«Η κυβέρνηση πρέπει να πάρει την απάντησή της, ιδιαίτερα από τις νέες γενιές και από τους γονείς τους. Δεν παίζει η εργοδοσία, δε χαρίζεται με τίποτα και ακριβώς το ΚΚΕ για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται με την καθαρή του θέση για αντίσταση, αντεπίθεση και προοπτική ρήξης». Αυτό επισήμανε η Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, όπου παρουσίασε τις θέσεις του Κόμματος για την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας και τις αποφάσεις της.

Στη συνέχεια δημοσιεύουμε την εισηγητική παρέμβαση της Αλέκας Παπαρήγα.

«Από τη Σύνοδο της Λισαβόνας», τόνισε στην αρχή η ομιλήτρια, «αυτό που προσπάθησε η κυβέρνηση να αφήσει σαν καταστάλαγμα, είναι οι χαιρετούρες και τα συγχαρητήρια που απηύθυναν στην ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά στον κ. Σημίτη οι αδελφοί του πρωθυπουργοί και οι αδελφές κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Μόνο που ο ελληνικός λαός πρέπει να σκεφθεί ότι αυτοί που έδωσαν συγχαρητήρια στον κ. Σημίτη γιατί βοήθησε να περάσει η Ελλάδα στην ΟΝΕ, είναι αυτοί που και στις δικές τους χώρες με την πολιτική τους οδήγησαν στην αύξηση της φτώχειας και μάλιστα μιλάμε για πρωτόγνωρη φτώχεια της μεταπολεμικής περιόδου στη Γερμανία, στη Μεγάλη Βρετανία και σε άλλες χώρες. Αυτές οι χώρες δεν είχαν μαζική φτώχεια για πολλά χρόνια μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο».

«Επομένως», συμπεραίνει, «ο ελληνικός λαός πρέπει να καταλάβει τι σημαίνει ΟΝΕ με βάση αυτούς που απονέμουν συγχαρητήρια στον κ. Σημίτη. Ωστόσο για μας η Σύνοδος της Λισαβόνας παραμένει μια πάρα πολύ σημαντική Σύνοδος. Βεβαίως στην ουσία της αντιλαϊκή και αντιδραστική, οφείλουν όμως οι εργαζόμενοι να σκύψουν πάνω στις στρατηγικές που εκπονήθηκαν, γιατί αυτές οι στρατηγικές θα γεννήσουν συγκεκριμένα πολιτικά μέτρα κατά χώρα, και στην Ελλάδα, και το πράγμα έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία, διότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα καθορίσει την ταχύτητα και το βάθος των αρνητικών μέτρων που θα επιχειρήσει να προωθήσει όποια κυβέρνηση και εάν έρθει μετά τις εκλογές».

«Το πρώτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσει ο κόσμος», σημείωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «είναι ότι ενώ μαζεύτηκαν, υποτίθεται, για να συζητήσουν την ανεργία, εμείς βεβαίως ποτέ δεν πιστέψαμε ότι τους έπιασε ο πόνος για την ανεργία, κατέληξαν να συζητούν - τουλάχιστον αυτό έγινε γνωστό - για τα κίνητρα και τα προνόμια που θα δώσουν στους επιχειρηματίες, για το πώς θα βάλουν τις κρατικές υπηρεσίες στην υπηρεσία των επιχειρηματιών, προκειμένου αυτοί να επιταχύνουν την εισαγωγή στις επιχειρήσεις τους νέων τεχνολογιών για να μπορέσουν να βγάλουν περισσότερα κέρδη έναντι των αμερικανικών επιχειρήσεων, των γιαπωνέζικων και άλλων που κυριαρχούν στον κόσμο.

Και μόνο αυτό επιτρέπει να βγουν τα συμπεράσματα, ότι οι αλλαγές αυτές στον τομέα της οικονομίας, στην απελευθέρωση των αγορών, θα οδηγήσουν σε μαζική αύξηση της ανεργίας. Μόνο που οι εγκέφαλοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης έψαξαν και έχουν βρει τους τρόπους να καταργήσουν την ανεργία ως μέγεθος, όχι ως ουσία, μια και ο τίτλος του ανέργου τα επόμενα χρόνια θα απονέμεται μόνο σε εκείνους που είναι μόνιμα άνεργοι και όχι σε εκείνους που δουλεύουν μερικές ώρες τη βδομάδα, μερικές μέρες το μήνα, ή μερικούς μήνες το χρόνο».

«Το δεύτερο και πάρα πολύ σοβαρό στοιχείο», παρατήρησε η Αλέκα Παπαρήγα, «είναι ότι κηρύσσεται στη Λισαβόνα η πλήρης απελευθέρωση στους τομείς του φυσικού αερίου, των ταχυδρομικών υπηρεσιών, στον τομέα των μεταφορών και στη διαχείριση του εναέριου χώρου. Βεβαίως, θα μας πούνε, ότι η απελευθέρωση του τομέα του εναέριου χώρου είναι κάτι που μπορεί να μη συνδέεται με τον αμυντικό τομέα.

Εμείς ξέρουμε πάρα πολύ καλά, ότι ο εναέριος χώρος της Ελλάδας ανήκει στο ΝΑΤΟ και με την πλήρη απελευθέρωσή του δημιουργούνται σοβαρότατα προβλήματα και στον τομέα βεβαίως των πολιτικών μεταφορών και στον τομέα τον αμυντικό - στρατιωτικό».

«Τέλος, αυτό που πρόβαλαν τα κυβερνητικά στελέχη από τη Σύνοδο της Λισαβόνας», τόνισε η ομιλήτρια, «είναι ότι μέσα σε ένα-δυο χρόνια, κάθε σχολείο θα έχει από έναν Η/Υ και θα φτάσουμε στο μεγάλο όραμα - αυτό το λέω ειρωνικά - κάθε μαθητής να έχει και από έναν Η/Υ. Ο Η/Υ δεν καταργεί ούτε την ανεργία, ούτε τη φτώχεια. Και εάν θέλετε, ο παλιός χειρώνακτας εργάτης, που είχε ένα εργαλείο απλό στα χέρια του, σήμερα θα έχει τον Η/Υ.

Αναμφισβήτητα οι εργαζόμενοι δεν έχουν αντίπαλό τους ούτε τις νέες τεχνολογίες, ούτε τους Η/Υ ειδικότερα. Αντίπαλοί τους είναι αυτοί οι καπιταλιστές επιχειρηματίες και κυβερνήσεις, οι οποίοι κατέχουν ως ιδιοκτήτες και διαχειρίζονται ως κυβερνήσεις αυτά τα συγκεκριμένα σύγχρονα μέσα παραγωγής.

Επομένως οι εργαζόμενοι, και ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, έχουν κάθε λόγο, όχι να φοβούνται τις νέες τεχνολογίες, αλλά να συμπαραταχτούν και να παλέψουν ως αντίπαλο δέος, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, τους έχοντες και κατέχοντες αυτά τα μέσα παραγωγής».

«Ειλικρινά εμείς», δήλωσε η ομιλήτρια, «ιδιαίτερα σε αυτό τον τομέα, δεν μπορούμε να βρούμε μια ενδιάμεση λύση. Και οι επιχειρηματίες να τα κατέχουν και οι εργαζόμενοι να επωφελούνται. Αυτό που εμείς βλέπουμε μπροστά μας είναι να υλοποιούνται κατευθύνσεις οι οποίες ήδη υπάρχουν, δειλά δειλά λέγονται, ότι πρέπει τώρα να περάσουμε από τη μαζική καθολική παιδεία, η οποία ίσχυε στην Ευρώπη, ιδιαίτερα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην παιδεία, όπου οι περισσότεροι θα διοχετεύονται σε διάφορα παραεκπαιδευτικά και παιδευτικά κανάλια. Και θα πάμε σε μια παιδεία των λίγων, που αυτή θα είναι πάρα πολύ ψηλά αναβαθμισμένη. Δηλαδή σε μια παιδεία που θα παράγει μια ελίτ η οποία θα βρίσκεται μέσα σε ανώτερα τμήματα της παραγωγικής διαδικασίας και θα καταπιέζει μαζί με την εργοδοσία πολύ καλά τους υπόλοιπους εργαζόμενους».

«Εμείς λοιπόν», ολοκλήρωσε η Αλέκα Παπαρήγα, «ακριβώς επειδή βρισκόμαστε μπροστά στις εκλογές, αναδεικνύουμε το θέμα της Συνόδου της Λισαβόνας. Αποτελεί για μας κριτήριο ψήφου και θεωρούμε επίσης ότι, από μια πλευρά, η Λισαβόνα προσφέρει ορισμένες υπηρεσίες.

Σ' αυτούς όμως που θα γνωρίσουν τα αποτελέσματά της δείχνει ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι τόσο τραγικά για το λαό και ιδιαίτερα για τη νεολαία, που πραγματικά αξίζει τον κόπο, επιβάλλεται, ο ελληνικός λαός, ξεκινώντας και από την ψήφο του, να μπει σε ένα δρόμο, στο δρόμο της αντεπίθεσης, ο οποίος βεβαίως συνεπάγεται και αυτός ο δρόμος δυσκολίες και θυσίες, αλλά που θα είναι πολύ λιγότερες και οι δυσκολίες και οι θυσίες, από το δρόμο της προσαρμογής και ενσωμάτωσης στις αποφάσεις της Λισαβόνας και των άλλων κοινοτικών οργάνων.

Επομένως, η κυβέρνηση πρέπει να πάρει την απάντησή της, ιδιαίτερα από τις νέες γενιές και από τους γονείς τους. Δεν παίζει η εργοδοσία, δε χαρίζεται με τίποτα και ακριβώς το ΚΚΕ για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται με την καθαρή του θέση για αντίσταση, αντεπίθεση και προοπτική ρήξης.

Αντίθετα, δεν επιβεβαιώνονται όλες οι άλλες "ρεαλιστικές" γλώσσες των άλλων κομμάτων, που έλεγαν ότι, και εντός των τειχών με προγραμματική αντιπολίτευση και με εναλλακτικές προτάσεις, μπορεί να συνυπάρξει και το μεγάλο κεφάλαιο με τα μονοπωλιακά του κέρδη και ο λαός. Συνυπάρχουν μεν, αλλά αυτή η συνύπαρξη είναι πάντα σε βάρος των λαών».