Ρέιτσελ Βάις και Χιου Τζάκμαν

Ο Ντάρεν Αρανόφσκι, πιστός στις μεταφυσικές αναζητήσεις του, στην τρίτη του ταινία, προσπαθεί, με μια διαχρονική προσέγγιση, να δώσει απάντηση στη μεταφυσική αγωνία του. Πιάνει τρεις χρονικές περιόδους, μια το 16ο αιώνα, μια στις μέρες μας και μια στο διαστημικό μέλλον, και με άξονα την προσπάθεια ενός πολύ ερωτευμένου άντρα να σώσει τη γυναίκα του, η οποία πεθαίνει πολύ νέα από καρκίνο, σπεύδει (τρέχει) μαζί με τον κεντρικό ήρωα, να βρει το ελιξίριο της ζωής. Το ελιξίριο της ζωής, το οποίο έπαιρνε και παίρνει διάφορες μορφές και σχήματα ανάλογα με τις χρονικές περιόδους. Αλλά και με τους χώρους μέσα από τους οποίους εμφανιζόταν (μυθολογία, θρησκεία, τέχνη).

Φυσικά, η γυναίκα πεθαίνει!.. Ωστόσο, δίνει την ευκαιρία στο σκηνοθέτη να μεταφέρει στην οθόνη, με καλαίσθητες εικόνες, διάφορους μύθους, που έχουν καταγραφεί στην ιστορία, σχετικά με την προσπάθεια και την αγωνία του ανθρώπου να βρει την «Πηγή της ζωής». Αλλά και τις προσπάθειες, τις απέλπιδες προσπάθειες, που θα κάνει ο άνθρωπος του μέλλοντος, για το ίδιο ζήτημα.

Ποιος θα αρνηθεί ότι ο άνθρωπος διαχρονικά δεν προβληματίζεται και διαχρονικά δεν αγωνίζεται, και πολύ σωστά κάνει, να «καταργήσει» το θάνατο ή, αν αυτό δεν είναι μπορετό, να παρατείνει, όσο το δυνατόν περισσότερο, τη ζωή. Και ποιος θα αρνηθεί ότι η τέχνη, διαχρονικά και αυτή και με τον τρόπο της, δε βοήθησε και δε βοηθάει τους επιστήμονες, προς αυτό το σκοπό. Με αυτή την έννοια η ταινία του Ντάρεν Αρανόφσκι είναι, κατά κάποιον τρόπο, χρήσιμη. Γιατί συνεισφέρει και αυτή στη γενική αγωνία. Και μάλιστα χωρίς να λέει, παρατήστε τα όλα και ελάτε να εξοντώσουμε το θάνατο! Παρότι η ιστορία της είναι μια «μελό» ιστορία, ο σεβασμός του δημιουργού προς το θεατή του, την κρατάει σε αξιοπρεπή όρια.

Δυστυχώς η ταινία έχει αρκετά προβλήματα ανάγνωσης. Δεν είναι σαφής! Οι τρεις ιστορίες, έτσι που μπλέκονται μεταξύ τους, δε βοηθάνε να την παρακολουθήσεις! Αυτή η δυσκολία στην παρακολούθηση εμποδίζει το θεατή να δεθεί συναισθηματικά μαζί της. Και τον αναγκάζει περισσότερο να «χαζεύει» τις, πραγματικά όμορφες, εικόνες, το ύφος της, τους φωτισμούς και τα χρώματα, τα ντεκόρ, το πραγματικά καταπληκτικό δέντρο της ζωής, που φυτρώνει ξαφνικά στην οθόνη, το οποίο δέντρο της ζωής είναι, σύμφωνα με την ισπανική παράδοση, το ελιξίριο που ψάχνουμε. Περισσότερο «χαζεύουμε» όλα αυτά παρά το περιεχόμενο, το οποίο, όπως είπαμε, είναι αρκετά δυσκολοδιάβαστο!

Παίζουν: Χιου Τζάκμαν, Ρέιτσελ Βάις, Ελεν Μπερστίν.