Μιλώντας για τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, αλλά και των φοιτητών και μαθητών, η Αλ. Παπαρήγα τις χαρακτήρισε «σημαντικές γιατί έφεραν στο επίκεντρο το θέμα της Παιδείας. Γιατί αυτοί οι αγώνες εκφράζουν - ως ένα βαθμό και όχι πλήρως - αυτά τα σπέρματα -που λέμε - της αγανάκτησης, των διεργασιών, των δυνατοτήτων - που βεβαίως δεν αναπτύχθηκαν όλες - και μας δίνουν τη δυνατότητα να σκεφτούμε καλύτερα πώς το Κόμμα με τις δυνάμεις που έχει και με την πολιτική γραμμή που έχει θα καταφέρει να μπει βαθιά μέσα στις λαϊκές μάζες, θα συγχωνευτεί μ' αυτές (χωρίς βεβαίως να διαχυθεί και να χαθεί και να χάσει την ικανότητα της σταθερής πολιτικής γραμμής σύγκρουσης) και ταυτόχρονα να έχει τη θέση της συσπείρωσης».

Ειδικά για τους εκπαιδευτικούς, η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε από την αρχή το εξής: «Πέρα από το συσχετισμό δύναμης, πέρα από τις εθνικές και διεθνείς συνθήκες που επιδρούν, υπάρχει ένας παράγοντας που πρέπει να τον δούμε δημιουργικά: Οι εκπαιδευτικοί είναι αναπόσπαστο κομμάτι των εργαζομένων, όμως είναι στρατευμένοι σ' έναν ουσιαστικό, βασικό και δυναμικό ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους. Κι αυτό δεν επιδρά στο επίπεδο ή μόνο στη συνείδηση, αντικειμενικά ο εκπαιδευτικός είναι ενταγμένος μέσα σ' ένα μηχανισμό του κράτους. Δεν είναι απλώς ζήτημα συσχετισμού δύναμης στο συνδικαλιστικό επίπεδο. Αν δούμε το ζήτημα απλώς του συσχετισμού δύναμης δε θα έχουμε ολοκληρωμένη παρέμβαση σ' αυτόν τον κλάδο».

Από τη χτεσινή συζήτηση στη Νομική

Μιλώντας για ιδιαίτερα στοιχεία και χαρακτηριστικά του αγώνα των εκπαιδευτικών, αναφέρθηκε στο αίτημα των 1.400 ευρώ που δε συνάντησε ευρεία λαϊκή απήχηση, γιατί οι ηγεσίες των ομοσπονδιών το ανέφεραν μόνο, αδιαφορώντας για το ότι αυτός ο μισθός δεν μπορεί παρά να είναι κατώτατος μισθός για όλους τους εργαζομένους. Είπε ακόμα ότι ο αγώνας εμπεριείχε την επιλογή του ΠΑΣΟΚ να τον αξιοποιήσει για προεκλογικούς σκοπούς και για ένα δήθεν «αντιδεξιό μέτωπο», όπως καταλαβαίνει το ΠΑΣΟΚ το «αντιδεξιό». Αναφέρθηκε ακόμα και στον προβληματισμό για τις μορφές πάλης, την προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ να στρέψει τους γονείς ενάντια στους εκπαιδευτικούς. Στάθηκε, επίσης, στα στοιχεία των αποφάσεων των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών που κάτω και από την επίδραση των ταξικών δυνάμεων εμφανίζονται πιο προωθημένα από τις θέσεις των κομμάτων που ελέγχουν συνδικαλιστικά αυτές τις οργανώσεις (π.χ. καταγγέλλουν τον ΟΟΣΑ, την ΕΕ, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ).

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ επισήμανε τη βαρύτητα που έχουν οι Κομματικές Οργανώσεις των εκπαιδευτικών, ώστε με την «ένταση της διαπάλης μέσα στο χώρο, όχι απλά να αναδείξουμε τη διαφορετικότητά μας, αλλά αυτή η διαφορετικότητά μας και η όξυνση της διαπάλης να οδηγήσουν στη συσπείρωση δυνάμεων». «Αν δεν καταφέρουμε να συνδυάσουμε σωστά την ανάλυση, την κριτική και την αποκάλυψη με την επιθετική προβολή της θέσης μας "ποια Παιδεία, ποια κοινωνία, ποια πολιτική εξουσία", δε θα καταφέρουμε να διαμορφώσουμε μια μαζική πρωτοπορία», επισήμανε η Αλ. Παπαρήγα.

«Είμαι δάσκαλος στη Γ΄ Δημοτικού, δηλαδή σε παιδιά 9-10 χρόνων. Και αυτό που βλέπω είναι ότι τα παιδιά έχουν από αυτή την ηλικία εξοντωτικό πρόγραμμα. Και καλούμαστε εμείς ως εκπαιδευτικοί να κάνουμε προσαρμογές στο πρόγραμμα του σχολείου για να μπορέσουν τα παιδιά να ανταποκριθούν στο απογευματινό τους πρόγραμμα. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα νέα βιβλία που είναι και από άποψη περιεχομένου και από άποψη δομής αντιδραστικά. Καλούμαστε, λοιπόν, να μπολιάσουμε και να δηλητηριάσουμε τη σκέψη των παιδιών... Εχουμε ειδικό ρόλο. Διαπλάθουμε νέους ανθρώπους...».

Προσωπικές μαρτυρίες σαν και την παραπάνω, αλλά και προβληματισμοί και σκέψεις για το ρόλο του εκπαιδευτικού και του κομμουνιστή εκπαιδευτικού, τα προβλήματα που βιώνουν και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί στη ζωή τους ως μισθωτοί, η εμπειρία από τις πολιτικές εξελίξεις και τα εκπαιδευτικά συστήματα σε άλλες χώρες και, κυρίως, παραδείγματα από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης που αναπτύχθηκε ανάμεσα στους παραβρισκόμενους και την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε ότι πολλές φορές οι αντιδράσεις πάνω σε ίδια ζητήματα δε γίνονται από την ίδια σκοπιά, φέρνοντας ως παράδειγμα τις αντιδράσεις για τα νέα βιβλία. Υπενθύμισε ότι η ΔΟΕ αντιδρούσε βάζοντας το ζήτημα ότι δεν υπήρχε χρόνος για επιμόρφωση, ενώ το πρόβλημα είναι τα ίδια τα βιβλία, που είναι αντιδραστικά.

Συζητώντας για το ρόλο του εκπαιδευτικού, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε ότι «η Παιδεία είναι ζωντανός χώρος πάλης» και τόνισε ότι «ο εκπαιδευτικός πρέπει να παίξει ρόλο αφύπνισης και των άλλων εργαζομένων».

Η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε ότι πρέπει «να μελετάμε τους αγώνες και τα ξεσπάσματα, ακόμα και εκεί που δεν πήραμε εμείς την πρωτοβουλία». Και υπογράμμισε ότι είναι σημαντικό ζήτημα το Κόμμα να βρίσκεται στις μάζες, να συγχωνεύεται με τις μάζες και να κατακτά την πρωτοπορία.

Κλείνοντας τη συζήτηση η Αλ. Παπαρήγα τόνισε τη σημασία που έχει «η αφομοίωση, η μελέτη και η ικανότητα δημιουργικής εφαρμογής της στρατηγικής του Κόμματος σε κάθε χώρο. Κέρδισμα των λαϊκών μαζών είναι σε τελική ανάλυση το ζήτημα της εξουσίας», τόνισε, και πρόσθεσε ότι χρειάζεται «να μελετάς, να εξετάζεις κριτικά τη στάση σου, να βγάζεις συμπεράσματα από την ταξική πάλη». Κάλεσε, τέλος, τους εκπαιδευτικούς να βάζουν ακόμα πιο επιθετικά επί της ουσίας το ζήτημα της μόρφωσης.