Τον υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας εμφανίζουν οι περιφέρειες της Ηπείρου (37%), Στερεάς Ελλάδας (32%), Δ. Ελλάδας (31%) και Πελοποννήσου με το ίδιο ποσοστό. Οσον αφορά τις κοινωνικές ομάδες, οι πιο ευάλωτοι στη φτώχεια είναι οι άνεργοι με ποσοστό 28,1% και οι συνταξιούχοι κατά 26,3%. Ομως παρά τα ευρήματα, αξίζει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ, εμμένουν στην καθήλωση των κατώτερων συντάξεων αλλά και στο ύψος των επιδομάτων ανεργίας.
Εντύπωση επίσης προκαλεί το γεγονός, ότι ύστερα από μια σχετική βελτίωση των ποσοστών για τη φτώχεια που απειλούσε τον πληθυσμό κατά την περίοδο 1974 -1981/82, και παρά τη σοβαρή ανάπτυξη που επιτεύχθηκε από τότε μέχρι σήμερα, οι πρόσφατες μελέτες δείχνουν πως η κατάσταση παραμένει σχεδόν η ίδια. Κάτι που επιβεβαιώνεται και από το χάσμα μεταξύ φτωχών και μη φτωχών, που μεγάλωσε..!
Σύμφωνα με τους μελετητές του ΕΚΚΕ, το μέσο ισοδύναμο εισόδημα των μη φτωχών είναι τριπλάσιο και πλέον από το μέσο διαθέσιμο εισόδημα των φτωχών. Ετσι το ύψος του πρώτου ανέρχεται στα 11.101 ευρώ, όταν το δεύτερο μόλις φτάνει τα 3.039 ευρώ! Μια διαφορά που φτάνει στα 8.062 ευρώ και πιστοποιεί το βάθεμα του χάσματος μεταξύ «εχόντων» και μη «εχόντων». Βέβαια στη ζωή οι πραγματικές ανισότητες είναι ακόμα πιο τεράστιες, αφού εδώ εξετάζονται στατιστικά πάντα οι μέσοι όροι. Ακόμα και έτσι όμως, το μέσο διαθέσιμο ισοδύναμο των φτωχών στη χώρα μας ανέρχεται μόλις στα 253,25 ευρώ το μήνα! Οσον αφορά τις ανισότητες κατά περιφέρεια, στην Ηπειρο, στη Στερεά Ελλάδα και στο Β. Αιγαίο παρατηρούνται οι μεγαλύτερες ανισότητες μεταξύ των εισοδημάτων.
«Οικονομική αυτοτέλεια», «Δήμος ΑΕ», «τοπική άντληση δημόσιων εσόδων». Είναι μόνο μερικές απ' τις θέσεις που εξέθεσε ο δήμαρχος Αθήνας, Νικ. Κακλαμάνης, κατά την πρόσφατη ομιλία του για τη Νομαρχιακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε ημερίδα του Ινστιτούτου Δημοκρατίας. Μάλιστα, σε μερικές φράσεις του ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός: «Η εξασφάλιση των τοπικών εσόδων οδηγεί σε μια εντελώς διαφορετική θεώρηση και οργάνωση της φορολογικής πολιτικής». Δηλαδή, για μια ακόμη φορά, ζητά τοπική φορολογία, ζητά το παραπέρα χαράτσωμα των εργαζομένων και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, εκτός από την κεντρική διοίκηση.
Στο πνεύμα, όμως, του δήθεν «εκσυγχρονισμού» της Αυτοδιοίκησης, ζητά και «διευρυμένες αρμοδιότητες» για τομείς, όπως «Παιδεία, Υγεία, απασχόληση, περιβάλλον, συγκοινωνίες, οικονομική ανάπτυξη»! Τομείς, που στη συνέχεια θα παραδώσει στο μεγάλο κεφάλαιο, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά σε άλλο σημείο της ομιλίας του: «Οι ΟΤΑ, λέει, μπορούν να επωφεληθούν από τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (...) και τη διασύνδεση θεμάτων περιβαλλοντικής φύσης με την υγεία, τον πολιτισμό, τον τουρισμό και κάθε είδους επιμέρους τομεακές δράσεις». Με μια κουβέντα, η Αυτοδιοίκηση θα αναλάβει ρόλο όχι μόνο για την παραπέρα διάσπαση και εμπορευματοποίηση δημόσιων αγαθών, όπως η Παιδεία και η Υγεία, αλλά και στην ιδιωτικοποίησή τους...
Δε χάνει ευκαιρία ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος όπου βρεθεί και όπου σταθεί να υμνήσει τα αγαθά του εθελοντισμού, της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (ΕΚΕ) και της φιλανθρωπίας. Μάλιστα, ο υπουργός το τελευταίο διάστημα εμφανίζεται κατά κύριο λόγο σε εκδηλώσεις που κάνουν οι διάφοροι «φιλάνθρωποι». Οπου υπάρχει επιχειρηματίας - φιλάνθρωπος από δίπλα και ο υπουργός.
Ετσι και χτες πρωτοστάτησε στη θεμελίωση του Ογκολογικού Νοσοκομείου για παιδιά που θα χτιστεί με χορηγία του συλλόγου «Ελπίδα» της Μαριάννας Βαρδινογιάννη. «Το κράτος έχει επιτελέσει το έργο του», είπε ο υπουργός και μίλησε για αρμονική σύμπραξη του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, εκθειάζοντας τον εθελοντισμό, την ΕΚΕ και τις χορηγίες.
Τα δημόσια νοσοκομεία ή τα ιδρύματα Πρόνοιας τα αποφεύγει ο υπουργός. Γιατί και επί υπουργίας του όχι μόνο δεν έχει γίνει κάτι υπέρ του δημόσιου συστήματος, για την αναβάθμιση των υπηρεσιών που παρέχονται στο λαό και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων, αλλά αντίθετα οι ιδιωτικοποιήσεις και η εμπορευματοποίηση βαθαίνουν, οι ασθενείς πληρώνουν όλο και περισσότερο από την τσέπη τους και ταλαιπωρούνται για την υγεία τους, οι εργαζόμενοι δουλεύουν σε όλο και χειρότερες συνθήκες.
Αυτός, λοιπόν, δεν είναι υπουργός της Υγείας. Είναι υπουργός της χορηγίας!