Εγκαινιάστηκε στην γκαλερί «TSATSIS PROJECTS/ARTFORUM» (Μητροπόλεως 12, Θεσσαλονίκη) έκθεση του Μιχάλη Μανουσάκη. Εως 10/1 εκτίθενται 30 έργα από ακριλικό και κάρβουνο σκαλισμένα σε ξύλο. Η τεχνική αυτή επιτρέπει με το πέρασμα του χρόνου στα έργα να γίνονται βαθύτερα πάνω στην ύλη. Οπως σημειώνει ο δημιουργός, «ίσως η αναμονή και η νοσταλγία να ενώνουν τις εικόνες μου και ίσως οι μνήμες να τις αποκαλύπτουν. Ετσι όλα αυτά τα θραύσματα, μου δίνουν την αίσθηση ότι δεν ξέρω αν τα σώματα που καταγράφω είναι οικεία ή οι τόποι που παρασύρουν τα χρώματά μου μ' έχουν κατοικήσει ή τους δανείστηκα για κάποιες νύχτες πριν χάσω! Τι σημαίνει πριν χάσω; Τα ταξίδια γεμίζουν νύχτες. Οι νύχτες πάντα είναι λυτρωτικές, πάντα ελευθερώνουν τους φόβους μας ή και το αντίθετο...».
Στο «Τρίγωνο» (Δροσίνη και Κυριακού 16, Κηφισιά) φιλοξενείται ομαδική έκθεση ζωγραφικής των: Τσαρούχη, Τέτση, Σόρογκα, Μυταρά, Φασιανού, Αγγελου, Ζούνη, Μανωλίδη, Καραβούζη, Μακρουλάκη, Δρούγκα, Σκουλάκη, Σαρακατσιάνου, Καρά, Κούκου, Παπανελλόπουλου, Ζουμπουλάκη, Βενιού, Μπουλγουρά, Γεωργά.
«Δώρα τέχνης φέροντες» τιτλοφορείται η ομαδική έκθεση που παρουσιάζεται στο «Αέναον» (Λεωφ. Κατεχάκη 70). Εκτίθενται δημιουργίες των: Σ. Αργυροπούλου, Θ. Καβάση, Β. Καρακατσάνη, Ε. Μανωλαράκη, Γ. Μπλιάτσου, Β. Πολύζου, Ελ. Σιδηροπούλου, Ν. Χατζή κ.ά.
Ολο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, άνθρωποι του ελληνικού κινηματογράφου θεωρούν ως το σοβαρότερο καλλιτεχνικό πρόβλημά του το σενάριο και «γκρινιάζουν» για την αδυναμία των αυτοδίδακτων (αφού η πολιτεία περιφρονεί το μακρόχρονο αίτημά τους για δημιουργία Κρατικής Ακαδημίας Κινηματογράφου) Ελλήνων σεναριογράφων στη γραφή, στη γλώσσα, στη μυθοπλαστική και σημειολογική δυνατότητα του σεναρίου να «διηγηθεί» δημιουργικά στο κοινό μια ιστορία. Συμβολή ενάντια σ' αυτή την αδυναμία αποτελεί το βιβλίο της δρ. του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, καθηγήτριας Σεναρίου στην Ακαδημία Κινηματογράφου - Τηλεόρασης Βερολίνου και στο Τμήμα Κινηματογράφου στο ΑΠΘ, προέδρου της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Σεναριογράφων, Χριστίνας Κάλλας -Καλογεροπούλου «ΣΕΝΑΡΙΟ - Η τέχνη της επινόησης και της αφήγησης στον κινηματογράφο (66 ασκήσεις και 1 μέθοδος)» (εκδόσεις «Νεφέλη»).
Η συγγραφέας θεωρεί το σενάριο τη «δυσκολότερη μορφή δραματουργικής τέχνης», αφού απαιτεί ειδική γνώση. Ενεργοποίηση της φαντασίας και της καλλιτεχνικής ευαισθησίας. Συνδυασμό της τεχνικής, του αυτοσχεδιασμού και της διαλεκτικής συνάντησης με τη σκηνή. Επινόηση και ανάπτυξη ιδεών. Ακλόνητη αποφυγή της χρησιμοποίησης «συνταγών» για τα «καλούπια στα οποία χύνονται οι ιστορίες. Και, βέβαια, συναισθηματική δομή, ώστε να συγκινήσει, να προβληματίσει το θεατή της ταινίας. Η Χρ. Κάλλας - Καλογεροπούλου, προσομοιάζοντας τη δημιουργική σεναριακή γραφή με τη «δημιουργική σκέψη του παιδιού, που αγαπάει να ανακαλύπτει, να ερευνά, και να διασκεδάζει», τονίζει ότι «για τη σεναριογραφία, η επιστροφή της παιδικής φαντασίας και δημιουργικότητας όχι μόνο δεν είναι ανέφικτη, αλλά είναι απολύτως απαραίτητη».