Με δόλωμα το ότι η επιλογή σπουδών θα γίνεται ένα χρόνο αργότερα απ' ό,τι σήμερα - θα την κάνει κανείς στα 19 του χρόνια κι όχι στα 18 του - προσπαθεί ο Θ. Βερέμης να πλασάρει τα επόμενα κυβερνητικά μέτρα για την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση μέσω «προπαρασκευαστικού έτους». Περνάει στα ψιλά όμως την ουσία της πρότασης που συνοδεύεται από: Υποβάθμιση των σπουδών ανώτατης εκπαίδευσης και μείωσή τους κατά ένα έτος. Προκειμένου να φτιάξει το περιβόητο «προπαρασκευαστικό έτος» (το οποίο θα είναι μια μεταλυκειακή «σούπα» ανεξάρτητη από την επιστημονική ειδίκευση), η κυβέρνηση δηλώνει διά στόματος της διορισμένης επιτροπής Βερέμη ότι θα μετατρέψει τις τετραετείς σπουδές σε τριετείς και τις πενταετείς σε τετραετείς... στα πρότυπα των αγγλοσαξονικών αποστεωμένων bachelor.

Το ενδιαφέρον μάλιστα είναι ότι ανάλογη μ' αυτή την πρόταση υποβάθμισης των σπουδών είναι η πρόταση του ΣΥΝ, που παρουσιάζοντας τις θέσεις του πριν ένα μήνα είχε ζητήσει τα ίδια, βαφτίζοντας την πρόταση «ελεύθερη πρόσβαση». Είχαν ξεχάσει όμως οι του ΣΥΝ να σημειώσουν ότι οι ταξικοί φραγμοί θα μεταφερθούν αμέσως μετά το «προπαρασκευαστικό έτος» όπου θα γίνεται το ξεδιάλεγμα για το ποιοι θα συνεχίσουν στις τρίχρονες σπουδές και ποιοι όχι.

Ο τραπεζικός γίγαντας Citigroup, ενδέχεται, σύμφωνα με τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, να περικόψει 26.000 θέσεις εργασίας (το 8% του εργατικού δυναμικού), ενώ κατ' άλλους οι απολύσεις προσωπικού ενδέχεται να φτάσουν και τα 45.000 άτομα.

Αυτή είναι η συνήθης... θεραπεία, στην οποία καταφεύγουν οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι διεθνώς - όχι μόνο στο χρηματοπιστωτικό τομέα - όταν, για διάφορους λόγους, εκδηλώνεται κάμψη των δεικτών κερδοφορίας. Και η ανάκαμψη των κερδών, συνοδεύεται από σύγχρονες ανθρωποθυσίες, που παίρνουν τη μορφή των μαζικών απολύσεων. Τέτοιοι λόγοι μπορεί να είναι η είσοδος της οικονομίας σε φάση ύφεσης, ο οξύτατος οικονομικός ανταγωνισμός που εκδηλώνεται διεθνώς από τους επιχειρηματικούς κολοσσούς για τον έλεγχο των αγορών, ή ακόμα και η κεφαλαιοκρατική διαχείριση, της αυξημένης παραγωγικότητας της εργασίας, η οποία, αντί να βελτιώνει τους γενικότερους όρους εργασίας, χρησιμοποιείται σαν μοχλός αύξησης της κεφαλαιοκρατικής κερδοφορίας. Και να φανταστεί κανείς, ότι στις ΗΠΑ, όπου έχει την έδρα της η Citigroup, δεν υπάρχει κανένας περιορισμός, κανένα εμπόδιο στις απολύσεις των εργαζόμενων. Οταν οι τελευταίοι αξιοποιούνται κεφαλαιοκρατικά (παράγουν υπεραξία) αποκτούν το δικαίωμα στην εργασία. Οταν όμως οι παλίρροιες και οι αμπώτιδες της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής, τους κάνουν περιττούς, τους πετούν χωρίς προσχήματα στο δρόμο. Η απελευθέρωση των απολύσεων, αποτελεί βασικό αίτημα και του ελληνικού κεφαλαίου...