- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Στη συνέχεια δημοσιεύουμε την εισηγητική παρέμβαση της Αλέκας Παπαρήγα.
«Από τη Σύνοδο της Λισαβόνας», τόνισε στην αρχή η ομιλήτρια, «αυτό που προσπάθησε η κυβέρνηση να αφήσει σαν καταστάλαγμα, είναι οι χαιρετούρες και τα συγχαρητήρια που απηύθυναν στην ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά στον κ. Σημίτη οι αδελφοί του πρωθυπουργοί και οι αδελφές κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Μόνο που ο ελληνικός λαός πρέπει να σκεφθεί ότι αυτοί που έδωσαν συγχαρητήρια στον κ. Σημίτη γιατί βοήθησε να περάσει η Ελλάδα στην ΟΝΕ, είναι αυτοί που και στις δικές τους χώρες με την πολιτική τους οδήγησαν στην αύξηση της φτώχειας και μάλιστα μιλάμε για πρωτόγνωρη φτώχεια της μεταπολεμικής περιόδου στη Γερμανία, στη Μεγάλη Βρετανία και σε άλλες χώρες. Αυτές οι χώρες δεν είχαν μαζική φτώχεια για πολλά χρόνια μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο».
«Επομένως», συμπεραίνει, «ο ελληνικός λαός πρέπει να καταλάβει τι σημαίνει ΟΝΕ με βάση αυτούς που απονέμουν συγχαρητήρια στον κ. Σημίτη. Ωστόσο για μας η Σύνοδος της Λισαβόνας παραμένει μια πάρα πολύ σημαντική Σύνοδος. Βεβαίως στην ουσία της αντιλαϊκή και αντιδραστική, οφείλουν όμως οι εργαζόμενοι να σκύψουν πάνω στις στρατηγικές που εκπονήθηκαν, γιατί αυτές οι στρατηγικές θα γεννήσουν συγκεκριμένα πολιτικά μέτρα κατά χώρα, και στην Ελλάδα, και το πράγμα έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία, διότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα καθορίσει την ταχύτητα και το βάθος των αρνητικών μέτρων που θα επιχειρήσει να προωθήσει όποια κυβέρνηση και εάν έρθει μετά τις εκλογές».
«Το πρώτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσει ο κόσμος», σημείωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «είναι ότι ενώ μαζεύτηκαν, υποτίθεται, για να συζητήσουν την ανεργία, εμείς βεβαίως ποτέ δεν πιστέψαμε ότι τους έπιασε ο πόνος για την ανεργία, κατέληξαν να συζητούν - τουλάχιστον αυτό έγινε γνωστό - για τα κίνητρα και τα προνόμια που θα δώσουν στους επιχειρηματίες, για το πώς θα βάλουν τις κρατικές υπηρεσίες στην υπηρεσία των επιχειρηματιών, προκειμένου αυτοί να επιταχύνουν την εισαγωγή στις επιχειρήσεις τους νέων τεχνολογιών για να μπορέσουν να βγάλουν περισσότερα κέρδη έναντι των αμερικανικών επιχειρήσεων, των γιαπωνέζικων και άλλων που κυριαρχούν στον κόσμο.
Και μόνο αυτό επιτρέπει να βγουν τα συμπεράσματα, ότι οι αλλαγές αυτές στον τομέα της οικονομίας, στην απελευθέρωση των αγορών, θα οδηγήσουν σε μαζική αύξηση της ανεργίας. Μόνο που οι εγκέφαλοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης έψαξαν και έχουν βρει τους τρόπους να καταργήσουν την ανεργία ως μέγεθος, όχι ως ουσία, μια και ο τίτλος του ανέργου τα επόμενα χρόνια θα απονέμεται μόνο σε εκείνους που είναι μόνιμα άνεργοι και όχι σε εκείνους που δουλεύουν μερικές ώρες τη βδομάδα, μερικές μέρες το μήνα, ή μερικούς μήνες το χρόνο».
«Το δεύτερο και πάρα πολύ σοβαρό στοιχείο», παρατήρησε η Αλέκα Παπαρήγα, «είναι ότι κηρύσσεται στη Λισαβόνα η πλήρης απελευθέρωση στους τομείς του φυσικού αερίου, των ταχυδρομικών υπηρεσιών, στον τομέα των μεταφορών και στη διαχείριση του εναέριου χώρου. Βεβαίως, θα μας πούνε, ότι η απελευθέρωση του τομέα του εναέριου χώρου είναι κάτι που μπορεί να μη συνδέεται με τον αμυντικό τομέα.
Εμείς ξέρουμε πάρα πολύ καλά, ότι ο εναέριος χώρος της Ελλάδας ανήκει στο ΝΑΤΟ και με την πλήρη απελευθέρωσή του δημιουργούνται σοβαρότατα προβλήματα και στον τομέα βεβαίως των πολιτικών μεταφορών και στον τομέα τον αμυντικό - στρατιωτικό».
«Τέλος, αυτό που πρόβαλαν τα κυβερνητικά στελέχη από τη Σύνοδο της Λισαβόνας», τόνισε η ομιλήτρια, «είναι ότι μέσα σε ένα-δυο χρόνια, κάθε σχολείο θα έχει από έναν Η/Υ και θα φτάσουμε στο μεγάλο όραμα - αυτό το λέω ειρωνικά - κάθε μαθητής να έχει και από έναν Η/Υ. Ο Η/Υ δεν καταργεί ούτε την ανεργία, ούτε τη φτώχεια. Και εάν θέλετε, ο παλιός χειρώνακτας εργάτης, που είχε ένα εργαλείο απλό στα χέρια του, σήμερα θα έχει τον Η/Υ.
Αναμφισβήτητα οι εργαζόμενοι δεν έχουν αντίπαλό τους ούτε τις νέες τεχνολογίες, ούτε τους Η/Υ ειδικότερα. Αντίπαλοί τους είναι αυτοί οι καπιταλιστές επιχειρηματίες και κυβερνήσεις, οι οποίοι κατέχουν ως ιδιοκτήτες και διαχειρίζονται ως κυβερνήσεις αυτά τα συγκεκριμένα σύγχρονα μέσα παραγωγής.
Επομένως οι εργαζόμενοι, και ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, έχουν κάθε λόγο, όχι να φοβούνται τις νέες τεχνολογίες, αλλά να συμπαραταχτούν και να παλέψουν ως αντίπαλο δέος, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, τους έχοντες και κατέχοντες αυτά τα μέσα παραγωγής».
«Ειλικρινά εμείς», δήλωσε η ομιλήτρια, «ιδιαίτερα σε αυτό τον τομέα, δεν μπορούμε να βρούμε μια ενδιάμεση λύση. Και οι επιχειρηματίες να τα κατέχουν και οι εργαζόμενοι να επωφελούνται. Αυτό που εμείς βλέπουμε μπροστά μας είναι να υλοποιούνται κατευθύνσεις οι οποίες ήδη υπάρχουν, δειλά δειλά λέγονται, ότι πρέπει τώρα να περάσουμε από τη μαζική καθολική παιδεία, η οποία ίσχυε στην Ευρώπη, ιδιαίτερα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην παιδεία, όπου οι περισσότεροι θα διοχετεύονται σε διάφορα παραεκπαιδευτικά και παιδευτικά κανάλια. Και θα πάμε σε μια παιδεία των λίγων, που αυτή θα είναι πάρα πολύ ψηλά αναβαθμισμένη. Δηλαδή σε μια παιδεία που θα παράγει μια ελίτ η οποία θα βρίσκεται μέσα σε ανώτερα τμήματα της παραγωγικής διαδικασίας και θα καταπιέζει μαζί με την εργοδοσία πολύ καλά τους υπόλοιπους εργαζόμενους».
«Εμείς λοιπόν», ολοκλήρωσε η Αλέκα Παπαρήγα, «ακριβώς επειδή βρισκόμαστε μπροστά στις εκλογές, αναδεικνύουμε το θέμα της Συνόδου της Λισαβόνας. Αποτελεί για μας κριτήριο ψήφου και θεωρούμε επίσης ότι, από μια πλευρά, η Λισαβόνα προσφέρει ορισμένες υπηρεσίες.
Σ' αυτούς όμως που θα γνωρίσουν τα αποτελέσματά της δείχνει ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι τόσο τραγικά για το λαό και ιδιαίτερα για τη νεολαία, που πραγματικά αξίζει τον κόπο, επιβάλλεται, ο ελληνικός λαός, ξεκινώντας και από την ψήφο του, να μπει σε ένα δρόμο, στο δρόμο της αντεπίθεσης, ο οποίος βεβαίως συνεπάγεται και αυτός ο δρόμος δυσκολίες και θυσίες, αλλά που θα είναι πολύ λιγότερες και οι δυσκολίες και οι θυσίες, από το δρόμο της προσαρμογής και ενσωμάτωσης στις αποφάσεις της Λισαβόνας και των άλλων κοινοτικών οργάνων.
Επομένως, η κυβέρνηση πρέπει να πάρει την απάντησή της, ιδιαίτερα από τις νέες γενιές και από τους γονείς τους. Δεν παίζει η εργοδοσία, δε χαρίζεται με τίποτα και ακριβώς το ΚΚΕ για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται με την καθαρή του θέση για αντίσταση, αντεπίθεση και προοπτική ρήξης.
Αντίθετα, δεν επιβεβαιώνονται όλες οι άλλες "ρεαλιστικές" γλώσσες των άλλων κομμάτων, που έλεγαν ότι, και εντός των τειχών με προγραμματική αντιπολίτευση και με εναλλακτικές προτάσεις, μπορεί να συνυπάρξει και το μεγάλο κεφάλαιο με τα μονοπωλιακά του κέρδη και ο λαός. Συνυπάρχουν μεν, αλλά αυτή η συνύπαρξη είναι πάντα σε βάρος των λαών».
«Το δικό μας μέτωπο είναι σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο συγκρότηση του λαϊκού Μετώπου για αντίσταση και αντεπίθεση και όχι για βοήθεια στο ΠΑΣΟΚ, να περνάει την πολιτική του», τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων για την πολιτική του Κόμματος.
Δημοσιεύουμε στη συνέχεια τη συζήτηση της Αλέκας Παπαρήγα με τους δημοσιογράφους γι' αυτό το θέμα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κάποιες δυνάμεις κατηγορούν το ΚΚΕ ότι αρνήθηκε τη συνεργασία με άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης, προωθώντας ένα πολιτικό λαϊκό μέτωπο, που στην πράξη δεν κάνει τίποτα άλλο, παρά να ισχυροποιεί το δικομματισμό. Κάτι τέτοιο καταγγέλθηκε.
ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Ολη τώρα η σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, μιλώ της δεκαετίας, αλλά και εδώ στην Ελλάδα έχει αποδείξει ότι αυτές οι δυνάμεις, οι τόσο ρεαλιστικές, συνεχώς γυροφέρνουν γύρω από το ΠΑΣΟΚ.
Απλώς θέλουν συνενόχους στην προετοιμασία της συνεργασίας τους με τη σοσιαλδημοκρατία. Και αυτό που βλέπουμε είναι ότι τόσο η Κεντροαριστερά, όσο και η Κεντροδεξιά, δυστυχώς και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, ενισχύθηκαν από δυνάμεις οι οποίες έχουν καταγραφεί στην πολιτική ζωή του τόπου ως αριστερές και προοδευτικές.
Και ενισχύονται ως εξής: ενισχύουν την Κεντροαριστερά και την Κεντροδεξιά, με τις θέσεις τους. Οταν θεωρούν ουτοπία το λαϊκό μέτωπο, τη μόνη ελπίδα αντίστασης που έχει σήμερα ο λαός, τη μόνη ελπίδα συγκρότησης του άλλου πόλου.
Διότι το λαϊκό Μέτωπο τι είναι; Είναι μια πλατιά κοινωνικοπολιτική συσπείρωση, η οποία αποκλείει αυτούς που έχουν ταξικά συμφέροντα δεμένα με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ και αποκλείει εκείνους οι οποίοι έχουν συνθηκολογήσει με τη σημερινή κατάσταση. Αυτούς αποκλείει.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είστε ευχαριστημένη από την αποτελεσματικότητα της πολιτικής σας για το Μέτωπο;
ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Εσύ δεν έχεις πείρα των λαϊκών μετώπων. Βεβαίως είμαστε ευχαριστημένοι. Να σας πω κάτι. Κατ' αρχήν το ίδιο το λαϊκό μέτωπο θα είναι μια μορφή συμμαχίας η οποία θα εξελίσσεται. Τι φαντάζεστε ότι είναι το λαϊκό Μέτωπο; Κανένα κατασκεύασμα της στιγμής;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι, αλλά να καταγράφεται και αθροιστικά...
ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Θαυμάσια. Πάμε καλά. Και ακριβώς η πορεία του λαϊκού Μετώπου, θα ξεκινήσει από την καλλιέργεια του εδάφους. Το λαϊκό Μέτωπο δεν έρχεται για να αποτελέσει ένα πολιτικό φορέα, που θα αυξήσει τις έδρες στο Κοινοβούλιο.
Γι' αυτό, για να ολοκληρώσω, η εκλογική διαδικασία θα παίξει ρόλο κι εμείς συνδέουμε τις εκλογές και με την προοπτική του λαϊκού μετώπου. Και τέλος, πρέπει να σας πω ότι μέχρι πριν ένα χρόνο, κατηγορούσαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ότι δεν έχει συνομιλητές, δεν έχει φίλους, οι Κομμουνιστές είναι μόνοι τους...
Πρέπει να σας πω ότι συνομιλούμε με ευρύτερα λαϊκά στρώματα, με κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες. Η συνεργασία με την Κομμουνιστική Ανανέωση είναι ένα πρώτο βήμα που δείχνει τουλάχιστον τη διάθεσή μας. Οταν βρίσκουμε συμμάχους στην πολιτική της εναντίωσης, με αυτούς πάμε.
Αλλά η πολιτική των συμμαχιών έχει και την απόρριψη και τη λογική της απόρριψης. Απορρίπτουμε τις συναινετικές διαδικασίες με τα υπάρχοντα σήμερα σχήματα, τα οποία πρέπει να επιλέξουν: ή θα είναι με τη σοσιαλδημοκρατία ή θα είναι με το λαό. Δεν μπορεί να γυροφέρνουμε στο ΠΑΣΟΚ.
Και δεν μπορούμε να βάλουμε σαν στόχο μας, να μας δεχτεί το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Αυτό δεν είναι μέτωπο. Δε θα κάνουμε το Μέτωπο «δούρειο ίππο», για να πάμε στη σοσιαλδημοκρατία. Αμα είναι, θα πηγαίναμε από μόνοι μας, δε χρειάζεται να τραβάμε και συμμάχους και να κοροϊδεύουμε και το λαό. Δεν ξέρουμε να πάμε μόνοι μας; Δεν πάμε, γιατί δε θέλουμε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κατηγορείστε για έναν ηγεμονισμό τελικά χωρίς αποτέλεσμα.
ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Από ποιους κατηγορούμαστε; Για να ξέρω συγκεκριμένα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Από τις άλλες τις δυνάμεις.
ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Ποιες;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Της αντιπολίτευσης...
ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε: Ούτε ο Συνασπισμός, ούτε το ΔΗΚΚΙ, ζήτησαν πολιτική συνεργασία. Δε ζήτησαν. Και στα χαρτιά τους γράφουν για κοινή δράση μέσα στο κοινωνικό πεδίο. Αυτή δεν την έχουμε αρνηθεί ποτέ. Οταν λέω ότι δε ζήτησαν πολιτική συνεργασία και δεν τη θέλουν, δεν τους κατηγορώ, γιατί ούτε εμείς τους τη ζητήσαμε. Δεν τους επιρρίπτουμε ευθύνες. Είναι αντικειμενικό ότι διαφωνούμε.
Αυτό που θέλουν είναι να ανταλλάσσουμε επισκέψεις μεταξύ μας, να πίνουμε καφέ, να κάνουμε κάποιες κοινές ενέργειες στη Βουλή. Εμείς όταν υπάρχει βάση κάνουμε και κοινές ενέργειες στη Βουλή. Από εκεί και πέρα, δοκιμάζεται η κοινή δράση μέσα στους αγώνες. Πρώτα στους αγώνες, εκεί φαίνεται ο καθένας.
Εδώ τα πράγματα τα μπερδεύουν. Μια πολιτική συνεργασία, λοιπόν, η οποία θέλει να υποκαταστήσει τους αγώνες και πολύ περισσότερο όταν στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια, καλύτερα να μη γίνεται. Τουλάχιστον μιλώντας με τη συγκεκριμένη πραγματικότητα που ζούμε. Μια συνεργασία όταν έχει το σπέρμα της μικροκομματικής εκμετάλλευσης ή το άγχος της αντιμετώπισης ορισμένων στενοκομματικών προβλημάτων και όταν παραγνωρίζει ουσιαστικές διαφορές που υπάρχουν, αυτή η συνεργασία θα τιναχτεί στον αέρα και μάλλον τότε θα χαίρεται η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και όχι εμείς. Γιατί ακούω και εγώ από τον κ. Κωνσταντόπουλο και τον κ. Τσοβόλα, ότι κάνουν προτάσεις συνεργασίας.
Να σας πω ένα παράδειγμα; Γιατί δεν ήρθανε προχθές που υπήρχε ένα συλλαλητήριο και στο οποίο κλήθηκαν, ένα χρόνο μετά τα γεγονότα της Γιουγκοσλαβίας και όταν τα γεγονότα είναι τέτοια που είναι στη Γιουγκοσλαβία; Μπορούσαν οι ίδιοι να στηρίξουν παράλληλες δραστηριότητες. Σημασία έχει να συναντηθούμε και μέσα από παράλληλες δραστηριότητες. Γιατί, στους αγροτικούς αγώνες, ιδιαίτερα ο Συνασπισμός, έβγαλε την ουρά του απ' έξω την τελευταία στιγμή;
Εδώ τώρα ο Συνασπισμός προτείνει, συνεχίζει και το ΔΗΚΚΙ, Διακομματική Επιτροπή Εξωτερικής Πολιτικής. Αυτό είναι το μέτωπο; Εθνική συνεννόηση στην εξωτερική πολιτική; Μα είναι δυνατόν να γίνει εθνική συνεννόηση στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, της ΝΑΤΟικής πολιτικής; Και μόνο αυτό φτάνει. Δε χρειάζεται τίποτε άλλο.
Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής για συμμετοχή στη χάραξη της πολιτικής. Ενα τέτοιο Συμβούλιο έχει αξία όταν υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες σηκώνουν κεφάλι στη νέα τάξη πραγμάτων. Τότε, εάν η κυβέρνηση είχε μια τέτοια πολιτική, θα ήμασταν οι πρώτοι, που όχι μόνο θα συμμετείχαμε στο Συμβούλιο, αλλά θα στηρίζαμε και στη Βουλή και στο λαό και σε όλα τα όργανα αυτή την πολιτική.
Λοιπόν, καταλαβαίνετε, το μέτωπο το δικό τους είναι τα Εθνικά Συμβούλια Εξωτερικής Πολιτικής, το δικό μας μέτωπο είναι σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο συγκρότηση του λαϊκού Μετώπου για αντίσταση και αντεπίθεση και όχι για βοήθεια στο ΠΑΣΟΚ να περνάει την πολιτική του.
Κοινή έκκληση για δράση απευθύνουν στους νέους της Ευρώπης εφτά οργανώσεις νεολαίας από χώρες της ΕΕ
Η ΚΝΕ, η ΚΝ Πορτογαλίας (JCP), η ΚΝ Ισπανίας (UJCE), η ΚΝ Γαλλίας (MJCF), η ΚΝ Νορβηγίας (YCL Norway), η Νεολαία του Κόμματος Εργατών Ιρλανδίας (Workers' Party Youth) και η Ελεύθερη Γερμανική Νεολαία (FDJ), με κοινή ανακοίνωση που συνυπογράφουν τονίζουν ότι «τα αποτελέσματα των λεγόμενων "προγραμμάτων σύγκλισης" αποδεικνύουν άλλη μια φορά πως υπάρχουν μόνο δυο δρόμοι ανάπτυξης: είτε προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου ενάντια στους εργάτες, είτε προς όφελος των εργαζομένων ενάντια στο μονοπωλιακό κεφάλαιο» και θέτουν μια σειρά στόχων πάλης σ' αυτή την κατεύθυνση, πάνω στους οποίους πρόκειται να πάρουν το επόμενο διάστημα πρωτοβουλίες σε εθνικό επίπεδο.
Ο «Ρ» παραθέτει παρακάτω ολόκληρο το κείμενο της κοινής ανακοίνωσης, της έκκλησης για δράση των εφτά οργανώσεων νεολαίας:
«Ενώ στην Ευρώπη οι κυβερνήσεις δηλώνουν περήφανες για το κοινωνικό της μοντέλο, εκατομμύρια και εκατομμύρια εργατών δεν έχουν κανένα λόγο να λένε το ίδιο.
Ο καπιταλισμός, βασισμένος στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, ήδη απέδειξε ότι δεν είναι ικανός να εξαφανίσει τις αντιθέσεις του. Αυτές δυναμώνουν περισσότερο.
Σχεδόν 20 εκατομμύρια Ευρωπαίοι είναι άνεργοι. Πολλοί άλλοι υποχρεώνονται σε αβέβαιη εργασία και σε περιπλάνηση μεταξύ απασχόλησης και ανεργίας. Η ασφάλεια στη δουλιά δεν είναι πλέον εγγυημένη.
Οι μισθοί - ειδικά των νέων - ορίζονται σύμφωνα με το μέγιστο όφελος των εργοδοτών. Προσπαθούν να μεγαλώσουν το μεταβλητό μέρος των μισθών, μειώνοντας τη σταθερή αμοιβή.
Τα συστήματα πρόνοιας, ιδιωτικοποιούνται σε κερδοσκοπικούς τομείς, εκτείθοντας σε κίνδυνο το μέλλον της νέας γενιάς εργατών.
Χωρίς απαντήσεις στα προβλήματα των Ευρωπαίων εργατών, οι λεγόμενες κυβερνήσεις του "3ου δρόμου" ή οι "κεντροαριστερές κυβερνήσεις", υποστηριζόμενες από τη δεξιά παράταξη, χειροτερεύουν την κατάσταση με νεο-φιλελεύθερες πολιτικές, προωθώντας την εναλλαγή στις θέσεις εργασίας. Τα αποτελέσματα των λεγόμενων "προγραμμάτων σύγκλισης" αποδεικνύουν άλλη μια φορά πως υπάρχουν μόνο δυο δρόμοι ανάπτυξης: είτε προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου ενάντια στους εργάτες, είτε προς όφελος των εργαζομένων ενάντια στο μονοπωλιακό κεφάλαιο.
Στο όνομα της ΟΝΕ και της "ανταγωνιστικότητας" προωθείται ένα νέο ακόμα ισχυρότερο πλήγμα ενάντια στα εργατικά δικαιώματα. Η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι κυβερνήσεις επικεντρώνουν στην πλήρη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, στην κατεύθυνση της "ελαστικότητας" και της ανασφάλειας, στην κατεδάφιση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης σε όλη την Ευρώπη.
Το κίνημα της νεολαίας και οι αριστερές αντιιμπεριαλιστικές οργανώσεις παλεύουν ενάντια σε αυτή την Ευρώπη, ενάντια στην Ευρώπη των πολυεθνικών, σε διεθνές αλλά κυρίως σε εθνικό επίπεδο.
Παλεύουμε:
- Για μια πραγματική αλλαγή πολιτικών, αντιστρέφοντας αυτή την καπιταλιστική γραμμή επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα που παρατηρούμε σε όλη την ΕΕ.
- Για μια αριστερή πολιτική που θα εκτιμά τους εργάτες και τις εργασιακές συνθήκες, μια πολιτική που θα θέτει την ανάπτυξη και την πρόοδο να υπηρετούν εκείνους που τη δημιουργούν.
- Για σταθερή δουλιά με δικαιώματα.
- Για τη μείωση των ωρών εργασίας, χωρίς να θιγούν μισθοί και δικαιώματα.
- Ενάντια στην ανασφάλεια και την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
- Για να αποκτήσουν αξία η Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας και οι διεθνείς κανόνες προστασίας και προώθησης των εργατικών δικαιωμάτων.
- Για το σεβασμό του δικαιώματος κάθε χώρας να αναπτύσσεται με τον τρόπο που επιθυμεί, σεβόμενοι την εθνική κυριαρχία, θεμελιώδη συνθήκη για μια ελεύθερη ανάπτυξη κάθε χώρας.
- Για το σεβασμό του ελεύθερου συνδικαλισμού και δράσης.
- Για τη δημιουργία συνθηκών ασφάλειας στη δουλιά.
- Για να αποκτήσουν αξία οι μισθοί, ειδικά οι ελάχιστοι εθνικοί μισθοί.
- Για μόνιμες συμβάσεις για όλους τους εργάτες που καταλαμβάνουν μόνιμες θέσεις εργασίας. Την εκτίμηση των συλλογικών συμβάσεων ενάντια στις ατομικές.
- Για να είναι λαϊκή ιδιοκτησία και υπό δημόσιο έλεγχο οι τομείς στρατηγικής σημασίας και οι κρίσιμοι τομείς της κοινωνικής πολιτικής.
- Για μια αντιμονοπωλιακή πολιτική που θα βάζει την ανάπτυξη και την πρόοδο στην υπηρεσία των συμφερόντων των εργαζομένων».
