Τι θα γίνει στην πραγματικότητα; Αυτό που τόνισε προχτές η Αλέκα Παπαρήγα: Θα διαμορφωθεί μια ενιαία αγορά για τη λεγόμενη δημόσια αλλά και την ιδιωτική εκπαίδευση, όπου μεταξύ τους τα ξεχωριστά ιδρύματα και τα ξεχωριστά σχολεία θα τσακώνονται, όπως οι γαλακτοβιομηχανίες, όπως οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Θα μπουν σε ένα βάρβαρο και άκρατο ανταγωνισμό και θα έχουμε ιεραρχημένα ιδρύματα Α, Β, Γ και δέκατης κατηγορίας. Θα υπάρχουν καλά ιδρύματα για τα παιδιά των λίγων και άθλια και υποβαθμισμένα ιδρύματα για τα παιδιά των πολλών.
Αλήθεια, μπορείτε να φανταστείτε τι θα σημάνει, ειδικά για την επιστημονική έρευνα, η ύπαρξη και λειτουργία κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστημίων σε συνθήκες ανταγωνισμού και, ταυτόχρονα, αξιολόγησης με κριτήρια αγοράς, από την οποία, μάλιστα, θα εξαρτάται το ύψος της κρατικής χρηματοδότησης και η θέση της όποιας σχολής στο γενικότερο κατάλογο, το κύρος της και όλα όσα αυτό θα συνεπάγεται; Κι, ακόμη περισσότερο, όταν οι συνθήκες αυτές συμπληρώνονται με την ήδη προωθούμενη στενή «σύνδεση» των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις και με πανεπιστημιακούς - ερευνητές, των οποίων οι αμοιβές από τις «ιδιωτικές» δουλιές είναι πολλαπλάσιες του μισθού τους;
Οχι, δεν αναφερόμαστε μόνο στην αναπόφευκτη πορεία πλήρους υποταγής της επιστημονικής έρευνας (προσανατολισμός, περιεχόμενο, αποτελέσματα και αξιοποίησή τους, κλπ.) στις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Τούτο συμβαίνει και σήμερα σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχει, όμως και μια άλλη, εξίσου σημαντική, πλευρά. Ενώ η ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, απαιτεί τη μεγαλύτερη δυνατή συνεργασία, αλληλοενημέρωση, συντονισμό, κλπ., μεταξύ των επιστημόνων, των ερευνητών, των διαφόρων επιστημονικών και ερευνητικών κέντρων και ομάδων, οι προαναφερόμενες συνθήκες άκρατου ανταγωνισμού οδηγούν στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση. Αυτή είναι η αλήθεια και αποτελεί άλλη μια κραυγαλέα απόδειξη του ξεπερασμένου και αντικοινωνικού χαρακτήρα του σύγχρονου καπιταλισμού.
Κανένας σώφρων άνθρωπος σ' αυτόν τον πλανήτη δεν είχε πάρει στα σοβαρά ότι τάχα απειλούνταν τα σύνορα της Αιθιοπίας και γι' αυτό έκαναν επέμβαση και κατοχή στη Σομαλία. Ολοι καταλάβαιναν πως οι ΗΠΑ είχαν ρίξει το βλέμμα τους στο Κέρας της Αφρικής και ετοιμάζονταν για καινούρια εγκλήματα. Δεν άργησε να φανεί η αλήθεια. Τελικά, οι ΗΠΑ δεν κρατήθηκαν. Με το κοινότοπο άλλοθι του τάχα κυνηγητού της «Αλ Κάιντα» έκαναν πρώτα αεροπορικές επιθέσεις στο χωριό Μπαντέλ και γέμισαν τον τόπο από πτώματα. Συνέχισαν μετά το έγκλημα σε άλλες περιοχές. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες οι νεκροί αθώοι άμαχοι ξεπερνούν τους εκατό. Ταυτόχρονα, ανέπτυξαν κι άλλες ναυτικές δυνάμεις κοντά στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου και ενός αεροπλανοφόρου που μετακινήθηκε από τον Περσικό Κόλπο. Τι να πει κανείς, «θέλει ο ιμπεριαλισμός να κρυφτεί, μα η φύση του δεν τον αφήνει...».
Συνεχίζεται η «κόντρα» ανάμεσα στο υπουργείο Εσωτερικών και την Κεντρική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ) σχετικά με το πώς θα πληρώνονται οι δήμαρχοι, καθώς με το νέο Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων θα πρέπει να επιλέξουν είτε τις αποδοχές της θέσης από την οποία προέρχονται είτε τα έξοδα παράστασης της θέσης που υπηρετούν. Η ΚΕΔΚΕ από την πλευρά της κατηγορεί το υπουργείο ότι καθυστερεί στην έκδοση του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος, το δε υπουργείο απαντά ότι περιμένει τη διατύπωση γνώμης από το συλλογικό όργανο για να προχωρήσει στην έκδοσή του. Πρόκειται για μια ακόμα «τεχνητή» κόντρα, όπως μας έχουν συνηθίσει το τελευταίο διάστημα οι δύο πλευρές, στο πλαίσιο της μικροκομματικής αντιπαράθεσης στην οποία επιδίδονται, με φόντο τη συμφωνία τους σε όλα τα ζητήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο «ντόρος» για τον τρόπο πληρωμής των δημάρχων, μπροστά στην καταλήστευση του εργατικού εισοδήματος, στην οποία προχωρούν κυβέρνηση και αιρετοί που πρόσκεινται στο δικομματισμό - με τη συνδρομή και του ΣΥΝ - μάλλον την οργή των εργαζομένων προκαλεί.