Του Ηλία Μακρή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Από αυτό, όμως, ως το σημείο να «αρπάζεται» ο συνήθης ύποπτος jpretenteris@dolnet.gr για να ξιφουλκήσει, δήθεν, κατά της βίας γενικά, υπάρχει τεράστια απόσταση. Συνιστά ήδη βία κατά της λογικής και μόνο που μια τέτοια υπογραφή ζητά να μπει στην άκρη η βία.

Από πού κι ως πού ένας αστός και μάλιστα από τους πιο χυδαίους εκπροσώπους της τάξης του αποκτά δικαίωμα να μιλά ενάντια στη βία;

Δυο αράδες παρακάτω, η τάξη του με μια υπογραφή στέλνει σε αργό θάνατο 600 εργάτες. Νόμιμη, νομιμότατη η βία που ασκούν οι καπιταλιστές. Βάρδα μη μάθουν και οι εργάτες ως τάξη ότι έχουν κάθε δικαίωμα να είναι εξαιρετικά βίαιοι κατά των καπιταλιστών βιαστών τους.

Αυτό που ενοχλεί τους Πρετεντέρηδες δεν είναι η βία αυτή καθαυτή. Ζουν μέσα σ' αυτήν. Ζουν απ' αυτήν. Ασκηση βίας είναι η ίδια η «δουλιά» τους. Μπορούν να χύσουν τόνους δακρύων για τους 170 - χτες - νεκρούς στο Ιράκ, αλλά δε ζητούν να σταματήσει η κατοχή της χώρας. Αυτή είναι νόμιμη βία κι αυτήν την έχουν καθαγιασμένη στις συνειδήσεις τους.

Θα ανάψουνε πολλά κεράκια για τα παιδιά στη Βιρτζίνια. Αλλά ούτε ένα για τα εκατομμύρια των αστέγων, των φυλακισμένων, των ανέργων, των πεινασμένων, των νεκρών των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Θα συνεχίζουν, όμως, να αγανακτούν για τη βία. Οχι τη βία που ασκούν οι ίδιοι. Αλλά τη βία που μετά γνώσεως θα θεωρήσουν αργά ή γρήγορα ως δικαίωμά τους οι από κάτω ενάντια στους κυρίαρχους.

Αιώνες παλεύουν να πείσουν τους από κάτω ότι πρέπει να γυρνάνε το μάγουλο. Κι έρχεται η ρημάδα η ζωή να δικαιώσει ξανά και ξανά ότι μόνο με βία κυλά η ζωή. Είτε αυτή είναι βία για να κρατηθεί όρθιο ένα αντιδραστικό σύστημα, είτε βία για να ανατραπεί.

Οι λεγόμενες «παραβατικές συμπεριφορές», είναι απλά περιστατικά παράγωγα του βάρβαρου συστήματος όπου η βία κάνει παρέλαση.

Οσο οι αστοί ξορκίζουνε τη βία, τόσο περισσότερο πρέπει να νιώθουν τη βία να τους χτυπάει την πόρτα. Οχι με τον ανούσιο τρόπο μιας σφαίρας. Αλλά εκεί που πράγματι τους πονά: Στην αφαίρεση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Αυτή είναι η πηγή της βίας των αστών πάνω στους εργάτες. Από αυτή τη βία προέρχεται και κάθε άλλη δευτερεύουσα. Αυτή η πηγή πρέπει να στερέψει.

Και για να γίνει αυτό κάθε άσκηση βίας πάνω στους αστούς είναι θεμιτή. Αν σ' αυτό συμφωνήσουμε, κύριε Πρετεντέρη, μπορούμε μετά να μιλήσουμε και για ένα «πλαίσιο διαδικασιών και αξιών»...

Σαν κι αυτές που πρεσβεύει ο Γκορμπατσόφ. Που αφού έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για την παλινόρθωση του καπιταλισμού, τώρα τον ενοχλούν, δήθεν, οι συνέπειες από τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Αυτό δεν είναι απλά οπορτουνισμός...