Την ανάγκη να ενταχθούν οι γυναίκες στην πάλη για ριζικές κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές, αφού η καπιταλιστική κοινωνία γεννά και αναπαράγει τα προβλήματά τους, επιβεβαίωσε η εμπειρία που μεταφέρθηκε στο 14ο Συνέδριο της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών (ΠΔΟΓ) στο Καράκας της Βενεζουέλας, από τις 9 μέχρι τις 12 του Απρίλη, με κεντρικό σύνθημα «Για έναν ειρηνικό κόσμο - Οι γυναίκες στον αγώνα». Οι εργασίες, στις οποίες πήραν μέρος εκατοντάδες αγωνίστριες (υπολογίζεται ότι σύνεδροι και προσκεκλημένοι ξεπέρασαν τις 600) από το γυναικείο, το εργατικό, συνολικά το λαϊκό κίνημα, αγρότισσες, μανάδες, νέες, μετανάστριες, που εκπροσώπησαν 136 οργανώσεις από 81 χώρες, έφεραν στο προσκήνιο την επιτακτικότητα που αποκτά η ένταξη των γυναικών στο εργατικό και συνολικά το λαϊκό κίνημα, η ενίσχυση του αντιιμπεριαλιστικού χαρακτήρα του διεθνούς γυναικείου κινήματος, αλλά και το να γίνει ο αγώνας για τα δικαιώματα των γυναικών υπόθεση όλων των εργαζομένων.

Τέλος, στο προσκήνιο βρέθηκε η ολοένα αυξανόμενη σημασία της διεθνιστικής αλληλεγγύης απέναντι στους λαούς που αντιπαλεύουν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Κάτι που ανέδειξε, άλλωστε, η διεξαγωγή του συνεδρίου - για πρώτη φορά στην 62χρονη ιστορία της ΠΔΟΓ - σε χώρα της Λατινικής Αμερικής και συγκεκριμένα τη Βενεζουέλα, όπου τα τελευταία χρόνια ο λαός διεξάγει ένα σημαντικό αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστές και για να ξεφύγει από τη δυστυχία, με την πολύτιμη στήριξη της κυβέρνησης Τσάβες.

Χαρακτηριστικό των διαστάσεων που έλαβε το Συνέδριο στη Βενεζουέλα ήταν η συμμετοχή στην έναρξη των εργασιών του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Χόρχε Ροντρίγκες και του υπουργού Λαϊκής Συμμετοχής για την Κοινωνική Ανάπτυξη, Νταβίδ Βελάσκες. Επίσης, στις 12/4, ο πρόεδρος της χώρας Ούγο Τσάβες Φρίας παρουσίασε την εκπομπή «Αλό Πρεζιντέντε» (που προβάλλει τρεις φορές τη βδομάδα η δημόσια τηλεόραση) από κεντρική αίθουσα του πολυχώρου «Τερέσα Καρένιο», με τη συμμετοχή των εκατοντάδων αντιπροσώπων και προσκεκλημένων στη διοργάνωση.

Στο Συνέδριο συμμετείχε πενταμελής αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, αποτελούμενη από την πρόεδρο Καλλιόπη Μπουντούρογλου και τα μέλη του προεδρείου Χριστίνα Σκαλούμπακα, Μαιρήνη Στεφανίδη, Βασιλεία Παπαρήγα και Βιβή Τσοτσώνη.

Γυναίκες από τη Βολιβία, το Βιετνάμ, την Αγκόλα, την Κούβα, το Λίβανο, την Ισπανία, τις Φιλιππίνες, τη Βραζιλία, την Κολομβία, την Ινδία και δεκάδες ακόμα χώρες μίλησαν για τα προβλήματα και τους αγώνες των γυναικών στις πατρίδες τους, στις αίθουσες των πολυχώρων «Τερέσα Καρένιο» και «Πάρκε Σεντράλ», όπου διεξήχθησαν οι εργασίες του συνεδρίου, στο κέντρο του Καράκας και με συνθήματα όπως «Απέναντι στον ιμπεριαλισμό η ενότητα των λαών μας» να δίνουν το στίγμα.

Στα δέκα περίπου θεματικά εργαστήρια που φιλοξένησε το Συνέδριο, αποτυπώθηκε ότι η ένταση της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας βαθαίνει τη γυναικεία ανισοτιμία, αυξάνει την ανεργία, τσακίζει το ίδιο το δικαίωμα στη μητρότητα, υπονομεύει το δικαίωμα στη δουλιά με πλήρη δικαιώματα, την πρόνοια, την υγεία, τη σωματική και ψυχική ασφάλεια, ακόμα και μέσα στην ίδια την οικογένεια.

Ιδιαίτερα γόνιμη ήταν η παρέμβαση της ΟΓΕ, η οποία, ανάμεσα σε άλλες παρεμβάσεις, παρουσίασε την εισήγηση στη συζήτηση για «Τα δικαιώματα των γυναικών στην εργασία, την υγεία, τη μόρφωση, την Κοινωνική Ασφάλιση κλπ.», όπου έγινε πλούσιος διάλογος. Αναφερόμενη στη σημασία του συνεδρίου, η Βιβή Τσοτσώνη τόνισε στο «Ρ»: «Στο Συνέδριο μεταφέρθηκαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στον κόσμο, τα οποία εκτέθηκαν με θλίψη και αγωνία για το αύριο. Απ' την άλλη μεριά, όμως, έγινε φανερό ότι οι αντιιμπεριαλιστικές οργανωμένες γυναικείες δυνάμεις ανά τον κόσμο αποτελούν ελπίδα για την ενίσχυση του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα, σε εθνικό, αλλά και διεθνές επίπεδο. Τονίστηκε ακόμα η ανάγκη να δυναμώσει η συνεργασία ανάμεσά τους, αλλά και ο συντονισμός με το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, για να ενισχυθεί η πάλη ενάντια στην πολιτική που γεννά τα προβλήματα των γυναικών, και αποτυπώθηκε το πείσμα για συνέχιση του αγώνα όσο αυτά θα υπάρχουν».

Συντονίστρια για την Περιφέρεια της Ευρώπης εκλέχτηκε η ΟΓΕ, ενώ αντιπρόεδρος από την ίδια περιοχή επανεκλέχτηκε η Παγκύπρια Ομοσπονδία Γυναικείων Οργανώσεων (ΠΟΓΟ). Πρόεδρος της ΠΔΟΓ επανεκλέχτηκε η Βραζιλιάνα Μάρσια Κάμπος.

Ακόμα, με αφορμή το 14ο Συνέδριο της ΠΔΟΓ, πραγματοποιήθηκε στο Καράκας η 2η Διεθνής Συνάντηση Νέων Γυναικών.

Κορυφαία στιγμή της παραμονής των εκατοντάδων γυναικών στη Βενεζουέλα ήταν η συμμετοχή τους, και της αντιπροσωπείας της ΟΓΕ, το απόγευμα της Παρασκευής 13/4, στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση, για τη συμπλήρωση 5 χρόνων από την 13η Απρίλη του 2002, όταν ο λαός της χώρας ανέτρεψε τα σχέδια των ιμπεριαλιστών που εκδηλώθηκαν με το πραξικόπημα της 11ης του ίδιου μήνα.

Πλήθος κόσμου κάθε ηλικίας, γονείς με τα παιδιά τους, εργαζόμενοι, νέοι, ξεκινώντας από τις γειτονιές τους, πλημμύρισαν στην κυριολεξία τους κεντρικούς δρόμους του Καράκας, τη λεωφόρο Ουρδανέτα και όλη την περιοχή γύρω από το Προεδρικό Μέγαρο Μιραφλόρες, εκφράζοντας ακόμα μια φορά ότι στηρίζουν ολόπλευρα την Μπολιβαριανή Διαδικασία, με συνθήματα όπως «Μόνο ένας λαός μπορεί να σώσει ένα λαό». Ιδιαίτερα μαχητικό ήταν το μπλοκ του ΚΚ Βενεζουέλας, όπου βρέθηκε και η αντιπροσωπεία της ΟΓΕ.

Θερμό χαιρετισμό σ' όλες τις αγωνιζόμενες γυναίκες του κόσμου, «τις αγωνιζόμενες γυναίκες από τη Βηρυτό μέχρι την Αβάνα και από την Καλκούτα μέχρι το Βελιγράδι, που έσμιξαν στο 14ο Συνέδριο της ΠΔΟΓ», έστειλε η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας Καλλιόπη Μπουντούρογλου, παρεμβαίνοντας στην Ολομέλεια της δεύτερης μέρας των εργασιών του Συνεδρίου (10/4).

Αφού χαιρέτισε ιδιαίτερα τους λαούς της Βενεζουέλας και της Κούβας που αντιστέκονται ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και ανέδειξε πόσο σημαντική είναι η ενίσχυση της αλληλεγγύης απέναντί τους, η πρόεδρος της ΟΓΕ, αναφέρθηκε στην εμπειρία των γυναικών της περιοχής μας:

«Σήμερα, οι γυναίκες της Ευρώπης δέχονται από τις πολιτικές της ΕΕ μια βάρβαρη επίθεση στα εργασιακά, στα ασφαλιστικά, στα αναπαραγωγικά δικαιώματα, στα δικαιώματά τους στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Κοινωνική Πρόνοια».

Επισήμανε πως πρέπει «να 'χουμε καθαρό ότι η επίθεση στα δικαιώματα των γυναικών της ΕΕ έχουν και θα έχουν σοβαρό αρνητικό αντίκτυπο στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου». Γι' αυτό και «τα μηνύματα του Συνεδρίου θα φτάσουν στις γυναίκες όλου του κόσμου όχι με e-mail, αλλά με ζωντανές, αγωνιστικές, μαχητικές, αντιιμπεριαλιστικές φωνές».

Καταλήγοντας, υπογράμμισε: «Οι γυναίκες αποτελούν μια σημαντική δύναμη που δίπλα στις ταξικές εργατικές δυνάμεις κάθε χώρας μπορούν να ανατρέψουν την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.Viva las mujeres en lucha! (Ζήτω οι γυναίκες που αγωνίζονται)»!

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς εκ μέρους της εργατικής τάξης της Ελλάδας και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος μετέφερε στο 14ο Συνέδριο η Χρυσούλα Λαμπούδη, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και υπεύθυνη της Γραμματείας Γυναικών, παρεμβαίνοντας στην Ολομέλεια στις 12 του Απρίλη.

Μεταφέροντας την εμπειρία των εργαζόμενων γυναικών της Ελλάδας, τόνισε πως το σημαντικότερο πρόβλημά τους είναι η ανεργία. «Οι άνεργες γυναίκες αποτελούν το 63% του συνολικού αριθμού των ανέργων στην Ελλάδα. Και η πλειοψηφία των άνεργων γυναικών είναι νέα κορίτσια. Το άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι οι χαμηλές αμοιβές και οι χαμηλοί μισθοί. Δεν υπάρχει ισοτιμία ούτε στις αμοιβές, ούτε στις εργασιακές σχέσεις, αφού οι εργαζόμενες γυναίκες πλήττονται πολύ από τη μερική απασχόληση και το παρτ-τάιμ. Αυτή την περίοδο με πρόσχημα την ισοτιμία ανδρών-γυναικών οι βιομήχανοι και η κυβέρνηση προσπαθούν να αυξήσουν τα όρια ηλικίας των εργαζόμενων γυναικών. Με ψεύτικες δικαιολογίες και ψεύτικα επιχειρήματα. Τα πράγματα στην Ελλάδα είναι ακόμα χειρότερα για τις εργαζόμενες γυναίκες οικονομικές μετανάστριες. Τις εκμεταλλεύονται οι βιομήχανοι ακόμα πιο πολύ. Αυτές είναι οι συνέπειες από την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση».

Σημειώνοντας πως «τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ελλάδα κυβερνούν πότε οι σοσιαλδημοκράτες και πότε οι νεοφιλελεύθεροι», εξήγησε ότι σήμερα στην Ευρώπη επιβεβαιώνεται ότι και οι δύο έχουν την ίδια στρατηγική και τακτική, ακολουθούν την ίδια πολιτική σε βάρος της εργατικής τάξης και όλων των λαϊκών στρωμάτων, είναι υπηρέτες των μονοπωλίων και των πολυεθνικών.

Η Χρ. Λαμπούδη επισήμανε: «Η παγκόσμια εργατική τάξη πρέπει να καταλάβει ότι η πολιτική των ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ενωση και η πολιτική της συνολικά, είναι εχθροί των λαών και των λαϊκών κινημάτων. Σήμερα ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και ενάντια στο κεφάλαιο είναι το πρώτο καθήκον για γυναίκες, άντρες και παιδιά!».

Υπογράμμισε ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα μας αναπτύσσει σημαντική δράση στους κλάδους και τους τόπους δουλιάς, για τη δημιουργία Επιτροπών Γυναικών, την ένταξη των γυναικών στα συνδικάτα και την ανάδειξή τους στις διοικήσεις τους, για να πρωτοστατούν στους αγώνες. Τόνισε ακόμα πως ένα σημαντικό κομμάτι εργαζόμενων γυναικών συμμετέχει στους αγώνες και καταλαβαίνει ότι μαζί, γυναίκες και άντρες, πρέπει να αγωνιστούν μέσα από τα συνδικάτα.

Ωστόσο, «η δουλιά που κάνουμε είναι πολύ δύσκολη. Εχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλούς αντιπάλους. Εχουμε τους καπιταλιστές, έχουμε τις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ενωση που προσπαθούν να πείσουν τις γυναίκες να μη συμμετέχουν, να μην αγωνίζονται. Εχουμε τα μεγάλα ιδιωτικά Μέσα Ενημέρωσης, έχουμε τις ιδιωτικές TV, έχουμε το CNN και το BBC που γεμίζουν το κεφάλι των γυναικών με μεγάλα ψέματα και τους λένε ότι αν είναι ωραίες... αν έχουν ωραίο χτένισμα, αν φορέσουν καινούρια αρώματα θα πετύχουν στη ζωή τους. Είναι ιδεολογικά ψέματα των αντιπάλων μας. Ολοι αυτοί είναι εχθροί της παγκόσμιας εργατικής τάξης».

Και καταλήγοντας, μεταξύ άλλων τόνισε:

«Παρά τις δυσκολίες εμείς είμαστε αισιόδοξοι. Το παράδειγμα της Κούβας, το παράδειγμα της Βενεζουέλας, δείχνουν ότι οι ιμπεριαλιστές δεν είναι ανίκητοι. Ανίκητοι είναι οι λαοί που αγωνίζονται. Οι λαοί που αντιστέκονται.

Για να πετύχουμε τους στόχους μας χρειαζόμαστε αγωνιστικές, ταξικές, γερές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Στην Ελλάδα τέτοιο ρόλο παίζει το ΠΑΜΕ, που έχει στη δύναμή του όλα τα μεγάλα ταξικά προσανατολισμένα συνδικάτα. Το ΠΑΜΕ είναι μέλος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας και έχει αδελφικές σχέσεις με όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Πιστεύουμε στον προλεταριακό διεθνισμό και αγωνιζόμαστε για την κατάργηση της εκμετάλλευσης... Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη!».