αντιασφαλιστικός νόμος 1902/90 που αποσύνδεσε τις κατώτερες συντάξεις από τα 20 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη!

Για παράδειγμα, το 1991, με βάση το προηγούμενο καθεστώς - της σύνδεσης δηλαδή της σύνταξης με τα 20 ΗΑΕ - η κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ θα έπρεπε να διαμορφωθεί στις 68.160 δρχ. το μήνα και συνολικά το έτος στις 954.240 δρχ. Ομως την ίδια χρονιά, η σύνταξη διαμορφώθηκε στις 65.417 δρχ. το μήνα και στις 915.831 δρχ. το χρόνο. Δηλαδή, απώλειες χρόνου, 38.409 δρχ.! Τα επόμενα χρόνια συνεχίζεται η ίδια κατάσταση και φτάνουμε στο '99 που η κατώτερη σύνταξη αν ίσχυε η σύνδεση με τα 20 ΗΑΕ, θα διαμορφωνόταν στις 133.250 δρχ. το μήνα και συνολικά το έτος στις 1.865.500 δρχ.. Αντίθετα, με τις "γενναιόδωρες" αυξήσεις της εισοδηματικής πολιτικής διαμορφώθηκε στις 112.540 δρχ. το μήνα και συνολικά το χρόνο στις 1.575.560 δρχ., ενώ οι απώλειες μόνο το '99 ανέρχονται στις 289.940 δρχ.

Οι κατώτερες συντάξεις έχουν πέσει από τα 20 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη μέχρι σήμερα στα 16,8 ημερομίσθια,ενώ οι απώλειες για τις μεγαλύτερες συντάξεις είναι ακόμα πιο μεγάλες. Για την ίδια περίοδο οι απώλειες εισοδήματος, λόγω πληθωρισμού, εκτιμούνται ότι έφτασαν στο 25%. Τον κλοιό στις συντάξεις συμπληρώνει η ειδική εισφορά που έχει επιβληθεί για τον ΛΑΦΚΑ (Λογαριασμός Αλληλεγγύης Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης) που κυμαίνεται από 2% ως 5%.

Την πραγματικότητα αυτή η κυβέρνηση επιχειρεί να την καλύψει πίσω από το περιβόητο ΕΚΑΣ, που αποτελεί το κύριο προπαγανδιστικό της "ατού". Οι ίδιοι οι συνταξιούχοι το έχουν χαρακτηρίσει "επίδομα ντροπής", ενώ πίσω από τη δημιουργία του κρύβονται απώτερα κυβερνητικά σχέδια που έχουν να κάνουν με τη συνολική έφοδο στην κοινωνική ασφάλιση και ειδικότερα με την κατάργηση των κατώτερων ορίων σύνταξης και την αντικατάστασή τους από προνοιακό βοήθημα, τη λεγόμενη εθνική σύνταξη, στην οποία σχεδιάζεται να μετεξελιχθεί το ΕΚΑΣ.

Ακόμα όμως και αυτό το επίδομα, δεν το παίρνει παρά ένα τμήμα χαμηλοσυνταξιούχων και αφού περάσουν από εξονυχιστικό έλεγχο εισοδήματος. Ειδικότερα, ολόκληρο το επίδομα όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, δηλαδή 17.850 δρχ. το παίρνουν οι συνταξιούχοι με συντάξεις μέχρι 117.482 δρχ. Για τις μεγαλύτερες συντάξεις μέχρι 129.000 δρχ., το ΕΚΑΣ είναι μόλις 4.470 δρχ.

Τα στοιχεία του ΙΚΑ αποδεικνύουν το μέγεθος της απάτης. Ετσι, από τους 560.000 συνταξιούχους ΙΚΑ με τα κατώτερα όρια σύνταξης, παίρνουν το ΕΚΑΣ μόλις 220.000 συνταξιούχοι. Από αυτούς ολόκληρο το ΕΚΑΣ παίρνουν οι μισοί, δηλαδή περίπου 110.000 και οι υπόλοιποι κουτσουρεμένο.

Τα προεκλογικά "πυροτεχνήματα" της κυβέρνησης δεν αγγίζουν τους συνταξιούχους που νιώθουν στο πετσί τους την κυβερνητική πολιτική και οι οποίοι μετά τη μαχητική "υποδοχή" του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, ετοιμάζονται ήδη για ένα "θερμό" αγωνιστικά χειμώνα.

Κείμενα:

Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ

Μελίνα ΖΙΑΓΚΟΥ

Σταμάτης ΖΗΣΙΜΟΥ

Βάσω ΜΠΑΡΜΠΑ

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Μετά τις "γενναιόδωρες παροχές" της κυβέρνησης θα πάρουν και το υπόλοιπο μισό του κουλουριού...