ICON

Ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής επιχείρησε να παρουσιάσει μια ειδυλλιακή εικόνα για την κατάσταση στη γεωργία, που δυστυχώς απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Εκρυψε όσο μπορούσε την πολιτική υποτέλειας και συμβιβασμού της κυβέρνησής του στην ΕΕ και τον ΠΟΕ. Αρχισε να αραδιάζει ποσά κοινοτικών κονδυλίων και έγκαιρες επιδοτήσεις, ενώ επίσης λάνσαρε και το μοντέλο του σύγχρονου αγρότη επιχειρηματία. Και για λόγους δημιουργίας επικοινωνιακών εντυπώσεων ξανανέφερε πως θα ξαναζητηθεί από την ΕΕ η μείωση του ΦΠΑ για τα αγροτικά μηχανήματα...

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου κινήθηκε και αυτός στο επίπεδο της δημιουργίας φτηνών εντυπώσεων, αφού επί της ουσίας δεν είχε να διαφωνήσει και πουθενά. Ανέφερε ότι οι 13 μελέτες για ανάπτυξη της υπαίθρου δεν έγιναν ακόμα και κάλεσε τον πρωθυπουργό και τα μέλη της κυβέρνησης να μην πηγαίνουν στις διαπραγματεύσεις στην ΕΕ γιατί γυρίζουν με χειρότερα αποτελέσματα. Εκανε λόγο για στροφή στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα και έφερε ως παράδειγμα το βαμβάκι και την Ισπανία. Ομως δεν ανέφερε ότι στην Ισπανία η βαμβακαλλιέργεια έπεσε το 2006 στους 140.000 τόνους, από τους 330.000 - 350.000 τόνους που ήταν. Αυτό είναι το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ για την Ελλάδα;.. Αναφέρθηκε επίσης στην κοινωνία της πληροφορίας και της γνώσης που το ΠΑΣΟΚ θα μεταδώσει στους αγρότες. Δηλαδή, αν γίνει αυτό οι μικρομεσαίοι αγρότες θα μπορούν να συνεχίσουν να παράγουν και να καλλιεργούν;..

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος με τη σειρά του ξανακινήθηκε μέσα στα όρια της βελτίωσης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ και αναρωτήθηκε αν οι επιδοτήσεις της νέας ΚΑΠ πρέπει να είναι αποσυνδεδεμένες ή συνδεδεμένες. Διαπίστωσε ότι η αγροτιά είναι ΚΑΠΗ, παραβλέποντας ότι υπάρχουν ακόμα και νέοι αγρότες που θέλουν να ζήσουν και να δουλέψουν στα χωριά τους. Εκανε λόγο επίσης για αυτάρκη αγορά, χωρίς να δώσει και πολλές διευκρινίσεις και πρόσθεσε ότι ο ΣΥΝ δε λέει απλώς να φύγει η χώρα από την ΕΕ, αλλά δεν είπε και τι ακριβώς λέει...

Η διαφορά πολιτικής και αντίληψης των πραγμάτων που έχει το ΚΚΕ φάνηκε και τούτη τη φορά από τα όσα έθεσε στην αίθουσα της Βουλής η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Στο ξεκίνημα της ομιλίας της, τόνισε πως «το αγροτικό ζήτημα, το πρόβλημα που απασχολεί τη μικρομεσαία αγροτιά, συνιστά για μας ένα πελώριο κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο, νομιμοποιημένο βεβαίως τυπικά, διαχρονικά, από τις κυβερνητικές πολιτικές που ακολουθήθηκαν. Υπάρχουν και κουμπάροι και κουμπαριές σ' αυτό το σκάνδαλο. Η μήτρα του και οι διασυνδέσεις του σχετίζονται με τις αποφάσεις - επιλογές του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και ιδιαίτερα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πολιτικές οι οποίες υλοποιήθηκαν πιστά, ανεξάρτητα από επιμέρους αντιφάσεις ή διαχειριστικές ικανότητες, τόσο από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όσο και από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και κανένας δικομματικός καυγάς δεν μπορεί να κρύψει και να σκεπάσει αυτή τη σύμπλευση».

Η Αλ. Παπαρήγα έθεσε ξεκάθαρα τις προτάσεις του ΚΚΕ για τους αγρότες, που είναι:

• Ουσιαστική μείωση του κόστους παραγωγής, με έλεγχο των τιμών των αγροτικών εφοδίων.
• Ελεγχος των τιμών των αγροτικών εφοδίων και μηχανημάτων, με εκτέλεση βασικών έργων υποδομής, με επιστροφή ολόκληρου του ΦΠΑ, με αγροτικό τιμολόγιο της ΔΕΗ.
• Αναβάθμιση των δημόσιων αγροτικών οργανισμών και υπηρεσιών και δωρεάν επιστημονικοτεχνική στήριξη των αγροτών και των συνεταιρισμών.
• Εκδημοκρατισμός και στήριξη των συνεταιρισμών σε βάρος της κερδοσκοπίας των εμποροβιομηχάνων.
• Πραγματική ρύθμιση των αγροτικών χρεών, σταμάτημα του ξεπουλήματος των συνεταιριστικών εταιρειών στους ιδιώτες.
• Κρατική Αγροτική Τράπεζα.
• Περιορισμός και έλεγχος των εισαγωγών αγροτικών και ζωοκομικών προϊόντων και προστασία των καταναλωτών από άγνωστης και αμφίβολης καταλληλότητας προϊόντα.
• Δημιουργία υποδομών και ανάπτυξη της θαλάσσιας αλιείας.
• Αφορολόγητο πετρέλαιο και χωροθέτηση των θαλάσσιων καλλιεργειών με περιβαλλοντικά και αλιευτικά κριτήρια.
• Κατάργηση όλων των «νόμιμων» και παράνομων παρακρατήσεων και καταβολή ολόκληρων των επιδοτήσεων στους δικαιούχους αγρότες.
• Προνομιακά στεγαστικά προγράμματα για τους νέους αγρότες και τις τρίτεκνες οικογένειες.
• Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, Πρόνοια και Παιδεία, δημιουργία πολιτιστικών κέντρων για τον ελεύθερο χρόνο των κατοίκων της υπαίθρου.
• Αμεσο διπλασιασμό των αγροτικών συντάξεων, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης και κατάργηση της εισφοράς για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

ICON

Εμείς βάζουμε το εξής ζήτημα: Σχέσεις με τους πάντες. Οι παραγωγικές, όμως, δυνατότητες της χώρας θα αναπτυχθούν; Να σας πω ένα παράδειγμα, φιλικό, δικό μας παράδειγμα: Η Κούβα. Η Κούβα μέχρι το 1989-1990, χώρα η οποία είχε την αμέριστη διεθνιστική βοήθεια των σοσιαλιστικών χωρών και ιδιαίτερα της Σοβιετικής Ενωσης, ακριβώς λόγω αυτής της βοήθειας, που ήταν και αμοιβαία, δεν είχε αναπτύξει όλες τις παραγωγικές της δυνατότητες. Υπολόγιζε ότι μέσα σε ένα διεθνή σοσιαλιστικό καταμερισμό μπορούσε να σταθεί. Δεν υπολόγιζε - εδώ δεν το υπολόγισαν οι πιο δυνατές χώρες - αυτό που έγινε. Το 1989, όταν έμεινε στον άσο, είπε ότι κακώς έκανα. Ανακάλυψε και μάλιστα έδωσε βάρος στα προϊόντα διατροφής. Αλλαξαν οι διατροφικές συνήθειες του λαού. Υπήρχαν προϊόντα που μπορούσε να παράγει η Κούβα και δεν τα παρήγαγε, όχι γιατί έφταιγε η Σοβιετική Ενωση, αλλά γιατί δεν ήταν ορισμένα είδη μέσα στη διατροφή των Λατινοαμερικανών και άρχισε να τα καλλιεργεί».

Σε συνέχεια των παραπάνω, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε: «Εδώ βγαίνει ένα συμπέρασμα και για εμάς, τους κομμουνιστές. Βεβαίως διεθνισμός, βεβαίως ανταλλαγές, δεν μπορεί να υπάρχει αυτάρκεια, είναι λάθος, αλλά και από την άλλη μεριά, όταν ζεις σε έναν κόσμο τέτοιο, όπου υπάρχει και οικονομική κρίση, υπάρχουν και οι πόλεμοι, υπάρχουν οι εκβιασμοί, πρέπει στο έπακρο να αναπτύσσεις τις αναπτυξιακές σου δυνατότητες. Τι να τα κάνουμε εμείς τα κοινοτικά ποσά, όταν είναι σε βάρος παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και σε βάρος των μικρομεσαίων;».

Eurokinissi

Ενα από τα σοβαρά προβλήματα που τέθηκε είναι αυτό της διατροφικής εξάρτησης της χώρας και των μεγάλων εισαγωγών, που δε γίνονται τυχαία. Τα εισαγόμενα προϊόντα δε φέρνουν κέρδος στη μικρομεσαία αγροτιά άλλων χωρών, αλλά στα μεγάλα αγροτοβιομηχανικά συγκροτήματα εντός και εκτός ΕΕ. Ομως, έτσι το έλλειμμα του ισοζυγίου των αγροτικών προϊόντων μεγαλώνει και είναι απαράδεκτο να εξαρτάται μια χώρα σαν την Ελλάδα, με τέτοιο έδαφος, με τέτοιο χώμα, με τέτοιο κλίμα, με τέτοια γεωγραφική θέση, από τις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων. Γι' αυτό το ΚΚΕ θεωρεί πως αυτό που συμβαίνει είναι ένα πολύ μεγάλο σκάνδαλο.

Είναι γεγονός ότι η ύπαιθρος υποφέρει και αυτό επισήμανε και η Αλ. Παπαρήγα στην παρέμβασή της προσθέτοντας τα εξής: «Ο,τι και να εξαγγέλλετε, για μας δεν παρέχει καμία εγγύηση. Επίσης, θα ήθελα να αποδείξουμε, όσο μπορούμε καλύτερα στα όρια μιας ομιλίας, αυτό το βασικό πρόβλημα που λέμε, "τη συγκέντρωση", γιατί αυτό είναι το πρόβλημα. Ολοι μιλάνε για αγροτιά, αλλά εμείς ξεκαθαρίζουμε ότι μιλάμε για το φτωχό αγρότη. Μιλάμε αποκλειστικά μόνο γι' αυτόν. Οι άλλοι δεν έχουν ανάγκη την υπεράσπισή μας. Για παράδειγμα, λέγεται ότι ιδιαίτερο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ο μικρός κλήρος, η μικρή ιδιοκτησία, που δυσκολεύει την παραγωγικότητα, αυξάνει το κόστος, δυσκολεύει τον εκσυγχρονισμό. Βεβαίως. Ετσι, είναι. Εδώ υπάρχουν δύο δρόμοι λύσης του ζητήματος: Ο ένας δρόμος είναι αυτός που ακολουθείτε χρόνια τώρα, Ευρωπαϊκή Ενωση, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και τούμπαλιν. Βεβαίως. Να φύγει ο μικρομεσαίος από τη μέση και να κυριαρχήσει το μεγάλο καπιταλιστικό νοικοκυριό. Ο άλλος δρόμος είναι ο διαφορετικός, δηλαδή η συνεταιριστικοποίηση του μικρομεσαίου, ο παραγωγικός συνεταιρισμός. Βεβαίως, αυτό απαιτεί διαφορετικές πολιτικές προϋποθέσεις, αλλά ως αίτημα αντικειμενικά είναι επίλυση και σήμερα, ως τρόπος επίλυσης και ξεπεράσματος των οποιωνδήποτε μειονεκτημάτων που έχει ο μικρός κλήρος, η μικρή ιδιοκτησία, η μικρή παραγωγή».

Στα όσα είπε ο πρωθυπουργός για το καρτέλ γάλακτος, η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε: «Μιλήσατε, κύριε πρωθυπουργέ, για ολιγοπωλιακές επιχειρήσεις. Εμείς τις λέμε "μονοπώλια". Δεν έχει σημασία. Μα, αυτό δεν είναι καμία παρέκκλιση. Δεν είναι αποτέλεσμα ούτε "κουμπάρων", ούτε "κουμπαριάς". Καθαρά πράγματα. Αυτό είναι αντικειμενική εξέλιξη. Από τη στιγμή που η ανάπτυξη καθορίζεται από το κεφάλαιο και για το κεφάλαιο, από τη στιγμή που υλοποιείτε όλες αυτές τις κατευθύνσεις της Συνθήκης του Μάαστριχτ, θα υπάρξουν ολιγοπώλια και μονοπώλια».

Ενα από τα αξιοσημείωτα σημεία της ομιλίας της Αλ. Παπαρήγα αφορά στη στάση της φτωχομεσαίας αγροτιάς, θέτοντας το εξής ερώτημα: «Πού θα αποδώσει η μικρομεσαία αγροτιά την ευθύνη;». Κι ακολούθως σημείωσε: «Βεβαίως, πρέπει να στείλει το χαρτί και την τιμωρία της και έξω από την Ελλάδα. Ας το πω έτσι σχηματικά, στις Βρυξέλλες. Πρέπει να το στείλει και στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Αλλά η διαμαρτυρία της εκεί είναι μόνο διαμαρτυρία πολιτική. Δεν έχει πρακτικό αντίκρισμα. Το πρακτικό αντίκρισμα της διαμαρτυρίας της μπορεί να το εισπράξει εδώ, μέσα στην Ελλάδα. Κι εμείς λέμε καθαρά ότι, εάν αυτή τη στιγμή η μικρομεσαία αγροτιά δε συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να γίνει τιμωρός τόσο της Νέας Δημοκρατίας, που έκλαιγε για τα αγροτικά προβλήματα όταν ήταν αντιπολίτευση, όσο και του ΠΑΣΟΚ, που σήμερα πολύ λυπάται για την αγροτιά, και εάν δε στείλει την τιμωρία εκεί, τότε τα πράγματα που θα ζήσει τα επόμενα χρόνια ίσως ακόμα δεν μπορεί να τα φανταστεί. Και βεβαίως να μην παρασυρθεί από καμία πολιτική, που λέει ότι μπορούμε να εφαρμόσουμε την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλάζοντας τις δόσεις του φαρμάκου».

Η Αλ. Παπαρήγα είχε και άλλα ράμματα για τη γούνα όσων εφαρμόζουν και στηρίζουν την πολιτική της ΕΕ της ΚΑΠ, του ΠΟΕ και των πολυεθνικών: «Για να δούμε, λοιπόν, πού τεκμηριώνουμε εμείς τη συνυπευθυνότητα, πριν απ' όλα, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και, αν θέλετε, από μία επίσης ίδια σκοπιά - όχι αποδίδοντας κυβερνητικές ευθύνες - κάνουμε κριτική και στο Συνασπισμό, ο οποίος κυρίως καλλιεργεί αυταπάτες ως προς την Κοινή Αγροτική Πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ το 2003 ψήφισε το γενικό κανονισμό της νέας ΚΑΠ και τους ειδικούς κανονισμούς για την κτηνοτροφία, το σιτάρι, το καλαμπόκι, το ρύζι, τα ενεργειακά φυτά και τους ξηρούς καρπούς. Η Νέα Δημοκρατία, συνεχίζοντας το έργο του ΠΑΣΟΚ, ψήφισε τους κανονισμούς για τα λεγόμενα μεσογειακά προϊόντα, τον καπνό, το λάδι και το βαμβάκι. Διαφώνησε, βέβαια, αλλά αποδέχτηκε τον κανονισμό για τα ζαχαρότευτλα και τον εφάρμοσε με ιδιαίτερο ζήλο και αυτήν την περίοδο συμμετέχει στις διαδικασίες ψήφισης των κανονισμών για το κρασί και τα οπωροκηπευτικά, με τους οποίους θα ολοκληρωθεί η νέα ΚΑΠ. Από εκεί και πέρα, ποιοι ευθύνονται για τη βιομηχανία ζάχαρης και για τη ΒΙΑΜΥΛ που πάει να κλείσει;».

Συνεχίζοντας πρόσθεσε: «Η Νέα Δημοκρατία ισχυρίζεται ότι το πλαίσιο της νέας ΚΑΠ καθορίστηκε με το γενικό κανονισμό που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ. Αρα, φταίει το ΠΑΣΟΚ. Αρα, το ΠΑΣΟΚ ευθύνεται για τις συνέπειες που προκαλούνται στην ελληνική γεωργία και στους μικρομεσαίους αγρότες. Επιπλέον ισχυρίζεται ότι το πλαίσιο αυτό και η προεργασία για τα μεσογειακά προϊόντα είχαν γίνει από τον Απρίλη του 2004 - όντως, τα υπέγραψε όλα το ΠΑΣΟΚ - κι έτσι δεν έχει η Νέα Δημοκρατία κανένα περιθώριο αποτροπής των συνεπειών. Δε λέει, όμως, γιατί εφάρμοσε τη νέα ΚΑΠ - και γιατί δεν την επαναδιαπραγματεύτηκε, όπως δημαγωγικά ισχυριζόταν προεκλογικά - γιατί υπέγραψε τους αντιαγροτικούς κανονισμούς για τα μεσογειακά προϊόντα, στα οποία όντως είχε κάνει προεργασία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, γιατί εφάρμοσε τον κανονισμό για τη ζάχαρη και γιατί συμφωνεί με τους κανονισμούς για το κρασί, τα οπωροκηπευτικά, όταν υπάρχει η προηγούμενη αρνητική εμπειρία;».