Εικοσιτετράωρη απεργία πραγματοποίησαν χτες οι εργαζόμενοι της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα όλων των σωματείων της ΕΛΣ (Σύλλογοι Χορευτών, Πρωταγωνιστών, Συντελεστών Εργαζομένων, Τεχνικού - Βοηθητικού και Λοιπού Προσωπικού, Χορωδών, Ενωση Διοικητικών Υπαλλήλων). Με κεντρικό σύνθημα «Οχι στον αυταρχισμό και στην ιδιωτικοποίηση του Πολιτισμού», οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν μπροστά από το «Ολύμπια» διαμαρτυρόμενοι για την αδιάλλακτη, αυταρχική και απαξιωτική στάση της διοίκησης απέναντί τους. Στο πλευρό τους βρέθηκαν τα σωματεία - μέλη της ΠΟΘΑ, η πορεία των οποίων χτες το μεσημέρι κατέληξε στη Λυρική, με συνθήματα «Πολιτισμός για τις ανάγκες του λαού και των καλλιτεχνών και όχι για τα κέρδη των πολυεθνικών», «Αυτή η απεργία είναι η αρχή, ο κόσμος της Τέχνης θ' αντισταθεί».

Οι εργαζόμενοι της Λυρικής κατήγγειλαν τον αυταρχισμό και το κλίμα ανασφάλειας που η διοίκηση καλλιεργεί, τα σχέδια διαμελισμού σωμάτων της Λυρικής και τα σενάρια αλλαγής του ιδρυτικού νόμου και ιδιωτικοποίησής της. Υπερασπιζόμενοι το δικαίωμά τους στην εργασία, μίλησαν για μεθοδευμένη απαξίωσή τους και ζήτησαν την αξιοποίηση του υπάρχοντος προσωπικού, κατάρτιση και ψήφιση Εσωτερικού Κανονισμού και διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της Λυρικής.

Οι μονωδοί αναφέρθηκαν στον συνεχή παροπλισμό τους, που τους οδηγεί σε αργομισθία, και στις υπέρογκες δαπάνες για μετακλήσεις ξένων καλλιτεχνών, πολλές από τις οποίες δημιουργούν υποψίες για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων μάνατζερ. Οι χορευτές τόνισαν πως προωθείται η διάλυση του Μπαλέτου και ότι υπάρχει κλίμα αυταρχισμού και απειλών απόλυσης. Χαρακτηριστικό γεγονός είναι ότι στο ανέβασμα της όπερας «Ο Νίξον στην Κίνα» δε θα τραγουδήσει κανένας μονωδός της ΕΛΣ, ενώ στην «Κάρμεν» (καλοκαίρι, στο Ηρώδειο) δε θα χορέψει κανένας από το Μπαλέτο της, αλλά 72 νεοπροσληφθέντες.

Καταγγέλθηκαν επίσης: Μετακινήσεις - απομακρύνσεις και απολύσεις εργαζομένων χωρίς καμία αιτιολογία. Τοποθέτηση διπλάσιου ή και τριπλάσιου αριθμού νεοπροσληφθέντων ομοτέχνων τους με διάφορες συμβάσεις. Απαξίωση των σωματείων. Μη τήρηση πλήρως των συμφωνηθέντων στις συλλογικές συμβάσεις. Αλόγιστες και «μη νόμιμες» δαπάνες. Προσλήψεις υψηλόμισθων κλπ.

Προεκλογικό «άρωμα» είχε η χτεσινή παρουσίαση στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο των δύο αρχαίων αντικειμένων που επέστρεψαν από το Μουσείο «Γκετί», του χρυσού μακεδονικού στεφανιού και του μαρμάρινου αγάλματος κόρης, αφού χαιρέτισε, εκτός του υπουργού Πολιτισμού και ο πρωθυπουργός.

Ο Γ. Βουλγαράκης παρουσίασε το ιστορικό των διαπραγματεύσεων με το «Γκετί», υπογραμμίζοντας ότι το αποτέλεσμα ήταν «να επαναπατρίσουμε, άνευ ουδενός ανταλλάγματος, με εξώδικο τρόπο, και τα τέσσερα αρχαία αντικείμενα». Τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά. Τον περσινό Μάη, σε κοινή ανακοίνωση των δύο πλευρών αναφερόταν ότι «η ικανοποίηση των αιτημάτων του ΥΠΠΟ θα καταστήσει δυνατή μια γόνιμη συνεργασία, που θα περιλαμβάνει ενδεχομένως μακροχρόνιους δανεισμούς έργων τέχνης». Και τον περασμένο Ιούλη, αναφερόταν: «Ανάμεσα στα θέματα που θα συζητηθούν είναι η διεκδίκηση εκ μέρους του ΥΠΠΟ της Ελλάδος του αγάλματος κόρης και του χρυσού στεφανιού, καθώς και μακροχρόνιοι δανεισμοί ελληνικών αρχαιοτήτων στο Μουσείο "Getty"». Πάγωσαν... όλα αυτά, ή δε θεωρούνται αντάλλαγμα;

Ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι θα κατατεθεί άμεσα νομοσχέδιο για την αρχαιοκαπηλία και προχωρά η σύσταση σχετικής Διεύθυνσης στο ΥΠΠΟ. Αναφέρθηκε στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης και στο αίτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα, που μαζί με την επιστροφή των δύο θραυσμάτων από τον Παρθενώνα και το Ερέχθειο το 2006, «εξανεμίζουν τις έωλες δικαιολογίες που προβάλλονται για τη μη επιστροφή». Ανέφερε το ψήφισμα στον ΟΗΕ για την επιστροφή των πολιτιστικών αγαθών στις χώρες προέλευσής τους, το πρόσφατο μνημόνιο μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, για συνεργασία μεταξύ των μουσείων και την παρεμπόδιση της αρχαιοκαπηλίας και τη δρομολόγηση σχετικών διμερών συμφωνιών με την Ιταλία και την Κίνα.

Οι λεπτομέρειες του αγάλματος της κόρης, τη συνδέουν με γλυπτά που έχουν βρεθεί στην Πάρο και φανερώνουν ότι κατασκευάστηκε από Παριανό γλύπτη, γύρω στο 530 π.X. Τα χαρακτηριστικά τεχνικής του χρυσού στεφανιού παραπέμπουν σε μακεδονικά εργαστήρια χρυσοχοΐας και τεκμηριώνουν την προέλευσή του από τη Μακεδονία στο τέλος του 4ου αι. π.X.

Στους ανθρώπους του ελληνικού θεάτρου - τους ασχολούμενους με τη δραματουργία, τη σκηνική πράξη, τη θεωρία, τη διδασκαλία, την κριτική της - προπάντων αφορά το «Λεξικό του Θεάτρου» του Γάλλου πανεπιστημιακού καθηγητή Θεατρολογίας Πατρίς Παβίς, που κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις «Γκούτεμπεργκ». Στη χώρα μας από χρόνια κυκλοφορούν δύο τρία λεξικά θεάτρου (λ.χ. της Οξφόρδης και του Αλ. Σολομού), με λήμματα εγκυκλοπαιδικών γνώσεων. Το λεξικό του Π. Παβίς, όμως, παρασάγγας απέχει από τα άλλα, καθώς τα λήμματά του αφορούν σε θεωρητικά, εννοιολογικά, ιδεολογικά, ειδολογικά, αισθητικά, σκηνικά και τεχνικά θέματα και της θεατρικής γραφής και της σκηνικής πράξης, αλλά και στις κατακτήσεις, στα μέσα, τους προβληματισμούς του θεάτρου από γενέσεώς του μέχρι σήμερα και της σχέσης του με άλλες τέχνες. Συντελεστές της ελληνικής έκδοσης του λεξικού αυτού, που αποτελεί εδώ και τριάντα περίπου χρόνια «εργαλείο» για τους θεωρητικούς και καλλιτέχνες του θεάτρου (μετρά αρκετές ανανεωμένες και συμπληρωμένες εκδόσεις σε περισσότερες από δώδεκα γλώσσες), είναι οι: Κώστας Γεωργουσόπουλος (γενική εποπτεία, πρόλογος), Αγνή Στρουμπούλη (μετάφραση), Εύα Γεωργουσοπούλου (γλωσσική επεξεργασία), Ελσα Ανδριανού - Νατάσα Σιουζουλή (θεατρολογική και δραματολογική έρευνα, ορολογία και σημειολογία).

Τα λήμματα του λεξικού αφορούν στις εξής θεματικές ενότητες: Δομικές αρχές και ζητήματα αισθητικής. Δραματουργία. Είδη -μορφές. Ηθοποιός και πρόσωπο. Κείμενο και λόγος. Πρόσληψη. Σημειολογία. Σκηνοθεσία. Περιλαμβάνεται και πλουσιότατη βιβλιογραφία.