Ανεξάρτητα από το τι δείχνουν οι αριθμοί - πριν και μετά την αναθεώρηση του ΑΕΠ - η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων ελληνικών νοικοκυριών και εν γένει των ανθρώπων του μόχθου και της δουλιάς και των συνταξιούχων ούτε είδε ούτε θα δει κάποια βελτίωση του βιοτικού της επιπέδου. Παρά την πραγματική αύξηση του ΑΕΠ (η «πίτα» του παραγόμενου εγχώριου πλούτου αυξάνει την τελευταία δεκαετία με μέσο ετήσιο ρυθμό περίπου 4%), τα λαϊκά νοικοκυριά τα φέρνουν βόλτα όλο και πιο δύσκολα. Αυτό στην πράξη επιβεβαιώνει πως με τη συγκεκριμένη πολιτική η αύξηση του εγχώριου πλούτου (ΑΕΠ) μετατράπηκε σε κέρδη και υπερκέρδη που μοιράστηκε μια μικρή μειοψηφία Ελλήνων μεγαλοεπιχειρηματιών και ο στενός περίγυρός τους.
Δικαίως, λοιπόν, οι εργαζόμενοι που ακούνε τους κυβερνώντες να επαίρονται ότι με την αναθεώρηση του ΑΕΠ «γίναμε πλουσιότεροι» και πως πλησιάσαμε το μέσο όρο της ΕΕ, απαντούν: «Από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί;».