Σε γνωμοδότησή της η Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΕΚ είναι ακόμα πιο σαφής. Εξηγεί πώς οι γυναίκες θα είχαν περισσότερες «ευκαιρίες απασχόλησης» αν υπήρχαν «προσιτές» - δηλαδή φτηνές, άρα επί πληρωμή! - «υπηρεσίες παιδικής μέριμνας»...

Την πρόοδο σε επιδιώξεις σαν τις παραπάνω έρχεται να ελέγξει έκθεση της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ) σχετικά με το «χάρτη πορείας για την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών», τον οποίο το ΕΚ επικύρωσε στις 13 Μάρτη του 2007. Στην έκθεση αποτυπώνεται καθαρά η ανησυχία της πλουτοκρατίας για τους ρυθμούς ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Οπως και η «αγωνία» της για το αν και κατά πόσο η ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα «κόβεται και ράβεται» με βάση τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.

Διαπιστώνοντας έλλειμμα στην ισότητα, οι συντάκτες της έκθεσης ζητούν από την Επιτροπή, σε συνεργασία με τα κράτη-μέλη και τους κοινωνικούς εταίρους (δηλαδή τους βιομηχάνους και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες), «να δώσουν ώθηση στη χάραξη πολιτικών συνδυασμού οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής» - και να πώς:

Eurokinissi

Ομολογούν απροσχημάτιστα ότι η μητρότητα για τους επιχειρηματίες αποτελεί ανεπιθύμητο «κόστος». Οτι η μητρότητα μπορεί να οδηγήσει σε «δυσμενείς διακρίσεις» (έτσι «όμορφα κι ευγενικά» περιγράφουν τις απολύσεις, τις μεταθέσεις ή άλλα μέτρα με τα οποία οι εργοδότες προσπαθούν να ξεφορτωθούν τις εργαζόμενες μητέρες).

Ομολογούν απροσχημάτιστα ότι η μητρότητα για τους επιχειρηματίες αποτελεί ανεπιθύμητο «κόστος». Οτι η μητρότητα μπορεί να οδηγήσει σε «δυσμενείς διακρίσεις» (έτσι «όμορφα κι ευγενικά» περιγράφουν τις απολύσεις, τις μεταθέσεις ή άλλα μέτρα με τα οποία οι εργοδότες προσπαθούν να ξεφορτωθούν τις εργαζόμενες μητέρες). Κι αφού χρειάζονται την αναπαραγωγή της εργατικής τάξης για την αύξηση του πλούτου τους, δίνουν το σύνθημα να πάψει η εργοδοσία να καλύπτει οποιαδήποτε «δαπάνη της μητρότητας και πατρότητας». Το οποίο για παράδειγμα μπορεί να σημαίνει, κατάργηση του επιδόματος παιδιού που σήμερα, οι συλλογικές συμβάσεις υποχρεώνουν τον εργοδότη να χορηγεί στους εργαζόμενους. Και ζητούν ευθαρσώς τη «δαπάνη» να καλύπτει το «κοινωνικό σύνολο», δηλαδή οι εργαζόμενοι, αφού η ευθύνη του κράτους είναι «εξαφανισμένη»...!

Αλλη πρόταση: «Βελτιώνοντας... την προσβασιμότητα στις υπηρεσίες φύλαξης και αρωγής στα άτομα που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν (παιδιά, άτομα με αναπηρία και ηλικιωμένοι) και την ευελιξία αυτών των υπηρεσιών... ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες που προκύπτουν από την εργασία και την κοινωνική ζωή». Σε γνωμοδότησή της η Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΕΚ είναι ακόμα πιο σαφής. Εξηγεί πώς οι γυναίκες θα είχαν περισσότερες «ευκαιρίες απασχόλησης» αν υπήρχαν «προσιτές» - δηλαδή φτηνές, άρα επί πληρωμή! - «υπηρεσίες παιδικής μέριμνας»...

Ακόμα δύο προτάσεις:

• «Κοινοποιώντας τις βέλτιστες πρακτικές σε σχέση με τις απαλλαγές από το φόρο εισοδήματος που πρέπει να γίνονται προς όφελος των νεαρών εργαζόμενων μητέρων... πρέπει παρομοίως να επιτρέπονται φορολογικές απαλλαγές υπέρ εταιρειών που ιδρύουν ημερήσια κέντρα παιδικής μέριμνας στο χώρο εργασίας». Ταυτόχρονη επίδειξη θράσους και εμπαιγμού!

Ξέρουν πολύ καλά ότι οι όποιες φοροαπαλλαγές ανακοινώνονται για την εργατική οικογένεια, εξανεμίζονται από τις αυξήσεις .-κοροϊδία (τύπου 77 λεπτών) και την ακρίβεια που καλπάζει. Θέλουν να πείσουν τους εργαζόμενους πως ό,τι έχουν κατακτήσει με τους αγώνες τους, δεν είναι παρά... χάρη των εργοδοτών. Συνεπώς όχι μόνο δεν έχουν λόγο να εναντιώνονται στους εργοδότες αλλά πρέπει και να... τους ευγνωμονούν (!) γιατί μειώνουν τα κέρδη τους για να τους προσφέρουν π.χ. παιδικούς σταθμούς. Βασισμένοι σ' αυτή τη λογική, ισχυρίζονται ούτε λίγο-ούτε πολύ ότι πρέπει να περιορίσουμε τη χασούρα των επιχειρήσεων...

• «Ενθαρρύνοντας ενεργά τους πατέρες και τους συντρόφους να κάνουν χρήση των υφιστάμενων ευέλικτων ωραρίων εργασίας και να ασχολούνται με τις δουλιές του σπιτιού και τις οικογενειακές υποχρεώσεις».

Χωρίς καμία σταθερή οικονομική στήριξη, σε μια κοινωνία όπου καταργείται το δικαίωμα σε μόνιμη δουλιά με πλήρη δικαιώματα, η γυναίκα εγκλωβίζεται ουσιαστικά στη σιωπή και στην ανοχή.

• «Ζητεί - η Επιτροπή Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων - από την Επιτροπή (σ.σ. Κομισιόν) να λάβει μέτρα για να διασφαλίσει τα δικαιώματα των γυναικών όσον αφορά την υγεία, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας...». Ομως όταν πρόσφατα οι επιστήμονες παρουσίασαν εμβόλιο με πολύ σημαντικά ποσοστά δυνατότητας πρόληψης από τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας (που εκτιμάται ως δεύτερη συχνότερη αιτία θανάτου των νέων Ευρωπαίων γυναικών και μόνο στην Ευρώπη υπολογίζεται ότι προσβάλλει κάθε χρόνο πάνω από 33.000 γυναίκες), το φάρμακο κυκλοφόρησε με τιμή πώλησης 555 ευρώ! Δηλαδή, κοστολογήθηκε όπως κάθε νέο εμπόρευμα που μοσχοπουλιέται για να πλουτίσουν μερικοί. Για ποια λοιπόν προστασία της υγείας, μας μιλάνε;
• «... Ζητεί να καταβληθούν μεγαλύτερες προσπάθειες για την προστασία των κοριτσιών από όλες τις μορφές βίας, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και της στρατολόγησης στις ένοπλες δυνάμεις...». Την ίδια στιγμή, η ένταξη των νέων γυναικών στο στρατό ως Επαγγελματιών Οπλιτών (ΕΠΟΠ) διαφημίζεται ως «ευκαιρία απασχόλησης», σύγχρονη πρόκληση για τη νέα γυναίκα. Επιδιώκουν να «δελεάσουν» τις άνεργες νέες με προτάσεις για προαιρετική στράτευση με «κίνητρα» (π.χ. μοριοδότηση για θέσεις στο Δημόσιο). Οι υπηρέτες της πλουτοκρατίας επιταχύνουν την ισοπέδωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και αναγκών των δύο φύλων στο όνομα της «ισότητας». Οπως με ανάλογα προσχήματα γενικεύουν την κατάργηση της 5ετούς διαφοράς στη συνταξιοδότηση των γυναικών.
• «Εξάλειψη της βίας που συνδέεται με το φύλο και της εμπορίας ανθρώπων», λένε ακόμα. Δύο μόνο παραδείγματα για το τι γίνεται στην πράξη: (α.) Με το νομοσχέδιο «για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας» που εγκρίθηκε πριν λίγους μήνες, ανοίγει ο δρόμος για την πλήρη παράδοση της φροντίδας των θυμάτων (που τις περισσότερες φορές είναι γυναίκες και παιδιά) σε ιδιώτες και ΜΚΟ. Χωρίς καμία σταθερή οικονομική στήριξη, σε μια κοινωνία όπου καταργείται το δικαίωμα σε μόνιμη δουλιά με πλήρη δικαιώματα, η γυναίκα εγκλωβίζεται ουσιαστικά στη σιωπή και στην ανοχή. (β.) Με το νόμο 2734/99 καθορίζεται ότι «πρόσωπο το οποίο εκδίδεται με αμοιβή υποχρεούται να κατέχει πιστοποιητικό άσκησης επαγγέλματος». Δηλαδή η πορνεία έγινε επάγγελμα! Μετά την Ελλάδα, ανάλογος νόμος προωθήθηκε το 2000 στην Ολλανδία και το 2002 στη Γερμανία.

Επιμένουν - καθόλου τυχαία - σε «μέτρα κατάλληλα για την προώθηση της καλύτερης εκπροσώπησης των γυναικών... εάν απαιτηθεί και μέσω ειδικών ποσοστώσεων...».

Ξέρουν καλά ότι η ένταση της επίθεσης προκαλεί και ένταση της οργής, προσπαθούν περίτεχνα να «θολώσουν τα νερά». Να απομακρύνουν την αγανάκτηση και την πάλη των εργαζόμενων γυναικών απ' τον αληθινό ένοχο και την αληθινή διέξοδο. Να χτυπήσουν τον ταξικό αγώνα και να πείσουν ότι το πρόβλημα της ανισοτιμίας είναι φυλετικό. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ καλλιεργούν ουσιαστικά μια λογική του τύπου ...«γυναίκα να 'ναι κι ό,τι να 'ναι». Ισχυρίζονται, δηλαδή, ότι ένα πολιτικό πρόγραμμα μπορεί να αποκτήσει φιλεργατικό χαρακτήρα αν στη θέση ενός ...Τόνι Μπλερ βρεθεί μια ...Μάργκαρετ Θάτσερ. Θα ήθελαν πολύ η εργατική τάξη να αξιολογεί την εφαρμοζόμενη πολιτική όχι με βάση το αν εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα ή αυτά των πολυεθνικών, αλλά με βάση το φύλο εκείνου που νομοθετεί ή αποφασίζει.

Καμιά εργαζόμενη μητέρα, «φορτωμένη» με διπλά και τριπλά καθήκοντα, δεν ενθαρρύνεται να μπει στην κοινωνική και πολιτική δράση με τέτοιου είδους διαχειριστικά μέτρα. Πολύ περισσότερο, τέτοια μέτρα όχι απλά δε λύνουν, αλλά καλύπτουν το πρόβλημα. Προσφέρονται ως μηχανισμοί καθαγίασης της ταξικής πολιτικής που εφαρμόζεται σε βάρος εργατών και εργατριών, στο όνομα του φύλου...