«Πρόοδος: εξέλιξη προς το καλύτερο, βελτίωση, προκοπή», σημείωνε προχτές η στήλη, αντιγράφοντας την ερμηνεία της λέξης από το Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου - Φυτράκη, με αφορμή τα όσα λέγονται και γράφονται για την προωθούμενη από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Και συνεχίζουμε, μια και συνεχίζεται αμείωτη η επιχείρηση χειραγώγησης των συνειδήσεων και οι κάθε λογής προσπάθειες τοποθέτησης της πραγματικότητας με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω.

Μπορεί τα κάθε λογής «παπαγαλάκια» του δικομματισμού και θιασώτες του δήθεν αντικειμενικού και υποχρεωτικού για τους πάντες μονόδρομου των καπιταλιστικών αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, να θέλουν σώνει και καλά να πείσουν τους πάντες ότι οι ταξικοί στόχοι και επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου έχουν γενικότερο, πανεθνικό χαρακτήρα και είναι ωφέλιμοι για όλη την κοινωνία, αλλά η καθημερινή πραγματικότητα, πεισματικά και ξεροκέφαλα, επιμένει να αποκαλύπτει την αλήθεια.

Οχι, κύριοι, οι ισχνοί μισθοί και οι συντάξεις πείνας, οι αντιδραστικές εργασιακές σχέσεις, η κατάργηση του 8ωρου και της 5ήμερης βδομάδας, οι διάφορες μορφές μερικής απασχόλησης, η επιμήκυνση του εργάσιμου βίου, το πετσόκομμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, όλα όσα προωθούνται τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού, μόνον πρόοδος δεν είναι. Δεν αποτελούν εξέλιξη προς το καλύτερο, βελτίωση και προκοπή. Πολύ περισσότερο, καθώς ο αυξανόμενος συνεχώς παραγόμενος κοινωνικός πλούτος φτάνει και περισσεύει για ουσιαστικά βήματα προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση, βήματα πραγματικής προόδου.