Αγωνιστικούς χαιρετισμούς εκ μέρους της εργατικής τάξης της Ελλάδας και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος μετέφερε στο 14ο Συνέδριο η Χρυσούλα Λαμπούδη, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και υπεύθυνη της Γραμματείας Γυναικών, παρεμβαίνοντας στην Ολομέλεια στις 12 του Απρίλη.

Μεταφέροντας την εμπειρία των εργαζόμενων γυναικών της Ελλάδας, τόνισε πως το σημαντικότερο πρόβλημά τους είναι η ανεργία. «Οι άνεργες γυναίκες αποτελούν το 63% του συνολικού αριθμού των ανέργων στην Ελλάδα. Και η πλειοψηφία των άνεργων γυναικών είναι νέα κορίτσια. Το άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι οι χαμηλές αμοιβές και οι χαμηλοί μισθοί. Δεν υπάρχει ισοτιμία ούτε στις αμοιβές, ούτε στις εργασιακές σχέσεις, αφού οι εργαζόμενες γυναίκες πλήττονται πολύ από τη μερική απασχόληση και το παρτ-τάιμ. Αυτή την περίοδο με πρόσχημα την ισοτιμία ανδρών-γυναικών οι βιομήχανοι και η κυβέρνηση προσπαθούν να αυξήσουν τα όρια ηλικίας των εργαζόμενων γυναικών. Με ψεύτικες δικαιολογίες και ψεύτικα επιχειρήματα. Τα πράγματα στην Ελλάδα είναι ακόμα χειρότερα για τις εργαζόμενες γυναίκες οικονομικές μετανάστριες. Τις εκμεταλλεύονται οι βιομήχανοι ακόμα πιο πολύ. Αυτές είναι οι συνέπειες από την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση».

Σημειώνοντας πως «τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ελλάδα κυβερνούν πότε οι σοσιαλδημοκράτες και πότε οι νεοφιλελεύθεροι», εξήγησε ότι σήμερα στην Ευρώπη επιβεβαιώνεται ότι και οι δύο έχουν την ίδια στρατηγική και τακτική, ακολουθούν την ίδια πολιτική σε βάρος της εργατικής τάξης και όλων των λαϊκών στρωμάτων, είναι υπηρέτες των μονοπωλίων και των πολυεθνικών.

Η Χρ. Λαμπούδη επισήμανε: «Η παγκόσμια εργατική τάξη πρέπει να καταλάβει ότι η πολιτική των ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ενωση και η πολιτική της συνολικά, είναι εχθροί των λαών και των λαϊκών κινημάτων. Σήμερα ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και ενάντια στο κεφάλαιο είναι το πρώτο καθήκον για γυναίκες, άντρες και παιδιά!».

Υπογράμμισε ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα μας αναπτύσσει σημαντική δράση στους κλάδους και τους τόπους δουλιάς, για τη δημιουργία Επιτροπών Γυναικών, την ένταξη των γυναικών στα συνδικάτα και την ανάδειξή τους στις διοικήσεις τους, για να πρωτοστατούν στους αγώνες. Τόνισε ακόμα πως ένα σημαντικό κομμάτι εργαζόμενων γυναικών συμμετέχει στους αγώνες και καταλαβαίνει ότι μαζί, γυναίκες και άντρες, πρέπει να αγωνιστούν μέσα από τα συνδικάτα.

Ωστόσο, «η δουλιά που κάνουμε είναι πολύ δύσκολη. Εχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλούς αντιπάλους. Εχουμε τους καπιταλιστές, έχουμε τις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ενωση που προσπαθούν να πείσουν τις γυναίκες να μη συμμετέχουν, να μην αγωνίζονται. Εχουμε τα μεγάλα ιδιωτικά Μέσα Ενημέρωσης, έχουμε τις ιδιωτικές TV, έχουμε το CNN και το BBC που γεμίζουν το κεφάλι των γυναικών με μεγάλα ψέματα και τους λένε ότι αν είναι ωραίες... αν έχουν ωραίο χτένισμα, αν φορέσουν καινούρια αρώματα θα πετύχουν στη ζωή τους. Είναι ιδεολογικά ψέματα των αντιπάλων μας. Ολοι αυτοί είναι εχθροί της παγκόσμιας εργατικής τάξης».

Και καταλήγοντας, μεταξύ άλλων τόνισε:

«Παρά τις δυσκολίες εμείς είμαστε αισιόδοξοι. Το παράδειγμα της Κούβας, το παράδειγμα της Βενεζουέλας, δείχνουν ότι οι ιμπεριαλιστές δεν είναι ανίκητοι. Ανίκητοι είναι οι λαοί που αγωνίζονται. Οι λαοί που αντιστέκονται.

Για να πετύχουμε τους στόχους μας χρειαζόμαστε αγωνιστικές, ταξικές, γερές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Στην Ελλάδα τέτοιο ρόλο παίζει το ΠΑΜΕ, που έχει στη δύναμή του όλα τα μεγάλα ταξικά προσανατολισμένα συνδικάτα. Το ΠΑΜΕ είναι μέλος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας και έχει αδελφικές σχέσεις με όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Πιστεύουμε στον προλεταριακό διεθνισμό και αγωνιζόμαστε για την κατάργηση της εκμετάλλευσης... Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη!».