ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κοινός συκοφάντης...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Προς τι η μισαλλοδοξία και οι κραυγές όσων για πολλές δεκαετίες τουλάχιστον ανέχθηκαν την παραχάραξη της Ιστορίας στο όνομα του εθνικού τρίπτυχου πατρίς - θρησκεία - οικογένεια; Και τι γυρεύει η ηγεσία του ΚΚΕ να ζητάει την απόσυρση, δηλαδή την πολτοποίηση του ιστορικού βιβλίου, ανάμεσα σ' αυτόν τον εσμό;».

Η δήθεν «μελαγχολικού» ύφους απορία ανήκει στον υπεύθυνο του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ, Ν. Βούτση («Ελευθεροτυπία», 26/3/2007), ο οποίος με όρους κοινού συκοφάντη τσουβαλιάζει εν ψυχρώ από τη μια τις κραυγές των Χρυσαυγιτών, και από την άλλη την τεκμηριωμένη κριτική που κάνει το ΚΚΕ στο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού.

Το ακραίο, απαράδεκτο, εθνικιστικό παραλήρημα μελών της «Χρυσής Αυγής», που έκαψαν το βιβλίο της Ιστορίας, και η τεκμηριωμένη, ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ για τον αντιδραστικό ιδεολογικό προσανατολισμό του βιβλίου, το γεγονός δηλαδή ότι αντιμετωπίζει τα ιστορικά γεγονότα από τη σκοπιά του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου, τη μία όψη της αστικής ιδεολογίας - η άλλη είναι ο εθνικισμός και το ΚΚΕ τις χτυπά και τις δύο - παρουσιάζονται από το στέλεχος του ΣΥΝ σαν το ίδιο πράγμα. Ενώ ο ίδιος ο ΣΥΝ επιλέγει το δρόμο της υπεράσπισης άνευ όρων ενός βιβλίου που βγάζει λάδι τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τα εγκλήματά τους, συκοφαντεί τις λαϊκές διεκδικήσεις, υμνεί την Ευρωπαϊκή Ενωση σαν υπέρτατη αξία.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ομάδες σαν τη «Χρυσή Αυγή» αποδεικνύονται εξαιρετικά χρήσιμες στον ΣΥΝ για να κρύψει ο ίδιος το φλερτ του με τον κοσμοπολιτισμό. Οταν όμως φτάνουν στην ωμή συκοφαντία το πράγμα ξεφεύγει. `Η είναι τόσο ισχυρός ο δεσμός με το ΠΑΣΟΚ που η γραμμή (βλέπε δηλώσεις Διαμαντοπούλου) πρέπει να περνάει σ' όλους τους κρίκους αμάσητη;

Σαθρές κατασκευές σκοπιμότητας

Είναι κάμποσος καιρός που διάφοροι δημοσιολογούντες διαφόρων εντύπων έχουν βάλει την καλπάζουσα φαντασία τους να γράφει διάφορα για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ και κυρίως για την πολιτική μας. Εχουμε ξαναγράψει απ' αυτήν εδώ τη στήλη και όχι μόνο, ότι καταλαβαίνουμε την πρεμούρα τους, αλλά και τα αναμασήματα ενός και του αυτού κατασκευασμένου σεναρίου. Καταλαβαίνουμε επίσης και την ταχτική τους και τη σκοπιμότητα. Ετσι πχ ένα ψέμα πάνω στο οποίο πατά «το σενάριό τους» προσπαθώντας να φτιάξει πραγματικότητα από το πουθενά, πατά στη λογική «πες πες κάτι θα μείνει»... Ετσι σκέφτονται, γι' αυτό ακολουθούν αυτή την ταχτική. Ελπίζουν να πείσουν πως η άποψή τους, των αστικών φυλλάδων δηλαδή, για τις δήθεν κυοφορούμενες αλλαγές στα πρόσωπα και την πολιτική του ΚΚΕ, θα γίνει και αντικειμενική πραγματικότητα; Αλλού στοχεύουν. Θέλουν να προβάλλουν την αντίληψη πως και το ΚΚΕ μία από τα ίδια είναι, σαν τα κόμματα της πλουτοκρατίας και τους συνοδοιπόρους τους. Και πασχίζουν να το στηρίξουν κατασκευάζοντας ειδήσεις. Οπως για παράδειγμα η ιστορία για την αλλαγή του Γραμματέα της ΚΝΕ και τη γραμμή του Κόμματος στις σχολές των πανεπιστημίων. Ετσι ξεκίνησε το ψέμα στα αρχικά δημοσιεύματα και στη συνέχεια στον πολλαπλασιασμό του, ανάλογα τις επιδιώξεις κάθε εφημερίδας, προστίθενται και άλλες «αποκλειστικές πληροφορίες». Αυτή τη φορά ήταν η σειρά μιας εφημερίδας, «Αποψη» αυτοτιτλοφορείται, να κατασκευάσει σενάριο σύμφωνα με το οποίο η αλλαγή στο πρόσωπο του Γραμματέα της ΚΝΕ προοιωνίζεται αλλαγές στην ηγεσία του ΚΚΕ. Γράφοντας επίσης πως τάχα μειώνεται η επιρροή του ΚΚΕ στο κίνημα. Και από πού αντλεί τις «έγκυρες πληροφορίες της»; Μα από το ΣΥΝ. Τόσο έγκυρες δηλαδή. Τους το 'χουμε ξαναπεί πως ο «πεινασμένος στον ύπνο του καρβέλια ονειρεύεται», αλλά δε βαρέθηκαν να παραμυθιάζουν τον κόσμο;

Πεντακάθαρο το μήνυμα

«Εδώ δεχόμαστε τον ΣΕΒ και τη ΓΣΕΕ, δεν μπορούμε να δεχόμαστε κάθε εργαζόμενο ή κάθε σπουδαστή..!» Αυτή την απάντηση έδωσαν στελέχη του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΕΕΚ) σε σπουδαστές από δημόσια ΙΕΚ και ιδιωτικές σχολές, οι οποίοι την περασμένη Παρασκευή πραγματοποίησαν δυναμική κινητοποίηση στα γραφεία του Οργανισμού, στη Νέα Ιωνία, διεκδικώντας να καταργηθούν τα δίδακτρα κτλ. Τα γραφεία τους, βλέπετε, είναι ...«ρεζερβέ» για τις συνεδριάσεις του «κοινωνικού εταιρισμού».

Βέβαια, ούτε η περιφρονητική υποδοχή ούτε οι σεκιουριτάδες που τους περίμεναν ...πτόησαν τους σπουδαστές. Αντίθετα, τους πείσμωσαν. Με βροντερά συνθήματα δήλωσαν ότι δεν παραιτούνται απ' τον αγώνα τους: «Τέρμα πια στην κοροϊδία, θέλουμε δημόσια και δωρεάν παιδεία»! Οτι θα συνεχίσουν να παλεύουν συσπειρωμένοι στους συλλόγους τους. Η δυναμική τους, άλλωστε, συγκέντρωση ανάγκασε τον πρόεδρο του ΟΕΕΚ να υποσχεθεί πως θα συγκαλέσει συνεδρίαση του ΔΣ με θέμα τα αιτήματα των σπουδαστών. Οι σπουδαστές, βέβαια, δεν τρέφουν αυταπάτες ότι «θα 'ρθουν τα πάνω - κάτω» και μάλιστα απ' τη μια μέρα στην άλλη. Ομως, απ' την ίδια την καθημερινή πείρα που συγκεντρώνουν στα 19 και τα 20 χρόνια τους, εισπράττουν κρυστάλλινο το δίδαγμα ότι ο αγώνας είναι μονόδρομος...

Στάχτη στα μάτια τα περί «διαφάνειας»

Με αφορμή το σκάνδαλο στο ΤΕΑΔΥ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ξανάρχισαν να ξαναμασουλάνε την καραμέλα της διαφάνειας, των ελέγχων, των ευθυνών. Κατηγορίες εκτοξεύονται ένθεν κακείθεν. Μάλιστα, όσο ανεβαίνουν οι τόνοι του δικομματικού καυγά, τόσο συσκοτίζεται η ουσία του σκανδάλου. Γιατί, βέβαια, τα σκάνδαλα υπάρχουν. Και όχι μόνο αυτά που σκάνε στη δημοσιότητα. Αλλά το μεγάλο Σκάνδαλο, (το σκάνδαλο με κεφαλαίο το «Σ») δεν είναι οι κάθε είδους λοβιτούρες, οι προμήθειες και οι υπερπρομήθειες χρηματιστηριακών εταιρειών και τραπεζών σε βάρος των Ταμείων, αλλά η ίδια η εκμετάλλευση των αποθεματικών από το μεγάλο κεφάλαιο. Και γι' αυτό το σκάνδαλο δε μιλάνε ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ΝΔ. Και δε μιλάνε γιατί και οι δύο συμφωνούν στο κύριο: Στο τζογάρισμα των αποθεματικών στις χρηματιστηριακές αγορές. Στην αξιοποίηση των αποθεματικών όχι για λογαριασμό των ασφαλισμένων, αλλά για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Το μέγα, διαρκές και δικομματικό Σκάνδαλο, είναι το γεγονός, ότι από το 1950 και μετά οι εισφορές των εργαζομένων αντί να περιφρουρηθούν έγιναν φτερό στον άνεμο. Δόθηκαν σε επιχειρηματίες, μεγαλέμπορους και εφοπλιστές για να στήσουν τις επιχειρήσεις τους. Δανεικά και αγύριστα με τα λεφτά των Ταμείων, αυτή ήταν η «αναπτυξιακή» πολιτική προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου που έκαναν όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις. Οταν ο κύκλος αυτός έκλεισε, όταν, παρά τη λεηλασία, δημιουργήθηκαν κάποια αποθεματικά και μπήκαμε στον αστερισμό των χρηματιστηρίων, τότε το ζεστό χρήμα οδηγήθηκε στο ναό του τζόγου.

Με τις κατάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις, ξεκινώντας από τις αρχές του 1990 και μέχρι σήμερα τεράστια κεφάλαια, το αίμα και ο ιδρώτας των εργαζομένων, παραδόθηκαν στο χρηματιστήριο. Παραδόθηκαν στους επιχειρηματίες, έναντι της προσδοκίας ότι έτσι οι αποδόσεις μπορεί να είναι και μεγαλύτερες. Εφτασε, όμως, μόλις μια τριετία (2000 - 2002) για να χαθούν στο χρηματιστηριακό Πίθο των Δαναΐδων τα 2/3 της αξίας των μετοχών που στην αρχική φάση ξεπερνούσαν τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Αντίστοιχα ποσά βρίσκονται σήμερα στο χρηματιστήριο, και είναι τουλάχιστον αβέβαιο ποια θα είναι η τύχη τους. Και ενώ δισεκατομμύρια σκορπίζονται δεξιά και αριστερά, και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ καταλήγουν σε μίζες, μεσιτικά και προμήθειες, «νόμιμες» και παράνομες, οι κυβερνώντες τολμούν να μιλάνε για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και να απειλούν με νέες ανατροπές σε βάρος των ασφαλισμένων.

Μπροστά σε αυτή την ξεδιάντροπη κλοπή των αποθεματικών, μπροστά στη δικομματική κοροϊδία περί ευθυνών και «διαφάνειας» που έχουν στήσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μία πρέπει να είναι η απαίτηση. Να επιστραφούν πίσω όλα τα κλεμμένα. Να πληρώσουν αυτοί που ωφελήθηκαν από την καταλήστευση των αποθεματικών. Να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο. Να σταματήσει, εδώ και τώρα, η διασπάθιση των εισφορών στο χρηματιστήριο. Να σταματήσει η αιμορραγία των Ταμείων.

Και ταυτόχρονα να πληρώσουν πολιτικά, να τιμωρηθούν από τους εργαζόμενους, αυτοί που ευθύνονται γι' αυτό το πλιάτσικο. Κανέναν δεν πρέπει να ξεγελάνε οι όψιμες κραυγές του ΠΑΣΟΚ, ούτε τα φληναφήματα της ΝΔ, περί ελέγχων και κουραφέξαλα. Είναι και οι δύο συνυπεύθυνοι.