Το πρόβλημα της ταινίας δεν είναι «προσωπικό». Αφορά, σχεδόν, στο σύνολο του σημερινού ελληνικού κινηματογράφου. Είναι το θέμα, η ιστορία! Ή, για να είμαι πιο ακριβής, ο τρόπος που ο σημερινός ελληνικός κινηματογράφος, εκτός βέβαια από καλές εξαιρέσεις, χειρίζεται τα θέματά του, τις ιστορίες του. Ας σταθώ στις «Παρέες», τις οποίες, άλλωστε, αυτές εξετάζω. Δυο ζευγάρια, φίλοι από παλιά και η μικρή κόρη του ενός ζευγαριού, πηγαίνουν στο Πήλιο, στο εξοχικό τους, για το Πάσχα. Στην αυλή του σπιτιού βρίσκουν ένα πτώμα. Θέλοντας να αποφύγουν κάθε υποψία εναντίον τους, αλλά επιθυμώντας να μη χαλάσουν και τις διακοπές τους, προσπαθούν να κρύψουν το πτώμα. Τα πράγματα, δυστυχώς γι' αυτούς...