ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 16 Μάρτη 2007
Σελ. /32
Κυνική ομολογία

Γρηγοριάδης Κώστας

Οταν τα κυβερνητικά στελέχη μιλούν στους βιομηχάνους τότε ομολογούν τα πράγματα ως έχουν, χωρίς φιοριτούρες και χωρίς προσπάθειες αποπροσανατολισμού. Για παράδειγμα, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γιάννης Παπαθανασίου, μιλώντας προχτές στο Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών Τροφίμων αναφέρθηκε στο νόμο - πλαίσιο για τα ΑΕΙ και στο περιεχόμενο του νομοσχεδίου που αναμένεται για την έρευνα. Ορίστε τι είπε:

«Στόχος να στραφεί το ερευνητικό έργο των πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων σε πεδία ευρύτερης συνεργασίας με ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις. Η νέα διακυβέρνηση θεωρεί μονόδρομο τη συνεργασία ΑΕΙ και επιχειρήσεων, προκειμένου και να αξιοποιηθούν οι κοινοτικοί πόροι και κυρίως να ενισχυθεί η παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας»...

Η ομολογία για το βασικό στόχο των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση είναι τόσο κυνική, που περιττεύει να προσθέσουμε οποιοδήποτε σχόλιο.

Δεκανίκι

Ενα ακόμα δεκανίκι στην κυβέρνηση πρόσφερε χτες ο ΣΥΝ, ο πρόεδρος του οποίου, Αλ. Αλαβάνος, με Ερώτησή του στη Βουλή ζήτησε από την υπουργό Παιδείας να υπερασπιστεί το άκρως αντιεπιστημονικό βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού. Απέσπασε δε από την υπουργό την ικανοποίηση του αιτήματός του και τη διαβεβαίωση ότι «δεν πρόκειται να αποσυρθεί το βιβλίο», παρ' όλο που και αυτό όπως και όλα τα νέα σχολικά βιβλία ταιριάζουν καλύτερα στο καλάθι των αχρήστων.

Στην ουσία, όμως, με πρόσχημα την κριτική που γίνεται στο βιβλίο από εθνικιστικά και ακροδεξιά στοιχεία, ο Αλ. Αλαβάνος έδωσε πάτημα στην υπουργό Παιδείας να του απαντήσει ότι «δεν πρόκειται η σημερινή κυβέρνηση και η παρούσα ηγεσία να επιτρέψουν διάφορες πολιτικοϊδεολογικές αντιλήψεις οποιουδήποτε, να γίνουν αντικείμενο σε σχέση με το τι θα λέει ή δε θα λέει το βιβλίο» και ότι «το υπουργείο δεν πρόκειται να υποχωρήσει ούτε καταλαβαίνει τίποτα από πιέσεις». Δηλαδή, έδωσε πάτημα για την άκαμπτη υπεράσπιση του βιβλίου, που προφανώς είναι απόλυτα σύμφωνο με την ιδεολογική τοποθέτηση της κυβέρνησης, έναντι οποιασδήποτε άλλης ιδεολογικής τοποθέτησης.

Παρατηρητήριο Αθηνών, όπως ... Βρυξελλών!

Η ίδρυση και η λειτουργία Παρατηρητηρίου του Ευρωπαϊκού Γραφείου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) στην Αθήνα -αντίστοιχου με εκείνου των Βρυξελλών - συμφωνήθηκε στη χτεσινή συνάντηση του υπουργού Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλου με τον γενικό διευθυντή του Περιφερειακού Γραφείου του ΠΟΥ Marc Danzone.

«Το γραφείο αυτό, θα έχει διεθνές καθεστώς και θα καλύπτει σημαντικά ζητήματα και ειδικότερα θέματα που αφορούν στις μη μεταδόσιμες νόσους (καρδιακές παθήσεις, αρτηριακή πίεση, κάπνισμα, αλκοόλ, παχυσαρκία) αλλά και σε θέματα που αφορούν στον ιατρικό τουρισμό» είπε ο υπουργός Υγείας. Ανάλογα γραφεία με αυτό που θα λειτουργήσει στην Αθήνα, πέραν των Βρυξελλών, υπάρχουν σήμερα στη Ρώμη και τη Βόννη, με εξειδίκευση στο περιβάλλον και στη Βαρκελώνη, επίσης με εξειδίκευση στα συστήματα Υγείας.

Καλή η παρακολούθηση του Παρατηρητηρίου σ' αυτά, αλλά το όφελος για τους εργαζόμενους είναι μηδέν αφού η πολιτική εμπορευματοποίησης εντείνει τις ανατροπές στο σύστημα Υγείας, καθώς στην Αθήνα γίνεται πλέον των Βρυξελλών λόγω των μεγάλων κοινωνικών περικοπών γεγονός που κάνει απαγορευτικές τις υπηρεσίες του για τα λαϊκά στρώματα.

Χάρτες... υποχρεώσεων

Οι «χάρτες υποχρεώσεων των δημόσιων επιχειρήσεων προς τον καταναλωτή» περιλαμβάνονται συγκεντρωμένοι σε ένα έντυπο που διένειμε χτες το υπουργείο Ανάπτυξης, στη διάρκεια μιας φιέστας που διοργάνωσε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή. Εχοντας αφήσει την κερδοσκοπία να οργιάζει σε όλους τους τομείς, η κυβέρνηση μοιράζει απλόχερα... χάρτες υποχρεώσεων και κάνει φιέστες δηλώνοντας ανέξοδα την... αφοσίωσή της στους καταναλωτές που εξαιτίας της πολιτικής της γίνονται καθημερινά θύματα των κάθε λογής κερδοσκόπων. Και μόνο που, όπως επανέλαβε χτες ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου, αυτό στο οποίο στοχεύει η κυβέρνηση είναι ένα σύστημα που να ανταποκρίνεται «στα δεδομένα και τις ανάγκες της σημερινής πραγματικότητας» και εξηγεί μεταξύ άλλων: «της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, του ελεύθερου ανταγωνισμού» κλπ. ο καθένας αντιλαμβάνεται πόσο μπορεί να βρει το δίκιο του ο καταναλωτής μέσα σ' ένα τέτοιο σύστημα.


Ανταγωνιστικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕ ΛΕΜΕ, ΠΕΡΙΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ οι αναλύσεις για τη γεωπολιτική και τη γεωστρατηγική σημασία του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη και το πόσο θα συμβάλει στη «γαλήνευση» της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά προφανώς λογαριάζουν ...χωρίς τον ξενοδόχο.

Αραγε, τόσο καιρό στην περιοχή αυτό που έφταιγε ήταν το ότι δεν είχαμε ...αγωγό και δε συνέπλεαν τα εμπορικά και οικονομικά συμφέροντα των γύρω χωρών; Ετσι τώρα θα στήσουμε όλοι χορό ευδαιμονίας γύρω από τον ...μεγάλο σωλήνα...;

Αυτά μάλλον μοιάζουν με παραμύθια για μικρά παιδάκια παρά με ανάλυση της διεθνούς και τοπικής πραγματικότητας. Κι έχουν φυσικά τους λόγους τους να τα προβάλλουν όσοι τα προβάλλουν.

Μόνο που η ιστορία της ευρύτερης περιοχής μας είναι εντελώς διαφορετική. Και τα συμφέροντα πότε συμπλέουν και πότε όχι, οι ανταγωνισμοί υφίστανται και ενίοτε εντείνονται ή υποχωρούν.

Η ουσία όμως παραμένει: Μέσα στο πλαίσιο που φτιάχνουν η ΕΕ και οι ΗΠΑ, με τη Ρωσία να μπλέκεται σε ορισμένες περιπτώσεις, οι τοπικές κυβερνήσεις άγονται και φέρονται με τους λαούς να ...πληρώνουν τελικά τη νύφη... Μερικές φορές πολύ ακριβά.

Οσο για το χορό που προαναφέραμε, είναι σίγουρο πως θα στηθεί. Μόνο που θα είναι ένας χορός δισεκατομμυρίων και θα διασκεδάσουν μόνο τα μονοπώλια που θα κερδοσκοπήσουν (και) από αυτή την ιστορία.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, το υπουργείο Εργασίας συνεχίζει να κάνει ...θαύματα. Αυτή τη φορά έριξε - όπως ανακοίνωσαν - το ποσοστό ανεργίας κάτω από το 9%. Σε λίγο θα βγάζουν και λαγούς από καπέλα, όπως φαίνεται.

Ποια μεθόδευση χρησιμοποίησαν αυτή τη φορά δε γνωρίζουμε και ούτε έχει μεγάλη αξία να ψάξει κανείς να τη βρει. Αλλωστε, με τις επιδοτούμενες ασφαλιστικές εισφορές και τη μεταφορά των κονδυλίων του ΟΑΕΔ στους εργοδότες έχουν τεράστια περιθώρια για «μαγειρέματα».

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι και οι μερικώς απασχολούμενοι που φυσικά δε λογίζονται στους άνεργους, οπότε ό,τι θέλουν μπορούν να λένε.

Ο αγωγός

Αν τα κοιτάσματα πετρελαίου στη μακρινή Ρωσία εξακολουθούσαν και σήμερα να αποτελούν ιδιοκτησία του λαού της χώρας και ο τομέας της ενέργειας στη δική μας τη χώρα ήταν ενταγμένος στη λαϊκή οικονομία, σε ένα καθεστώς λαϊκής εξουσίας. Και αν οι δύο χώρες αποφάσιζαν στα πλαίσια των αμοιβαία επωφελών τους σχέσεων να υπογράψουν μια συμφωνία του μεγέθους και της σημαντικότητας που έχει το έργο του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, τότε η χτεσινή μέρα θα μπορούσε να θεωρηθεί μέρα ιστορικής σημασίας. Μόνο που επειδή με τα «αν» και με τα «θα» δε γράφεται ιστορία, καλό είναι την κάθε εξέλιξη να τη βλέπουμε στα μέτρα που της ταιριάζουν.

Ναι, η Ελλάδα είναι μια χώρα ενεργειακά απόλυτα εξαρτημένη από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο άλλων περιοχών. Ομως, τέτοια θα παραμείνει και μετά την κατασκευή του αγωγού. Ναι, σήμερα χρυσοπληρώνουμε τα καύσιμα και κάθε μορφή ενέργειας που καταναλώνουμε. Ακριβώς το ίδιο θα συμβαίνει και αφού αρχίσει να ρέει το ρωσικό πετρέλαιο. Ναι, εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθούν η ΕΕ και οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η Ελλάδα όλο και συχνότερα εμπλέκεται στα εξελισσόμενα ενδοϊμπεριαλιστικά παιχνίδια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια και την ειρήνη στην περιοχή. Ε, εδώ τα πράγματα δε θα μείνουν ίδια. Αντίθετα, θα επιδεινωθούν. Η κατασκευή του αγωγού όχι μόνο δε θα συμβάλει στη βελτίωση της γεωπολιτικής θέσης της χώρας, όπως διατείνονται οι κυβερνώντες, αλλά αντίθετα - όπως ήδη έχει φανεί - τη σπρώχνει ακόμα πιο βαθιά και την καθιστά μέρος των αντιθέσεων και του ανταγωνισμού, τόσο ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όσο και στον ανηλεή και μέχρις εσχάτων πόλεμο των πολυεθνικών του κλάδου για την πλήρη επικράτηση.

Από την κατασκευή του αγωγού είναι βέβαιο ότι κάποιοι θα κερδίσουν αμύθητα ποσά. Πρώτα και κύρια οι αμερικανικές και ρώσικες πολυεθνικές, που έχουν βάλει στο χέρι τις πετρελαιοπηγές και τα άλλα ενεργειακά αποθέματα της Ρωσίας. Από κοντά διάφοροι μονοπωλιακοί όμιλοι στον τομέα των κατασκευών, των μεταφορών, φυσικά οι τράπεζες, αλλά και τα μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα της ΕΕ, που μέσα από την εξασφάλιση του νέου διαύλου μεταφοράς και τη συντόμευση της διαδρομής μεταφοράς πετρελαίου, θα εξασφαλίσουν την ακόμα μεγαλύτερη αύξηση της κερδοφορίας τους. Κάποιο... κοκαλάκι, από τα τεράστια καπιταλιστικά κέρδη που θα προκύψουν, θα έχουν και οι εκπρόσωποι της ντόπιας ολιγαρχίας, που με... πρωτοπόρους τον Λάτση και τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες, τρίβουν ήδη τα χέρια τους για τη συμφωνία που επιτεύχθηκε. Για το λαό, έτσι κι αλλιώς, ακόμα και οι κυβερνώντες μιλούν για κάποιες 200-250 θέσεις εργασίας - σταγόνα, δηλαδή, στον ωκεανό των 500-600 χιλιάδων ανέργων.

Εργα, όπως είναι ο αγωγός για τον οποίο γίνεται λόγος, και τα οποία στις σύγχρονες κοινωνίες υλοποιούνται με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος των ολίγων και σε βάρος των εργαζομένων, σε διαφορετικές συνθήκες και σε κοινωνίες που μέλημά τους θα ήταν η ολόπλευρη ικανοποίηση των αναγκών του λαού, θα μπορούσαν να επιδρούν άκρως ευεργετικά. Πρωταρχική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η κατάργηση των μονοπωλίων, η κοινωνική ιδιοκτησία στον ορυκτό πλούτο, στα δίκτυα μεταφορών και διαχείρισης, του κλάδου της ενέργειας συνολικά, που απαιτούν λαϊκή εξουσία και οικονομία.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ