Οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεμπερδεύουν με τις δυνάμεις που υπερασπίζονται τη γραμμή της υποταγής και της συναίνεσης στο συνδικαλιστικό κίνημα (φωτ. από κινητοποίηση του ΠΑΜΕ, με αφορμή τη σύμβαση του αίσχους που υπέγραψε η ΓΣΕΕ)

Σε αντίθεση με τον απολογισμό αυτών των οργανώσεων, το ΠΑΜΕ πρωτοστάτησε και αυτοτελώς και μέσα από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που δρουν οι δυνάμεις του - ιδιαίτερα εκεί που είναι πλειοψηφία - ώστε να εκφραστεί η αντίθεση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, να δημιουργηθούν όροι αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα πρωτοστάτησαν:

• Ενάντια στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στην απελευθέρωση των ωραρίων λειτουργίας των καταστημάτων, στα ελαστικά ωράρια, στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Πρωτοστάτησαν τα σωματεία των Ιδιωτικών Υπαλλήλων και των Εμποροϋπαλλήλων. Παραστάσεις - συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και συλλαλητήρια - αποκλεισμοί καταστημάτων τις Κυριακές, απεργίες, είναι ένα μέρος της δράσης των δυνάμεων του ΠΑΜΕ.
• Ενάντια στις απολύσεις, στην ανεργία, για το δικαίωμα στην εργασία, για τη μόνιμη και σταθερή με δικαιώματα εργασία. Πρωτοστάτησαν σε αυτή τη δράση τα κλαδικά συνδικάτα του Μετάλλου, όπως ο «Προμηθέας», τα σωματεία της Ζώνης, το Συντονιστικό των ΟΤΑ.
• Ενάντια στη λιτότητα, για την υπογραφή ικανοποιητικών συλλογικών συμβάσεων. Σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα εχθρικό από τη στάση των εργοδοτών και την υπογραφή της σύμβασης λιτότητας και ντροπής της ΓΣΕΕ των 0,77 ευρώ, έγιναν σημαντικοί και επιτυχημένοι αγώνες. Οι οικοδόμοι, οι λογιστές, οι λιθογράφοι, οι εργαζόμενοι στα Τρόφιμα, Ποτά, οι εργαζόμενοι στο Θέαμα - Ακρόαμα, στην ιδιωτική Υγεία, οι εργαζόμενοι στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, πάλεψαν σκληρά και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων πέτυχαν όλοι αυξήσεις πάνω από την ΕΣΣΕ και ορισμένοι πολύ περισσότερο έως και 9%, ποσοστό σημαντικό υπό τους όρους που δόθηκε η μάχη. Τέτοια παραδείγματα είναι των οικοδόμων, των εργαζομένων στη Ζώνη, των λιθογράφων, των εργαζομένων στο καζίνο της Πάρνηθας κ.ά.
• Ενάντια στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία και την Υγεία. Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, το ΠΑΜΕ Υγείας πρωτοστάτησαν στην αποκάλυψη του χαρακτήρα των εξελίξεων και ήταν η μόνη δύναμη που έλεγε καθαρά τα πράγματα και προειδοποιούσε. Π.χ. για το άρθρο 16 - το νόμο για την Παιδεία -, το πλαίσιο λειτουργίας των νοσοκομείων. Συνέβαλε σημαντικά στις κινητοποιήσεις που έγιναν, αλλά ανέπτυξε και αυτοτελείς κινητοποιήσεις, όπως απογευματινά συλλαλητήρια, πικετοφορίες, παραστάσεις, αποκλεισμοί νοσοκομείων κλπ.
• Ενάντια στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου - επιχειρήσεων και οργανισμών στο μεγάλο ιδιωτικό ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Θυμίζουμε τις πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ στις Τράπεζες, στον ΟΤΕ, τις πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ Αθήνας και των σωματείων με την επιβολή ελεύθερης εισόδου στις παραλίες, στα διόδια και την ευρύτερη απήχηση που είχαν από τους εργαζόμενους.

Η δράση αυτή των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, στις συνθήκες της αντεργατικής αντεπίθεσης που οδηγεί στη χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων, είναι από τους βασικούς, ο βασικότερος ίσως παράγοντας που συνέβαλε στην ανάπτυξη αυτών των αντιστάσεων, αυτών των αγώνων, τόσο κατά εργασιακό χώρο και κλάδο, όσο και γενικότερα, πανελλαδικά.

Αναμφισβήτητα, χωρίς αυτές τις αντιστάσεις, χωρίς αυτούς τους αγώνες τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Η δράση αυτή του ΠΑΜΕ, των δυνάμεων που το συγκροτούν και το ακολουθούν, ο προσανατολισμός αυτής της δράσης ενοχλεί. Είναι το αγκάθι που πονά και που σαν προοπτική τρομοκρατεί τους εργοδότες, την κυβέρνηση αλλά και τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Είναι δεκάδες τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΜΕ που απειλήθηκαν, έγινε προσπάθεια να τρομοκρατηθούν και απολύθηκαν. Και είναι το ΠΑΜΕ και η δράση του που απέτρεψε απολύσεις σε ξενοδοχεία, σε σούπερ μάρκετ, σε εργοστάσια. Μια δράση πολύ σημαντική, που ανάλογη δεν έχει να επιδείξει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Σωστά τόσο οι εργοδότες και η κυβέρνηση όσο και οι ηγεσίες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού βλέπουν στο ΠΑΜΕ τον πιο συνεπή εχθρό τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτό είναι που οδηγεί σε κοινά αντιΠΑΜΕ ψηφοδέλτια, όπως στην Ομοσπονδία των εργαζομένων στην ιδιωτική Υγεία, στην Ομοσπονδία Φαρμάκου, στην Ομοσπονδία Τροφίμων και Ποτών, στην Ομοσπονδία Κλωστοϋφαντουργών και Δέρματος, στην Ομοσπονδία Θεάματος - Ακροάματος. Στα Εργατικά Κέντρα της Πρέβεζας, της Λέσβου, στο Σύλλογο της Τράπεζας Πειραιώς και σε άλλες οργανώσεις.

Ετσι, τόσο από τη δράση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, όσο και από τη δράση των ηγεσιών του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού επιβεβαιώνεται και πάλι αυτό που η ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος διδάσκει: Οτι δηλαδή η ικανότητα άμυνας της εργατικής τάξης απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου, η ικανότητά της να αντεπιτεθεί και να καταχτήσει νέα δικαιώματα, συνδέεται με την υποχώρηση, με την ήττα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ως φορέα του «κοινωνικού εταιρισμού», του συμβιβασμού και της υποταγής στις γραμμές της εργατικής τάξης και την παράλληλη ενίσχυση του ΠΑΜΕ, της ταξικής γραμμής στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Μέσα σε συνθήκες κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης και προώθησης των αντιδραστικών αλλαγών που χτυπάνε το σύνολο των εργατικών δικαιωμάτων, ξεκινάνε την ερχόμενη Πέμπτη 17 Μάη και ολοκληρώνονται το Σάββατο 19 Μάη οι εργασίες του 26ου εκλογοαπολογιστικού Συνεδρίου του Εργατικού Κέντρου Αθήνας.

Με την κεντρική της ανακοίνωση, ενόψει του συνεδρίου, η παράταξη της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» στο ΕΚΑ, προειδοποιώντας ότι η αντιλαϊκή επίθεση θα δυναμώσει το επόμενο διάστημα, καλεί όλους τους εργαζόμενους να συμβάλουν στην καλύτερη οργάνωση του αγώνα, να αντισταθούν και να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, στηρίζοντας το ταξικό κίνημα, τις δυνάμεις της ΔΑΣ, τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

«Στα τρία χρόνια που πέρασαν από το προηγούμενο συνέδριο του ΕΚΑ, η ΔΑΣ, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ πάλεψαν με αποφασιστικότητα και με συνέπεια (...) παρά τις δυσκολίες που έβαζε και βάζει η πλειοψηφία της διοίκησης του ΕΚΑ, η οποία συγκροτείται από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (ΣΥΝ)», σημειώνει η Παράταξη στην ανακοίνωσή της και προσθέτει: «Την τριετία που μας πέρασε η πλειοψηφία της Διοίκησης του ΕΚΑ αποδείχτηκε το μακρύ χέρι της ΓΣΕΕ στην Αθήνα. Κινήθηκε στη λογική της κοινωνικής συναίνεσης, υποστήριξε ή αποδέχτηκε σιωπηρά σοβαρά αντιλαϊκά μέτρα, δεν πρόβαλε αντίσταση στην αντεργατική επίθεση κυβέρνησης, κεφαλαίου, Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Παραθέτοντας συγκεκριμένα παραδείγματα από την υπονομευτική στάση της πλειοψηφίας του ΕΚΑ, η ΔΑΣ καλεί τους εργαζόμενους να βγάλουν συμπεράσματα, «να πάρουν αποφάσεις και να προετοιμαστούν καλά για τους νέους αγώνες που έχουμε μπροστά μας. Σ' αυτήν την κατεύθυνση θα συμβάλει η ενίσχυση της ΔΑΣ και η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης σε βάρος του εργοδοτικού -κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε συνδικαλιστής που προβληματίζεται για την αντεργατική επίθεση, μπορεί να κατανοήσει ότι το εργατικό κίνημα θα παλέψει από καλύτερες θέσεις όσο πιο ενισχυμένες είναι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, οι ταξικές δυνάμεις, γιατί έχουν στα χέρια τους αγωνιστικό πλαίσιο που απαντά στις ανάγκες των εργαζομένων, παλεύουν με εργαλείο την ταξική πάλη, πιστεύουν στη δύναμη της εργατικής τάξης και έχουν συνολικό μέτωπο κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και της στρατηγικής του κεφαλαίου».

Κλείνοντας την κεντρική της ανακοίνωση, η ΔΑΣ απευθύνεται σε όλους τους εργαζόμενους και τους καλεί να στηρίξουν το αγωνιστικό πλαίσιο πάλης που απαντάει στις σύγχρονες ανάγκες των εργατικών οικογενειών. Καλεί όλους τους εργαζόμενους, τα σωματεία ανεξάρτητα από επιμέρους διαφωνίες να συστρατευτούν μαζί μας στις γραμμές ανάπτυξης της ταξικής πάλης, αντιμετώπισης της εργοδοσίας, των αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών. «Να ενώσουμε όλους τους εργαζόμενους για να απελευθερωθεί η εργατική τάξη από τα δεσμά της εκμετάλλευσης» σημειώνει χαρακτηριστικά η ΔΑΣ.