Την προτροπή προς το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα να καταστήσουν με την πάλη τους ανενεργό το νόμο - πλαίσιο, ώστε να μην εφαρμοστεί, όπως στο παρελθόν έχει γίνει με άλλους αντιλαϊκούς νόμους, επανέλαβε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, σε συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε για το ζήτημα της Παιδείας, από το βήμα της οποίας ανέλυσε τους λόγους για τους οποίους αυτός ο νόμος δεν πρέπει να εφαρμοστεί.

Σημείωσε, αρχίζοντας τη συνέντευξη: «Αναμφισβήτητα με την ψήφιση του νόμου, η κατάσταση περνάει σε μια καινούρια φάση. Εμείς επιμένουμε ότι είναι επίκαιρο και θεμιτό το φοιτητικό κίνημα, το σπουδαστικό κίνημα και συνολικά το κίνημα των εργαζομένων να θεωρήσει ότι αυτός ο νόμος μπορεί και πρέπει να ανατραπεί, να γίνει ανενεργός, να μην εφαρμοστεί, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν με ανάλογους νόμους, είτε αφορούσαν τα ΑΕΙ και την Παιδεία, είτε αφορούσαν νόμους σχετικούς με το συνδικαλιστικό κίνημα.

Ο αγώνας μπορεί να βάλει στο ράφι τον οποιοδήποτε νόμο. Θεωρούμε ότι αυτός ο αγώνας, που θα φιλοδοξήσει ακριβώς να κάνει ανενεργό το νόμο, πρέπει να έχει και το στοιχείο της άμυνας, αλλά και το στοιχείο της επίθεσης και οπωσδήποτε μέσα απ' αυτό τον αγώνα πρέπει να ανοίγεται όλο το φάσμα των προτάσεων. ΄Η μάλλον τι είδους Παιδεία έχει ανάγκη ο λαός, οι εργαζόμενοι και σε τελευταία ανάλυση ποια κοινωνία οραματιζόμαστε;».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε ορισμένα σημεία του νόμου, αυτά που κυρίως πρέπει να μείνουν ανενεργά. Τόνισε:

«Θέλω να ξεχωρίσω ορισμένα ζητήματα - χωρίς να σημαίνει ότι τα άλλα δεν έχουν σημασία - τα οποία αξίζουν να γίνουν ανενεργά.

- Οι 4ετείς προγραμματικές συμφωνίες κατά πανεπιστήμιο, αυτό είναι το όχημα όπου επιτυγχάνεται και η υποβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης, η ταξική κατηγοριοποίηση και η μετατροπή της σε θεραπαινίδα των εταιρειών, των βιομηχάνων.

- Οι εσωτερικοί κανονισμοί. Μάλιστα, όπως λέει και ο σχετικός νόμος, κάθε πανεπιστήμιο συντάσσει τον δικό του εσωτερικό κανονισμό. Π.χ. το κάθε πανεπιστήμιο μπορεί να βάζει τις δικές του προδιαγραφές, ποιο είναι "το επιστημονικό, γνωστικό αντικείμενο" και κάνω αυτό το διαχωρισμό σκοπίμως, γιατί από το "επιστημονικό" θα πάμε στο "γνωστικό αντικείμενο". Κάθε πανεπιστήμιο να κανονίζει τον δικό του τρόπο λειτουργίας, να βάζει αυστηρές ή χαλαρές προδιαγραφές ανάλογα με την ταξική κατηγοριοποίηση του πανεπιστημίου, να βάζει τους δικούς του κανόνες για την ανάδειξη του επιστημονικού προσωπικού, για την κρίση του κλπ. Εδώ πρέπει να πούμε ότι και μόνο ο διαχωρισμός που γίνεται σε αυτό το νόμο, ανάμεσα στην επιστημονική και τεχνολογική κατεύθυνση, δείχνει ποιος θα είναι ο κατήφορος για τα ΤΕΙ.

- Το ζήτημα του ασύλου. Πέρα από το θέμα που έχει φωτιστεί, η αλλαγή του τρόπου απόφασης για το εάν πρέπει ή όχι να παραβιαστεί το άσυλο, υπάρχει και το εξής σοβαρό ζήτημα: Οτι έχουν συρρικνωθεί οι χώροι οι οποίοι θεωρούνται ότι καλύπτονται από το άσυλο. Μάλιστα οι λεγόμενοι Ειδικοί Λογαριασμοί, που είναι το παραδάκι της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που διαχειρίζονται άτομα και ειδικές ομάδες, αυτά είναι εκτός ασύλου, ομολογώντας βέβαια ότι οι επιχειρηματίες έχουν ανάγκη από το άσυλο της Αστυνομίας και της καταστολής.

Υπάρχουν και άλλες πλευρές του νόμου που έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Οπως η περίφημη λογική της ανταποδοτικότητας. Δηλαδή έχεις ανάγκη να σπουδάσεις, δεν έχεις λεφτά, έλα να δουλέψεις στο πανεπιστήμιο και με την αμοιβή που θα πάρεις, από τη μερική απασχόληση, θα μπορέσεις να συνεχίσεις τις σπουδές ή πάρε τα λεγόμενα τραπεζικά δάνεια.

Πρέπει να σας πω ότι σε αυτή τη λογική της ανταποδοτικότητας, δηλαδή τι μου δίνεις, τι σου δίνω, πλειοδοτεί το ΠΑΣΟΚ, που το πρόγραμμά του δεν έχει μεγάλες διαφορές από της ΝΔ. Πέρα από τη γενική τους κοινή στρατηγική γραμμή, μήτρα όλων αυτών των μεγάλων και σοβαρών ιδεών είναι κατ' αρχήν η Μπολόνια και στη συνέχεια η Λισαβόνα».

«Θεωρούμε λοιπόν - συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα - ότι υπάρχει έδαφος αυτός ο νόμος να γίνει ανενεργός. Βεβαίως, να αναπτυχθεί ένα κίνημα πολιτικοποιημένο με την έννοια των ολοκληρωμένων στόχων πάλης. Μιλώντας εκ μέρους του ΚΚΕ, θα έλεγα πως σαν κεντρικό ζήτημα να έχει τη θέση για τη διαμόρφωση μιας αληθινά ενιαίας ανώτατης εκπαίδευσης. Φυσικά, εμείς δε μένουμε μόνο σε αυτό, μιλάμε για ισότιμα ιδρύματα, που δεν εκβιάζονται από τη χρηματοδότηση με βάση την προγραμματική συμφωνία και τους εμπορικούς και παραγωγικούς πελάτες. Για ισότιμα ιδρύματα που θα συνεργάζονται και δε θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους, για να αναπτύσσουν την επιστήμη με κριτήριο την ευημερία όλου του λαού, που θα προστατεύουν και θα κατοχυρώνουν τα επιστημονικά αντικείμενα, την ενότητα των προγραμμάτων σπουδών, την ενότητα της χρονικής τους διάρκειας, την επιστημονική και επαγγελματική ειδίκευση, σε αντίθεση με την πολιτική που μετατρέπει την πανεπιστημιακή εκπαίδευση σε άθλημα ευέλικτων μαθήσεων.

Εδώ θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι διαβάζοντας το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ βγαίνει το συμπέρασμα πως επιδιώκουν να μετατρέψουν τα πανεπιστήμια σε σεμινάρια της "περιπατητικής" σχολής. Τον ένα χρόνο πας σε μια σχολή, μετά θα πηγαίνεις σε μια άλλη, μετά πας σε ένα άλλο τμήμα και στο τέλος τι αθροίζεις; Περιπάτους μέσα στο πανεπιστήμιο.

Εμείς είμαστε εναντίον της αναχρονιστικής διάκρισης της πανεπιστημιακής και μη πανεπιστημιακής τεχνολογικής εκπαίδευσης. Τα τμήματα των ΤΕΙ, αφού αναμορφωθούν, χρειάζεται να καταταχθούν είτε στην Ανώτατη, είτε στην Τεχνικοεπαγγελματική Εκπαίδευση σε συνάρτηση με τις ανάγκες της κοινωνικής και επιστημονικής εξέλιξης.

Εμείς, βεβαίως, έχουμε πει η επαγγελματική ειδίκευση και κατάρτιση να γίνεται μετά τα 18 χρόνια, μετά δηλαδή το ενιαίο 12χρονο σχολείο.

Παλεύουμε, λοιπόν, για ένα τέτοιο πανεπιστήμιο, που παρέχει υψηλού επιπέδου πανεπιστημιακή μόρφωση για όλους τους φοιτητές μέσα από ενιαίες προπτυχιακές σπουδές που θα ισοδυναμούν με master - για να χρησιμοποιήσω αυτό τον όρο - και θα παρέχουν πλήρη επιστημονική και επαγγελματική ικανότητα στα αντίστοιχα επιστημονικά αντικείμενα.

Υπογραμμίζουμε τον όρο επιστημονικά αντικείμενα, διότι και στις τοποθετήσεις που έγιναν μέσα στη Βουλή, το "επιστημονικά αντικείμενα" εναλλάσσεται ή αντικαθίσταται με το "γνωστικά". Είναι τα πανεπιστήμια τα σεμιναριακά, για δεξιότητες και για υποβαθμισμένη μόρφωση για τα παιδιά του λαού.

Οι μεταπτυχιακές σπουδές να προωθούν την παραγωγή της νέας γνώσης και να ολοκληρώνονται με την απονομή του διδακτορικού διπλώματος. Κατοχύρωση του δικαιώματος πρόσβασης στο επάγγελμα με την απόκτηση του πτυχίου και κατάργηση κάθε φορέα διαπίστευσης της επαγγελματικής ικανότητας. Πρόκειται για ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα. Η διαπίστευση - πιστοποίηση είναι επίσης το μέσον για τους ταξικούς φραγμούς και όλα αυτά τα περί αξιολόγησης μέσω ΔΟΑΤΑΠ και διά βίου μάθησης δεν οδηγούν σε αυτό που λέμε, ούτε στην επιστημονική γνώση, ούτε στην ισοτιμία των πανεπιστημίων, αλλά σε μια εκπαίδευση δυο ταχυτήτων με ελάχιστα κέντρα αριστείας από τη μια και πολλά ιδρύματα κατάρτισης από την άλλη. Βεβαίως, υποστηρίζουμε την αλλαγή προσανατολισμού της έρευνας. Αυτό το θέμα θα συζητηθεί μιας και έρχεται στη Βουλή ένα νέο σχέδιο νόμου, όπου βέβαια η έρευνα ακόμη πιο έντονα φεύγει μέσα από τα πανεπιστήμια».

«Θα ήθελα ακόμα να υπογραμμίσω - συνέχισε η ομιλήτρια - τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες.

Ακουσα π.χ. προχτές κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων, έναν σπουδαστή των ΤΕΙ που έλεγε ότι από τα 39 συγγράμματα που είναι στη λίστα, τα 13 είναι δωρεάν, τα άλλα όμως 26 τα πληρώνουν. Ολα αυτά τα οποία λέγονται π.χ. από το ΠΑΣΟΚ ότι θα κατατίθεται ένα ποσό στην τράπεζα, που θα το παίρνει το πανεπιστήμιο για κάθε φοιτητή, αυτό βάσει ποιανού υπολογισμού είναι; Θα ανατοκίζονται τα 1.000 ευρώ με τη γέννηση του παιδιού; Ο υπολογισμός των αναγκών της Παιδείας δε γίνεται εξατομικευμένα κατά κεφαλήν.

Παλεύουμε και για τη στήριξη των οικογενειών που σπουδάζουν τα παιδιά τους, για πραγματικά δωρεάν Παιδεία. Παρ' όλα αυτά εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να παρθούν ειδικά μέτρα διευκόλυνσης των εργαζομένων φοιτητών - σπουδαστών, 6ωρη εργασία με αποδοχές 8ωρου, που δε δίνονται τώρα, άδειες με αποδοχές στις εξετάσεις και δικαίωμα εναλλακτικών μορφών εξέτασης, κατάργηση των διδάκτρων και για τους αλλοδαπούς φοιτητές.

Ενδεικτικά αναφέρομαι σε αυτές τις θέσεις. Εχουμε δώσει ως Κόμμα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, θέλουμε ακριβώς να πούμε ανενεργός ο νόμος, αλλά και επιθετική πάλη».

Αμέσως μετά η ομιλήτρια έθιξε ένα φλέγον ζήτημα, σημειώνοντας: «Ενα δεύτερο ζήτημα που θέλουμε να θέσουμε και ενόψει και της αυριανής (σ.σ. σημερινής) μεγάλης κινητοποίησης είναι ότι η κυβέρνηση πρέπει να πάρει υπόψη όλα αυτά τα οποία και εμείς και άλλοι της έχουν καταμαρτυρήσει έως τώρα.

Πριν απ' όλα για τη χρησιμοποίηση και αξιοποίηση μιας ομάδας κουκουλοφόρων. Γι' αυτό πια δεν υπάρχει καμία αμφιβολία και αύριο δεν έχει κανένα δικαίωμα να μας ξανακάνει μια τέτοια "επίδειξη".

Δεύτερον, υπάρχουν παραβιάσεις θεμελιωδών δικονομικών δικαιωμάτων των κατηγορουμένων. Παρέμειναν οι συλληφθέντες στη ΓΑΔΑ πάνω από 12 ώρες, χωρίς δικαίωμα επικοινωνίας με τους δικηγόρους τους. Οι δικογραφίες δόθηκαν στους συνηγόρους λίγη ώρα πριν την απολογία τους. Οι δικηγόροι δεν είχαν δυνατότητα ούτε αντίγραφα της δικογραφίας να κάνουν.

Εχω την εντύπωση ότι αυτό, τα τελευταία χρόνια, γίνεται για πρώτη φορά. Αν ανοίξουμε τέτοιους λογαριασμούς και εάν ανοίξουμε μια τέτοια λειτουργία, η καμπάνα που θα χτυπήσει θα είναι πάρα πολύ ισχυρή. Για να μη σημειώσουμε κι άλλα πράγματα: Τους διατεταγμένους αστυνομικούς με στολή και πολιτικά μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, τους ΜΑΤατζήδες που παρεμπόδιζαν την είσοδο στα δικαστήρια μαρτύρων και των συγγενών των κατηγορουμένων και φυσικά τη χρήση χημικών. Τα αναφέρουμε αυτά για να μη λέμε μεγάλα λόγια και μεγάλες φράσεις, ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε και εάν θέλετε στο αυριανό συλλαλητήριο θα είμαστε ακόμη πιο παρατηρητικοί στο τι γίνεται, διότι δεν μπορεί να κρυφτεί τίποτα».

«Βεβαίως - συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα - το τι κάνει η κυβέρνηση είναι η μία πλευρά. Υπάρχει και η άλλη πλευρά. Είναι η δυνατότητα και η ικανότητα του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος να αυτοπεριφρουρηθεί και να μην έχει ανάγκη τις παράλληλες πορείες με τα ΜΑΤ ή άλλων μηχανισμών που τους παρεμποδίζουν να ξεδιπλώσουν ελεύθερα την πάλη τους με όποιες μορφές αυτή παίρνει, πορεία, προσωρινοί αποκλεισμοί των δρόμων κλπ. Το σπουδαστικό και φοιτητικό κίνημα μπορεί κάλλιστα να αυτοπεριφρουρηθεί, αλλά σ' αυτό βεβαίως κάθε φορά πρέπει να δίνει και τις απτές αποδείξεις.

Θα ήθελα να υπογραμμίσω ένα ζήτημα, το ανοίγουμε τώρα, αλλά ίσως τους επόμενους μήνες χρειάζεται περισσότερο να συζητηθεί, παίρνοντας υπόψη ότι γνώμη για το κίνημα μπορεί να έχουν και τα κόμματα, όπως και τα κινήματα μπορεί επίσης να έχουν γνώμη και για τα κόμματα.

Είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια, υπάρχουν ομάδες οι οποίες εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, παρασύρουν παιδιά που νιώθουν απελπισία και αδιέξοδα. Εμείς τα διαχωρίζουμε αυτά τα πράγματα, τις ομάδες διατεταγμένης υπηρεσίας και εκείνες οι οποίες αντικειμενικά δίνουν τη δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς να χρησιμοποιούνται.

Ορισμένες ομάδες έχουν έναν ορισμένο τύπο εμφάνισης. Συνήθως έχουν υψηλά ψευτοεπαναστατικά κηρύγματα, θολό περιεχόμενο προτάσεων και έναν κυριολεκτικά αρρωστημένο αντικομμουνισμό. Βέβαια, όποιος είναι αντίθετος με το ΚΚΕ και το διατυμπανίζει με συνθήματα, δε σημαίνει ότι είναι και αντικομμουνιστής. Βεβαίως, ποντάρουν στα παιδιά που δεν έχουν μια μακρόχρονη πείρα μέσα στο κίνημα. Τέτοια η ιστορία έχει πάρα πολλά. Να μη σας θυμίσω πού κατάντησαν μερικοί ηγέτες του Μάη του '68, άλλοι πήγαν στα σπίτια τους και άλλοι έβαλαν κοστουμάκια και γραβάτες και έγιναν στελέχη του κρατικού μηχανισμού κλπ.

Αυτό το λέω γι' αυτούς που δεν είναι συνειδητά ενταγμένοι σε μια τέτοια κατάσταση, αλλά εν πάση περιπτώσει αισθάνονται μια έλξη προς τέτοιες μορφές πάλης - που δεν είναι μορφές πάλης - και χρησιμοποιούνται από την αστυνομία. Εγινε και "αντάρτικο των πόλεων" τώρα! Να μη θίγουμε το αντάρτικο των πόλεων. Το αντάρτικο των πόλεων είναι εντελώς άλλο πράγμα.

Αυτά τα ζητήματα το φοιτητικό και το σπουδαστικό κίνημα, μακριά από την κυβέρνηση και τους κρατικούς μηχανισμούς, χρειάζεται και πρέπει να τα συζητήσει. Ενα κίνημα για να έχει αποτελεσματικότητα, πρέπει να έχει την ικανότητα να αυτοπεριφρουρείται, μια και δεν αναπτύσσεται σε ένα θερμοκήπιο και σε μια λεωφόρο εύκολη.

Το κίνημα χτυπιέται και απ' έξω και χτυπιέται και απ' τα μέσα. Να θυμίσω και κάτι άλλο, επειδή τώρα τελευταία μερικοί όψιμα θυμήθηκαν αυτές τις ομάδες, θα θυμίσω ένα γεγονός που το είχαμε καταγγείλει έγκαιρα. Οταν έγινε η επίσκεψη του Κλίντον στην Ελλάδα, λίγα μέτρα μακριά από την πρώτη γραμμή της πορείας μια ομάδα περίεργων πέρασε μέσα από την Αστυνομία. Περνούσαν μπροστά από τον επικεφαλής της Αστυνομίας και έδειχναν με το χέρι τους κάτι. Το είχαμε καταγγείλει αυτό και οι δημοσιογράφοι να μην τα ξεχνάτε αυτά. Δηλαδή περνούσαν μέσα από την Αστυνομία και έδειχναν κάτι μέσα στη χούφτα τους. Ισως είχαν κάποιο σήμα.

Εκεί άρχισαν να σπάνε και να χτυπάνε βιτρίνες και έτσι έγινε και η επίθεση στην πορεία η οποία έκανε ένα βήμα εμπρός για να μπει από τη Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας.

Δεν μπορεί να μας κανονίζει ο εκάστοτε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών πού θα διαδηλώσουμε.

Για μας δεν είναι καινούρια αυτά, έχει έξαρση και ύφεση το φαινόμενο. Πρέπει να περιφρουρηθούμε και από την κρατική βία και καταστολή, αλλά και από εκείνους που δέχονται να χρησιμοποιηθούν είτε συνειδητά είτε από απειρία».