Θέλουν - όπως λένε - να καταργήσουν το «κρατικό μονοπώλιο» στην ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση, στη μόνη βαθμίδα, δηλαδή, όπου τυπικά και μόνον υπάρχει ακόμη. Θέλουν να δημιουργήσουν ένα ενιαίο πλαίσιο λειτουργίας κρατικών και «μη κρατικών» (διάβαζε: ιδιωτικών) πανεπιστημίων, όπου θα κυριαρχεί ο ανταγωνισμός. Για τον ίδιο σκοπό, άλλωστε, προωθούν και τη λεγόμενη αξιολόγηση, με ανάλογα κριτήρια και επιδιώξεις και, μάλιστα, συνδέοντάς την άμεσα με το ύψος της κρατικής χρηματοδότησης. Για τον ίδιο σκοπό, επίσης, προσανατολίζονται σ' ένα σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση όπου το κάθε πανεπιστήμιο θα καθορίζει τους δικούς του όρους και κανόνες. Κι όλ' αυτά - όπως υποστηρίζουν - θα οδηγήσουν στην αναβάθμιση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, ενώ δεν κρύβουν ότι τα ίδια θέλουν να κάνουν σε όλη την την εκπαίδευση.

Τι θα γίνει στην πραγματικότητα; Αυτό που τόνισε προχτές η Αλέκα Παπαρήγα: Θα διαμορφωθεί μια ενιαία αγορά για τη λεγόμενη δημόσια αλλά και την ιδιωτική εκπαίδευση, όπου μεταξύ τους τα ξεχωριστά ιδρύματα και τα ξεχωριστά σχολεία θα τσακώνονται, όπως οι γαλακτοβιομηχανίες, όπως οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Θα μπουν σε ένα βάρβαρο και άκρατο ανταγωνισμό και θα έχουμε ιεραρχημένα ιδρύματα Α, Β, Γ και δέκατης κατηγορίας. Θα υπάρχουν καλά ιδρύματα για τα παιδιά των λίγων και άθλια και υποβαθμισμένα ιδρύματα για τα παιδιά των πολλών.