Και τι προτείνει το ΚΑΝΕΠ της ΓΣΕΕ μετά απ' αυτές τις διαπιστώσεις; Οχι, βέβαια, τη ρήξη με την πολιτική που δημιουργεί το πρόβλημα, αλλά ανάμεσα σε άλλα προτείνει «την καλλιέργεια και πιστοποίηση εντός του εκπαιδευτικού συστήματος δεξιοτήτων χρήσιμων για τη μελλοντική προοπτική στην απασχόληση»!!! Να ενισχύσει, δηλαδή, αυτή την πολιτική της ακριβοπληρωμένης αμάθειας για τους πολλούς, την πολιτική της «διά βίου κατάρτισης» που, σε βάρος του δικαιώματος στην πραγματική ολόπλευρη μόρφωση, προωθεί σήμερα το μεγάλο κεφάλαιο.

Η ΓΣΕΕ βέβαια - σε μία περίοδο μάλιστα που φουντώνουν οι αγώνες για το δικαίωμα στη μόρφωση - δηλώνει ότι η δράση της «ως εργατικός και κοινωνικός εταίρος», «αποσκοπεί να συμβάλλει ενεργητικά στον κοινωνικό διάλογο για την παιδεία και στην αναζήτηση κοινωνικά υγιών και βιώσιμων λύσεων για τα προβλήματα που ταλαιπωρούν επί χρόνια το εκπαιδευτικό μας σύστημα». Ο δε πρόεδρός της ούτε λίγο ούτε πολύ αποδίδει το πρόβλημα στην ...αντίληψη που έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. «Δυστυχώς, στην ελληνική κοινωνική συνείδηση έχει παγιωθεί η αντίληψη ότι το σχολείο από μόνο του δεν αρκεί να επιτελέσει το ρόλο του και την αποστολή του», δήλωσε με αφορμή την έρευνα, περιορίζοντας ουσιαστικά τις ευθύνες της κυβέρνησης στο να «αντιμετωπίσει με υπευθυνότητα την αποτελεσματικότητα του δημόσιου σχολείου και να ενισχύσει την αξιοπιστία, το ρόλο και την αποστολή του».