Με κορόνες και τυμπανοκρουσίες πλασάρονται εδώ και τρεις μέρες από την κυβέρνηση και το σύνολο των αστικών ΜΜΕ, οι περίπου χίλιοι πανεπιστημιακοί, που βάζοντας την υπογραφή τους σε διάφορα κείμενα για τις αναδιαρθρώσεις στην ανώτατη εκπαίδευση, διαλαλούν τη στήριξή τους στην κυβερνητική πολιτική και απαιτούν άμεση προώθηση του νόμου - πλαισίου. Ανάμεσά τους, φιγουράρουν οι εμπνευστές του νόμου (Βερέμης, Αλιβιζάτος κ.ά.) μαζί με πολλά στελέχη του ΣΥΝ στο χώρο των πανεπιστημιακών, που όλοι, «μ' ένα στόμα, μια φωνή» λένε να σταματήσουν τώρα οι κινητοποιήσεις στα πανεπιστήμια(!) και ζητούν προώθηση των αναδιαρθρώσεων «χωρίς καθυστέρηση»!

Σα να επαναλαμβάνουν, λοιπόν, κάθε άρθρο του νόμου - πλαισίου που είχε δώσει στη δημοσιότητα η κυβέρνηση, οι «περίπου χίλιοι» (αριθμός που μειοψηφεί σε σχέση με το σύνολο των πανεπιστημιακών, και με αντιλήψεις που μειοψήφησαν στα συλλογικά όργανα των ιδρυμάτων) ζητούν: Τετραετή συμβόλαια ιδρυμάτων - πολιτείας, οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια, αξιολόγηση, δηλαδή όλα αυτά τα «εύηχα» που χρησιμοποιεί και η κυβέρνηση, για να περιγράψει πανεπιστήμια που θα λειτουργούν σαν επιχειρήσεις, θα αναζητούν ιδιωτικούς πόρους και θα κλείνουν μπίζνες με τις επιχειρήσεις, προκειμένου να πιάσουν τους τετραετείς στόχους του συμβολαίου... Μάλιστα, για τα οικονομικά των ιδρυμάτων λένε να είναι υπεύθυνη η Σύγκλητος, με την κατάλληλη όμως «επιτελική - διοικητική υποστήριξή της», φράση που φωτογραφίζει την επιβολή μάνατζερ σε κάθε ίδρυμα.

Αντί για δωρεάν διανομή όλων των συγγραμμάτων στους φοιτητές, λένε οι φοιτητές να εκτυπώνουν τα βιβλία από το διαδίκτυο και να τα δανείζονται από βιβλιοθήκες. Ακόμα, προτείνουν αφαίρεση δικαιωμάτων από τους φοιτητές που καθυστερούν τις σπουδές τους, γιατί το πανεπιστήμιο πρέπει να βγάζει γρήγορα το εργατικό δυναμικό που απαιτούν οι επιχειρήσεις. Προτείνουν μερική απασχόληση μέσα στο πανεπιστήμιο, ως ελεημοσύνη για τους φοιτητές που δε θα μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στις σπουδές τους σ' αυτό το ιδιωτικοποιημένο πανεπιστήμιο που οραματίζονται. Παράλληλα, θέλουν ευέλικτα προγράμματα σπουδών, ώστε να βγαίνουν αντίστοιχα και ευέλικτοι απόφοιτοι, όχι ολοκληρωμένοι επιστήμονες, αλλά μισοειδικευμένοι εργαζόμενοι, κομμένοι και ραμμένοι στις απίθανες απαιτήσεις των επιχειρήσεων.

Για τους εαυτούς τους, το διδακτικό κι ερευνητικό προσωπικό των ιδρυμάτων, προτείνουν εργασιακές σχέσεις πολλών ταχυτήτων. Και πλήρους - αποκλειστικής απασχόλησης, αλλά και σκέτο «πλήρους απασχόλησης» (ώστε να δουλεύουν και σε καμιά εταιρεία παράλληλα), όπως και «μερικής απασχόλησης» (για να έχουν το πανεπιστήμιο ως πάρεργο και να αξιοποιούν απλώς τον τίτλο του «πανεπιστημιακού» ή για να βουλώνονται μερικές τρύπες με χαμηλό κόστος όπως θα υποδεικνύει ο μάνατζερ)... Και, φυσικά, όλα αυτά πάνε παρέα με την πρότασή τους για περιορισμό του ακαδημαϊκού ασύλου. Γιατί, σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο ιδιωτικοποιημένο κι ευέλικτο, δε χωράει το άσυλο και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, αλλά μόνο η ασυλία της κερδοσκοπίας του!

Αυτή είναι η «πρωτοβουλία των 1.000 πανεπιστημιακών» την οποία χειροκροτούν - δικαίως από τη σκοπιά των συμφερόντων που εκφράζουν - η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο πρόεδρος του ΣΥΝ που βρίσκει τις προτάσεις τους να «κινούνται σε μια κατεύθυνση να ξεπεραστεί η σημερινή κρίση σε άλλη βάση». Είναι προφανές πως αυτός ο θίασος των προθύμων πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοιος που είναι. Από τα καλύτερα εργαλεία για την προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση που πρέπει με τον αγώνα να σταματήσουμε.