Καύσιμο για τους θερμοπυρηνικούς αντιδραστήρες είναι το δευτέριο και το τρίτιο, δύο ισότοπα του υδρογόνου. Το πρώτο υπάρχει σε συγκέντρωση 35 χιλιοστών του γραμμαρίου σε κάθε λίτρο νερού, ενώ το δεύτερο μπορεί να κατασκευαστεί εύκολα μέσα στον ίδιο τον αντιδραστήρα, από λίθιο, που επίσης υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες στο στερεό φλοιό της Γης, αλλά και στη θάλασσα. Η ενέργεια που απελευθερώνεται κατά τη σύντηξη είναι πολλαπλάσια εκείνης που απελευθερώνεται κατά τη σχάση. Ετσι, κάθε λίτρο νερού έχει ποσότητα δευτερίου που αντιστοιχεί σε 340 λίτρα βενζίνης! Υπολογίζεται ότι το δευτέριο και το λίθιο επαρκούν για να καλύπτουν τις σημερινές ανάγκες παραγωγής ενέργειας στον πλανήτη μας επί εκατομμύρια χρόνια. Πέρα από πρακτικά ανεξάντλητα, τα καύσιμα της σύντηξης είναι διαθέσιμα σε όλους, εξαλείφοντας την ενεργειακή εξάρτηση. Εμπόδιο για τις μικρές χώρες παραμένει το γεγονός ότι το κόστος κατασκευής ενός θερμοπυρηνικού εργοστασίου θα είναι τεράστιο.
Οι αντιδραστήρες σύντηξης δεν παράγουν κανένα αέριο του θερμοκηπίου. Ενα εργοστάσιο ισχύος 1.000 μεγαβάτ θα παράγει σε ένα χρόνο μόλις 250 κιλά ηλίου, ενώ ένα θερμοηλεκτρικό εργοστάσιο της ίδιας ισχύος παράγει 7,2 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα και 5.800 τόνους διοξειδίου του θείου. Επιπλέον, οι αντιδραστήρες σύντηξης δεν μπορούν να αξιοποιηθούν για την κατασκευή πυρηνικών όπλων, όπως άλλωστε αποδεικνύει ο εντελώς ανοιχτός χαρακτήρας της σχετικής έρευνας από χώρες με αντιτιθέμενα συμφέροντα.
Ανεξάρτητα από τους λόγους και τα βαθύτερα κίνητρα της τότε ηγεσίας της ΕΣΣΔ, ήταν και πάλι η Σοβιετική Ενωση που πρότεινε το 1986 το σχηματισμό της κοινοπραξίας ITER, απαρτιζόμενης αρχικά από τέσσερις χώρες, στην οποία προσχώρησαν (και αποχώρησαν) και άλλοι εταίροι, για να φτάσουμε στην απόφαση της 21ης Νοέμβρη 2006, την οποία υπογράφουν η ΕΕ (που χρηματοδοτεί το έργο κατά το ήμισυ), η Ρωσία, οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ινδία, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα. Τον πειραματικό ITER, που θα είναι ο πρώτος αντιδραστήρας σύντηξης που θα παράγει πολλαπλάσια ενέργεια απ' αυτή που θα καταναλώνει για τη λειτουργία του, θα ακολουθήσει ο ακόμα μεγαλύτερος πιλοτικός DEMO με αναμενόμενη περίοδο ολοκλήρωσής του τη δεκαετία του 2040. Ο αντιδραστήρας αυτός θα δείξει κατά πόσον είναι εκμεταλλεύσιμος αυτός ο τρόπος παραγωγής ενέργειας.
Η ενέργεια από πυρηνική σύντηξη μπορεί πραγματικά να είναι φτηνή και διαθέσιμη σε όλους τους λαούς. Αν, όμως, γίνει κι αυτή αντικείμενο εκμετάλλευσης των μονοπωλίων, τότε δεν πρέπει να ελπίζει κανείς ότι θα αποτελέσει τίποτα περισσότερο από το νέο πεδίο δράσης κάποιων πολυεθνικών, πιθανώς των ίδιων των πρώην πετρελαιάδων. Η πυρηνική σύντηξη μπορεί να γίνει ενεργειακός κινητήρας της σοσιαλιστικής ανάπτυξης, αλλά δεν μπορεί να φέρει αυτόματα το σοσιαλισμό, μέσω κάποιας δήθεν αφθονίας για όλους. Η αξιοποίηση για το καλύτερο ή το χειρότερο, αυτής της θαυμαστής τεχνολογίας, όπως και τόσων άλλων στο παρελθόν, είναι ζήτημα των τέτοιων ή άλλων παραγωγικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων.
Με αφορμή το βασανισμό του Κυπρίου φοιτητή Αυγουστίνου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, το καρτούν Μπαλάσκας έκανε πάλι την εμφάνισή του, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, σε όλα τα δελτία ειδήσεων, για να τοποθετηθεί πάνω στο αποτρόπαιο συμβάν. Με το γνωστό γλοιώδες γελάκι του και με φτηνό τρόπο, προσπάθησε να αμφισβητήσει τους οκτώ καθηγητές του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου που ήταν αυτόπτες μάρτυρες στο γεγονός. Το καρτούν αγνοούσε ότι μετά τον ξυλοδαρμό ο Αυγουστίνος κρατήθηκε για πεντέμισι ώρες αιμόφυρτος στο τμήμα, όπου εδάρη ξανά. Ο Μπαλάσκας κατάφερε να επιπλεύσει, όπως εξάλλου όλοι οι φελλοί, στις συνεντεύξεις, παρά τα αρνητικά σχόλια γι' αυτές τις εμφανίσεις του. Από πού έλκει την καταγωγή του αυτός ο γιαλαντζί Κάλαχαν; Προφανώς, από το βιντεοκλάμπ της γειτονιάς του, που τον προμηθεύει με αστυνομικές ταινίες. Μέσα στο πολτοποιημένο μυαλό του ταυτίζεται με τους ήρωες χαρίζοντας στο αστυνομικό σώμα ένα καρτούν. (Σχεδιαστής του καρτούν Μπαλάσκα είναι ο προδομένος από... θεό και μπάτσους εκάστοτε υπουργός Δημόσιας Τάξης, ηθικός αυτουργός για το βασανισμό του Αυγουστίνου Δημητρίου.)
Βραβείο Δεύτερο: Στον υπουργό Πολιτισμού Γιώργο Βουλγαράκη
Για να φορά επιδέξια τα μεταξωτά βρακιά που του δώρισε η πολιτεία. Εκτοτε κυκλοφορεί ο άξιος ανάμεσα σε ανάξιους ψηφοφόρους που έχουν μεσάνυχτα από πολιτισμό και βρίσκονται εν παχυλή αμάθεια. Εχει δε να αντιμετωπίσει, εκτός των ψηφοφόρων, και τους καλλιτέχνες. Μέγα πρόβλημα. ενώ, με... τόσα που ζητούν από το υπουργείο, θα έπρεπε να τους δέρνουν με κάθε αφορμή. Χωρίς να σκοτίζονται για την ψυχική κατάσταση του υπουργού, διαρκώς απαιτούν - ποιοι; αυτοί που θα έπρεπε να βαδίζουν στη Μακαρία οδό δίχως σάβανο! (Σχεδιαστής του καρτούν Βουλγαράκη είναι ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης, για ευνόητους λόγους.)
Βραβείο Τρίτο: Σε όλα τα καρτούν της Ιεράς Συνόδου
Οχι πως οι άγιοι ελεήμονες και φιλάνθρωποι έχουν ανάγκη βραβείων από εμάς τους παραβάτες, τους κηφήνες, τους υποκριτές, τους αχάριστους, που βρισκόμαστε ήδη μπροστά στο βάραθρο. Αντιθέτως, εμείς οι αδιάκριτοι, οι ασεβείς, τα «σεσηπότα» μέλη της κοινωνίας, επειδή έχουν πέσει πάνω μας όλες οι συμφορές (οι λύπες του Ιώβ, η μοίρα του Ιωνά, οι καταιγίδες της κολάσεως) διά της πράξης της βραβεύσεως προσβλέπουμε στην αναστολή των καταχρήσεων και στην οριστική επιστροφή μας στην ευεργέτιδα και κραταιά μητέρα Εκκλησία... (Σχεδιαστής των καρτούν της Ιεράς Συνόδου είναι ο Δημιουργός-Θεός.)
Βραβείο Τέταρτο: Από κοινού στους αδελφούς Καρατζαφέρη
Οταν η πνευματική πλατυποδία καταπιάνεται με την πολιτική και η δημοσιογραφία αγγίζει τα όρια του πορνό, ένα επώνυμο προκύπτει: Καρατζαφέρης! Λυπάμαι που ο Γεώργιος και ο Σπυρίδων δε γεννήθηκαν σιαμαίοι και αναγκάζεται το πανελλήνιο να τους θαυμάζει χωριστά. (Σχεδιάστρια των καρτούν Καρατζαφέρη, η Αγία Περπέτουα, προστάτις των αγρίων πιθήκων της Αυστραλίας.)
Βραβείο Πέμπτο: Στον Γιώργο Τράγκα, για τον θεατροποιημένο δημοσιογραφικό λόγο του
Πρόκειται για σταρ του εγχώριου λαϊκισμού. Το παιδί που το αδίκησε η Νέα Δημοκρατία και δεν το παίζουν οι φιλενάδες της. Εκτοτε ο Γιώργος, αφού έζησε μια σειρά σημαντικών αλλαγών (της βαφής στα μαλλιά του), φρέναρε στις ειδήσεις του «Αλφα». Από εκεί κάθε βράδυ ξετυλίγει το θεατρικό ταμπεραμέντο του, άλλοτε κλαίγοντας και άλλοτε φωνάζοντας κατά του κράτους της Δεξιάς. (Ο σχεδιαστής του καρτούν Τράγκα, αν και γνωστός, επιθυμεί να παραμείνει άγνωστος.)