Ανεξάρτητα από το τι δείχνουν οι αριθμοί - πριν και μετά την αναθεώρηση του ΑΕΠ - η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων ελληνικών νοικοκυριών και εν γένει των ανθρώπων του μόχθου και της δουλιάς και των συνταξιούχων ούτε είδε ούτε θα δει κάποια βελτίωση του βιοτικού της επιπέδου. Παρά την πραγματική αύξηση του ΑΕΠ (η «πίτα» του παραγόμενου εγχώριου πλούτου αυξάνει την τελευταία δεκαετία με μέσο ετήσιο ρυθμό περίπου 4%), τα λαϊκά νοικοκυριά τα φέρνουν βόλτα όλο και πιο δύσκολα. Αυτό στην πράξη επιβεβαιώνει πως με τη συγκεκριμένη πολιτική η αύξηση του εγχώριου πλούτου (ΑΕΠ) μετατράπηκε σε κέρδη και υπερκέρδη που μοιράστηκε μια μικρή μειοψηφία Ελλήνων μεγαλοεπιχειρηματιών και ο στενός περίγυρός τους.
Δικαίως, λοιπόν, οι εργαζόμενοι που ακούνε τους κυβερνώντες να επαίρονται ότι με την αναθεώρηση του ΑΕΠ «γίναμε πλουσιότεροι» και πως πλησιάσαμε το μέσο όρο της ΕΕ, απαντούν: «Από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί;».
Ποιος φταίει για τα υψηλά τραπεζικά επιτόκια και για την ακρίβεια στην αγορά; Μα, οι καταναλωτές, φυσικά...
Το ισχυρίστηκε προχτές ...πολύ σοβαρά ο υπουργός Οικονομίας, όταν ρωτήθηκε, αν η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να παρέμβει και να ζητήσει από τις τράπεζες να μειώσουν τα επιτόκια. Και τι απάντησε; Οτι, πραγματικά, οι διαφορές των επιτοκίων στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερες, απ' ό,τι σε άλλες χώρες της ΕΕ. Αυτό, όμως, κατά τον ίδιο, οφείλεται στην περίοδο προσαρμογής, όσον αφορά τη δανειακή συμπεριφορά των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων! Δηλαδή, η τραπεζική τοκογλυφία έχει να κάνει με την περιοδικότητα... Κατά τον κ. Αλογοσκούφη, το πρόβλημα θα λυθεί από τον ανταγωνισμό και από τις εποπτικές αρχές του κράτους. Αλλά προσέξτε: Να μην περιμένουμε ότι τα πάντα θα γίνουν από την εποπτεία. Και οι καταναλωτές με τη συμπεριφορά μας επηρεάζουμε την κατάσταση στην αγορά... Αλλά και για την ακρίβεια, οι καταναλωτές φταίνε. Οι οποίοι, σύμφωνα με τον υπουργό, δεν έδωσαν σημασία στις ανατιμήσεις που έγιναν με την εισαγωγή του ευρώ, με αποτέλεσμα πολλοί στην Ευρώπη να έχουν απογοητευτεί σήμερα από το κοινό νόμισμα. Αυτά για όσους συνεχίζουν να τρέφουν αυταπάτες ότι είναι ποτέ δυνατό μια κυβέρνηση του κεφαλαίου να μην ακολουθεί την πολιτική του κεφαλαίου.
Είναι φανερό πως κυβέρνηση και βιομήχανοι όχι μόνο μας δουλεύουν, αλλά και μας κοροϊδεύουν. Η μεν κυβέρνηση μας δουλεύει γιατί ενώ διατηρεί άθικτη και επεκτείνει ακόμη παραπέρα τη νόμιμη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή που θέσπισαν οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις για το μεγάλο κεφάλαιο, έρχεται κατά διαστήματα και επιβραβεύει τους διάφορους μεγαλοφοροφυγάδες και εισφοροφυγάδες, με τις χαριστικές ρυθμίσεις των απλήρωτων φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Στο ίδιο μοτίβο, οι μεγαλοφοροφυγάδες (ανάμεσα σ' αυτούς και πολλά μέλη του ΣΕΒ), ενώ επιδίδονται συνειδητά στο... «εθνικό σπορ» της φοροδιαφυγής και εισφοροκλοπής, δηλώνουν πρόθυμοι να βοηθήσουν την κυβέρνηση στην αντιμετώπιση του προβλήματος.
Το μόνο που μπορεί να πει κανείς για τη στάση της κυβέρνησης (φώναξε τους βιομήχανους για να ζητήσει τις προτάσεις τους) είναι πως φώναξε το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα. Οσο για την ηγεσία του ΣΕΒ, που δήλωσε πρόθυμη να στηρίξει τις προσπάθειες της Πολιτείας για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, εδώ ισχύει το γνωστό ...«και μας κλέβουν και μας δουλεύουν»!
Το τραπεζικό κεφάλαιο, αφού για χρόνια και χρόνια στην κυριολεξία ξεκοκάλιζε τους μικροκαταθετικούς λογαριασμούς της πελατείας του, με κάθε είδους χρεώσεις και διάφορα χαράτσια, έρχεται τώρα να διαφημίσει με νέους όρους την πραμάτεια του, με στόχο πάντα την απόσπαση μεριδίων αγοράς και το ξεζούμισμα των λαϊκών εισοδημάτων.
Σε αυτό το πλαίσιο η τράπεζα Γιούρομπανκ (όμιλος Λάτση) διαφημίζει την «κατάργηση» των χρεώσεων στους «καλούς» πελάτες. Οχι όμως για όλους, αλλά μόνο για όσους έχουν καταθέσεις πάνω από 5.000 ευρώ ή που το άθροισμα των λογαριασμών τους (καταθέσεων και δανείων) ξεπερνά τα 10.000 ευρώ. Και βέβαια, προϋπόθεση της ...«ελάφρυνσης» είναι να μην υπάρχουν καθυστερήσεις πάνω από 90 μέρες στην αποπληρωμή των δόσεων.
Στόχος της διαφημιστικής καμπάνιάς τους είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση χρεωμένων πελατών από άλλες τράπεζες. Η τέτοια συσσώρευση κεφαλαίων, η απόσπαση ολοένα και μεγαλύτερου μέρους από τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο είναι η διαδικασία πάνω στην οποία στηρίζεται ο κύκλος των συγχωνεύσεων και εξαγορών στο χρηματοπιστωτικό κλάδο και ευρύτερα στην οικονομία.
Ομως τούτος ο ορυμαγδός και η χιονοστιβάδα που θα ακολουθήσει όταν προχωρήσουν με γρηγορότερους ρυθμούς τα μέτρα της εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών Υγείας, προτάσσουν την ανάγκη της πάλης για ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας με κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, τη διασφάλιση σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας και ανθρώπινων συνθηκών για τους γιατρούς και το υπόλοιπο προσωπικό.