Ενδιαφέρον έχει ακόμα ένα σημείο από τη δευτερολογία της Αλ. Παπαρήγα, που έχει να κάνει και με την επιχειρηματολογία του ΣΥΝ περί «αυτάρκειας»: «Ακουσα - το λέει και ο Συνασπισμός - το εξής: "Αυτή η λογική της αυτάρκειας". Δεν έχουμε τη λογική της αυτάρκειας. Η Ελλάδα, όμως, μπορεί να επιλύσει, για παράδειγμα, το ζήτημα της διατροφής του πληθυσμού. Δε λέμε να είναι αυτάρκης παντού. Δεν υπάρχει χώρα - ούτε σοσιαλιστική - που να μην έκανε ανταλλαγές, συναλλαγές κλπ. Κι όχι μόνο με τις ομοϊδεάτισσές της χώρες, αλλά και με τις καπιταλιστικές. Δε θα πρωτοτυπήσουμε εμείς σε αυτό.

Εμείς βάζουμε το εξής ζήτημα: Σχέσεις με τους πάντες. Οι παραγωγικές, όμως, δυνατότητες της χώρας θα αναπτυχθούν; Να σας πω ένα παράδειγμα, φιλικό, δικό μας παράδειγμα: Η Κούβα. Η Κούβα μέχρι το 1989-1990, χώρα η οποία είχε την αμέριστη διεθνιστική βοήθεια των σοσιαλιστικών χωρών και ιδιαίτερα της Σοβιετικής Ενωσης, ακριβώς λόγω αυτής της βοήθειας, που ήταν και αμοιβαία, δεν είχε αναπτύξει όλες τις παραγωγικές της δυνατότητες. Υπολόγιζε ότι μέσα σε ένα διεθνή σοσιαλιστικό καταμερισμό μπορούσε να σταθεί. Δεν υπολόγιζε - εδώ δεν το υπολόγισαν οι πιο δυνατές χώρες - αυτό που έγινε. Το 1989, όταν έμεινε στον άσο, είπε ότι κακώς έκανα. Ανακάλυψε και μάλιστα έδωσε βάρος στα προϊόντα διατροφής. Αλλαξαν οι διατροφικές συνήθειες του λαού. Υπήρχαν προϊόντα που μπορούσε να παράγει η Κούβα και δεν τα παρήγαγε, όχι γιατί έφταιγε η Σοβιετική Ενωση, αλλά γιατί δεν ήταν ορισμένα είδη μέσα στη διατροφή των Λατινοαμερικανών και άρχισε να τα καλλιεργεί».

Σε συνέχεια των παραπάνω, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε: «Εδώ βγαίνει ένα συμπέρασμα και για εμάς, τους κομμουνιστές. Βεβαίως διεθνισμός, βεβαίως ανταλλαγές, δεν μπορεί να υπάρχει αυτάρκεια, είναι λάθος, αλλά και από την άλλη μεριά, όταν ζεις σε έναν κόσμο τέτοιο, όπου υπάρχει και οικονομική κρίση, υπάρχουν και οι πόλεμοι, υπάρχουν οι εκβιασμοί, πρέπει στο έπακρο να αναπτύσσεις τις αναπτυξιακές σου δυνατότητες. Τι να τα κάνουμε εμείς τα κοινοτικά ποσά, όταν είναι σε βάρος παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και σε βάρος των μικρομεσαίων;».