ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ομολογίες... ξεκληρίσματος

Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, στην προσπάθειά του να αντιπαρέλθει τα όσα είπε στην Καρδίτσα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ομολόγησε ότι υπάρχει «ραγδαία μείωση του αγροτικού πληθυσμού».

Βέβαια, ο Ε. Μπασιάκος έδωσε το ποσοστό της δεκαετίας 1994 - 2004, που όπως ανακοίνωσε είναι 30,4% για να δείξει ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ συρρικνώνει τον αγροτικό πληθυσμό. Ομως, δυστυχώς, τον αριθμό των αγροτών τον συρρικνώνει δραματικά, χρόνο με το χρόνο, η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, η ΚΑΠ νέα και παλιά και οι επιταγές του ΠΟΕ, που εφαρμόζουν κατά γράμμα και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ όταν είναι στην κυβέρνηση. Και στοιχεία σαν και αυτά δε δίνουν άλλοθι στην κυβέρνηση της ΝΔ, γιατί και στα χρόνια της διακυβέρνησης της ο αριθμός των αγροτών συνεχίζει να μειώνεται και ο κλήρος να συγκεντρώνεται στα χέρια λίγων. Σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥΕ) ο αριθμός των αγροτών μειώθηκε μέσα στην τελευταία εξαετία κατά 26,15%. Με άλλα λόγια, μεταξύ του 2000 και του 2006 έφυγαν από τη μέση, όπως δείχνουν τα σχετικά στοιχεία της ΕΣΥΕ, 181.600 αγρότες. Δηλαδή, πάνω από 30.000 άτομα κάθε χρόνο. Κι αυτό, είτε ήταν στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ είτε η ΝΔ!

Η «αγωνία... »

Την Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή μεθαύριο Πέμπτη 15 Μάρτη θα «γιορτάσει» η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), καλώντας τους εμπόρους να πραγματοποιήσουν τριήμερο «ειδικών τιμών» και τους καταναλωτές να κάνουν αγορές. Με τι χρήματα θα κάνουν τις αγορές οι καταναλωτές και ποιοι έμποροι έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τέτοιες «ειδικές τιμές», άλλες τρεις μέρες εκπτώσεις δηλαδή, και το γεγονός ότι όλο το χρόνο τα μαγαζιά είναι άδεια και τα πολυκαταστήματα λυμαίνονται την αγορά είναι θέματα που καθόλου δεν απασχολούν την ΕΣΕΕ. Η ...αγωνία της εξαντλείται στο ότι «δυστυχώς», σύμφωνα με τον πρόεδρο της πλειοψηφίας Δ. Αρμενάκη, την Πέμπτη είναι και το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, που μπορεί να της χαλάσει το ...γιορτινό κλίμα!

Οι αριθμοί διαπιστώνουν...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η συνεχής ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, το συμπέρασμα ότι η μόρφωση είναι θέμα οικονομικών δυνατοτήτων κάθε οικογένειας επιβεβαιώνονται από τα στοιχεία της έρευνας που ανακοίνωσε χτες το ΚΑΝΕΠ της ΓΣΕΕ, χωρίς ωστόσο στα συμπεράσματά του να κατονομάζει τους υπεύθυνους. Αντίθετα, οι προτάσεις που καταθέτει κινούνται μέσα στα στενά πλαίσια της πολιτικής που γεννά τις ανισότητες.

Την πενταετία 1999-2005 το 5,09% των μηνιαίων δαπανών κατευθύνεται σε δαπάνες για εκπαίδευση. Αυτό μεταφράζεται, σύμφωνα με την έρευνα, σε 4.371 εκατ. ευρώ ετησίως, από τα οποία 1.441,8 εκατ. για την ανώτατη εκπαίδευση, 1.345,9 εκατ. για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, 804 εκατ. για την προσχολική και πρωτοβάθμια εκπαίδευση, 355,5 εκατ. για βιβλία και σχολικά είδη. Σε 503,6 εκατ. ευρώ υπολογίζονται οι δαπάνες για φροντιστήρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, 258,2 εκατ. για ιδιαίτερα μαθήματα, 346,9 εκατ. για ξένες γλώσσες. Ενα δισεκατομμύριο ευρώ, δηλαδή το 69,5% των δαπανών που τα νοικοκυριά καταβάλλουν για την ανώτατη εκπαίδευση, αφορά στις δαπάνες διαβίωσης και σπουδών των φοιτητών στο εσωτερικό, ενώ 342,1 εκατ. ευρώ είναι οι αντίστοιχες δαπάνες στο εξωτερικό.

Σε ό,τι αφορά τη γεωγραφική κατανομή των δαπανών παρατηρείται ότι το ποσοστό των οικογενειακών δαπανών για την εκπαίδευση στην περιφέρεια της πρωτεύουσας είναι 5,13%, στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης 4,39%, στις υπόλοιπες αστικές περιοχές 6,02%, στις ημιαστικές περιοχές 5,70% και στις αγροτικές περιοχές 3,98%. Σημειώνεται ότι η έρευνα αποτελεί επεξεργασία των στοιχείων της έρευνας οικογενειακών δαπανών για την εκπαίδευση, της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για την περίοδο 2004-2005, ενώ τα ενδεικτικά ποσοστά στην πράξη σημαίνουν ότι για πολλές οικογένειες ένα μεγάλο μέρος του πενιχρού εισοδήματος προορίζεται για την εκπαίδευση των παιδιών.

... αλλά οι προτάσεις είναι του κεφαλαίου

Και τι προτείνει το ΚΑΝΕΠ της ΓΣΕΕ μετά απ' αυτές τις διαπιστώσεις; Οχι, βέβαια, τη ρήξη με την πολιτική που δημιουργεί το πρόβλημα, αλλά ανάμεσα σε άλλα προτείνει «την καλλιέργεια και πιστοποίηση εντός του εκπαιδευτικού συστήματος δεξιοτήτων χρήσιμων για τη μελλοντική προοπτική στην απασχόληση»!!! Να ενισχύσει, δηλαδή, αυτή την πολιτική της ακριβοπληρωμένης αμάθειας για τους πολλούς, την πολιτική της «διά βίου κατάρτισης» που, σε βάρος του δικαιώματος στην πραγματική ολόπλευρη μόρφωση, προωθεί σήμερα το μεγάλο κεφάλαιο.

Η ΓΣΕΕ βέβαια - σε μία περίοδο μάλιστα που φουντώνουν οι αγώνες για το δικαίωμα στη μόρφωση - δηλώνει ότι η δράση της «ως εργατικός και κοινωνικός εταίρος», «αποσκοπεί να συμβάλλει ενεργητικά στον κοινωνικό διάλογο για την παιδεία και στην αναζήτηση κοινωνικά υγιών και βιώσιμων λύσεων για τα προβλήματα που ταλαιπωρούν επί χρόνια το εκπαιδευτικό μας σύστημα». Ο δε πρόεδρός της ούτε λίγο ούτε πολύ αποδίδει το πρόβλημα στην ...αντίληψη που έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. «Δυστυχώς, στην ελληνική κοινωνική συνείδηση έχει παγιωθεί η αντίληψη ότι το σχολείο από μόνο του δεν αρκεί να επιτελέσει το ρόλο του και την αποστολή του», δήλωσε με αφορμή την έρευνα, περιορίζοντας ουσιαστικά τις ευθύνες της κυβέρνησης στο να «αντιμετωπίσει με υπευθυνότητα την αποτελεσματικότητα του δημόσιου σχολείου και να ενισχύσει την αξιοπιστία, το ρόλο και την αποστολή του».

Επιθετική «ασπίδα» των ΗΠΑ

Το σύστημα της λεγόμενης «ασπίδας αντιπυραυλικής προστασίας» που προωθούν οι ΗΠΑ, αποτελεί έκφραση της πάγιας επιδίωξης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού να βρίσκεται η στρατιωτική του μηχανή στην κορυφή της παγκόσμιας πυραμίδας των εξοπλισμών και κατά συνέπεια να έχει τον απόλυτο έλεγχο του πλανήτη. Δηλαδή, να βρίσκεται πάνω από το σύστημα των πυρηνικών όπλων, καθώς η ενδεχόμενη ανάπτυξη της «αντιπυραυλικής ασπίδας» εκ μέρους των ΗΠΑ, θα σήμαινε ουσιαστική ακύρωση του πυρηνικού οπλοστασίου των άλλων χωρών και του «αποτρεπτικού» του ρόλου. Οχι μόνο δεν πρόκειται για αμυντικό σύστημα, αλλά αποτελεί το πλέον επιθετικό σύστημα, αφού βρίσκεται πάνω ακόμα από τα πυρηνικά όπλα και την ίδια ώρα απελευθερώνει τα πυρηνικά όπλα των Αμερικανών, χωρίς κανέναν κίνδυνο για το έδαφος των ΗΠΑ.

Ο σχεδιασμός αυτός αποτελεί σαφέστατη έκφραση της επιδίωξης των Αμερικανών για απόλυτη επικυριαρχία όχι μόνο στις χώρες που τις βλέπουν σήμερα απέναντί τους - ονομάζουν το Ιράν, τη ΛΔ της Κορέας κλπ. - αλλά και στις «σύμμαχες» χώρες του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως βέβαια και τη Ρωσία, την Κίνα και τις Ινδίες. Πρόκειται για τη μετεξέλιξη του παλαιού προγράμματος που έγινε γνωστό ως «πόλεμος των άστρων». Στις σημερινές συνθήκες εντάσσεται στο νέο επιθετικό δόγμα των ιμπεριαλιστών και αποτελεί μέρος της στρατηγικής του «αντιτρομοκρατικού πολέμου», καθώς επενδύεται εκτός των άλλων και με το μανδύα της «προστασίας» από ενδεχόμενο χτύπημα προερχόμενο από «χώρα τρομοκράτη». Το πρόγραμμα αυτό αποτελεί μια επένδυση των Αμερικανών για τη στρατηγική του μέλλοντος.

Με την προώθηση του προγράμματος «αντιπυραυλικής προστασίας», ουσιαστικά γίνεται το πέρασμα στην επόμενη φάση του νεοταξικού δόγματος. Αφού καλλιεργήθηκαν οι διάφορες «απειλές», τώρα μπαίνουμε στη φάση για προστασία από αυτές και σέρνονται οι διάφορες χώρες, μικρές και μεγάλες, είτε πίσω από το άρμα των ΗΠΑ είτε μπαίνουν στο στόχαστρο των όπλων τους. Εξάλλου, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Γιαπ ντε Χοπ Σέφερ, το είπε καθαρά σε συνέντευξή του, πως «η Ευρώπη χρειάζεται ένα αντιπυραυλικό σύστημα άμυνας, λαμβανομένων υπόψη των βορειοκορεατικών πυρηνικών δοκιμών, της ιρανικής πυρηνικής δυνατότητας και των δηλώσεων της κυβέρνησης της Τεχεράνης». Μάλιστα, είπε ότι ορισμένες χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης ενδεχομένως να χρειάζονται ένα «επιπλέον σύστημα κάλυψης λόγω της εγγύτητάς τους στο Ιράν» και σημείωσε ότι υπάρχει κίνδυνος «διχασμού των μελών της συμμαχίας» αν το αμερικανικό σχέδιο καλύπτει μόνον ορισμένες από τις χώρες της.

Στο παιχνίδι αυτό η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε έγκαιρα να δηλώσει «παρούσα», πριν καν ακόμα της ζητηθεί επίσημα. Τάχθηκε μέσω του υπουργείου Εξωτερικών υπέρ της εγκατάστασης των συστημάτων σε Τσεχία και Πολωνία ασκώντας κριτική στη Ρωσία, τα αντιμετώπισε σαν αμυντικά συστήματα και αφήσε να εννοηθεί ότι θα ήταν ευπρόσδεκτα και στην Ελλάδα. Εντύπωση δε προκαλούν και τα όσα είπε ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής για το θέμα, μετά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες. «Δεν είναι, είπε, θέμα που ενοχλεί κανέναν» καθώς και ότι «τέτοια ζητήματα δε γνωρίζουν σύνορα και δεν αφορούν μόνο ένα κράτος». Δηλαδή, οι αποφάσεις για την ελληνική εμπλοκή θα ληφθούν από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η λαϊκή εγρήγορση και απόκρουση αυτών των σχεδίων αποτελεί το μόνο αποτρεπτικό παράγοντα απέναντι στην παγκόσμια απειλή που διαγράφεται...